Την Παρασκευή, στις 20.00, στη Λαϊκή Σκηνή, θα γίνει η κεντρική συζήτηση του Φεστιβάλ, με θέμα: «150 χρόνια από την πρώτη έφοδο στον ουρανό... Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας»
Πρόκειται για μια πολιτική παρέμβαση στις σοβαρές διεθνείς εξελίξεις που εκδηλώθηκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όπως η πρόσφατη αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και η αναρρίχηση στη διακυβέρνηση της χώρας των Ταλιμπάν.
Η συγκυρία της πανδημίας, η συζήτηση που γίνεται γύρω από τον εμβολιασμό και η αναπροσαρμογή των διαφόρων πρωτοκόλλων, στον τουρισμό, στα σχολεία κ.ο.κ., εγείρουν προβληματισμούς και ερωτήματα. Είναι τελικά όμως που χάνεται η εμπιστοσύνη στην επιστήμη ή στους επιστήμονες εκείνους που υποτάσσουν τις γνώσεις τους σε ανορθολογικές κυβερνητικές αποφάσεις διαχείρισης της πανδημίας; Γιατί, σε τελική ανάλυση, επιστήμη σημαίνει ορθολογική σκέψη και η εμπιστοσύνη προς αυτήν στηρίζεται στο ότι μπορούμε να γνωρίσουμε τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας, στο ότι υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, που στηρίζεται σε πλέρια ιστορικά και επιστημονικά παραδείγματα. Αυτό όμως τελικά που πρέπει να αμφισβητήσουμε είναι το κεφάλαιο, που έχει τα κλειδιά της οικονομίας άρα και της επιστημονικής γνώσης και θέτει εμπόδια στην ανάπτυξή της.
Η πείρα που αποκτήθηκε φέτος μέσα στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς από χιλιάδες νέους εργαζόμενους, μέλη και φίλους της ΚΝΕ, από τη συμμετοχή τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις και στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, το θάρρος και η τόλμη που έδειξαν απέναντι στα κυβερνητικά νομοσχέδια, στην κρατική καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία, δίνουν τον τόνο και τη νέα αφετηρία για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας τη νέα χρονιά.
Οι συνέπειες της αύξησης και της ελαστικοποίησης του εργάσιμου χρόνου στην ένταση της εκμετάλλευσης, αλλά και οι αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για να μειωθεί το ωράριο και να υπάρχει σταθερή - μόνιμη εργασία, φωτίζουν την αναγκαιότητα της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού. Και αυτά τα στοιχεία θα αναδειχθούν από τη συζήτηση, την έκθεση, τις εκδόσεις που θα πλαισιώνουν το Στέκι των Νέων Εργαζομένων.
Το βιβλίο ανασκαλεύει και ξυπνά μνήμες, δίνει ευκαιρία για σύγχρονους προβληματισμούς, ανοίγει τη συζήτηση για πρωτοποριακές ιδέες, ιδανικά, αξίες και σχέδια για ένα ευτυχισμένο αύριο. Περιέχει πολλά κείμενα, άρθρα, δημοσιογραφικές έρευνες και συνεντεύξεις σημαντικών προσωπικοτήτων, όπως οι: Μίκης Θεοδωράκης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Τάνια Τσανακλίδου, Κωστής Βαρώτσος, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Λεξ, Ράνια Οικονομίδου, Γιώργος Σκούρτης, Λυδία Φωτοπούλου, Ελένη Ράντου, Δήμητρα Γαλάνη, Νίκος Πορτοκάλογλου, Πάνος Κοκκινόπουλος, Πότα Κακκαβά, Αλέιδα και Καμίλο Γκεβάρα, Δημήτρης Κουτσούμπας, Αλέκα Παπαρήγα και άλλοι.
Από τους Βερσαλλιέρους την εποχή της Κομμούνας μέχρι το επιτελικό αστικό κράτος σήμερα, ο αντίπαλος της κοινωνικής απελευθέρωσης έχει το ίδιο ονοματεπώνυμο: Δικτατορία του κεφαλαίου.
