ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Ιούλη 1999
Σελ. /48
ΔΙΕΘΝΗ
ΧΙΛΗ
Σε πορεία μεγάλων κοινωνικών αγώνων

Στην Αθήνα βρέθηκε ο σ. Φερνάνδο Κιλοδράν,μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής και πρόεδρος της Ενωσης Συγγραφέων Χιλής, όπου συμμετείχε στη Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που πραγματοποιήθηκε στις 21 - 23 Μάη. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη χώρα μας, ο "Ρ" είχε την ευκαιρία να συζητήσει μαζί του για τη σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση στη μακρινή του πατρίδα, που βρίσκεται σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, ενόψει των προεδρικών εκλογών, η διεξαγωγή των οποίων προβλέπεται για το Δεκέμβρη του 1999.

- Θα μπορούσατε να μας πείτε ποια είναι τα κύρια στοιχεία της σημερινής πολιτικής κατάστασης στη Χιλή;

- Το έτος 1999 κυλούσε σχετικά ήρεμα. Οι πολιτικές δυνάμεις του κυβερνητικού συνασπισμού της "Συναίνεσης", όπου συμμετέχουν το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (DC), το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (PPD) και το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), προετοίμαζαν καινούριες εκλογές για την τρίτη κατά σειρά κυβέρνησή τους. Οι δυνάμεις της Δεξιάς αναζητούσαν έναν υποψήφιο χωρίς μεγάλες ελπίδες να κερδίσουν, γιατί γνωρίζουν ότι είναι μειοψηφία. Εμείς στην Αριστερά σκεφτήκαμε να κατεβάσουμε μία προεδρική υποψηφιότητα.

Είπα στην αρχή ότι κυλούσε σχετικά ήρεμα η νέα χρονιά, όταν ξαφνικά συνέβη ένα γεγονός, που διατάραξε αυτήν την ηρεμία και φυσικά αναφέρομαι στη σύλληψη του Πινοτσέτ, στο Λονδίνο, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το γεγονός αυτό προκάλεσε κατ' αρχήν μεγάλη χαρά στο λαό. Για εμάς, που πραγματοποιούσαμε εκείνες τις μέρες το συνέδριό μας, ήταν η επιβεβαίωση της αμετάβλητης θέσης, να απαιτούμε την τιμωρία των ενόχων για τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Για τη Δεξιά, ήταν ένα φοβερό πλήγμα, το μεγάλο της είδωλο είχε συλληφθεί. Αισθάνθηκαν ταπεινωμένοι, κραύγαζαν συνθήματα εθνικισμού και της υπεράσπισης της κυριαρχίας, ό,τι γνωρίζουμε ότι είναι ικανή να πράξει μία υποκριτική Δεξιά, όπως η Δεξιά σε όλον τον κόσμο. Τα κόμματα της "Συναίνεσης" βρέθηκαν σε αδιέξοδο, μια και για οκτώ χρόνια είχαν διοικήσει τη χώρα σε συμφωνία με τον Πινοτσέτ, είχαν αναλάβει το ρόλο του εγγυητή της ατιμωρησίας. Και ξαφνικά, ο Πινοτσέτ συλλαμβάνεται στο Λονδίνο, ενώ οι στρατιωτικοί απαιτούσαν από την κυβέρνηση να αναλάβει δράση. Τι μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση; Δεν μπορούσε να προβεί σε κατασταλτικά μέτρα ενάντια στο λαό, γιατί δεν ήταν ο λαός μας αυτός που οδήγησε στη φυλακή τον Πινοτσέτ, αλλά η Βουλή των Λόρδων.

Γενικά, το πολιτικό σκηνικό, σε αυτούς τους 6 μήνες της σύλληψης του Πινοτσέτ, δε μετατράπηκε ουσιαστικά. Θα έλεγα ότι, τελικά, επιβεβαιώνεται πως το χιλιανό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα μπορεί να λειτουργήσει με τον Πινοτσέτ ελεύθερο ή κρατούμενο.

