ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Ιούλη 2010
Σελ. /32
Τζέιμς Μάτις

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Εχει πραγματική πλάκα να σκοτώνεις ανθρώπους» είχε δηλώσει σε ομιλία του στο Σαν Ντιέγκο ο στρατηγός Τζέιμς Μάτις, ο οποίος χρίστηκε από τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα ως νέος επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων - Centcom.

Οι δηλώσεις του Μάτις που αφορούσαν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν είχαν καταδικαστεί τότε από τον Λευκό Οίκο του «πολεμοκάπηλου» Τζορτζ Ου. Μπους αλλά προφανώς κρίθηκαν ως «πλεονεκτήματα» από την νυν κυβέρνηση του βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης Μπαράκ Ομπάμα, ώστε ο Μάτις να αντικαταστήσει επάξια τον Ντέιβιντ Πετρέους που αποχώρησε από τη θέση για να αναλάβει τη διοίκηση των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών Δυνάμεων στο Αφγανιστάν.

Ετσι ο Μάτις, που αποκαλείται και «τρελό σκυλί του πολέμου» είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να ηγηθεί των επιχειρήσεων των ΗΠΑ, στα πολεμικά μέτωπα του Ιράκ και του Αφγανιστάν αλλά και των ειδικών και άκρως μυστικών επιχειρήσεων σε «φιλικές ή εχθρικές χώρες» στη Μέση Ανατολή, στην Κεντρική Ασία και το Κέρας της Αφρικής.

Είναι ο «κατάλληλος» άνθρωπος, πολεμοχαρής και αδίστακτος, για την εφαρμογή του νέου δόγματος για την «εθνική ασφάλεια» που ανακοίνωσε πρόσφατα ο πρόεδρος Ομπάμα. Ενα δόγμα που υποτίθεται «είναι απαλλαγμένο» από πυρηνικά όπλα αλλά... υιοθετεί ρητά το «προνόμιο» των Ηνωμένων Πολιτειών να προχωρούν στη χρήση στρατιωτικής ισχύος πολύ πριν να απαιτείται ως το έσχατο μέσο.


Χρ.Μ.

Μαϊάμι και πάλι

Το «Μαϊάμι και πάλι» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που κέρδισε το βραβείο του διαγωνισμού «Επέτειος του Θριάμβου της Επανάστασης» το 2005. Σε ένα ξενοδοχείο στο Μαιάμι δυο άντρες κανονίζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες για να διεισδύσουν στην Κούβα. Θα έχουν μαζί τους έναν εξεζητημένο οπλισμό. Ο Αλέχάντρο Ογιέβα είναι ένας Κουβανός πράκτορας που έμπρακτα βάζει το εμείς πάνω από το εγώ. Οπως το έκαναν στο παρελθόν πολλοί επαναστάτες Κουβανοί και άλλοι, αφήνοντας πίσω τους ένα σπουδαίο κληροδότημα για τις επόμενες γενιές, σε κάθε γωνιά της Γης. Το μυθιστόρημα του Λεονέλο Αβέγιο Μέσα, «Μαϊάμι και πάλι», εκτός από την εξαιρετική του πλοκή και τη λογοτεχνική του ποιότητα, έχει και βαθύτατες πολιτικές προεκτάσεις. Αναδεικνύει σε σύγχρονο, πλέον, επίπεδο την αξία της σοσιαλιστικής Κούβας και την αντίστασή της στον πόλεμο που της κάνουν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, καθώς και το πώς οι Κουβανοί αντεπαναστάτες συμμετέχουν και αξιοποιούνται σε αυτό τον πόλεμο. Σίγουρα ο αναγνώστης, μέσα από την εξαιρετική πλοκή του έργου, θα μπορέσει να κατανοήσει και την αδικία που διαπράττεται εδώ και δέκα χρόνια ενάντια στους πέντε Κουβανούς ήρωες που βρίσκονται φυλακισμένοι σε κάποια σκοτεινά κελιά των αμερικάνικων φυλακών, με την κατηγορία της κατασκοπείας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.

