«Οι ποιητές δε ρυπαίνουν με δάκρυα τις κρυσταλλένιες πολιτείες. Αγρυπνούν με το βλέμμα τους ίσο κι αθόλωτο/ Για να μετρούν τους παλμούς του σύμπαντος». Μ' αυτούς τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου, αποχαιρετήσαμε πριν από ενάμιση περίπου χρόνο μια ξεχωριστή γυναικεία μορφή, μια κομμουνίστρια, η οποία, με τους αγώνες, τη ζωή και την τέχνη της εποίησε Ηθος, την ακριβή μας συντρόφισσα Αλέκα Παΐζη. Τη γυναίκα που μέσα της κράτησε πάντα τη δίψα της δημιουργίας, με γνώση και πίστη στον απελευθερωτικό ρόλο της τέχνης, του πολιτισμού, στο πλαίσιο μιας ηθικής που ενδιαφέρεται για το κοινό καλό, αλλά και για την εξύψωση και ολοκλήρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας.