Το θετικό αποτέλεσμα για τις ταξικές δυνάμεις στο πρόσφατο εκλογικό συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας αποτυπώνει σε ένα βαθμό ορισμένα βήματα που έχουν γίνει το τελευταίο τρίχρονο στη δουλειά που κάνει η Κομματική Οργάνωση Εύβοιας για να συμβάλει στην ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος της περιοχής.

Καταγράφοντας τους βασικούς παράγοντες που έπαιξαν ρόλο σε αυτά τα θετικά βήματα, μπορούμε να ξεχωρίσουμε την προσπάθεια της Κομματικής Οργάνωσης για σταθερή ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, για σχεδιασμένη δουλειά τόσο σε χώρους που πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις, όσο και σε αγωνιστικές διεργασίες σε χώρους που αυτές μειοψηφούν ή δεν εκπροσωπούνται καθώς και τη σταθερή ανάδειξη φαινομένων εκφυλισμού, το ξεσκέπασμα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Βελτιώθηκε η προσπάθειά μας να «χτυπάμε» σταθερά όλο το πλαίσιο που ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός και οι πολιτικοί φορείς της διαχείρισης έβαζαν στους χώρους δουλειάς, να αποκαλύπτουμε το ρόλο τους, να προβάλλουμε τη δική μας αντίληψη για την ανασύνταξη του κινήματος. Επεξεργαστήκαμε αιτήματα και μορφές παρέμβασης στην εργατική τάξη και τους χώρους δουλειάς.

Αποκαλύψαμε την προσπάθεια του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού να αντιστοιχηθεί στις νέες συνθήκες. Συγκεκριμένα, στη Χαλκίδα συγκρότησε συνδυασμό στις δημοτικές εκλογές που προβλήθηκε ως «συνδυασμός των ανέργων - απολυμένων», μια σειρά στελέχη του συμμετείχαν στις περιφερειακές εκλογές στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο πρόεδρος του ΕΚΕ ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Με βάση τις πολιτικές θέσεις που εξέφραζαν οι δυνάμεις αυτές, επεξεργαστήκαμε την πολιτική γραμμή αντιπαράθεσης και αποκαλύψαμε την ταύτιση των θέσεών τους με αυτές μερίδας του κεφαλαίου («ανάπτυξη», ψίχουλα για την ακραία φτώχεια, φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές επιχειρηματιών κλπ.).

Ειδικά σε μια περιοχή που, λόγω των εξελίξεων του τελευταίου τρίχρονου (κλεισίματα εργοστασίων, μαζικές απολύσεις, μαζική απληρωσιά), η εργατική τάξη βιώνει με ιδιαίτερη αγριότητα τις επιπτώσεις του κυνηγιού του κέρδους από μονοπωλιακούς ομίλους και πολυεθνικές, είχε ιδιαίτερη σημασία η οργανωμένη αυτοτελής παρέμβαση του Κόμματος. Αυτή βοήθησε να ξεκαθαρίζονται ζητήματα και να διεξάγεται η αντιπαράθεση, να βοηθιούνται σταθερά συνδικαλιστές και άλλοι εργαζόμενοι που το τελευταίο διάστημα προσέγγισαν το Κόμμα και συμπορεύτηκαν με τους κομμουνιστές στο πλαίσιο του ταξικού κινήματος, γεγονός που εκφράστηκε σε ένα βαθμό και σε πολιτικό επίπεδο (π.χ. κείμενο εκλογικής στήριξης του Κόμματος που υπογράφτηκε από 100 συνδικαλιστές της Εύβοιας).

Η δράση μας αυτή είχε συμβολή στην ανάπτυξη αγώνων κυρίως για τα προβλήματα των εργοστασίων που το κυνήγι του κέρδους έκλεισε. Στις κινητοποιήσεις αυτές δεν είχαμε πάντα την πρωτοβουλία των κινήσεων, σε αρκετές περιπτώσεις βρέθηκαν κάτω από την καθοδήγηση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, άλλων δυνάμεων.