«Σοσιαλιστικά» φούμαρα

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Τους τελευταίους μήνες, με έχουν ρωτήσει: ως σοσιαλιστής, πώς αισθάνεστε όταν λαμβάνετε αυτά τα δύσκολα μέτρα; Είπα ότι αισθάνομαι πως οι αξίες μου ενδυναμώθηκαν ακόμα περισσότερο, οι πεποιθήσεις μου για το σωστό, το διαφορετικό είδος κοινωνίας που χρειαζόμαστε, είναι ακόμα πιο ισχυρές». Ασφαλώς και δεν είπε τυχαία την παραπάνω φράση ο Γ. Παπανδρέου στο κλείσιμο του συμποσίου της Σύμης. Στόχος του δεν είναι βέβαια να πείσει ότι είναι σοσιαλιστής - δεν είναι θαυματοποιός - αλλά να χρησιμοποιήσει όσο μπορεί τη σοσιαλιστική προβιά για να μπορέσει να εφαρμόσει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Συνεχίζει δηλαδή να «πουλάει» σοσιαλισμό για να υπηρετεί πιο αποτελεσματικά την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Δεν τον ενδιαφέρει επίσης ο αυτοεξευτελισμός αλλά να κάνει πράξη το σοσιαλιστικό όραμά του, όπως το περιέγραψε στον Πόρο: «μια κοινωνία όπου θα μπορέσει να ανθήσει η επιχειρηματικότητα». Δηλαδή, μια καπιταλιστική κοινωνία - παράδεισος για τα μονοπώλια, που θα βρίσκουν ό,τι θέλουν και φτηνά για τις επιχειρήσεις τους, ενώ το κράτος θα εγγυάται την κερδοφορία τους, παίρνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για το σκοπό αυτό. Αυτό που σίγουρα καταφέρνει είναι να «φουσκώνει» τη λαϊκή οργή, η οποία είναι απλά θέμα χρόνου πότε θα «ξεσπάσει». Και τότε θα δει ποια είναι «η κοινωνία που χρειαζόμαστε»...

«Διάσωση» τραπεζών και καπιταλισμού

Το κρατικό χρήμα που με διάφορες μορφές έχει εισρεύσει στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών φτάνουν τα 43 δισ. ευρώ. Κι όμως, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Πριν από λίγους μήνες οι τράπεζες ζήτησαν και πήραν τα «αδιάθετα» από το πακέτο των 28 δισ. ευρώ που είχε εγκριθεί από την κυβέρνηση της ΝΔ, που ανέρχονται σε 17 δισ. με τη μορφή εγγυήσεων. Εννοείται ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έσπευσε να ικανοποιήσει πάραυτα την επιθυμία τους, προκειμένου να συνεχίσουν απρόσκοπτα την τοκογλυφία σε βάρος του κράτους. Οι τράπεζες πήραν αυτές τις κρατικές εγγυήσεις τις κατέθεσαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) προκειμένου να δανειστούν με επιτόκιο 1% και στη συνέχεια δάνειζαν το κράτος με επιτόκιο 5-6%(!), κερδοσκοπώντας σε βάρος του ίδιου του δανειστή τους! Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έσπευσε πριν λίγες μέρες να προσφέρει επιπλέον εγγυήσεις 15 δισ. ευρώ στο όνομα πάντα της ενίσχυσης της ρευστότητας. Εχουμε λοιπόν και λέμε: 11 δισ. η «πρώτη δόση» από το πακέτο των 28 δισ. ευρώ, συν 17 δισ. οι αδιάθετες εγγυήσεις, συν οι εγγυήσεις των 15 δισ. που αποφασίστηκαν τον Απρίλη, σύνολο 43 δισ. ευρώ. Επιπλέον, οι ελληνικές τράπεζες έχουν δανειστεί από την ΕΚΤ περί τα 88-90 δισ. ευρώ. Και όλα αυτά ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν καταγράψει ιλιγγιώδη υπερκέρδη ύψους δεκάδων δισ. ευρώ και αρχικά δήλωναν ότι δεν ήθελαν να ενταχθούν στο πακέτο στήριξης γιατί «το τραπεζικό σύστημα είναι υγιές». Γιατί λοιπόν να ξενίζει που η κυβέρνηση προετοιμάζεται να τους χαρίσει τις δύο εναπομείνασες κρατικές τράπεζες;