Η συζήτηση έχει στόχο να φωτίσει τόσο τα ιστορικά διδάγματα όσο και τις νέες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, στην αναμέτρηση με αυτόν τον σκληρό αντίπαλο που διαθέτει σύγχρονα μέσα για την καταστολή και την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Να φωτίσει τον δρόμο της ανατροπής σε κάθε νέο και νέα που ασφυκτιά στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, που προβληματίζεται για το πώς θα ζήσει καλύτερα με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες που υπάρχουν.
Με αφορμή το ξετύλιγμα ενός ακόμα ιμπεριαλιστικού σχεδίου ενάντια στην Κούβα και τον λαό της, τον περασμένο Ιούλη, θα εκφραστεί η αλληλεγγύη στον κουβανικό λαό, που άλλωστε θα διαπνέει το Φεστιβάλ, καθώς κατά τη διάρκεια όλου του τριήμερου θα λειτουργήσει και στέκι για την έκφραση αλληλεγγύης στην Κούβα.
Η συζήτηση θα είναι διαδραστική με αξιοποίηση βίντεο και με τη συμμετοχή μαθητών του κοινού. Μελετώντας την εξέλιξη των κοινωνιών, τον κόσμο γύρω μας που αλλάζει, βλέπουμε την αντίθεση ανάμεσα στην πραγματικότητα που βιώνουν οι μαθητές και στις δυνατότητες της εποχής, ότι ο χαρακτήρας του εκμεταλλευτικού συστήματος εμποδίζει να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνατότητες. Μέσα από αυτό το πλαίσιο βλέπουμε και τον ρόλο του αστικού σχολείου σήμερα, το γιατί υποβαθμίζεται η ποιότητα της μόρφωσης κ.λπ. Η ΚΝΕ με τον πρωτοπόρο ρόλο της σε όλους τους χώρους στοχεύει να δυναμώσει η πάλη για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, για να γίνουν πράξη όσα είναι σήμερα δυνατά αλλά δεν τα ζούμε. Ετσι και στο σχολείο δίνει τη μάχη για να δυναμώσει το μαθητικό κίνημα, αντιπαλεύει τα εμπόδια που προσπαθούν να βάλουν στη δράση των μαθητικών συμβουλίων, προτάσσει τη διεκδίκηση, την αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα, για τα δικαιώματα των μαθητών στη μόρφωση, για μια αταλάντευτη στάση ζωής.
Ενα τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός, που κλόνισε τα θεμέλια της άρχουσας τάξης και εφοδίασε την εργατική τάξη με πολύτιμα συμπεράσματα για τη νικηφόρα έκβαση της επανάστασης, δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστους διανοούμενους, ανθρώπους του πνεύματος και πρωτοπόρες φυσιογνωμίες των Γραμμάτων. Πλήθος μουσικών και καλλιτεχνών από τις πρώτες μέρες βγήκαν στους δρόμους και τα οδοφράγματα τραγουδώντας τη νίκη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Κομμούνα, μέσα στη σύντομη διάρκεια ζωής της, εγκαινίασε μια νέα αντίληψη για την Τέχνη, την οποία επισφράγισε και με ειδικά άρθρα στα Διατάγματά της.
Στη νέα έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» φωτίζεται ο πραγματικός χαρακτήρας και ρόλος του αστικού Συντάγματος και γενικά του αστικού Δικαίου, μέσα και από τις συνεχείς προσαρμογές του στις ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όπως φάνηκε στην τελευταία συνταγματική αναθεώρηση, αλλά και στη συνέχεια, με τη συζήτηση την περίοδο της νέας διεθνούς κρίσης και της πανδημίας.
Η συγκεκριμένη έκδοση «εγκαινιάζει» μία νέα σειρά της «Σύγχρονης Εποχής» για το Αστικό και το Σοσιαλιστικό Δίκαιο, η οποία φιλοδοξεί να θέσει στο επίκεντρο τα προβλήματα του Δικαίου και του κράτους της εργατικής εξουσίας, συμβάλλοντας στη διερεύνηση της αλληλεπίδρασης των αλλαγών στο εποικοδόμημα και την οικονομία κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα.