ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 18 Αυγούστου 2018 - Κυριακή 19 Αυγούστου 2018
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Με μόνιμη παρακαταθήκη τα αντιλαϊκά μέτρα και των τριών μνημονίων και με νέα αφετηρία τις πρόσφατες συμφωνίες της κυβέρνησης με τους «θεσμούς» της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ξεκινά η λειτουργία του μηχανισμού «ενισχυμένης εποπτείας» (Enhanced Surveillance) της αντιλαϊκής πολιτικής για την περίοδο μετά τις 20 Αυγούστου και την τυπική λήξη του 3ου μνημονίου.

Τα όσα προβλέπονται και καταγράφονται στις πρόσφατες συμφωνίες της κυβέρνησης με τους δανειστές και στις εκθέσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, μαζί με όσα προβλέπουν τα ευρωπαϊκά εξάμηνα, το Σύμφωνο Σταθερότητας και τα υπόλοιπα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, καθώς και το «βουνό» των εκατοντάδων αντιλαϊκών μνημονιακών νόμων, που η κυβέρνηση όχι μόνο αφήνει άθικτο αλλά επεκτείνει παραπέρα, συνθέτουν το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο κυβέρνησης - κεφαλαίου - ιμπεριαλιστικών «θεσμών», ξεσκεπάζοντας παράλληλα τα κυβερνητικά παραμύθια ότι τάχα μετά τις 20 Αυγούστου ξημερώνει μια νέα μέρα για το λαό.

Παρά τον προπαγανδιστικό ορυμαγδό που ξεδιπλώνει η κυβέρνηση με στόχο να πείσει το λαό ότι οι ανάγκες του μπορούν να ικανοποιηθούν μέσα από την πιστή εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων, παρά την προσπάθεια - με την αξιοποίηση και των λεγόμενων «αντίμετρων» αναδιανομής της φτώχειας - να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες και στάση αναμονής στο λαό για «αργή και σταδιακή αποκατάσταση» των όσων έχασε στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η «επιστροφή στην κανονικότητα» σηματοδοτεί για το λαό ένταση της εκμετάλλευσης και συνολικά της επίθεσης στα δικαιώματά του, παραπέρα σάρωμα κατακτήσεων, προκειμένου να στηριχτούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Επιβεβαιώνουν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο ότι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που βρίσκονται στην καρδιά της αντιλαϊκής πολιτικής και της σημερινής κυβέρνησης, όσο και των υπόλοιπων αστικών πολιτικών δυνάμεων, είναι ασυμβίβαστα με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, που θα βρίσκονται υπό μόνιμη «εποπτεία». Καθαρή έξοδος για το λαό είναι η κατάργηση όλων των νόμων και των μέτρων των μνημονίων και η ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του, που μόνο ο ίδιος με τους αγώνες του μπορεί να κατακτήσει.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΕ - ΔΝΤ
Το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο είναι εδώ

Το αντιλαϊκό πλαίσιο της «επόμενης μέρας» μέσα από τις εκθέσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για την ελληνική οικονομία

Τα κυβερνητικά «σόου» της γραβάτας δεν κρύβουν τη θηλιά των μέτρων στο λαιμό του λαού

Eurokinissi

Τα κυβερνητικά «σόου» της γραβάτας δεν κρύβουν τη θηλιά των μέτρων στο λαιμό του λαού
Το ελληνικό κράτος «δεσμεύτηκε στο Γιούρογκρουπ να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τις βασικές μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο του μνημονίου. Εχει δεσμευτεί επίσης να εφαρμόσει συγκεκριμένες δράσεις στους τομείς της φορολογικής και δημοσιονομικής διαρθρωτικής πολιτικής, της Κοινωνικής Πρόνοιας, της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, των αγορών εργασίας και προϊόντων, των ιδιωτικοποιήσεων και της δημόσιας διοίκησης».