Σε αυτές τις συνθήκες κάναμε προσπάθεια επεξεργασίας του περιεχομένου της παρέμβασής μας, αξιοποιώντας πολύμορφες πρωτοβουλίες, κομματικές και συνδικαλιστικές: Τακτικές επισκέψεις κλιμακίων του Κόμματος και του ΠΑΜΕ, συναντήσεις σωματείων με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ανακοινώσεις στήριξης - εξοπλισμού - αντιπαράθεσης, Ερωτήσεις στη Βουλή, παρεμβάσεις σε Δημοτικά - Περιφερειακά Συμβούλια, έκφραση ταξικής αλληλεγγύης (τρόφιμα - σχολικά), συγκεντρώσεις - κινητοποιήσεις - εκδηλώσεις αλληλεγγύης, συμμετοχή εκπροσώπων των αντίστοιχων σωματείων σε ΓΣ σωματείων όπου πλειοψηφεί το ΠΑΜΕ, συμμετοχή του ΠΑΜΕ σε κινητοποιήσεις - εκδηλώσεις που διοργάνωσαν αυτά τα σωματεία, ρεπορτάζ - αφιέρωμα του «Ριζοσπάστη» για το «ποιος κλείνει τα εργοστάσια», έκδοση 4σέλιδης ανακοίνωσης της Κομματικής Οργάνωσης για τα κλειστά εργοστάσια που απαντούσε ολοκληρωμένα, κομματική εκδήλωση για την «αυτοδιαχείριση» των εργοστασίων, σταθεροποίηση της διακίνησης του «Ριζοσπάστη» σε πυρήνες εργαζομένων κ.ά.

Δεν είναι λυμένα όλα και σε βάθος. Η προσπάθεια αυτή έχει αρκετά «μπρος - πίσω», αφού μιλάμε για μάζες εργαζομένων που δεκαετίες έχουν γαλουχηθεί με τη ρεφορμιστική αντίληψη, την οποία, παρά τις ταλαντεύσεις, δεν έχουν ακόμα αποβάλει.

Για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, χρειάζεται να αναμετρηθούμε με δικές μας αδυναμίες και ανεπάρκειες: Πρώτον, βελτιώνοντας την αφομοίωση της πολιτικής και στρατηγικής του Κόμματος, γεγονός που θα βελτιώσει την ικανότητά μας πειστικά και «γειωμένα» να την προβάλλουμε στους εργαζόμενους. Δεύτερον, καταπολεμώντας λαθεμένες αντιλήψεις που υπάρχουν και σε δικές μας δυνάμεις, ότι αυτός ο κόσμος είναι χαμένος, δεν αλλάζει, είναι όλοι συμβιβασμένοι - εργοδοτικοί. Η πείρα δείχνει ότι η ικανότητα να είσαι αταλάντευτος χωρίς να είσαι άκαμπτος, να είσαι ευέλικτος χωρίς να γίνεσαι «χυλός» είναι ζήτημα εκπαίδευσης που προϋποθέτει να λύνεται το πρώτο ζήτημα.

Εγιναν βήματα στη συγκρότηση, λειτουργία και στο περιεχόμενο των σωματείων όπου πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις. Χωρίς να έχουν ξεπεραστεί όλα τα προβλήματα, πιο έγκαιρα και εύστοχα είχαν παρέμβαση στους χώρους ευθύνης τους, όπου παρουσιαζόταν πρόβλημα, πήραν πρωτοβουλίες σχεδόν για όλα τα ζητήματα, συσπειρώθηκε νέος κόσμος που τον κινητοποίησαν τα προβλήματα. Ταυτόχρονα σταθεροποιήθηκε η αυτοτελής πολιτική δουλειά των κομμουνιστών μέσα στα σωματεία.

