ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Απρίλη 2010
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΑΙΓΑΙΟ
Δεδομένο το πλαίσιο των διευθετήσεων

Η προσπάθεια του πρωθυπουργού να διασκεδάσει τις δικαιολογημένες ανησυχίες του λαού, απαντώντας σε Επίκαιρη Ερώτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ανατρέπεται από την ίδια την πραγματικότητα και τις εξελίξεις

Από αντιΝΑΤΟική διαδήλωση των Τούρκων κομμουνιστών. Η ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης στις δυο πλευρές του Αιγαίου είναι η καλύτερη εγγύηση για την ειρήνη και τη δρομολόγηση φιλολαϊκών εξελίξεων στην περιοχή

Associated Press

Από αντιΝΑΤΟική διαδήλωση των Τούρκων κομμουνιστών. Η ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης στις δυο πλευρές του Αιγαίου είναι η καλύτερη εγγύηση για την ειρήνη και τη δρομολόγηση φιλολαϊκών εξελίξεων στην περιοχή
Για «αποκυήματα φαντασίας» μίλησε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, κατά την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή της Επίκαιρης Ερώτησης που κατέθεσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφερόμενος σε δημοσιεύματα που αφορούν στις κυοφορούμενες διευθετήσεις για το Αιγαίο. Εφθασε μάλιστα στο σημείο να κατηγορήσει το ΚΚΕ για «πολιτική πάνω σε ψευδείς ειδήσεις», λέγοντας πως «δημιουργεί ανησυχίες και φοβίες».

Η αντίδραση της κυβέρνησης στην αποκάλυψη της επικίνδυνης πολιτικής της είναι λίγο έως πολύ αναμενόμενη, με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ και στο παρελθόν έχει διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναγνώριση «ζωτικών συμφερόντων» της Τουρκίας και συνοριακών διαφορών στο Αιγαίο, βάζοντας τις βάσεις για τις διευθετήσεις που τώρα καλείται να ολοκληρώσει υπό ΝΑΤΟική πάντα ομπρέλα.

Αμείλικτος μάρτυρας των μεθοδεύσεων που καταγγέλλει το ΚΚΕ και οι οποίες κατατείνουν στη διχοτόμηση, τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο και τελικά στο πετσόκομμα του δικαιώματος της Ελλάδας στην άμυνα, είναι η ίδια η πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα με ευθύνη και του ΠΑΣΟΚ.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι πυξίδα για τις επικείμενες διευθετήσεις στο Αιγαίο αποτελούν οι επιδιώξεις του ΝΑΤΟ να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του το Αιγαίο. Μπούσουλας είναι ακόμα οι ανάγκες των καπιταλιστικών αγορών, δηλαδή η διευκόλυνση της εκατέρωθεν διείσδυσης των επιχειρηματικών συμφερόντων και η κοινή τους δράση στην ευρύτερη περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο, τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, που υπάρχουν στο Αιγαίο με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, τείνουν να εξελιχθούν σε «βαρίδια» για το κεφάλαιο και τους διεθνικούς οργανισμούς του.

Η μέχρι τώρα στάση της ελληνικής κυβέρνησης, της Τουρκίας, αλλά και των ΗΠΑ - ΕΕ δείχνει πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια συντονισμένη επιχείρηση, για να βγει στην επιφάνεια ένας εφ' όλης της ύλης ελληνοτουρκικός διάλογος και να δρομολογηθούν οι διευθετήσεις επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, που φέρουν τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ.

Σε συνθήκες ιμπεριαλισμού και έντασης των ανταγωνισμών για τους δρόμους και τις πηγές της Ενέργειας, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας αντιμετωπίζονται από τα επιτελεία της άρχουσας τάξης σαν κατάλοιπα του παρελθόντος, σαν εμπόδια στη διαδικασία εφαρμογής της πιο βαθιάς και οργανικής πρόσδεσης της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική στρατηγική.

