ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 18 Σεπτέμβρη 2010
Σελ. /32
Ταξική ενότητα με ισχυρό ΚΚΕ

«Ακούω μια κρυφή οργή

να μπαινοβγαίνει απ' τις πόρτες»

Αυτοί που βάζουν τον Αλβανό εργάτη να κυνηγά τον Αφγανό είναι οι ίδιοι που έβαζαν τον Ελληνα να κυνηγά τον Αλβανό. Οταν οι Ελληνες εργάτες βοήθησαν τους Αλβανούς να οργανωθούν στα ταξικά συνδικάτα κι όλοι μαζί σαν ταξικά αδέρφια αντιμετώπισαν τον κοινό εχθρό τους, κανένας εργάτης δεν κυνήγαγε τον άλλο για το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνότητά του. Είχαν άλλα, σοβαρά πράγματα, να τους απασχολούν.

Ο δρόμος είναι ο ίδιος: Οργάνωση όλων των μεταναστών σε ταξική βάση. Δύσκολος δρόμος, καθώς ο μετανάστης είναι δέσμιος διαφόρων υπηρεσιών που πιέζουν την οικογένεια πίσω στην πατρίδα, για το εργατικό κίνημα όμως είναι μονόδρομος, όχι η ενσωμάτωση, αλλά η ταξική ενότητα.

Οι μετανάστες είναι εργατική τάξη που για διάφορους λόγους (πίσω από κάθε διαφορετικό λόγο αναγνωρίζεται ένας εχθρός, ο ιμπεριαλισμός) αναγκάστηκαν να φύγουν από τον τόπο τους, αξιοποιήθηκαν (δηλαδή τους εκμεταλλεύτηκαν) σαν φτηνότερο εργατικό δυναμικό σε αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Ομως, όταν πια και τα μεροκάματα των ντόπιων έγιναν πιο φτηνά κι απ' αυτά των μεταναστών, οι τελευταίοι περίσσεψαν.

Και τώρα, αυτοί που τους εξαθλίωσαν, κλαίνε δήθεν για το «ανθρωπιστικό δράμα».

Απέναντι σ' ένα τέτοιο υποκριτικό κλάμα, μόνο η ταξική αλληλεγγύη έχει αξία, μόνο η οργάνωσή τους δίπλα στους ντόπιους εργάτες, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, θρησκεία, καταγωγή έχει αξία.

Αυτό το σύστημα έχει ολόκληρη την εργατική τάξη απέναντι, και ολόκληρη η εργατική τάξη από απέναντι πρέπει να το χτυπήσει. Οι μετανάστες, όπως και οι ντόπιοι, δεν έχουν ανάγκη από φιλόπτωχα ταμεία. Η αξιοπρέπεια δεν εξαργυρώνεται.

***

Οι καπιταλιστές τα έχουν πάρει ήδη όλα (κατάργηση οχτάωρου, εξαφάνιση συλλογικών συμβάσεων, συντάξεις μετά θάνατον κ.ά.). Κι όμως, θέλουν κι άλλα!

Οι εφημερίδες τους κρύβουν τον ένοχο. Αρπάζονται από αυτήν ή την άλλη εκτίμηση σκοπιμότητας του ενός και του άλλου ιμπεριαλιστικού οργανισμού (χτες εμφάνισαν το ΔΝΤ στο ρόλο του καλού) για να κρατήσουν τις όποιες αμφισβητήσεις του εργαζόμενου πληθυσμού εντός των τειχών. Να θεωρείται αυτονόητο ότι ο καπιταλισμός είναι το αιώνιο σύστημα και εντός του - άρα - πρέπει να αναζητούνται οι λύσεις, μια κάποιου τύπου διαφορετική διαχείριση κάθε φορά. Χτες ανακάλυψαν ότι δεν είναι πρόβλημα το περίφημο δημόσιο χρέος, αλλά οι αναδιαρθρώσεις που δεν προχωράνε. Οταν το ΚΚΕ εξαρχής είπε στην εργατική τάξη να αγνοήσει το χρέος, γιατί δεν είναι δικό της, γιατί γι' αυτό πρέπει να πληρώσουν οι καπιταλιστές που το δημιούργησαν, πέσανε λυτοί και δεμένοι να το φάνε για μια τέτοια «ανεύθυνη» (κατ' αυτούς) στάση. Τώρα που τα πήραν όλα στο όνομα του χρέους, τώρα ζητάνε περισσότερα μέσα από τις αναδιαρθρώσεις.