Σε αυτά τα πλαίσια έγιναν βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης, εκατοντάδες εργατοϋπάλληλοι οργανώθηκαν: Ιδρύθηκαν επιχειρησιακά σωματεία στο «ΖΟΥΡΑ» και το «ΝΗΡΕΑ» (κλάδος τροφίμων - ποτών), υπήρξε σημαντική μαζικοποίηση στα περισσότερα κλαδικά συνδικάτα, ενώ, παρά τη γενικότερη τάση απομαζικοποίησης, κρατήθηκαν οι δυνάμεις στα υπόλοιπα σωματεία.

Από τη δουλειά που έγινε βγαίνει θετική πείρα. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν δυνατότητες να συσπειρωθούν και να οργανωθούν ευρύτερες μάζες εργαζομένων όταν πιάνουμε τις διαθέσεις και τα όποια αγωνιστικά σκιρτήματα, όταν βελτιώνουμε τη δουλειά μας με ανώριμες μάζες, όταν σχεδιάζουμε με συγκεκριμένο τρόπο και διάταξη, όταν συμβάλλουμε στο να λειτουργούν τα σωματεία όπως πρέπει και εξασφαλίζουμε την κατεύθυνση.

Παράλληλα, αναδείξαμε με ιδιαίτερη έμφαση φαινόμενα σαπίλας και εκφυλισμού (σωματεία-«σφραγίδες» τα οποία «παράγουν» αντιπροσώπους, δράση πλειοψηφίας του Εργατικού Κέντρου χωρίς συνεδριάσεις του ΔΣ, απεργοσπασία δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού). Ταυτόχρονα, οργανώσαμε καλύτερα το χτύπημα φαινομένων διπλοψηφιών, που, ενώ κατά καιρούς τα εντοπίζαμε ή τα υποθέταμε, δεν είχαμε κάνει ποτέ συγκεκριμένη δουλειά. Σε αυτή την κατεύθυνση έγινε διασταύρωση των ψηφισάντων όλων των σωματείων της δύναμης του Εργατικού Κέντρου και τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά, αφού βρέθηκαν εκατοντάδες διπλοψηφίσαντες, μεταξύ αυτών και μέλη του ΔΣ του ΕΚΕ.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης η βελτίωση της παρακολούθησης των αρχαιρεσιών και ο σχεδιασμός παρέμβασης σε αυτές. Φαίνεται ότι υπάρχουν δυνατότητες, αν ασχοληθούμε μόνιμα και σταθερά. Με κατάλληλη διάταξη μπορεί να μπει «φρένο» στη νοθεία που πραγματοποιούν οι δυνάμεις του συμβιβασμού, αξιοποιώντας την απουσία μας, να εμποδιστεί η αλλοίωση των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα. Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα να παρέμβουμε σε σωματεία όπου μέχρι τώρα δεν είχαμε πρόσβαση.

Τα φαινόμενα σαπίλας και εκφυλισμού χρειάζεται να καταγγέλλονται και να αναδεικνύονται συνεχώς σε όλη την εργατική τάξη, σε όλα τα σωματεία, γιατί:

• Δημιουργούν απέχθεια και βάζουν σε προβληματισμό αρκετούς εργαζόμενους, ακόμα και κάποιους που συμμετέχουν σε τέτοια σωματεία, άλλους που ταλαντεύονται, που δεν συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ. Το γεγονός ότι εκατοντάδες εργαζόμενοι ψηφίζουν σε τέτοια σωματεία, δεν σημαίνει ότι όλος αυτός ο κόσμος είναι «χαλασμένος», υπάρχει περιθώριο να κερδηθεί. Βοηθάει επίσης τους εργαζόμενους που συσπειρώνονται ή προσεγγίζουν το ΠΑΜΕ και οι οποίοι συγκρίνουν με τη δικιά τους πείρα από τη συμμετοχή στο κίνημα στο πλάι των ταξικών δυνάμεων.
• Δυσφημείται ο «θεσμός», γεγονός που δυσκολεύει σε ένα βαθμό τη στήριξή του από διάφορους μηχανισμούς - κρυφούς και φανερούς. Στην περίπτωση του Εργατικού Κέντρου, για παράδειγμα, χρειάζεται να σημειώσουμε ότι διαχειρίζεται ετησίως 850.000 ευρώ από το ΕΣΠΑ για υλοποίηση προγράμματος «αντιμετώπισης της φτώχειας» μαζί με το Δήμο Χαλκιδέων (κοινωνικό παντοπωλείο, συσσίτια, τράπεζα χρόνου κλπ.).