Η αναφορά αυτή στην πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφορικά με την ενεργοποίηση της «ενισχυμένης εποπτείας» είναι ενδεικτική των αντιλαϊκών δεσμεύσεων που ανέλαβε η κυβέρνηση. Αυτές καταγράφονται στο παράρτημα της συμφωνίας στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ και βέβαια θα βρεθούν στο επίκεντρο των ανά τρίμηνο «αξιολογήσεων» και των εκθέσεων από την πλευρά του κουαρτέτου, αρχής γενομένης από τον Οκτώβρη.

Με βάση και τα παραπάνω, ανάγλυφα προκύπτει το γεγονός ότι το ενισχυμένο εποπτικό πλαίσιο επεκτείνεται σε ολόκληρη την γκάμα της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων.

Αλλωστε, η συμφωνία προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά τις «ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων τη μετα-προγραμματική περίοδο».

Ταυτόχρονα, καταγράφεται ότι το ελληνικό κράτος «θα σεβαστεί πλήρως τη δέσμευσή του να εξασφαλίσει ότι οι ετήσιοι προϋπολογισμοί θα επιτύχουν μεσοπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ». Σε αυτήν την κατεύθυνση, ετοιμάζεται νέα διεύρυνση της φορολογικής βάσης για τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ στη λαϊκή κατοικία, σε «πλήρη ευθυγράμμιση με τις τιμές αγοράς έως τα μέσα του 2020».

Βέβαια, η «συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων» αφορά ξεκάθαρα και το δίδυμο πακέτο με τις συντάξεις και το αφορολόγητο.

Αντιλαϊκό «αγκωνάρι» η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ

Οπως προκύπτει και από τα παραπάνω, «αγκωνάρι» για το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο αποτελεί η πρόσφατη συμφωνία κυβέρνησης και δανειστών στο Γιούρογκρουπ τον περασμένο Ιούνη για το κλείσιμο της 4ης «αξιολόγησης».

Η συμφωνία μεταξύ άλλων προβλέπει:

-- Νέες παρεμβάσεις στο «σύστημα Κοινωνικής Πρόνοιας» (βλέπε προσαρμογές προς τα κάτω και αναδιανομή της φτώχειας, για τις ελάχιστες παροχές που έχουν απομείνει). Επίσης, θα μεταρρυθμιστεί το «δίκτυο Κοινωνικής Πρόνοιας», ειδικότερα με τη «νέα προσέγγιση για τον προσδιορισμό της αναπηρίας, με βάση τόσο την ιατρική όσο και τη λειτουργική αξιολόγηση», έως τα μέσα του 2019, που σημαίνει νέους αποκλεισμούς και περικοπές.

-- Σχετικά με τον κατώτατο μισθό, προβλέπεται: «Η Ελλάδα θα διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα μέσω ετήσιας αναπροσαρμογής του κατώτατου μισθού, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013» (νόμος Βρούτση). Που σημαίνει «αυξήσεις» - ψίχουλα, με απόφαση της κυβέρνησης, ύστερα από εισήγηση «επιτροπής εμπειρογνωμόνων», που θα διαμορφώνεται στη βάση στοιχείων για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, την πορεία της ανεργίας και άλλα.

-- Για την «αποκατάσταση της ευρωστίας του τραπεζικού συστήματος», δεσπόζει η προσπάθεια μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων («κόκκινα» δάνεια), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ένταση των εκβιασμών στα λαϊκά νοικοκυριά και την κλιμάκωση των πλειστηριασμών. Σύμφωνα με την απόφαση του Γιούρογκρουπ, θα εφαρμοστεί «ολοκληρωμένο σχέδιο για την πτώχευση νοικοκυριών, με στόχο να μειώσει το ανεκτέλεστο των υποθέσεων, συμπεριλαμβανομένης της διαδικασίας των εκκρεμών αιτήσεων», έως τα τέλη του 2021. Θυμίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε προηγούμενη έκθεση έκανε λόγο για 130.000 πλειστηριασμούς ακινήτων την ερχόμενη τριετία.

-- Ο «οδικός χάρτης» προβλέπει ακόμη μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων: «Ελ. Βενιζέλος», ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, μαρίνα Αλίμου, Εγνατία, ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, λιμάνια Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Ηγουμενίτσας, Κέρκυρας, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, υπόγεια αποθήκευση Καβάλας κ.ά.