«Στο σφυρί» και οι συγκοινωνίες

Ευθεία απειλή για τους εργαζόμενους στον ΟΣΕ και τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας, αποτελούν τα σχέδια της κυβέρνησης για το μέλλον των «υπερχρεωμένων» ΔΕΚΟ του υπουργείου Υποδομών, που «διαρρέονται» τις τελευταίες ημέρες στη δημοσιότητα. Πολύ σύντομα, η κυβέρνηση θα ανακοινώσει επίσημα τις αποφάσεις της, που περιλαμβάνουν μειώσεις προσωπικού, περικοπές αμοιβών και δρομολογίων, συγχωνεύσεις φορέων στις αστικές συγκοινωνίες, αλλά και παράδοση δραστηριοτήτων - όπως η έκδοση και ο έλεγχος εισιτηρίων - σε ιδιώτες. Τα σχέδια «εξυγίανσης» του ΟΣΕ και των αστικών συγκοινωνιών περιλαμβάνουν εκτός από όλα τα παραπάνω και αύξηση των εισιτηρίων, αφού κατά τη λογική της εξυπηρέτησης των όρων του Μνημονίου, θα υπάρξει μείωση των κρατικών επιδοτήσεων, κατά 20% προς το παρόν και έπεται συνέχεια.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε μία ακόμη μερίδα του Δημόσιου πλούτου, όπως οι υποδομές των δημόσιων συγκοινωνιών, συμπεριφέρεται σαν να πρόκειται για «τσιφλίκι» της και με πρόσχημα τα «ελλείμματα» που η ίδια, όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση, δημιούργησε, τη «βγάζει στο σφυρί». Τίποτε καλό δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι συνολικά από τις παραπάνω εξελίξεις, αντίθετα θα επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο οι ήδη δύσκολες και ακριβές μετακινήσεις τους με τα αστικά μέσα μεταφοράς και τον ΟΣΕ. Κι επειδή αναμένεται μια σειρά «πρασινογάλαζοι» εργατοπατέρες να θυμηθούν σήμερα «δόξες» του παρελθόντος, οι ευθύνες και οι δικές τους για εδώ που φτάσαμε, δεν μπορεί να ξεχαστούν, αλλά ούτε και να τους επιτραπεί να στρέψουν σε ανώδυνες κατευθύνσεις - στο ξεπούλημα από το παράθυρο δηλαδή - τις επερχόμενες, σίγουρα δυναμικές, κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Με το μυαλό στο μεγάλο κεφάλαιο

Την ψευδαίσθηση ότι οι διεργασίες στον τραπεζικό σύστημα και μάλιστα αυτές που συνεπάγεται η πρόταση εξαγοράς του ΤΤ και της Αγροτικής, μπορεί να ωφελήσουν τους μικρομεσαίους, καλλιεργεί ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Β. Κορκίδης.

Με χτεσινές δηλώσεις επιδοκίμασε τις εξελίξεις, κάλεσε την κυβέρνηση να ενεργήσει γρήγορα και ως «ειδήμων» στα χρηματοπιστωτικά προεξόφλησε ότι οι πρωτοβουλίες συγχωνεύσεων και εξαγορών «είναι βέβαιο» ότι θα «ενισχύσουν την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών».

Νομίζει δηλαδή ότι οι τραπεζίτες κοιμούνται και ξυπνάνε με την αγωνία για τη... χρηματοδότηση των μικρών ΕΒΕ και προς αυτή την κατεύθυνση σπεύδουν να εξαγοράσουν και να συγχωνεύσουν.

Εκτός κι αν ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου έχει στο μυαλό του τίποτα μεγαλεμπόρους που ταυτίζουν την ευημερία τους με την ενδυνάμωση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και γενικά των μεγάλων επιχειρήσεων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