Γι' αυτό και βρίσκονται σε μια πορεία διαρκούς διολίσθησης και απαξίωσης, με συνευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που διευρύνουν το δρόμο για επικίνδυνες διευθετήσεις, είτε ενσωματώνοντας τη χώρα βαθύτερα στα νέα ιμπεριαλιστικά δόγματα, είτε εγκαταλείποντας σταδιακά κυριαρχικά δικαιώματα, είτε εκχωρώντας τα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Πληθαίνουν οι ενδείξεις

Το έδαφος πάνω στο οποίο θα ξεδιπλωθούν οι όποιες συμφωνίες έχει αρχίσει να στρώνεται από καιρό. Σε μεγάλο βαθμό καταδείχνει το χαρακτήρα των προωθούμενων διευθετήσεων και τροφοδοτεί τις ανησυχίες:

-- Ο Αμερικανός διοικητής του ΝΑΤΟικού Αεροπορικού Στρατηγείου της Σμύρνης (CCAIR), στις 29 Μάρτη 2010, με έγγραφό του προς το διοικητή του ελληνικού ΑΤΑ (Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας) στη Λάρισα, όπως και στους διοικητές των CAOC και τους αρχηγούς των ΓΕΑ των ΝΑΤΟικών χωρών της περιοχής, επιχείρησε ανοιχτό εκβιασμό, κηρύσσοντας ολόκληρο το Αιγαίο σε «γκρίζα ζώνη» καθώς το εξαίρεσε από τις περιοχές που καλύπτει το στρατηγείο μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι διευθετήσεις μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας. Η εν λόγω επιστολή μπορεί στη συνέχεια να ανακλήθηκε, αλλά η ουσία της παραμένει: Το κουμάντο στο Αιγαίο έχει περάσει εξ ολοκλήρου στα χέρια του ΝΑΤΟ, που προωθεί τη διχοτόμηση για να υπηρετήσει τα γενικότερα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

-- Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ε. Βενιζέλος στη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή στις 16 Μάρτη 2010 παραδέχθηκε ότι η κυβέρνηση αποδέχεται να παραμείνει ανοιχτό το θέμα του Αιγαίου και για το σκοπό αυτό, ως προς τη λειτουργία του CAOC της Λάρισας, «προτείνουμε μια ευέλικτη λύση διατήρησης της παλαιάς δομής ή εφαρμογή της νέας δομής, χωρίς, όμως, να λυθούν θέματα διασυνδεσιμότητας και χωρίς να λυθούν θέματα κατανομής θέσεων ανωτάτων αξιωματικών». Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι για το ΝΑΤΟ το Αιγαίο είναι μια «γκρίζα περιοχή». Μάλιστα πήγε και παραπέρα, προτείνοντας έναν τρόπο διοίκησης «πιο ευέλικτο, πιο απλό, πιο λιτό, λιγότερο ακριβό τρόπο, ενδεχομένως, θα ήταν για μας και για την περιοχή μια λύση αποσυμφόρησης, η οποία θα έλυνε και δε θα δημιουργούσε προβλήματα». Παραδέχθηκε ακόμα ότι το ΝΑΤΟ είναι το αφεντικό του Αιγαίου και στα επιτελεία του φθάνει από τα ραντάρ πρώτα η εικόνα του Αιγαίου. Η Τουρκία, είπε, «θέτει με τέτοια επιμονή ζήτημα διασυνδεσιμότητας των ραντάρ της για μια εικόνα που ούτως ή άλλως την έχει γιατί είναι κοινό κτήμα στις ΝΑΤΟικές δομές».

-- Στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης είναι να εμπλέξει τη χώρα πιο βαθιά στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει πολιτική στήριξη στη χωρίς τέλος αντιλαϊκή επίθεση που έχει εξαπολύσει. Παράλληλα, αποτελεί στρατηγική επιλογή της ντόπιας άρχουσας τάξης η εκχώρηση πλευρών της κρατικής κυριαρχίας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με αντάλλαγμα το κέρδισμα καλύτερων θέσεων για την ελληνική πλουτοκρατία στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού καταμερισμού.

-- Ο αμερικανοΝΑΤΟικός παράγοντας σταθερά πιέζει για κλείσιμο των θεμάτων του Αιγαίου και των λειτουργικών - επιχειρησιακών εκκρεμοτήτων που υπάρχουν στη Νότια Πτέρυγα της Συμμαχίας, εξαιτίας των ελληνοτουρκικών τριβών. Το ΝΑΤΟ επιδιώκει την ολοκληρωτική ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, τη λειτουργία του ενιαίου επιχειρησιακού χώρου, αλλά και τη συνεργασία ΝΑΤΟ και Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας. Παράπλευρες πιέσεις ασκούνται και στο πλαίσιο των ανταγωνισμών για τους αγωγούς Ενέργειας, αλλά και για την εκμετάλλευση τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου και αερίου στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

«Εμπιστοσύνη» ΝΑΤΟικής έμπνευσης

Μπορεί οι διευθετήσεις που έχουν δρομολογηθεί να μην έχουν πλήρως αποκαλυφθεί ή και να μην έχουν πάρει σε όλη τους την έκταση την τελική τους μορφή, έχουν όμως υπάρξει κατά καιρούς συμφωνίες που είναι η βάση πάνω στην οποία θα τοποθετηθούν.