Ο αστικός Τύπος είναι συνένοχος και μάλιστα στην πρωτοπορία της επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη. Συνιστά, πλέον, πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα για όποιον εργάτη πασχίζει να τα βγάλει πέρα, το να ψάχνει να βρει λύση στο όποιο έντυπο του αφεντικού του.

Χαρακτηριστική η χτεσινή ειδησεογραφία, που κάνει σημαία τις παρόλες του Παπανδρέου που αξιώνει να μη λέμε «λιτότητα» την ψωμόλυσσα που επιβάλλει η πολιτική του, αλλά «ευθύνη», την ώρα που ο ίδιος ψυχρά λέει στους καπιταλιστές ότι η Ελλάδα είναι η χρυσή τους ευκαιρία, από τη σκοπιά της εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού της. Και για να μην αφήνει περιθώρια για αυταπάτες κάνει καθαρό ότι αγνοεί τις αντιδράσεις.

Πρέπει με τον ίδιο τρόπο να πληρωθεί αυτός και η τάξη που υπηρετεί, όπως και η ΝΔ. Με αποφασιστική αγνόηση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, με ένα «ας βουλιάξουν» για να σωθεί ο λαός.

Υπάρχει στη βάση της κοινωνίας εκείνο το εκρηκτικό μείγμα που χρειάζεται για να μην έχουν τόπο να σταθούν οι αστοί. Ας συγκεντρώσουμε όλη την προσοχή, τη γνώση, την εμπειρία σ' ένα: να είναι όσο το δυνατόν πιο ισχυρός ο πυροκροτητής που απαιτείται για να δώσει «φόκο» στο εκρηκτικό μείγμα, έτσι και τόσο που να κάνει ανεπίστρεπτη την παρουσία των καπιταλιστών.

Για να μη φαντασιώνονται διάφορα κάτι παράξενοι που μας περιμένουν στη γωνία, ας το ξεκαθαρίσουμε: Το ΚΚΕ είναι που πρέπει να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο, έτσι που η δύναμή του - δύναμη της ίδιας της εργατικής τάξης - να είναι τόσο ισχυρή που κάθε κίνησή του να χώνει πιο βαθιά στον τάφο τον αντίπαλο: τους καπιταλιστές, όλο τους το σύστημα.