Σε κάθε περίπτωση, πέρα και πάνω από τους προαναφερόμενους μηχανισμούς, σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΕ, ειδικοί έλεγχοι προβλέπονται μέχρις ότου εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% των δανείων που χορηγήθηκαν σε κράτη - μέλη μέσω των μηχανισμών διάσωσης της ΕΕ. Στην περίπτωση της Ελλάδας, μετά μάλιστα την πρόσφατη απόφαση του Γιούρογκρουπ για 10ετή επιμήκυνση, το ειδικό πρόγραμμα παρακολούθησης επεκτείνεται αντίστοιχα, χωρίς για την ώρα να υπάρχουν επίσημες εκτιμήσεις ως προς τα χρονοδιαγράμματα εξόφλησης.

Την ίδια ώρα, στα «σκαριά» βρίσκεται η υπαγωγή της ελληνικής οικονομίας και της εφαρμοζόμενης πολιτικής και στην «κανονικότητα» της διαδικασίας των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων», δηλαδή των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ, που με τη σειρά τους θα έρθουν να «κουμπώσουν» και να ενισχύσουν τις ανά τρίμηνο «αξιολογήσεις» του «ενισχυμένου εποπτικού πλαισίου» (βλέπε και σελ. 8).

Αποκαλυπτικό είναι και το παράρτημα της συμφωνίας με τίτλο «Οι ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων τη μετα-προγραμματική περίοδο». Αυτό αποτελεί τον «οδικό χάρτη» για την περίοδο μέχρι το 2022. Χαρακτηριστικά, οι δεσμεύσεις για τον κατώτατο μισθό περιλαμβάνονται στον άξονα «Αγορές εργασίας και προϊόντων», μαζί με μέτρα όπως την απλοποίηση των αδειοδοτήσεων για επενδύσεις, καθώς - όπως οι ίδιοι ουσιαστικά ομολογούν - πρόκειται για ζητήματα που συνδέονται με την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

«Οικοδομώντας» πάνω στα μνημόνια

Οι φρούδες ελπίδες που επιχειρούν να καλλιεργήσουν και να συντηρήσουν κυβερνητικοί παράγοντες περί αναστροφής κάποιων «μεταρρυθμίσεων», όπως για τις συντάξεις, μοναδικό στόχο έχουν τη διαμόρφωση κλίματος αναμονής και ανοχής σε τμήματα του λαού, με φόντο βέβαια τα «ανέκδοτα» για το «τέλος των μνημονίων».

Την ίδια ώρα, τα πρωτογενή πλεονάσματα έχουν συμφωνηθεί για την περίοδο μέχρι το 2060, ενώ η κυβερνητική επιχειρηματολογία «μπάζει από παντού», καθώς προσκρούει στις συμφωνημένες δεσμεύσεις, όπως αυτές αποτυπώνονται και σε μια σειρά από επίσημα κείμενα, εκθέσεις και συμφωνίες με τους «θεσμούς» του κουαρτέτου.

Μεταξύ αυτών η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που με την πρόσφατη «έκθεση συμμόρφωσης», επιβεβαιώνει την παραπέρα κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με στόχο βέβαια την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Γίνεται επίσης σαφής αναφορά στην πλήρη δέσμευση των ελληνικών αρχών να συνεχίσουν να εφαρμόζουν με αποφασιστικότητα την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οικοδομώντας πάνω στις «μεταρρυθμίσεις» του 3ου μνημονίου.

Σε αυτό το φόντο και με τη «βούλα» της Κομισιόν, επιβεβαιώνεται ότι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων σε ό,τι αφορά το «μισθολογικό κόστος» θα «πρέπει να διασφαλιστεί τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να επιτευχθεί βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη». Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «θα είναι επίσης σημαντικό να εφαρμοστεί το πλαίσιο για τον κατώτατο μισθό, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4172/2013», του νόμου Βρούτση δηλαδή, με την εφαρμογή του οποίου η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα... επαναφέρει τους μισθούς.

