ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 18 Ιούλη 2006
Σελ. /32
ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Είμαστε αισιόδοξοι, θα υπάρξει ανάταξη, δράση, αντίδραση

Αποσπάσματα από τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους

Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το πού αποδίδει το ΚΚΕ το υποτονικό προεκλογικό κλίμα, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε:

«Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον γύρω από τη μάχη των τοπικών εκλογών έχει να κάνει κατ' αρχήν με το εξής γεγονός: Ποιοι διαμορφώνουν το γενικό κλίμα; Τα δύο κόμματα. Αυτή η αντιπαράθεση και η κούρσα ανταγωνισμού μεταξύ τους, πιστεύω ότι στέλνει πολύ κόσμο στα σπίτια του. Εκείνους οι οποίοι δεν ψάχνουν μια διαφορετική και μια εναλλακτική λύση. Γιατί αν μείνω να διαλέξω ΠΑΣΟΚ ή Νέα Δημοκρατία πρέπει να πάω στο σπίτι μου.

Υπάρχει όμως και άλλος δρόμος. Δε ζητάμε από κανέναν να ταυτιστεί με το ΚΚΕ αλλά υπάρχουν δρόμοι συσπείρωσης, συμπαράταξης και πρωτοβουλίας, που ο καθένας μπορεί να διατηρήσει την αυτοτέλειά του και ταυτόχρονα να σπρώχνει το καράβι στην κατεύθυνση που χρειάζεται: Στην ουσιαστική αντίθεση και με τα δύο κόμματα, με το πρόγραμμά τους και την πρακτική τους. Μια μορφή, λοιπόν, είναι αυτή.

Απογοήτευση. Υπάρχει πιστεύω και ένας προβληματισμός. Πίσω, δηλαδή, από αυτήν την απάθεια τη φαινομενική υπάρχει και ένας πραγματικός προβληματισμός. Και εγώ θα έλεγα υπάρχει και ένας δισταγμός. Γιατί αρκετοί εργαζόμενοι καταλαβαίνουν ότι πια πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν, ποιον θα αφήσουν και με ποιον θα πάνε και προηγείται συνήθως ένας δισταγμός.

Νομίζουμε, λοιπόν, ότι η μάχη των τοπικών εκλογών μπορεί να βοηθήσει αρκετούς να ξεπεράσουν αυτό το δισταγμό χωρίς κατ' ανάγκη λέω να συμφωνήσουν εφ' όλης της ύλης και σε όλα. Εμάς μας ενδιαφέρει το ξεπέρασμα του δισταγμού να εκφραστεί στους αγώνες και βεβαίως στις αρχαιρεσίες, στα σωματεία, στις τοπικές εκλογές, στις εθνικές εκλογές, στη γενικότερη στάση χειραφέτησης από τα δύο κόμματα.

Υπάρχει και φόβος. Κοιτάξτε να δείτε: Μπορεί να καταργήθηκαν τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και εθνικών φρονημάτων, αλλά υπάρχουν κάποια άλλα πιστοποιητικά εργοδοτικών φρονημάτων, νεοδημοκρατικών φρονημάτων, ΠΑΣΟΚικών φρονημάτων. Αλλά εμείς είμαστε αισιόδοξοι. Σίγουρα θα υπάρξει ανάταξη, πρωτοβουλία, δράση, αντίδραση. Το ζήτημα είναι να μη χάνεται χρόνος. Να μη σπαταλιούνται δυνάμεις και κυρίως να μη σπαταλιέται χρόνος με αγανάκτηση και δυσαρέσκεια».

Ταξικά αντιμετωπίζουμε τον ΣΥΝ, όχι συνωμοσιολογικά

Σε άλλη ερώτηση, σχετικά με τις κατηγορίες που εξαπολύει εναντίον του ΚΚΕ ο Αλ. Αλαβάνος, ισχυριζόμενος πως αυτό «ξεπερνάει τα όρια της ευπρέπειας» όταν αναφέρεται στον ΣΥΝ, τον οποίο θεωρεί «εχθρό και πράκτορα», η Αλ. Παπαρήγα ήταν κατηγορηματική:

«Να απαντήσω καθαρά. Εχουμε ουσιαστικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Ο Συνασπισμός ως φορέας πολιτικός είναι πολύ πιο κοντά στο ΠΑΣΟΚ και στο σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα παρά σε εμάς. Για να μιλήσω με ένα σχετικό τρόπο, γιατί σε επιμέρους ζητήματα μπορεί να συμπέσεις, αλλά μιλάμε τώρα για τη γραμμή.

