ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη 2003
Σελ. /32
Προεκλογικές διαβεβαιώσεις...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ουδείς νέος φόρος θα επιβληθεί το 2004, διαβεβαιώνουν προς κάθε κατεύθυνση ο κ. Χριστοδουλάκης και τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, συνεχίζοντας την προεκλογική επιχείρηση ψηφοθηρίας και εντυπωσιοθηρίας. Λες και το σημερινό φορολογικό σύστημα ευνοεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα και, επομένως, η διατήρησή του συνιστά ένα φιλολαϊκό μέτρο.

Πέρα απ' αυτό, όμως, υπάρχουν και τα εξής: Πρώτον, η προεκλογική διαβεβαίωση ότι δε θα επιβληθεί νέος φόρος - ακόμη κι αν παρθεί τοις μετρητοίς - καθόλου δε σημαίνει πως θα πληρώσουν λιγότερα οι εργαζόμενοι. Οι τελευταίοι θα επιβαρυνθούν ακόμη περισσότερο, αφού δε θα τιμαριθμοποιηθεί η φορολογική κλίμακα. Χώρια, ποιες αυξήσεις και ποιους νέους φόρους και τέλη θα επιβάλουν οι δημοτικές και νομαρχιακές αρχές, αφού σ' αυτή την κατεύθυνση τις σπρώχνει η κυβέρνηση. Και δεύτερον, τι σημαίνει ότι «ουδείς νέος φόρος θα επιβληθεί το 2004»; Προφανώς, ότι από το 2005 θα γίνει το ...έλα και να δεις. Αλλωστε, μια πρόγευση έχουν ήδη πάρει οι εργαζόμενοι με τα μέτρα της «Χάρτας Σύγκλισης», στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η κατάργηση όλων των σημερινών φοροαπαλλαγών (ενοίκιο, δίδακτρα, έξοδα περίθαλψης και ασφάλισης, κλπ.), που κάπως ανακουφίζουν τα, γνωστά σε όλους, μόνιμα «φορολογικά υποζύγια».

Και προεκλογική ... αφέλεια

Ακης Τσοχατζόπουλος: «Εκτιμώ ιδιαίτερα της πρόθεσης της Νέας Δημοκρατίας να δεσμευτεί από τώρα ότι θα κάνει αλλαγές σε διάφορους τομείς. Το ερώτημα, όμως, είναι σε ποια κατεύθυνση θα είναι αυτές οι αλλαγές».

Προφανώς, η... αφέλεια του υπουργού Ανάπτυξης έχει αποκλειστικά και μόνον προεκλογικά αίτια. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η κατεύθυνση των αλλαγών, που εξάγγειλε ο Κ. Καραμανλής, είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση.

«Πληθωρισμός» οργής...

Από κόρακα «κρα» θα ακούσεις. Δεν μπορούσε να περιμένει να ακούσει κάποιος κάτι διαφορετικό από τους εντεταλμένους της Τράπεζας της Ελλάδος. «Οι αυξήσεις των μισθών φταίνε για τον πληθωρισμό» αποφάνθηκε με άρθρο του (στο χτεσινό «Βήμα») ο υποδιοικητής της Π. Θωμόπουλος, αναμηρυκάζοντας τα όσα προ μηνών είχε πει ο διοικητής της ΤτΕ και οι κεντρικοτραπεζίτες όπου Γης... Με κάθε σοβαρότητα ο Π.Θ., γνωστός και για τις φιλικές του σχέσεις με τον πρωθυπουργό, δηλώνει ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι ονομαστικοί μισθοί αυξάνονται υπερβολικά. Φυσικά, δε λέει κουβέντα για τα τρελά κέρδη των επιχειρήσεων - πρωτίστως των τραπεζών - και του κεφαλαίου το ίδιο διάστημα. Προφανώς, τα τελευταία επιδρούν ευεργετικά στον πληθωρισμό... Εχει όμως και προτάσεις προς την κυβέρνηση ο υποδιοικητής. Να ακολουθήσει, λέει, την πολιτική της περιόδου προετοιμασίας της εισόδου της χώρας στην ΟΝΕ. Για όποιον δεν κατάλαβε, «πάγωμα» των μισθών στα γνωστά επίπεδα του 2%. Είναι ευνόητο ότι οι διορισμένοι από την κυβέρνηση προϊστάμενοι της ΤτΕ εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία και προσπαθούν να τη βοηθήσουν στην επιχείρηση «αναχαίτισης» των κινητοποιήσεων των εργαζομένων, που διεκδικούν ένα μικρό μέρος των όσων έχασαν τα χρόνια που ο κύριος υποδιοικητής διέκρινε υπερβολικές αυξήσεις...

