ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Αυγούστου 2002
Σελ. /32
Μήπως ήρθε η ώρα;

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την καθοδήγηση του Αμερικανού πρεσβευτή Μίλερ, στρέφει τάχα τις έρευνές της παντού, στις «μητρικές» και «θυγατρικές εταιρίες» της «17Ν», προκειμένου, λένε, να κλείσει η υπόθεση. Μπορεί να είναι και έτσι. Ομως, από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ έχει θέση ένα ερώτημα. Αναρωτιόμαστε για το τι σκοπεύουν να βάλουν κάποιοι στη θέση αυτών των τρομοκρατικών μηχανισμών, που γνωρίσαμε τα τελευταία 27 χρόνια. Γιατί είναι φανερό ότι η τρομοκρατία τούς χρειάζεται για να δικαιολογούνται οι μηχανισμοί βίας κατά του κινήματος.

Πολύ εύστοχα σε πρόσφατη ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, απηύθυνε δύο κρίσιμα ερωτήματα προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ: Πρώτο: Μήπως, ήρθε ο καιρός να ερευνηθεί η περίπτωση της «Κόκκινης Προβιάς», στην Ελλάδα; Δεύτερο: Με αφορμή τη μαύρη επέτειο της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, μήπως ήρθε η ώρα να διεκδικήσει ο ελληνικός λαός ενημέρωση για τους παραστρατιωτικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, που ο οργανισμός αυτός δημιούργησε, στήριξε και στηρίζει;

Το «δίκαιο» της ελεύθερης δράσης των «Ράμπο»

Επιβεβαιώνεται, γρηγορότερα από ό,τι αναμενόταν, πως όσα δρομολογήθηκαν μετά τις 11 Σεπτέμβρη και την κήρυξη του παγκόσμιου αντιτρομοκρατικού - ιμπεριαλιστικού πολέμου υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, ήταν μόνο η αρχή. Ηταν το ξεκίνημα για την επιβολή από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό μιας παγκόσμιας τάξης με όλα τα χαρακτηριστικά μιας στρατιωτικής δικτατορίας, όπου νόμος θα είναι το «δίκαιο» των «Ράμπο». Το αμερικανικό Πεντάγωνο με τρόπο σαφή ανοίγει το δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση. Πρώτο βήμα η δημιουργία του πλαισίου για την ανεξέλεγκτη δράση των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων ανά τον πλανήτη Γη, υπεράνω του Διεθνούς Δικαίου και της εσωτερικής έννομης τάξης όλων των χωρών του κόσμου. Σύμφωνα λοιπόν με τα σχέδια που εξετάζει ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ, οι ΗΠΑ, με τις στρατιωτικές τους δυνάμεις θα μπορούν να χτυπούν χωρίς όρια σε όλο τον κόσμο και εν αγνοία ακόμα και των τοπικών κυβερνήσεων. Πρόκειται για τις νέες αρμοδιότητες που θα αποκτήσουν οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις ώστε να μπορούν να συμμετέχουν σε μυστικές επιχειρήσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Αν οι προτάσεις εγκριθούν, πράγμα αναμενόμενο, οι επίλεκτες μονάδες των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων θα μπορούν να συμμετέχουν σε επιχειρήσεις στο έδαφος χωρών με τις οποίες οι ΗΠΑ δε βρίσκονται ανοιχτά σε πόλεμο, ενώ η δράση τους θα μπορεί να εκτυλίσσεται εν αγνοία των τοπικών κυβερνήσεων. Τέρμα, λοιπόν, το Διεθνές Δίκαιο, όπως τέρμα και οι οποιοιδήποτε εθνικοί κανόνες Δικαίου όλων των χωρών του κόσμου. Το «δίκαιο» των «Ράμπο» αναγορεύεται σε παγκόσμιο κανόνα. Είναι το «δίκαιο» της νέας τάξης του ιμπεριαλισμού, της PAX AMERIKANA.

Συνεχίζεται η κρίση

Η μία μετά την άλλη οι αρμόδιες υπηρεσίες αξιολόγησης της πορείας των οικονομιών στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, αναθεωρούν τις εκτιμήσεις τους για τις προοπτικές της οικονομίας. Το ίδιο κάνουν και οι κυβερνήσεις και τα υπουργεία Οικονομίας και οι κεντρικές τράπεζες Τα πολλά -και πολλές φορές ενδιαφέροντα- από τα όσα λέγονται σε κάθε περίπτωση έχουν μία κοινή συνισταμένη: Τον ετεροχρονισμό της πολυπόθητης ανάκαμψης για μερικούς μήνες αργότερα. Ετσι, για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται το αβάσιμο των αισιόδοξων εκτιμήσεων της προηγούμενης άνοιξης, σύμφωνα με τις οποίες η οικονομική ύφεση σε ΗΠΑ και Ευρώπη θα ήταν βραχυχρόνια και μέσα σε δυο - τρεις μήνες θα σημειώνονταν θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης.