Επίσης, η Κομισιόν επιβεβαιώνει τη μονιμότητα των αντιλαϊκών μέτρων της προηγούμενης περιόδου και με ρητή αναφορά στις περικοπές των συντάξεων (από το 2019) και του αφορολόγητου ορίου (από το 2020). Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «η Ελλάδα πρέπει να στηριχτεί στην πρόοδο που επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια του προγράμματος του ESM και να ενισχύσει τα θεμέλια για μια βιώσιμη ανάκαμψη, κυρίως μέσω της συνέχισης και ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν με το πρόγραμμα και μέσω της διασφάλισης ότι θα προστατευτούν οι στόχοι των μεταρρυθμίσεων που υιοθετήθηκαν».

Με «πλάτες» από το ΔΝΤ

Η πλήρης εφαρμογή του «δίδυμου» αντιλαϊκού πακέτου της περιόδου 2019 - 2020, που αφορά την περαιτέρω κατακρεούργηση των συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου, η διατήρηση των αντεργατικών νόμων και των τριών μνημονίων, αλλά και οι «αβεβαιότητες» αναφορικά με τη διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, καταγράφονται ξεκάθαρα και στην πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ.

Μεταξύ αυτών:

-- Το ΔΝΤ «παροτρύνει με σθένος τις αρχές να μην αναστρέψουν» τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, «οποιαδήποτε προσαρμογή του κατώτατου μισθού θα πρέπει να είναι συνετή και να εναρμονίζεται με τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα,με στόχο να διατηρηθεί η δυναμική της ανάκτησης της απασχόλησης και να αποφευχθεί οποιαδήποτε απώλεια ανταγωνιστικότητας». Επιπλέον, τονίζεται ότι τυχόν «νομοθεσία που θα εισάγει εκ νέου την επεκτασιμότητα και τους ευνοϊκότερους όρους των Συλλογικών Συμβάσεων, αρχίζοντας από αργότερα φέτος, διακινδυνεύει να αναιρέσει όσα κερδήθηκαν».

-- Οποιαδήποτε καθυστέρηση στις «μεταρρυθμίσεις» (π.χ. αφορολόγητο, συντάξεις) «θα υπέσκαπτε σε σημαντικό βαθμό την αξιοπιστία των παραδοχών για την ελάφρυνση του χρέους που έχουν συμφωνηθεί με τους Ευρωπαίους εταίρους».

-- Εντονες «ανησυχίες» διατυπώνονται για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους, αλλά και για τη διατήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων σε υψηλά επίπεδα, «γεγονός που υποδεικνύει ότι θα ήταν δύσκολο να διατηρηθεί η πρόσβαση στις αγορές μακροπρόθεσμα χωρίς περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους».

Επιπλέον, το ΔΝΤ, αναφορικά με τις αναδιαρθρώσεις στην ελληνική οικονομία, «συμβάλλει» με προτάσεις όπως:

-- Διατήρηση των «μεταρρυθμίσεων» στα Εργασιακά, δηλαδή των αντεργατικών παρεμβάσεων στο πλαίσιο και των τριών μνημονίων, μεταξύ των οποίων αναφέρει και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Μάλιστα, σε αντίστοιχη ρότα με τους «θεσμούς» της ΕΕ, προτάσσει την εφαρμογή πρόσθετων παρεμβάσεων για τις ομαδικές απολύσεις, έτσι ώστε το υπάρχον αντιλαϊκό νομοθετικό οπλοστάσιο να ευθυγραμμιστεί με τις «βέλτιστες πρακτικές» που ισχύουν στην ΕΕ.

Ως γενική παρατήρηση, για οικονομίες που «έχουν μείνει πίσω», τονίζεται η ανάγκη ισχυρής τόνωσης της ανταγωνιστικότητας, με τη μείωση του «κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος». Η συγκεκριμένη «παρατήρηση» του ΔΝΤ «κουμπώνει» με τις διακηρύξεις της κυβέρνησης για την ανάγκη να αυξηθεί η παραγωγικότητα της εργασίας, δείχνοντας από μία ακόμα σκοπιά ότι «προαπαιτούμενο» για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου είναι η ένταση της εκμετάλλευσης.