Συναντήσεις

Οι συναντήσεις του με τους μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοεκδότες είναι σχετικά συχνές κι έχουν ουσιαστικά πάρει συστηματικό χαρακτήρα. Παραπονεμένοι δε μένουν και οι λοιποί μεγαλοσχήμονες, ιδιαίτερα οι πλέον επιφανείς εκπρόσωποι της ολιγαρχίας του τόπου. Οι πόρτες του Μαξίμου είναι και γι' αυτούς μονίμως ανοιχτές. Οπως καταλάβατε, αναφερόμαστε στον πρωθυπουργό και τις συναντήσεις του με διαφόρους «έχοντες και κατέχοντες». Συναντήσεις, για τις οποίες δεν ανακοινώνεται το παραμικρό και τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια μια αξιοπερίεργη τουλάχιστον μυστικότητα. Οπως η προχτεσινοβραδινή με τον κ. Κόκκαλη...

Φανταζόμαστε πως οι συναντήσεις αυτές δεν έχουν κοινωνικό περιεχόμενο. Αλλα πράγματα κουβεντιάζονται, τα οποία μπορεί ο καθένας να υποθέσει. Πολύ περισσότερο, καθώς η χώρα βαδίζει σε προεκλογική περίοδο...

ΥΓ: Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιβεβαίωσε χτες - όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους - τόσο την τελευταία, όσο και τις άλλες συναντήσεις. Απέφυγε, όμως, παρά τις επίμονες ερωτήσεις, να αναφερθεί στο περιεχόμενό τους. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

Τα ανταγωνιστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΥΨΟΥΣ 6 ΔΙΣ. ευρώ είναι το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα» του υπουργείου Ανάπτυξης, όπως δήλωσε χτες ο πλέον αρμόδιος, ο ίδιος ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Οπως καταλαβαίνετε, κάθε σύγκριση με το «κοινωνικό πακέτο» των 1,7 δισ. ευρώ είναι περιττή.

Οχι μόνο, γιατί το πρώτο νούμερο αφορά μερικές χιλιάδες επιχειρήσεις και ακόμη λιγότερους «έχοντες και κατέχοντες» και το δεύτερο πάνω από 2 εκατομμύρια εργαζόμενους και συνταξιούχους.

Αλλά και γιατί, τα 6 δισ. ευρώ αποτελούν το ποσόν ενός υπουργείου και από έναν μόνον τομέα ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου. Αν δίπλα σ' αυτό, βάλετε τα σχετικά κονδύλια όλων των υπουργείων και για όλους τους τομείς της πολύμορφης ενίσχυσης των κεφαλαιοκρατών, τότε θα προσεγγίσετε την αλήθεια, από τη μια, αλλά θα κινδυνέψετε από ...κόλπο από την άλλη. Μιλάμε για πολλά λεφτά...

Και δε λογαριάζουμε την πολύμορφη πολιτική, νομοθετική και λοιπή ολόπλευρη στήριξη των κυβερνώντων - και όχι μόνο - στην ολιγαρχία και το εκμεταλλευτικό σύστημα γενικότερα...

ΤΕΛΙΚΑ, η απόφαση του ICAO και η συμπεριλαμβανομένη σ' αυτή συμφωνία Αθήνας και Αγκυρας, σχετικά με τους αεροδιαδρόμους στο ανατολικό Αιγαίο, αποτελεί ή όχι μια επιτυχία και, μάλιστα, σημαντική, της κυβέρνησης;

Το ερώτημα απασχολεί από χτες πολλούς και διαφόρους και πρωτίστως την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, για παράδειγμα, ήταν χτες κατηγορηματικός: Η κυβέρνηση πρέπει να πιστωθεί με μια ακόμη μεγάλη επιτυχία...

Πάντως, όταν ρωτήθηκε, γιατί η κυβέρνηση δεν ανακοίνωσε αμέσως τη συμφωνία και έσπευσε μόνον όταν το γεγονός δημοσιεύτηκε στον τουρκικό Τύπο και μεταδόθηκε, αμέσως μετά, από εγχώρια ηλεκτρονικά ΜΜΕ, η απάντησή του ήταν ...άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εγώ χτες ρωτήθηκα και έσπευσα να βρω στοιχεία, ώστε σήμερα να σας απαντήσω, δήλωσε συγκεκριμένα. Γνωρίζετε εσείς, έστω και μια περίπτωση, όπου η κυβέρνηση να σημείωσε επιτυχία και να περίμενε τις ερωτήσεις του δημοσιογράφου, για να την ανακοινώσει; Ολόκληρη φιέστα θα είχε στήσει, πριν οποιοσδήποτε πάρει μυρουδιά για το ζήτημα...