Το κακό για τους απολογητές του συστήματος είναι ότι όλοι τους, που τώρα όψιμα ανακαλύπτουν τις λογιστικές απάτες μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, δεν έχουν τα κότσια να μιλήσουν για τις πολιτικές απάτες των κυβερνώντων για τις κατά παραγγελία εκτιμήσεις, που οι ίδιοι δίνουν κάθε τόσο στη δημοσιότητα, προκειμένου να δημιουργήσουν την αυταπάτη πως έτσι εύκολα μπορεί να ξεμπερδέψουν με την οικονομική κρίση.

Τα μοναδικά θύματα

Το ότι με την κρίση δε θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα, φαίνεται και από στοιχεία που αφορούν στην πορεία μεγάλων επιχειρήσεων. Γνωστών κολοσσών που αφού οι μεγαλομέτοχοί τους τα τελευταία χρόνια πολλαπλασίασαν τις προσωπικές τους περιουσίες, κλυδωνίζονται τώρα στη δίνη της κρίσης, με μοναδικά, σε κάθε περίπτωση, θύματα τους εργαζόμενους. Τόσο αυτούς που απασχολούνται στις συγκεκριμένες εταιρίες και τις οικογένειές τους, όσο και εκατοντάδες άλλους που επηρεάζονται έμμεσα.

Αλλωστε, όπως λέει και η προχτεσινή «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», «απολύσεις είναι η απάντηση των κολοσσών στην κρίση». Ετσι, λοιπόν, κοντά στις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια εργαζόμενους που βρέθηκαν στο δρόμο τους τελευταίους μήνες, από τη βδομάδα που διανύουμε προστέθηκαν ακόμα 15.600 που χάνουν τη δουλιά τους από τη γνωστή ΙΒΜ, ενώ αντίστοιχες αποφάσεις αναμένονται μέσα στις επόμενες μέρες από ορισμένες τραπεζασφαλιστικές πολυεθνικές της ΕΕ...

ΒΙΒΛΙΟ
«Φώτισε» το θέατρο

Μόνο ένας άνθρωπος με βαθύτατη αγάπη για τη θεατρική τέχνη, αλλά και με ερευνητικό μεράκι γύρω από το δικό του εργασιακό αντικείμενο, μπορούσε να γράψει τόσο ελκυστικά, παρά το άκρως ειδικό θέμα του, ένα βιβλίο σαν του Κώστα Σπανόπουλου «Ο φωτισμός του θεάτρου με φωταέριο» (εκδόσεις «Διογένης»). Το βιβλίο προλογίζουν οι Μάνος Στεφανίδης (ιστορικός τέχνης), Δημήτρης Τσατσούλης (θεατρολόγος) και Δημήτρης Στέλλας (πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων της ΕΠΑ Αττικής). Ο Κ. Σπανόπουλος, στις αρχές του 1980, άρχισε να δουλεύει, σαν απλός εργάτης, στο Γκάζι. Ο απλός εργάτης, όμως, έμελλε να γίνει δημοσιογράφος και ερευνητής της ιστορίας του φωταερίου, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Στα νιάτα του, όπως εξομολογείται εισαγωγικά, στο βιβλίο του (το αφιερώνει στους συναδέλφους του), παρακολούθησε μερικά θεωρητικά σεμινάρια σε ιδιωτική δραματική σχολή. Από αγάπη για το θέατρο και από «έρωτα» για τη δουλιά του στο Γκάζι, άρχισε να ψάχνει, καταφεύγοντας σε διάφορες γραπτές και μη «πηγές», τη σχέση του ελληνικού θεάτρου με το φωταέριο. Από πότε, πώς, με ποιους τρόπους και από ποια θέατρα, άρχισε να χρησιμοποιείται το φωταέριο στην Ελλάδα, με πρώτα βέβαια, εκείνα που βρίσκονταν γύρω από τις «γειτονιές των αγγέλων» (Μεταξουργείο, Ψυρρή, Θησείο, Κολοκυνθού), που περιέκλειαν το «Γκαζοχώρι». Η έρευνα του Κ. Σπανόπουλου παραθέτει και ιστορικά στοιχεία (κείμενα, εικαστικά τεκμήρια, φωτογραφικά και άλλα ντοκουμέντα θεάτρων και παραστάσεων) για το φωτισμό των θεάτρων από την αρχαιότητα και εντεύθεν, και κατόπιν για την εφεύρεση και τη θεατρική χρήση του φωταερίου στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, τη μεγάλη συμβολή του στην εξέλιξη του θεάτρου, αλλά και για τις καταστροφικές πυρκαγιές που προκάλεσε σε ξένα και σε ελληνικά θέατρα.