Από τη στιγμή που το σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα είναι αυτό που είναι, όπως έχει διαμορφωθεί, σημαίνει ότι έχουμε αντίθετες θέσεις. Πώς να γίνει πολιτική συνεργασία; Η πολιτική συνεργασία βεβαίως προϋποθέτει και διαφορές, αλλά όχι διαφορές κατεύθυνσης.

Δεύτερον, πολιτική φιλίας δεν είχε ποτέ ο Συνασπισμός απέναντι στο ΚΚΕ, όπως και το ΚΚΕ δεν είχε πολιτική φιλίας απέναντι στον Συνασπισμό. Εχουμε διαφορές και κάνουμε διαπάλη. Μόνο που εμείς δεν κοροϊδεύουμε. Δηλαδή, μέσω της πολιτικής φιλίας ήθελε να πλήξει το ΚΚΕ. Δεν μπόρεσε με αυτό, τώρα χρησιμοποιεί άλλα μέσα.

Εμείς σε καμία περίπτωση δε θεωρούμε ότι όποιος έχει ιδεολογικές διαφορές μαζί μας είναι πράκτορας, προδότης και συνωμότης. Δε θα ήμασταν μαρξιστές αν λέγαμε κάτι τέτοιο. Είναι δηλαδή έξω από την κοσμοθεωρία μας, από τη μεθοδολογία την επιστημονική που έχουμε, για να εκτιμούμε τα γεγονότα.

Να σας θυμίσω κάτι. 1992. 14ο Συνέδριο του Κόμματος. Οταν τότε ήσουν στον τοίχο και δεν είχες βγάλει συμπεράσματα για τις σοσιαλιστικές χώρες. Υπήρχαν φίλοι, μέλη του Κόμματος που λέγανε ότι ο Γκορμπατσόφ ήταν προδότης και με επίσημα ντοκουμέντα του Κόμματος είπαμε ότι δεν προσεγγίζεται το ζήτημα με όρους συνωμοσίας και προδοσίας. Δεν έχουμε τέτοια αντίληψη, τέτοια λογική, προδοσίας και συνωμοσίας. Αλίμονο. Ξαναλέω, δε θα ήμασταν κομμουνιστές αν ερμηνεύαμε τα γεγονότα και τις εξελίξεις έτσι.

Επομένως, αν θέλει ο κ. Αλαβάνος να κινήσει τη συμπάθεια αριστερών, δεν ξέρω ποιων, ας βρει άλλα επιχειρήματα. Μην αποδίδουν σ' εμάς αντιεπιστημονικές αντιλήψεις. Ταξικά βλέπουμε τα πράγματα. Και να τελειώσει αυτό το παραμύθι. Δεν υπάρχει δυνατότητα για καινούρια γραμμή πλεύσης. Από κει και πέρα εμείς δεν μπαίνουμε τώρα σε άλλες πλευρές των ζητημάτων. Δεν υπάρχει; Δεν υπάρχει. Τι να κάνουμε δηλαδή;».

Το κρίσιμο ερώτημα: Ανάπτυξη από ποιον και για ποιον;

Μια δήλωση του υποψήφιου υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά Γ. Μαυρίκου υπέρ της ανάδειξης ζητημάτων στην προεκλογική συζήτηση που αφορούν στην κεντρική πολιτική σκηνή, επικαλέστηκε δημοσιογράφος, ρωτώντας «εσείς σήμερα αναφέρατε το τρίπτυχο ανάπτυξη - αρμοδιότητες - πόροι και όπως είπατε θα θέλατε να δώσετε έμφαση σε αυτό. Νομίζετε ότι θα πρέπει τα θέματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής να πλειοδοτήσουν σε θέματα που αφορούν τα δημοτικά;». Η Αλ. Παπαρήγα απάντησε πάνω σ' αυτό:

«Κατά τη γνώμη μου αυτό που είπε ο Μαυρίκος δεν είναι έξω και από τη λογική του Κόμματος και από τη γενικότερη λογική της συνεργασίας.

Ακριβώς στη μάχη των τοπικών εκλογών μπαίνουν όλα τα ζητήματα ας το πούμε τα κεντρικά διότι αυτά έχουν έκφραση τοπική και μάλιστα τώρα μιλάμε και για τη νομαρχία.