Ανολοκλήρωτη η διαδικασία της μετάβασης στη δημοκρατία

-Ποιο είναι, όμως, το κεντρικό στοιχείο της πολιτικής κατάστασης στη Χιλή;

- Είναι μία συμφωνία, που χρονολογείται από το 1988 μεταξύ της Δεξιάς και των μιλιταριστών, από τη μία πλευρά, και τις δυνάμεις της "Συναίνεσης", από την άλλη. Μία συμφωνία που ευλόγησαν οι ΗΠΑ και που είχε σαν στόχο την αποτροπή μιας πραγματικά δημοκρατικής διεξόδου, με πρωταγωνιστή το λαό, και φυσικά με κάποια ελάχιστα στοιχεία μιας μετάβασης στη δημοκρατία. Κατ' αρχήν να πετύχουμε μία μετάβαση στη δημοκρατία με ένα πολιτικό δημοκρατικό Σύνταγμα. Στην πραγματικότητα, στη Χιλή η μετάβαση στη δημοκρατία ανατέθηκε στον Πινοτσέτ, αυτός ήταν ο εγγυητής αυτής της μετάβασης. Με το Σύνταγμα του Πινοτσέτ να ισχύει, πραγματοποιούνται οι θεσμικές αλλαγές κλπ. Συμπέρασμα, δεν υπάρχει τέτοια μετάβαση, ούτε τέτοια δημοκρατία. Πολλές φορές οι διάφορες κυβερνήσεις, δύο της "Συναίνεσης", διακήρυξαν το τέλος της μετάβασης, λέγοντας ότι βρισκόμαστε πια σε δημοκρατία. Συγκεκριμένα, το έκαναν όταν ο Πινοτσέτ εγκατέλειψε την αρχηγία των Ενόπλων Δυνάμεων και πήγε να καταλάβει μία θέση ισόβιου γερουσιαστή. Σήμερα, στη Χιλή κανείς δεν τολμάει να πει ότι τελείωσε η μετάβαση στη δημοκρατία. Επιπλέον η πλειοψηφία στη χώρα γνωρίζει ότι έτσι δεν προχωρούμε προς τη δημοκρατία. Συνεπώς, η βασική αντίφαση στη Χιλή βρίσκεται ανάμεσα σε ένα θεσμικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό σύστημα, που διοικείται από το Σύνταγμα του Πινοτσέτ με μία δικτατορική θεσμικότητα, από τη μία πλευρά, και, από την άλλη, τη βούληση της πλειοψηφίας για μετάβαση σε μία αυθεντική δημοκρατία. Ωστόσο, αυτή η βούληση της πλειοψηφίας δεν εκφράζεται στις εκλογές. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων δίνουν την ψήφο τους στη "Συναίνεση", πιστεύοντας ότι θα τους οδηγήσει μπροστά.

Η σύλληψη του Πινοτσέτ έγινε μετά από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του 1998 και πριν από τις προεδρικές εκλογές του Δεκέμβρη του 1999. Ποια θα είναι η εκλογική πορεία μπροστά σε αυτήν τη νέα κατάσταση, δεν το γνωρίζουμε και δεν έχουμε αυταπάτες. Στη Χιλή, υπάρχει μία τεχνοκρατική κυριαρχία, αυτού που ονομάζεται αναζήτηση και διατήρηση των μακροοικονομικών ισορροπιών. Από αυτήν την άποψη, η Χιλή επιδεικνύει αριθμούς πολύ υψηλούς. Πρώτα απ' όλα, ο πληθωρισμός που δεν ξεπερνά το 5%, πολύ χαμηλά, το εξωτερικό χρέος πληρώνεται τακτικά και μάλιστα προπληρώνεται, ακόμα, το ποσοστό των εξαγωγών είναι υψηλό, αν και με την ασιατική κρίση μειώθηκαν κάπως. Ολοι οι μακροοικονομικοί δείκτες λειτουργούν. Αυτές οι μακροοικονομικές ισορροπίες αφήνουν μία τεράστια δυσαναλογία στην κατανομή του εισοδήματος. Από τη μία πλευρά, μία μειοψηφία εξαιρετικά πλούσια, που ζει στο επίπεδο του πιο ανεπτυγμένου κόσμου και, από την άλλη, η πλειοψηφία του πληθυσμού, η οποία υποφέρει από τη φτώχεια. Υπάρχει ένα 40% του πληθυσμού της Χιλής που ζει σε συνθήκες φτώχειας, σύμφωνα με τους χιλιανούς δείκτες. Στη νεολαία υπάρχει ένα ποσοστό ανεργίας μεγαλύτερο από το μέσο όρο στον πληθυσμό. Υπάρχει μεγάλο μέρος αναγκών που δεν ικανοποιείται. Στη Χιλή υπάρχει μία διαρθρωτική κρίση, η οποία ακριβώς επειδή είναι διαρθρωτική δεν προέρχεται από την ασιατική κρίση, αλλά οφείλεται σε εσωτερικές αιτίες.