Βασικό στοιχείο που πρέπει να αναδεικνύουμε είναι ότι η σαπίλα και ο εκφυλισμός δεν είναι μια πρακτική που χρησιμοποιείται από τη μια ή την άλλη συνδικαλιστική παράταξη, από τον έναν ή τον άλλο συνδικαλιστή, αλλά είναι αυτή ακριβώς η μορφή που αντιστοιχείται με το περιεχόμενο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, με την ιδεολογία του ρεφορμισμού στο εργατικό κίνημα.

Φυσικά, παρ' όλη τη μείωση που είχαν στις αρχαιρεσίες οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, δεν πρέπει να υποτιμηθούν. Διαθέτουν ακόμη ισχυρό μηχανισμό που εδράζεται στο «παλιό ΠΑΣΟΚ» και τώρα προσχωρεί στον ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζονται από την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, από μερίδα των ΜΜΕ, έχουν διασυνδέσεις με δήμους, Περιφέρεια. Αξιοποιούν τα «προγράμματα αντιμετώπισης της φτώχειας» για να έχουν «δεμένο» πολύ κόσμο, ανέργους, εξαθλιωμένους. Τώρα, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παίζουν το ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στους χώρους που έχουν προβλήματα και στα υπουργεία.

Από ορισμένους συναγωνιστές που δίνουν τη μάχη δίπλα μας εκφράζονται απόψεις του στιλ «όσο ποσοστό και να έχουν δεν φαίνεται στο πραγματικό κίνημα», «δεν "πατάνε" στους χώρους δουλειάς», «δεν κινητοποιούν ούτε τον εαυτό τους». Οι εκτιμήσεις αυτές, ενώ βασίζονται σε ορισμένα πραγματικά γεγονότα, δεν είναι σωστές. Υποτιμούν τον παραπάνω μηχανισμό και το γεγονός ότι δρούμε σε νέες συνθήκες, στις οποίες οι δυνάμεις της ενσωμάτωσης έχουν στόχο να κινητοποιήσουν εργαζόμενους και ανέργους ώστε ενεργά να στηριχθεί η κυβερνητική πολιτική, δηλαδή τα συμφέροντα των καπιταλιστών, να αμβλυνθεί περαιτέρω η ταξική συνείδηση. Ηδη σε αυτή την κατεύθυνση έχουν πραγματοποιήσει δύο κινητοποιήσεις στην Αθήνα, συμμετέχοντας στα «αυθόρμητα» συλλαλητήρια στήριξης των διαπραγματεύσεων.

Σήμερα, χωρίς να μηδενίζουμε την προσπάθεια, αλλά και χωρίς τα θετικά βήματα να στρογγυλεύουν αδυναμίες και ελλείψεις που οπωσδήποτε υπήρξαν, χρειάζεται να δούμε το κύριο. Η δράση και η καθοδηγητική δουλειά των κομμουνιστών που δουλεύουν στο εργατικό κίνημα ήταν αυτή που βοήθησε στην επεξεργασία του περιεχομένου και των μορφών παρέμβασης, στη διαφώτιση, στο έγκαιρο πάρσιμο μέτρων, στην πρόβλεψη διεργασιών, διαδικασιών και κινήσεων του αντιπάλου, στο σχεδιασμό της τακτικής μας ώστε να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ετοιμότητα μπροστά σε κάθε εξέλιξη.