Ασχετο: Τα νέα από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ δείχνουν έναν αγγελικό κόσμο όπου η καπιταλιστική κρίση δεν επιτρέπει η περίφημη «δημοκρατία» ούτε ως πρόσχημα πλέον να τηρείται. Και στις μεν ΗΠΑ το παλεύουν ακόμα, αναζητώντας διέξοδο σε διάφορα μείγματα πολιτικής, στη Ρωσία όμως κάνουν καθαρό ότι καθώς δεν έχουν ξεμπερδέψει ακόμα ιδεολογικά με τον κομμουνισμό, δεν μπορούν παρά να καταφύγουν ως και στο δοκιμασμένο ξανακάψιμο των βιβλίων. Αυτό που δεν μπορούν να κάψουν είναι η εμπειρία των ίδιων των λαών.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΗΡΑΝ ΟΛΑ, ΘΕΛΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ: «Eίναι αναπόφευκτη λοιπόν μια νέα περικοπή των δημοσίων δαπανών και, σύμφωνα με πληροφορίες, πάλι θα περικοπούν οι δημόσιες επενδύσεις κατά 1 δισ. ευρώ. Και αυτό την ώρα που ο πρωθυπουργός στις ομιλίες του δίνει έμφαση στην ανάγκη για επενδύσεις και αναπτυξιακά μέτρα (...) Ετσι, αποτελεί μονόδρομο στις παρούσες συνθήκες για την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, να προχωρήσει σε παρεμβάσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα. Να νομοθετήσει εκείνες τις ρυθμίσεις και να εφαρμόσει εκείνα τα μέτρα που θα τονώσουν τις ιδιωτικές επενδύσεις και θα αποτελέσουν τον καταλύτη για επανεκκίνηση της οικονομίας. Τώρα είναι η ώρα των πράξεων. Χωρίς ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει αύξηση των εσόδων» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΟΝ ΕΝΟΧΟ: «Την ώρα που η κυβέρνηση κόβει μισθούς και συντάξεις και αυξάνει τους φόρους, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εναρμονιστεί με τους όρους των δανειστών της χώρας, μια ομολογία του επικεφαλής των ελεγκτών της τρόικας Πολ Τόμσεν έρχεται να βάλει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων: Το πρόβλημα της Ελλάδας - είπε - δεν είναι το χρέος της. Είναι οι διαρθρωτικές αδυναμίες της οικονομίας της, που εμποδίζουν την αναπτυξιακή της προοπτική. Πρόκειται για μια απλή και μεγάλη αλήθεια» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ: «Η λέξη λιτότητα θα πρέπει να αντικατασταθεί από τη λέξη ευθύνη είπε ο πρωθυπουργός, ευθύνη στη διαχείριση, τη στρατηγική ανάπτυξης και τη μετάβαση στη πράσινη οικονομία (...) Η Ελλάδα είναι μια καλή επένδυση τόνισε καλώντας τους ξένους να προβούν σε επενδύσεις. Δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να χαλαρώσει ούτε σε ό,τι αφορά τα περιοριστικά μέτρα, ούτε στην πολιτική των διαρθρωτικών αλλαγών, παρά τις αντιδράσεις που συναντούν» (το θέμα στο ΕΘΝΟΣ).

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ: «Η καθυστέρηση στη δημιουργία συνθηκών ενσωμάτωσης των μεταναστευτικών πληθυσμών διευκολύνει την γκετοποίηση και ωθεί ακόμη πιο πολύ στο περιθώριο ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα (...) Οι νέες συνθήκες που δημιουργεί στη βάση της κοινωνίας η οικονομική κρίση θα επιδεινώνουν αυτή την κατάσταση, θα εξαθλιώσουν περισσότερο αυτούς τους ανθρώπους και από ένα σημείο και πέρα ο ένας θα προσπαθεί να εξοντώσει τον άλλο» (η διαπίστωση στα ΝΕΑ).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ανοιξε χτες τις πύλες του το 36ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΑΣΗΣ η συμμετοχή χιλιάδων λαού και νεολαίας την πρώτη μέρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Εδωσαν λάθος συνταγή για Ελλάδα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Η γραφειοκρατία διώχνει τις επενδύσεις

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αλματώδης η άνοδος της ανεργίας

Η ΧΩΡΑ: Εφιαλτικές οι διαστάσεις της ανεργίας

Ο ΛΟΓΟΣ: 600.000 ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ και συνεχίζεται η άνοδος

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Σοκ ανεργίας για τους νέους

ΤΟ ΒΗΜΑ: Πικρός λογαριασμός για 26 δισ. ευρώ σε 4 μήνες

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Νέο διπλό τεστ τρόικας σε οικονομία - τράπεζες

ΕΘΝΟΣ: ΨΑΛΙΔΙ 20% στις δαπάνες των νοσοκομείων

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ ΦΑΡΜΑΚΑ σε «αντίγραφο» ΕΣΥ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΑΘΛΙΑΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ από ΠΑΣΟΚ και Καρατζαφέρη