Η χώρα βρίσκεται σε μία διαδικασία μεγάλων κοινωνικών αγώνων, με μία γενική συνομοσπονδία εργατών, η οποία επέστρεψε στα χέρια των ταξικών δυνάμεων, με επικεφαλής τους κομμουνιστές για πρώτη φορά από το πραξικόπημα, με μία παρουσία των κομμουνιστών σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής, ιδιαίτερα μεταξύ της πανεπιστημιακής φοιτητικής νεολαίας, με ένα είδος εξέγερσης του λαού των Μαπούτσε (μιας εθνικής μειονότητας που ζει κυρίως στον Νότο), που ζητάει τη γη του. Εχουν αρχίσει οι καταλήψεις των γαιών και είναι ένα κίνημα που εμφανίζεται για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια, αν όχι για πρώτη φορά στην ιστορία της Δημοκρατίας της Χιλής.

Από την άλλη μεριά, η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και η πολιτική του κράτους να απαλλάσσεται από κάθε φροντίδα για τα προβλήματα των ανθρώπων, έχει σαν αποτέλεσμα τομείς, όπως η υγεία, το στεγαστικό και η παιδεία, να παρουσιάζουν μεγάλα ελλείμματα και ο κόσμος να έχει αρχίσει να αγωνίζεται γι' αυτά.

Υπάρχει δυνατότητα για μια διαφορετική Χιλή

- Με δεδομένα τα παραπάνω, πώς βλέπετε τις προοπτικές των προεδρικών εκλογών που έχουν οριστεί για το Δεκέμβρη του 1999;

- Μέσα σε αυτά τα πλαίσια κοινωνικών αγώνων, διεξάγεται η προεκλογική εκστρατεία. Ο υποψήφιος της Δεξιάς παρουσιάζεται σαν τεχνοκράτης και διοικητής, ενώ προχώρησε και σε μερικές εκδηλώσεις που έδωσαν την εντύπωση ότι ήθελε να "εκκαθαρίσει" το πινοτσετικό παρελθόν του. Ωστόσο, είναι εκπρόσωπος της πινοτσετικής Δεξιάς και πήγε και στο Λονδίνο να επισκεφθεί τον κρατούμενο στρατηγό.

Μέσα στον κυβερνητικό συνασπισμό της "Συναίνεσης" υπάρχει μία πολύ μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στους δύο τομείς του, τον σοσιαλδημοκρατικό τομέα και τον χριστιανοδημοκρατικό, που εκφράστηκε και στις προκριματικές εκλογές για την υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές, όπου οι υποψήφιοι τσακώνονταν για το ποιος δίνει μεγαλύτερες εγγυήσεις στην αστική τάξη και τη στρατοκρατία. Τελικά, νικητής αναδείχτηκε ο σοσιαλιστής Λάγκος. Οι μεγάλοι επιχειρηματίες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για το ενδεχόμενο εκλογής του Ρικάρντο Λάγκος στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Η υποψηφιότητα του σοσιαλιστή Λάγκος μπορεί να σημαίνει μία διαρροή χριστιανοδημοκρατικών ψήφων προς τη Δεξιά, η οποία έτσι θα αποκτούσε τη δυνατότητα, μετά από πολλές δεκαετίες, να κατακτήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Μπροστά σε όλα αυτά, το Κομμουνιστικό Κόμμα αποφάσισε να αντιπαραθέσει την υποψηφιότητα της Γενικής Γραμματέα Γκλάντις Μαρίν,η οποία είχε πάρει στις τελευταίες εκλογές για τη Γερουσία έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς ψήφων σε ολόκληρη τη χώρα. Ο στρατηγικός μας στόχος είναι η δημιουργία μιας Αριστεράς, που δε θα είναι απλώς μία δύναμη παράστασης, αλλά θα αποτελεί ένα αντίβαρο στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Είναι μία εκστρατεία, την οποία αποκαλούμε "επί τόπου", δηλαδή μέσα στα λαϊκά προβλήματα, μέσα στους διεκδικητικούς αγώνες συγκεκριμένων τμημάτων.