-- Κλιμάκωση των πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, καθώς, όπως επισημαίνει, στην Ελλάδα παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, όπως επίσης στην Κύπρο, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία.

-- Υλοποίηση των εκκρεμών συστάσεων του ΟΟΣΑ για «μείωση των φραγμών στον ανταγωνισμό», όπως της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές. Επιπλέον, θέτει το ζήτημα για την πλήρη εφαρμογή της λεγόμενης «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ.

-- «Σημαντική» επιτάχυνση στο «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων», με προτεραιότητα σε επαγγέλματα όπως οι μηχανικοί, οι δικηγόροι και οι συμβολαιογράφοι, δηλαδή σε οικονομικές δραστηριότητες που χαρακτηρίζονται από σχετική διασπορά, με στόχο τη συγκέντρωσή τους σε μεγαλύτερα επιχειρηματικά σχήματα.

Με «λαγό» την έκθεση του ΟΟΣΑ

Copyright 2018 The Associated

Κατατοπιστική ως προς το εύρος της αντιλαϊκής κλιμάκωσης είναι και η έκθεση του ΟΟΣΑ, η οποία δημοσιοποιήθηκε στις αρχές Μάη - με την κυβέρνηση να την υποδέχεται «μετά βαΐων και κλάδων» - και βάζει στο τραπέζι το εκ νέου «άνοιγμα» του Ασφαλιστικού, την περαιτέρω «ευελιξία στην αγορά εργασίας», τη διάλυση των κοινωνικών επιδομάτων και την απογείωση της φοροληστείας απέναντι στη λαϊκή οικογένεια. Ολα αυτά, όπως ρητά και κατηγορηματικά ξεκαθαρίζει και η έκθεση του ΟΟΣΑ, αποτελούν το «ελατήριο» της ανάκαμψης, προς όφελος βέβαια των επιχειρηματικών ομίλων.

Μεταξύ άλλων, ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του «προτείνει»:

-- Αύξηση της «πραγματικής ηλικίας» συνταξιοδότησης κατά 4 έτη μέχρι το 2030.

-- «Ευέλικτη αγορά εργασίας». Προτείνεται ο «διάλογος» των λεγόμενων «κοινωνικών εταίρων» και των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε κλαδικό επίπεδο, χωρίς αυτόματη επέκταση και μάλιστα «με ευελιξία», ανάλογα με το είδος και μέγεθος της επιχείρησης. Επισημαίνεται ότι είναι προτιμότερο ο «υποκατώτατος» μισθός να συνδέεται με την εμπειρία και όχι με την ηλικία. Η έκθεση, άλλωστε, υπενθυμίζει τις «μεταρρυθμίσεις» που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην αγορά εργασίας, οι οποίες, όπως αναφέρει, έδωσαν περισσότερη ευελιξία στις επιχειρήσεις στον καθορισμό των μισθών και των εργασιακών συνθηκών.

-- Ενίσχυση της φοροληστείας. Πέρα από την ήδη συμφωνημένη μείωση του αφορολόγητου ορίου (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες), ώστε να εξυπηρετηθούν οι στόχοι για τα πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς, ο ΟΟΣΑ δείχνει ακόμα πιο... μπροστά στην κατεύθυνση κατακρεούργησης των όποιων ελαφρύνσεων σε κατηγορίες λαϊκών στρωμάτων. Σε αυτό το επίπεδο, κάνει λόγο για τις «ελαφρύνσεις» από τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ που ισχύουν, με όρους και προϋποθέσεις, σε φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, με «κόστος» - όπως λέει - ύψους 100 εκατ. ευρώ, την έκπτωση φόρου που χορηγείται σε φορολογούμενους με αναπηρία πάνω από 67% (14,6 εκατ. ευρώ), τις «απαλλαγές» των επιδομάτων ανεργίας (12,2 εκατ. ευρώ) κ.ά.