Αρα, η διεύρυνση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας μέσα στους χώρους δουλειάς είναι αυτή που εξασφαλίζει την κατεύθυνση της πάλης, τη συσπείρωση νέων δυνάμεων με όρους ρήξης και ανατροπής. Ως εκ τούτου, η κομματική οικοδόμηση, ειδικά σε χώρους και κλάδους που αναπτύχθηκε δουλειά και είχαμε αποτελέσματα, η δημιουργία κομμουνιστικών πυρήνων σε χώρους που ιεραρχούμε, η μαζικοποίηση και το ατσάλωμα των Εργατικών - Κλαδικών ΚΟΒ, ο συντονισμός δράσης Εδαφικών - Κλαδικών ΚΟΒ στη δουλειά στην εργατική τάξη αναδεικνύονται σε καθήκοντα πρώτης γραμμής, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για την κατοχύρωση και την παραπέρα ανάπτυξη των θετικών βημάτων που έχουν γίνει. Ο αντίπαλος παραμένει ισχυρός, ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός και χωρίς την αποφασιστική βελτίωση αυτών των δεικτών, το όποιο θετικό αποτέλεσμα δεν θα έχει πόδια, δεν θα δείξει την απαραίτητη αντοχή στη μία ή την άλλη καμπή της ταξικής πάλης.

Το Μάρτη πραγματοποιήθηκε το εκλογικό συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας (ΕΚΕ).

Τρία ήταν τα χαρακτηριστικά στοιχεία του συνεδρίου:

• Η κοινή κάθοδος των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ) σε ενιαίο ψηφοδέλτιο απέναντι στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Η εξέλιξη αυτή, που μορφοποιεί χαρακτηριστικά τη σύγκρουση των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, πραγματοποιήθηκε κάτω από την πίεση της δράσης των ταξικών δυνάμεων και αποσκοπούσε στην ελαχιστοποίηση των απωλειών που διαφαινόταν ότι θα είχαν οι δυνάμεις του συμβιβασμού. Επιβεβαιώνει τη στρατηγική ταύτιση αυτών των δυνάμεων, οι οποίες μπορεί ανά περιόδους να εμφανίζονται «αντίπαλες» και με διαφορετικά ονόματα (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ το 2012), όμως σε κάθε περίπτωση έχουν ενιαίο μέτωπο απέναντι στη γραμμή ρήξης και ανατροπής που προωθούν οι ταξικές δυνάμεις. Ηδη οι «ελιγμοί» από την πλευρά τους ξεκίνησαν από το 2013, όταν μέρος του προεδρείου του ΕΚΕ που είχε εκλεγεί με την ΠΑΣΚΕ το 2012, συμμετείχε στην ίδρυση του «ΕΜΕΙΣ» (Φωτόπουλος).
• Η σημαντική μείωση των αντιπροσώπων, η οποία προήλθε κυρίως:

-- Από το κλείσιμο μεγάλων βιομηχανιών (ΣΕΛΜΑΝ, ΝΕΟΣΕΤ, ΙΝΤΕΡΚΕΜ, ΜΗΧΑΝΙΚΗ, ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ, ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ, ΒΕΤ, ΒΙΟΜΕΚ) και την επακόλουθη μείωση της δύναμης των σωματείων.

-- Από τη μείωση ψηφισάντων σε κλαδικά και επαγγελματικά σωματεία όπου πλειοψηφεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

-- Από το «κόψιμο» αντιπροσώπων μετά από στοιχειοθετημένη καταγγελία των ταξικών δυνάμεων για εκτεταμένες διπλοψηφίες που πραγματοποιήθηκαν σε σωματεία με ευθύνη της πλειοψηφίας του ΕΚΕ.

• Η άνοδος των ταξικών δυνάμεων με ταυτόχρονη μείωση των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.