Εδώ και μερικές μέρες, η Δεξιά και η κυβέρνηση μάς κατηγόρησαν ότι έχουμε ένα σχέδιο κινητοποιήσεων προς την κατεύθυνση μιας εθνικής απεργίας. Και αυτό είναι πράγματι έτσι. Θέλουμε μία εθνική απεργία, την οποία, βέβαια, δεν μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς, θα την αποφασίσουν οι εργαζόμενοι. Είμαστε υπέρ του αγώνα των φοιτητών για την υπεράσπιση του πανεπιστημίου, είμαστε υπέρ της υπεράσπισης της δημόσιας υγείας κλπ. Είναι, λοιπόν, μία προεκλογική εκστρατεία που γίνεται μέσα στα πλαίσια αγώνων, μία υποψηφιότητα, η οποία κερδίζει υποστηρικτές πέρα από τους κομμουνιστές, που έχει μετατραπεί σε μία υποψηφιότητα της Αριστεράς, που περιλαμβάνει και σοσιαλιστές, οι οποίοι είναι δυσαρεστημένοι με τη σημερινή κατεύθυνση και καθολικούς κύκλους της Αριστεράς. Εχει δημιουργηθεί μία εκλογική ηγετική ομάδα, με επικεφαλής έναν ανεξάρτητο διανοούμενο της Αριστεράς πολύ γνωστό και αξιοσέβαστο στη Χιλή. Δε λέμε ότι θα κερδίσουμε αυτές τις εκλογές. Ο στόχος μας είναι να αποσπάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους και ό,τι πάρουμε πάνω από το 7% - που πήραμε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές - θα είναι μία νίκη. Ο στόχος μας είναι η "εγκατάσταση" της Αριστεράς, η δημιουργία της πεποίθησης ότι "μία άλλη Χιλή είναι δυνατή".

Συνεχίζουμε τον αγώνα

- Πήρατε μέρος στη συνάντηση αυτή που τώρα τελείωσε. Με ποιες σκέψεις κάνετε το ταξίδι της επιστροφής;

- Η συνάντηση που έγινε στην Αθήνα με πρόσκληση του ΚΚΕ, όπου πήραν μέρος πάνω από 50 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα για την εξέταση της παγκοσμιοποίησης και των προβλημάτων που δημιουργεί, ήταν μία εξαιρετικά σημαντική συνάντηση. Ετυχε σε μένα να παραβρεθώ σαν εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής. Είχα πολλές και χρήσιμες συναντήσεις, όχι μόνο με συντρόφους του κόμματος, αλλά και με εκπροσώπους των συνδικάτων, επιστημονικών ιδρυμάτων και επιτροπών αλληλεγγύης. Οι Χιλιανοί έχουμε μία ιδιαίτερη αίσθηση της αλληλεγγύης και ξέρουμε ότι εκείνο που συντέλεσε στην πολιτική απομόνωση της δικτατορίας και στην εκλογική της ήττα, που προδόθηκε από τη "Συναίνεση", ήταν η Διεθνής Αλληλεγγύη. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ακόμη μία φορά τον ελληνικό λαό για τον ξεχωριστό ρόλο που έπαιξε σε αυτήν την αλληλεγγύη, αλληλεγγύη ευρείας έκτασης, αντιπροσωπευτική και μόνιμη. Σαν παράδειγμα, θα ήθελα εδώ να αναφέρω την ένωση της μουσικής του μεγάλου Ελληνα συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη και των στοίχων του ποιητή μας Πάμπλο Νερούδα για τη δημιουργία του "Κάντο Χενεράλ", που πιστεύω ότι είναι μία από τις μεγαλύτερες στιγμές του παγκόσμιου πολιτισμού.