-- «Εξοικονομήσεις δαπανών» στα προγράμματα κοινωνικής προστασίας, με βάση τις συστάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γίνεται λόγος για «ενοποίηση των κατακερματισμένων προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας», των οικογενειακών παροχών, του επιδόματος θέρμανσης...

Αντιασφαλιστικές ανατροπές...

Την ίδια ώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε έκθεση που δημοσιοποίησε το Μάη για την «επάρκεια των συντάξεων στην ΕΕ», σε ό,τι αφορά την Ελλάδα υπογραμμίζει πως ο νόμος - λαιμητόμος Κατρούγκαλου, η αντιασφαλιστική «μεταρρύθμιση» του 2016, θεωρείται «η πιο κρίσιμη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας από καταβολής του».

«Από την άποψη αυτή, είναι επιτακτική ανάγκη να υλοποιηθεί πλήρως η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού του 2016 και να εγγυάται ένα αξιοπρεπές επίπεδο παροχών υπό τους περιορισμούς που δημιουργεί το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης, μαζί με το επίπεδο των πρωτογενών πλεονασμάτων του προϋπολογισμού», τονίζεται χαρακτηριστικά στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Σε αυτό το πλαίσιο, η έκθεση επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι οι «προσπάθειες» πρέπει να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων «προκλήσεων» που συνδέονται με τη συνταξιοδότηση, όπως η οικονομική ύφεση, η υψηλή ανεργία, η μη κανονική απασχόληση, η αδήλωτη εργασία και η φοροδιαφυγή, δίνοντας δηλαδή «πάσα» για τις επόμενες αντιασφαλιστικές ανατροπές.

Στο ίδιο κάδρο εντάσσεται το λεγόμενο «εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο» που παρουσίασε η κυβέρνηση, και το οποίο έρχεται να «κουμπώσει» με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, τονίζοντας: «Από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση, δεδομένου ότι το έλλειμμα θα έχει εξαλειφθεί».

...σε ορίζοντα δεκαετιών

Την ίδια ώρα, σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με τίτλο «Η γήρανση του πληθυσμού δημιουργεί σκληρές δημοσιονομικές προκλήσεις» επισημαίνεται ότι στην Ελλάδα και στη Γαλλία, κατά τις επόμενες δεκαετίες, η «γήρανση του πληθυσμού» θα επιφέρει τις μεγαλύτερες περικοπές των κρατικών κονδυλίων που αφορούν κατά κύριο λόγο τις συντάξεις, αλλά και την υγειονομική κάλυψη.

Mάλιστα, η νέα έκθεση της ΕΚΤ έχει ορίζοντα αναφοράς την περίοδο 2016 - 2070, ενώ βέβαια σε αυτήν ενσωματώνονται οι μελλοντικές αποδόσεις των αντιλαϊκών μέτρων που ήδη εφαρμόζονται στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης.

Ειδικότερα επισημαίνεται ότι:

-- «Το κόστος για τις δημόσιες συντάξεις» είναι ο σημαντικότερος παράγοντας αύξησης του κόστους από τη «γήρανση» στο Βέλγιο, στο Λουξεμβούργο, στη Σλοβενία, στη Γερμανία, στη Μάλτα και στην Κύπρο, ενώ αντίθετα συμβάλλει σημαντικά στη «μείωση του κόστους» στην Ελλάδα και στη Γαλλία, σύμφωνα με την έκθεση της ΕΚΤ.

-- Η αναλογία των συνταξιούχων σε σχέση με τον πληθυσμό ηλικίας άνω των 65 ετών προβλέπεται να μειωθεί σε όλες σχεδόν τις χώρες, και αυτό «κυρίως λόγω των μέτρων που περιορίζουν την πρόσβαση στην πρόωρη συνταξιοδότηση και αυξάνουν την προβλεπόμενη από το νόμο ηλικία συνταξιοδότησης». Τα παραπάνω «φωτογραφίζουν» και επιβραβεύουν τους αντιασφαλιστικούς νόμους που πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, φέρνοντας την Ελλάδα στην πρώτη θέση της αντιλαϊκής λίστας σε επίπεδο Ευρωζώνης κατά τις επόμενες δεκαετίες.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Προαναγγελίες κλιμάκωσης με φόντο το κρατικό χρέος

«Βραχυπρόθεσμα, οι πρώτοι μήνες που θα ακολουθήσουν την έξοδο από το πρόγραμμα θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι, καθώς τα μηνύματα που θα στείλει η κυβέρνηση θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία της εγχώριας οικονομικής πολιτικής».