Το τρίπτυχο πόροι - αρμοδιότητες - ανάπτυξη δεν είναι δικό μας τρίπτυχο. Το βάζουν σε επίκεντρο αντιπαράθεσης τα άλλα κόμματα και εκεί μέσα κάνουν σπέκουλα.

Γιατί ακούει ο εργαζόμενος: Θέλουμε αρμοδιότητες. Σου λέει αυτό είναι το πρόβλημα. Εχουμε προβλήματα γιατί δεν είχαν αρμοδιότητες. Ή ακούει το θέμα "πόροι". Σου λέει αυτό είναι το κλειδί, οι πόροι. Ή λέει ο άλλος το κλειδί είναι η ανάπτυξη της περιφέρειας, η ανάπτυξη της γειτονιάς.

Αυτό το τρίπτυχο που ως φράσεις δεν είναι άσχημες διότι κι εμείς με την ανάπτυξη είμαστε, με την περιφέρεια είμαστε και πόροι θέλουμε να διατίθενται για τις κοινωνικές ανάγκες.

Αυτό όμως το τρίπτυχο κρύβει, όπως τουλάχιστον υπογράμμισα, δύο διαφορετικές και αντιπαρατιθέμενες πολιτικές. Γιατί για μας είναι ανάπτυξη από ποιον και για ποιον. Αρμοδιότητες για ποιο σκοπό και πώς. Πόροι ναι, αλλά ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο.

Διότι στην έννοια των πόρων λένε το εξής: Θα πάρουμε το Δ΄ ΚΠΣ, θα καταβάλει και ο επιχειρηματίας κάτι, θα καταβάλει και το κράτος και θα καταβάλουν και οι δημότες. Αυτή είναι η λογική.

Δηλαδή, ο επιχειρηματίας με τη λιγότερη συμμετοχή θα αναλάβει το έργο. Θα πληρώσουν οι δημότες ή ποσά που έπρεπε να πάνε στις δημόσιες επενδύσεις τα παίρνει δάνειο ο επιχειρηματίας.

Και το κυριότερο, ο επιχειρηματίας δεν κερδίζει μόνο τρελά λεφτά από το έργο που κάνει. Κερδίζει από τη διαχείριση μετά του έργου. Για 30 - 40 χρόνια έχει το έργο και το χρησιμοποιεί π.χ. διόδια. Ο επιχειρηματίας δεν κερδίζει μόνο ως κατασκευαστής. Κερδίζει και ως εκμεταλλευτής και διαχειριζόμενος το έργο μετά.

Μια άλλη πλευρά: Φτιάχνεται ένας δρόμος. Μια πλατιά λεωφόρος ή ένα δίκτυο. Αυτοί που παίρνουν το έργο αυτό μετά δεξιά - αριστερά αγοράζουν και τη γη για ένα κομμάτι ψωμί και καθορίζουν τι και πώς θα αναπτυχθεί.

Να σας πω ένα τελευταίο παράδειγμα: Είχαμε πάει τώρα τελευταία στα χωριά του Γράμμου. Ηταν τα χωριά εκείνα τα οποία κοιμόνταν και ξύπναγαν με το πότε θα γίνει η Εγνατία, γιατί θα τους έσωζε. Εγινε η Εγνατία και καταδικάστηκαν σε μεγαλύτερη περιθωριοποίηση. Διότι αναπτύσσεται προς όφελος των λίγων - και μπορεί να πέφτει και κανένα ψίχουλο στους υπόλοιπους - ό,τι είναι πάνω στην Εγνατία. Μερικά χιλιόμετρα πέρα από την Εγνατία πλήρης εγκατάλειψη. Δηλαδή, δε γίνονται έργα καθολικής ανάπτυξης, ας το πω έτσι, γίνονται έργα προσδιορισμένα τι θα αναπτυχθεί και πώς και γύρω από αυτό το έργο αρχίζει ο μαρασμός, αυτός είναι ο ταξικός χαρακτήρας της ανάπτυξης.

Με αυτή την έννοια, τα κεντρικά ζητήματα μπαίνουν όπως εκφράζονται τοπικά και το θέμα ανάπτυξη - αρμοδιότητα - πόροι είναι ας το πω κρίκος μέσα από τον οποίο εκδηλώνονται οι διαφορετικές και αντιπαρατιθέμενες πολιτικές στη μάχη των τοπικών εκλογών».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