H ιστορία των δύο χωρών μας, αλλά και πολλών άλλων δείχνει ότι είναι μέσα στη φύση της αστικής τάξης, του ιμπεριαλισμού η προσπάθεια εξολόθρευσης των επαναστατικών δυνάμεων με τη βία. Ο ιμπεριαλισμός δεν κάνει ποτέ λάθος για το πού βρίσκεται ο εχθρός του, αν και εδώ πρέπει να πούμε ότι οι λαοί μπορούν να παραπλανηθούν πότε από σοσιαλδημοκρατικές και πότε από συναινετικές τακτικές. Οσο για μας, μπορούμε να πούμε με καθαρή τη συνείδηση ότι συνεχίζουμε τον αγώνα για να φανούμε αντάξιοι αυτής της αλληλεγγύης που άλλοι πρόδωσαν.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ

ΗΠΑ
Διογκώνονται τα εγκλήματα ρατσιστικού μίσους

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (Του ανταποκριτή μας

Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Τα "εγκλήματα μίσους" συνεχίζονται και διογκώνονται στις ΗΠΑ, προκαλώντας την έντονη ανησυχία του αμερικανικού λαού και, ιδιαίτερα, των εθνικών μειονοτήτων, που αποτελούν και τα κύρια θύματα.

Αφορμή αυτή τη φορά στάθηκαν οι αγριότητες που διέπραξε στις αρχές του Ιούλη σε δύο μεσοδυτικές Πολιτείες ο 21χρονος φοιτητής Μπέντζαμιν Σμιθ, μέλος της "Παγκόσμιας Εκκλησίας του Δημιουργού", μιας νεοναζιστικής παραφυάδας, που εδρεύει στην πόλη Ιστ Πιόρια του Ιλινόις.

Το τριήμερο εξοντωτικό του όργιο άρχισε τη νύχτα της Παρασκευής 2/7. Οδηγώντας αυτοκίνητο, περιφερόταν στα προάστια του Σικάγου, όπου μεγάλωσε, βάλλοντας εναντίον εβραίων, μαύρων και ασιατών. Το αποτέλεσμα; Σκότωσε, πυροβολώντας τον πισώπλατα, τον 43χρονο μαύρο Ρίκι Μπίρνσονγκ, πρώην προπονητή της ομάδας καλαθόσφαιρας του Πανεπιστημίου Νορθουέστερν, καθώς έτρεχε με τα δύο παιδιά του κοντά στο σπίτι τους.

Το Σάββατο 3/7 συνέχισε τους πυροβολισμούς του εναντίον μαύρων και ασιατών, κοντά στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, από το οποίο είχε αποχωρήσει το Φλεβάρη 1998, προτού αποβληθεί, με την κατηγορία ότι προκαλούσε αναταραχές, κατείχε μαριχουάνα και τοιχοκολλούσε στο κτίριο κείμενα με ρατσιστικό περιεχόμενο.

Το πρωί της 4ης Ιούλη - εθνική γιορτή των ΗΠΑ - γύρισε στο Μπούμινγκτον, όπου μόλις είχε τελειώσει τον τρίτο χρόνο κολεγιακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνας. Εδώ σκότωσε, πυροβολώντας και αυτόν πισώπλατα, τον 26χρονο Κορεάτη Ουόν - Τζόον Γιουν, που μόλις είχε εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνας, με βάση τη συμφωνία ανταλλαγής σπουδαστών μεταξύ των δύο χωρών. Τον δολοφόνησε, ενώ βρισκόταν έξω από την Κορεατική Ενιαία Μεθοδιστική Εκκλησία στην ίδια αυτή πόλη.

Εκτός από τους δύο αυτούς νεκρούς, στις τρεις επιδρομές του ο αφηνιασμένος τρομοκράτης τραυμάτισε άλλους 9 εβραίους, μαύρους και ασιάτες.Το μακελειό τερματίστηκε αργά τη νύχτα της 4/7, όταν ο δολοφόνος, που είχε κλέψει ένα ημιφορτηγό αυτοκίνητο στη νότια περιοχή του Ιλινόις και καταδιώκονταν από αστυνομικούς, αυτοκτόνησε.

Εγινε τώρα γνωστό ότι είχε προμηθευτεί το οπλοστάσιό του από τη μαύρη αγορά, λίγες μέρες αφότου ένα "νόμιμο κατάστημα όπλων" τον απέρριψε. Τα όπλα ήταν: Ενα ημιαυτόματο και ένα πιστόλι, με το οποίο πυροβολούσε, ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητό του. Ωστόσο, η Μυστική Ασφάλεια (FBI) των ΗΠΑ αρνήθηκε να χαρακτηρίσει τους πυροβολισμούς αυτούς σαν "εγκλήματα μίσους", γιατί, όπως είπε εκπρόσωπός της, ο Σμιθ δεν είχε εκστομίσει ρατσιστικές ύβρεις κατά των θυμάτων του...