Αυτό υπογραμμίζει το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, που βέβαια υπό τη νέα διοίκηση έχει φιλικούς δεσμούς με την κυβέρνηση. Στην πρόσφατη τριμηνιαία έκθεσή του, συμπεραίνει ακόμη πως «θα πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο οι κίνδυνοι που προέρχονται από τις πολιτικές πιέσεις που θα ασκηθούν για περισσότερο επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και επιβράδυνση εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων μετά το τέλος του προγράμματος», ξεκόβοντας κάθε συζήτηση για ανάκτηση απωλειών και προσθέτοντας έτσι τη δική του «φωνή» στην ανάγκη «απαρέγκλιτης» τήρησης των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.

Ουσιαστικά γίνεται λόγος για την εφαρμογή των προνομοθετημένων μέτρων, όπως για την περαιτέρω κατακρεούργηση των συντάξεων (από το 2019) και του αφορολόγητου ορίου (από το 2020), που βέβαια προβλέπονται στην αντιλαϊκή συμφωνία αλλά και στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 - 2022.

Επιπλέον, το Γραφείο Προϋπολογισμού, σε σύμπλευση με το κεφάλαιο και τους «θεσμούς» αναφορικά με τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού και γενικότερα του «εργατικού κόστους», χαρακτηριστικά υπογραμμίζει: «Η μακροχρόνια οικονομική μεγέθυνση και η αντιμετώπιση μακροοικονομικών ανισορροπιών απαιτούν τη σταθερή αύξηση της παραγωγικότητας, ο ρυθμός μεταβολής της οποίας θα πρέπει να αποτελεί το όριο αυξήσεων στους μισθούς».

Την ίδια ώρα, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM), Κλ. Ρέγκλινγκ, σε συνέντευξη στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» απέστειλε και νέο μήνυμα στην πορεία κλιμάκωσης των αντιλαϊκών μέτρων (π.χ. συντάξεις, αφορολόγητο). Οπως είπε, ο ΕSΜ, με τη χορήγηση δανείων ύψους 204 δισ. ευρώ (συνολικά από τα τρία μνημόνια), αποτελεί τον «μεγαλύτερο δανειστή» του ελληνικού κράτους, ενώ λόγω των επιμηκύνσεων στις δόσεις για τις αποπληρωμές και των «χαμηλών επιτοκίων», «η Ελλάδα γλιτώνει κάθε χρόνο περίπου 12 δισ. ευρώ από τις ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους». Στο «διά ταύτα», ο Κλ. Ρέγκλινγκ υπογράμμισε ότι για τους λόγους αυτούς «μετά το τέλος του προγράμματος η Ελλάδα θα είναι υπό στενότερη παρακολούθηση σε σχέση με τα άλλα κράτη που βρέθηκαν σε πρόγραμμα, τόσο από τον ESM όσο και από τους άλλους θεσμούς».

Να σημειωθεί ότι παρά και τις πρόσφατες «αναβαθμίσεις» από τους οίκους αξιολόγησης, το αξιόχρεο των ελληνικών κρατικών ομολόγων υπολείπεται ακόμη κατά πολλές βαθμίδες, προκειμένου να γίνονται αποδεκτά με το «κανονικό» καθεστώς από την ΕΚΤ και βέβαια από τις διεθνείς χρηματαγορές.

Σε κάθε περίπτωση, το καθοριστικό κριτήριο για την περαιτέρω «αναβάθμιση» της πιστοληπτικής αξιοπιστίας του ελληνικού κράτους, έτσι ώστε να διευκολύνεται και η πρόσβαση στις χρηματαγορές, είναι η περαιτέρω κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων, με βάση βέβαια και την πρόσφατη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