Το φωταέριο ήρθε καθυστερημένα, το 1862, στην Αθήνα. Τα πρώτα θέατρα που το χρησιμοποίησαν, γύρω στα 1878, ήταν τα (υπαίθρια κυρίως), Παριλίσια θέατρα (αυτά που βρίσκονταν κοντά στον Ιλισό ποταμό) «Αντρον των Νυμφών» (μετέπειτα «Ζάππειον»), «Ιλισίδων Μουσών» (μετέπειτα «Παράδεισος»), «Απόλλων» και «Παρθενών» (μετέπειτα «Ποσειδών») και βέβαια το σημαντικότερο, το «Ολύμπια» που έχτισε ο Τσίλερ. Με φωταέριο πρωτοφωτίστηκαν το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών (το οποίο γκρέμισε προς χάριν της τράπεζάς του ο Κ. Κοτζιάς) και το «Βασιλικό», σημερινό Εθνικό Θέατρο. Με γκάζι, βέβαια, φωτίστηκαν αργότερα και δημοτικά θέατρα άλλων πόλεων (λ.χ. Πειραιά, Πάτρας, Κεφαλονιάς, Ερμούπολης, Κέρκυρας, Καλαμάτας, Βόλου).


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

ΠΡΟΣΩΠΟ
Αλβάρο Ουρίμπε

«Ενας αξιοπρεπής Πρόεδρος, ο Αλβάρο Ουρίμπε Βέλες, εκλέχτηκε κατά τον πρώτο κιόλας γύρο, από και για μία Πατρίδα που θέλει να γίνει ειρηνική και να αναπτυχτεί μέσα στην κοινωνική αλληλεγγύη».

Με αυτά τα λόγια πανηγύρισε τη νίκη του Ουρίμπε, κατά τις προεδρικές εκλογές τον περασμένο Μάη, όχι άλλος από τον Σαλβατόρε Μανκούσο, επικεφαλής των Ενωμένων Δυνάμεων Αυτοάμυνας της Κολομβίας, (AUC) της πασίγνωστης παραστρατιωτικής ακροδεξιάς οργάνωσης...

Ουδεμία όχληση για τον νέο Πρόεδρο... Εξάλλου, ο Ουρίμπε, ένας σοσιαλδημοκράτης εκλέχτηκε, υποσχόμενος να δώσει ένα οριστικό τέλος στον εμφύλιο. Πώς; Διά της βίας του ολοκληρωτικού πολέμου κατά των αριστερών ανταρτών, μεταμορφώνοντας τις Ενοπλες Δυνάμεις, εμπλουτίζοντάς τες, με ένα σώμα ενός εκατομμυρίου πολιτών στη διάθεση του Στρατού.

Το μοντέλο του «Ουρίμπε» ήδη τέθηκε σε ισχύ με την κήρυξη έκτακτης ανάγκης της χώρας, εξ αφορμής των επιθέσεων κατά την ορκωμοσία του την περασμένη βδομάδα. Είναι η πιο επιθετική εκδοχή των αμερικανικών σχεδίων για την περιοχή, και της Κολομβίας περιλαμβανομένης, διαμέσου της «ταχείας ανάπτυξης» με μεγάλα σχέδια για τον προσπορισμό του πετρελαίου, νερού, ξυλείας και πλούσιων εσοδειών από τις περιοχές της υπαίθρου, που πρέπει να ερημώσουν ολοσχερώς, αλλά και των παράλιων κοινοτήτων, όπου θα αντικατασταθούν από ξενοδοχεία, των μεγάλων πόλεων όπου μία υποταγμένη, απεγνωσμένη, αποδυναμωμένη εργατική δύναμη θα δουλεύει νυχθημερόν με μισθούς πείνας, χωρίς προστασία ή ασφάλεια.


Χρ.Μ.

Τιμά, τιμώμενος, ο πρωταγωνιστής λαός

Ηταν από πολλές απόψεις μία ξεχωριστή εκδήλωση, αυτή που έγινε το Δεκαπενταύγουστο στο Παλιοζογλόπι Ιτάμου για να τιμηθεί ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης. Τόσο από την ίδια την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που κάνει αναφορά στην «πολύτιμη προσφορά στον αγώνα του έθνους ενάντια στο φασισμό μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ», όσο και από τις ομιλίες που απέδωσαν τιμή συνολικά στο ΚΚΕ και πρόβαλαν την ανάγκη να τιμούμε όσους με συνέπεια αγωνίστηκαν για αξίες και αρχές με όραμα και πίστη σε μια καλύτερη κοινωνία, επαναβεβαιώνεται ένα: Παρά τις διαρκείς προσπάθειες αποπροσανατολισμού ο λαός μας ξέρει να τιμά αυτούς που του αναγνωρίζουν το δίκιο του. Στην αναγνώριση αυτού του δίκιου στάθηκε χαρακτηριστικά ο Χ. Φλωράκης όταν είπε: «Η Ιστορία μάς διδάσκει: Ο,τι το προοδευτικό και καλό επιτεύχθηκε στην ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας, είναι έργο του αγώνα του ίδιου του λαού».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