Ο Σμιθ ξεκίνησε το ρατσιστικό του όργιο την άνοιξη του 1998. Εχοντας τότε ένα μικρό αυτοκίνητο "Φορντ", περιφερόταν στις γειτονιές του Πανεπιστημίου της Ιντιάνας, σκορπώντας μικρές πλαστικές σακούλες με φυλλάδια, όπου διακηρύσσονταν πως η λευκή φυλή εκτοπίζεται από τους εβραίους, τους μαύρους και τους "ανθρώπους της λάσπης", όπως αποκαλούνταν περιφρονητικά οι ασιάτες.

Εξάλλου, όπως έγραψε (7/7) σε κύριο άρθρο της η δεξιά εφημερίδα "Νιου Γιορκ Ποστ" (ΝΥΡ), ο Σμιθ πήρε αυτόν τον κακό δρόμο πριν εφτά χρόνια, όταν άρχισε να μελετάει το Ολοκαύτωμα των εβραίων στην όγδοη τάξη. Και συμπλήρωνε η "ΝΥΡ": "Αλλά δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι πρωταρχικές του σκέψεις καταστροφής, όπως αυτές των δολοφόνων στο Γυμνάσιο του Λίτελτον του Κολοράντο, πήραν κατεύθυνση και σκοπό, όταν ανακάλυψε τα νεοναζιστικά και άλλα τέτοια θέματα στο Ιντερνετ".

Ηταν τόσο αχαλίνωτο το ρατσιστικό μένος του δολοφόνου, που είχε δηλώσει σε ένα δημοσιογράφο πως ήθελε να αποκαλείται Ογκαστ (Αύγουστος) Σμιθ, όχι πια Μπέντζαμιν (Βενιαμίν), γιατί αυτό το όνομα "ακουγόταν πολύ εβραϊκό".

Σε συνέντευξή του πέρσι σε μια "εναλλακτική" εφημερίδα, ο Σμιθ ισχυρίστηκε ότι δεν είχε ρατσιστικές απόψεις πριν μπει στο πανεπιστήμιο. Αισθάνθηκε άβολα, είπε, περιβαλλόμενος από τόσο πολλούς ξένους σπουδαστές και καθηγητές. Ετσι, άρχισε να διαβάζει νεοναζιστικά κείμενα και συναντήθηκε με τον Μάθιου Χέιλ, της πόλης Ιστ Πιόρια, που αναφέραμε παραπάνω, ο οποίος στρατολογούσε από τον πανεπιστημιακό χώρο για τη ρατσιστική οργάνωσή του "Παγκόσμια Εκκλησία του Δημιουργού", που, παρά τον τίτλο της, είναι και αντιχριστιανική.

Αυξάνουν τα μέλη τους οι ρατσιστικές οργανώσεις

Το ότι ο Σμιθ δε ζει πια, δεν κάνει την πόλη Μπούμιγκτον να νιώθει ασφαλέστερη. "Ο Μπεν Σμιθ μπορεί να αυτοκτόνησε, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει εκεί πάρα πολύ μίσος, στην κοινότητα, στον κόσμο", δήλωσε η Σου Σίφρον, που ασκεί καθήκοντα ραβίνου σ' αυτή την πόλη. Και πρόσθεσε: "Ενώ αυτός μπορεί να έφυγε, οργάνωση της οποίας ήταν μέλος και άλλες οργανώσεις, εξακολουθούν να υπάρχουν".

Πράγματι, όπως ανέφεραν και οργανώσεις που παρακολουθούν τη ρατσιστική βιαιότητα, η διαβόητη "Κου Κλουξ Κλαν", ορισμένες εκκλησίες που πιστεύουν στην υπεροχή της λευκής φυλής και ομάδες με παρόμοιες ιδεολογικές αποχρώσεις αύξησαν σημαντικά τα μέλη τους στη δεκαετία του 1990.

Χαρακτηριστικό αυτού του πνεύματος είναι και το υμνολόγιο του Χέιλ πως ο Σμιθ δεν ήταν βίαιος! Σε τηλεφωνική συνέντευξή του στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης" (5/7), είχε πει σχετικά: "Ο Μπεν πάντα μου έδινε την εντύπωση ότι ήταν ένα ευγενικό πρόσωπο, ευφυέστατο. Μου έκανε εντύπωση η ειλικρίνειά του, η αφοσίωσή του και η πράγματι ψυχραιμία του"...