Η ΑΥΓΗ: Μήνυμα ανατροπής να βγει από τις κάλπες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΤΑ ΝΕΑ: Η μεγάλη ληστεία του τρένου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ για Καραμανλή

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Ξανακαίνε τα βιβλία

«Αντιδράσεις προκαλεί η κυκλοφορία ρωσικού συγγράμματος Ιστορίας (...) Το σύγγραμμα για χρήση από πρωτοετείς φοιτητές έχει τίτλο "μια ιστορία της Ρωσίας 1917-2009" και γράφτηκε από δύο καθηγητές του Πανεπιστημίου της Μόσχας (...) Οι συγγραφείς γράφουν: "Τα εκατομμύρια πολιτών που ένιωθαν να διαφωνούν με την πολιτική των σοβιετικών αρχών αποτελούσαν εν δυνάμει πέμπτη φάλαγγα". Σε άλλο σημείο το βιβλίο αποπειράται να δικαιολογήσει τους εκτοπισμούς (...) "Ο λόγος που πολλοί από αυτούς εκτοπίσθηκαν ήταν η ετοιμότητά τους να συνεργασθούν με τους κατακτητές" (...) Τις ενστάσεις του εξέφρασε το κρατικό ινστιτούτο "Δημόσιος Χώρος" (...) Το πανεπιστήμιο της Μόσχας θα διακόψει τη χρήση του συγγράμματος» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

και μάταια ψάχνουν για διέξοδο

«Πριν από πενήντα χρόνια ο Τζακ Κέρουακ ρωτούσε για λογαριασμό της γενιάς των μπίτινικ "Πού πηγαίνεις, Αμερική;". Σήμερα αυτή είναι η μεγαλύτερη αβεβαιότητα που κρέμεται πάνω από την κεφαλή της μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου. Αντικατοπτρίζει, επίσης, τον σοβαρότερο προβληματισμό των Αμερικανών ψηφοφόρων, οι οποίοι θα οδηγηθούν στις κάλπες στις 2 Νοεμβρίου. Μπορεί η δεινότερη ύφεση στην ιστορία των ΗΠΑ μετά το 1930 να τελείωσε πριν από ένα χρόνο, αλλά η ανάκαμψη, ήδη αρκετά αδύναμη, επιβραδύνθηκε φέτος δραστικά (...) Το καλοκαίρι εκφράστηκαν φόβοι, μήπως τελικώς έμπαινε ξανά σε ύφεση (...) Μόνο λίγοι γενναίοι αξιωματούχοι αρχίζουν να αρθρώνουν προειδοποιητικά μηνύματα ότι η ανεργία θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα για παρατεταμένο διάστημα. Ωστόσο, ο πολιτικός διάλογος εξαντλείται στην απόδοση ευθυνών για την ύφεση και όχι στο να ανιχνευθούν ευφάνταστοι τρόποι για να ενισχυθεί περαιτέρω η ανάκαμψη (...) Σε έναν ιδανικό κόσμο, η Αμερική θα δεσμευόταν σήμερα σε φορολογικές μεταρρυθμίσεις μεσοπρόθεσμου ορίζοντα και σε περικοπές δαπανών, που χρειάζονται για τον έλεγχο του προϋπολογισμού (...) Προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι επίσης η μείωση της ανεργίας, με ξεκαθάρισμα της αγοράς στέγης, δηλαδή παραγραφή των στεγαστικών δανείων και διευκόλυνση των προσλήψεων. Αυτό θα βοηθούσε την απασχόληση. Οι Αμερικανοί, ήσυχοι πια, θα μετακινούνταν εκεί όπου υπήρχε δουλειά. Αυτά, όμως, είναι όνειρα για την Ουάσιγκτον των πολιτικών στρατοπέδων» (το άρθρο σε Economist / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