Πάντως, μην κουράζετε το μυαλό σας, για να βρείτε κάποια επιτυχία της κυβέρνησης και τι έκανε. Φιλολαϊκά μέτρα δε χωράνε στην πολιτική της κυβέρνησης. Ούτε συμβιβάζεται μια πολιτική εθνικής ανεξαρτησίας με τους ευρωμονοδρόμους, το ΝΑΤΟ και την ιμπεριαλιστική νέα τάξη.

«Είναι ζήτημα ζωής... »

Οι κινητοποιήσεις στο χώρο της εκπαίδευσης και το άνοιγμα των σχολείων εν μέσω προεκλογικών εξαγγελιών, φέρνει την υπόθεση της παιδείας έντονα στο προσκήνιο. Στις αρχές της βδομάδας οι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εξήγγειλαν κινητοποιήσεις ενώ κλειστά παραμένουν τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Η ίδια η πραγματικότητα της παιδείας κάνει επιτακτική την ανάγκη οι αγώνες αυτοί που ξεκινούν, να αποκτήσουν στόχους που θα στρέφονται ενάντια στα πραγματικά προβλήματα της παιδείας και στους υπεύθυνους γι' αυτά και θα γίνουν υπόθεση όλων των εργαζομένων.

Υπόθεση όσων βιώνουν τα αποτελέσματα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην παιδεία, που καλούνται να πληρώνουν μια εκπαίδευση που όσο ακριβαίνει, τόσο πιο «φτηνό» και εφήμερο γίνεται το περιεχόμενό της. Που αντί να απαντά στην ανάγκη του νέου ανθρώπου να εξοπλιστεί με εφόδια για τη ζωή, με κριτήριο να μπορεί να την ερμηνεύει και να την καλυτερεύει, του παρέχει «δεξιότητες» και σκόρπιες γνώσεις. Γιατί είναι γεγονός ότι «η παιδεία αλλάζει», όπως λένε οι διαφημίσεις του υπουργείου Παιδείας που επιστρατεύτηκαν για να απαντήσουν στη λαϊκή αγανάκτηση. Πρόκειται όμως για αλλαγή που βαθαίνει ακόμα περισσότερο το χάσμα ανάμεσα στην εκπαίδευση με βάση τις πραγματικές σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και την εκπαίδευση που παρέχει το σημερινό σχολείο. Πολλαπλασιάζει τους φραγμούς για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων και προωθεί μέσα από την αξιολόγηση, την κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών, μαθητών και σχολείων.

Οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες δεν εξαντλούνται στις «δεξιότητες» για μια δουλιά του ποδαριού, ούτε μόνο στην εισαγωγή στην ολοένα και πιο υποβαθμισμένη τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά στη διαμόρφωση προσωπικότητας ικανής να ορίζει τη ζωή της και να πάρει την τύχη της στα χέρια της. Παιδεία δομημένη πάνω σε αυτό το στόχο δεν μπορεί να χωρέσει στο σημερινό πλαίσιο της «σύγκλισης», της απασχολησιμότητας, των αναγκών της αγοράς, μιας κοινωνίας για την οποία κριτήριο προόδου είναι το κέρδος και που η εκπαίδευση αποτελεί μέσο αύξησης της παραγωγικότητας για χάρη του κεφαλαίου. Σε αυτές τις συνθήκες, τα λόγια του μεγάλου παιδαγωγού Δημήτρη Γληνού: «Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης αλλά ζωής», προβάλλουν επίκαιρα παρά ποτέ.

Η συντονισμένη λαϊκή δράση για την παιδεία των αναγκών και των οραμάτων του λαού, μπορεί να είναι η μόνη απάντηση στην ενιαία επίθεση που δέχεται σήμερα το δικαίωμα στη μόρφωση. Με αφετηρία την αγανάκτηση που υπάρχει για τη σημερινή κατάσταση του σχολείου και την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να κατευνάσει μέσα από μεγαλόστομες εξαγγελίες για «ποιότητα» και «πρόοδο» στην παιδεία. Μέσα από ένα μέτωπο πάλης που θα εναντιώνεται με τον αγώνα και τη δράση του σε κάθε παραλλαγή της ίδιας πολιτικής, που δεν παίρνει βελτιώσεις και φτιασιδώματα. Που θα απαιτεί την ανασυγκρότηση της εκπαίδευσης συνδέοντας αυτή τη διεκδίκηση με τον αγώνα για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας.


Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