Δικαιολογημένη, έπειτα από όλα αυτά, ήταν η δήλωση του προέδρου της μεγάλης οργάνωσης Αφρο-Αμερικανών "Εθνικός Σύνδεσμος για την Ανάπτυξη Εγχρώμων" (NAACP - National Association for the Advancement of Colored People), Κβίσι Μφούμε, ότι οι φοβερές αυτές δολοφονίες υπογραμμίζουν την υπέρτατη ανάγκη, όπως το Κογκρέσο εγκρίνει το "Νομοσχέδιο Πρόληψης Εγκλημάτων Μίσους", που έχει υποβάλει ο μαύρος Δημοκρατικός ομοσπονδιακός βουλευτής από την πολιτεία Μίσιγκαν, Τζον Κόνιερς. Σημείωνε κατόπιν ο Μφούμε: "Οι σκέψεις μας στρέφονται προς τις οικογένειες των θυμάτων, αλλά πρέπει να ρωτήσουμε, γιατί στον άνθρωπο αυτόν επιτράπηκε να περιφέρεται με ένα ημιαυτόματο όπλο. Χρειαζόμαστε έναν καλύτερο έλεγχο όπλων και, επίσης, μια νομοθεσία κατά του εγκλήματος μίσους, για να σταματήσει αυτή η παραφροσύνη".

Αναφερόμενο στο σοβαρότατο αυτό θέμα, το όργανο του ΚΚ ΗΠΑ "Πιπλς Ουίκλι Ουόρλντ" έγραφε (10/7) σε κύριο άρθρο του:

"Οταν ένας οπλοφόρος προσεκτικά επιλέγει σαν στόχους έναν μαύρο άνδρα, 6 εβραίους προερχόμενους από συναγωγή και κάμποσους ασιάτες, είναι αυταπόδεικτο ότι αυτό δεν είναι "τυχαία πράξη ανόητης βίας". Είναι ένα έγκλημα μίσους του πιο ολοφάνερου και ακραίου είδους".

Πιο κάτω τόνιζε το "PWW": "Είναι καιρός οι αστυνομίες σε όλη τη χώρα να συμμορφωθούν με την πραγματικότητα, ότι τα εγκλήματα μίσους είναι σοβαρή παράβαση, όχι μόνο εναντίον μειονοτικών ατόμων, αλλά εναντίον όλης της αμερικανικής κοινωνίας. Τέτοια εγκλήματα πρέπει να διώκονται ποινικά και δραστήρια.

Μέτρα πρέπει να παρθούν, που θα αποτρέπουν τέτοιες πράξεις, που είναι τόσο καταστρεπτικές στην ασφάλεια και στην ευημερία των θυμάτων. Το οργανωμένο δίκτυο των ομάδων ρατσιστικού μίσους πρέπει να τεθεί υπό σημείωση, ότι θα παρακολουθούνται εντατικά και θα διώκονται όλες οι ρατσιστικές πράξεις, περιλαμβανόμενου του ρατσιστικού λόγου".

Η χώρα βρίσκεται σε μία διαδικασία βαθιών κοινωνικών αγώνων, με μία

Η χώρα βρίσκεται σε μία διαδικασία βαθιών κοινωνικών αγώνων, με μία γενική συνομοσπονδία εργατών η οποία επέστρεψε στα χέρια των ταξικών δυνάμεων με επικεφαλής τους κομμουνιστές, για πρώτη φορά από το πραξικόπημα, με μια παρουσία των κομμουνιστών σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής, ιδιαίτερα μεταξύ της πανεπιστημιακής φοιτητικής νεολαίας

Οπως ανέφεραν οργανώσεις που παρακολουθούν τη ρατσιστική βιαιότητα, η

Οπως ανέφεραν οργανώσεις που παρακολουθούν τη ρατσιστική βιαιότητα, η διαβόητη "Κου Κλουξ Κλαν", ορισμένες εκκλησίες που πιστεύουν στην υπεροχή της λευκής φυλής και ομάδες με παρόμοιες ιδεολογικές αποχρώσεις, αύξησαν σημαντικά τα μέλη τους στη δεκαετία του 1990



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