Η ανακοίνωση κατά την τελευταία επίσκεψη Δρούτσα στην Αγκυρα μιας ακόμα δέσμης ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) στρατιωτικής συνεργασίας και προσέγγισης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δείχνει και τον προσανατολισμό. Η υπόθεση αυτή της προώθησης των ΜΟΕ, που επί δύο και πλέον δεκαετίες βρίσκεται σε εξέλιξη, αποτελεί μια διαδικασία παράλληλη με τη ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου και τη διαρκή υποβάθμιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Πρόκειται για μέτρα ΝΑΤΟικής έμπνευσης, που σε καμία περίπτωση δεν προάγουν την προσέγγιση και την ειρηνική συνύπαρξη των δύο χωρών, οι οποίες άλλωστε συμμετέχουν στο ΝΑΤΟ επί 60 χρόνια και οι στρατιωτικές τους δυνάμεις συμπράττουν σε μόνιμη βάση στα πλαίσια ΝΑΤΟικών αποστολών και ασκήσεων. Αυτό όμως δεν απέτρεψε όλα αυτά τα χρόνια να φθάσουν τουλάχιστον 5 φορές στα πρόθυρα πολέμου.

Σταθερό σημείο αναφοράς των κατά καιρούς συζητήσεων γύρω από τα ΜΟΕ αποτελεί το Μνημόνιο της Βουλιαγμένης του 1988, μεταξύ των τότε υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας Κ. Παπούλια και της Τουρκίας Μ. Γιλμάζ. Σε αυτό προβλεπόταν η μη διεξαγωγή ασκήσεων και άλλων πτήσεων στο Αιγαίο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, των εθνικών και των θρησκευτικών εορτών των δύο χωρών. Ωστόσο, ποτέ δεν εφαρμόστηκε πλήρως και διαρκώς παραβιάζεται από την τουρκική πλευρά.

Παρ' όλα αυτά, από τότε και στο εξής, κατά καιρούς εμφανίζεται και ένα πακέτο ΜΟΕ που αποτελεί μια παραλλαγή του προηγούμενου, τροφοδοτώντας έτσι έναν έμμεσο ελληνοτουρκικό διάλογο για το Αιγαίο, με αμερικανοΝΑΤΟική επιδιαιτησία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πλαίσιο της συζήτησης των ΜΟΕ από την τουρκική πλευρά έχουν τεθεί οι διεκδικήσεις της για αποστρατιωτικοποίηση του Αιγαίου, όπου εντάσσεται και η πρόταση για πτήση των μαχητικών χωρίς να φέρουν όπλα.

Ορόσημο η συμφωνία της Μαδρίτης

Σταθμό στην πορεία των συζητήσεων των ΜΟΕ αποτελεί η Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997 μεταξύ των πρωθυπουργών της Ελλάδας Κ. Σημίτη και της Τουρκίας Σ. Ντεμιρέλ, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ. Με βάση αυτή, η ελληνική πλευρά αναγνωρίζει τα «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο, δηλαδή πέραν των όσων ορίζουν οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Επίσης, η ελληνική πλευρά αναλαμβάνει τη «δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών». Ως τέτοιες βέβαια θα μπορούσαν να ερμηνευτούν η άσκηση εκ μέρους της Ελλάδας των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια ή οι έρευνες για πετρέλαιο.

Πρόκειται για μέτρα που συγκλίνουν σε τέτοιες διευθετήσεις στο Αιγαίο που θα διευκολύνουν την εύρυθμη λειτουργία του ΝΑΤΟ, μέσα από τη δημιουργία ενός καθεστώτος ελληνοτουρκικής συνδιαχείρισης σε βάρος πάντα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και της άμυνας της χώρας.

Απώτερος στόχος των ιμπεριαλιστικών επιτελείων, η υποχώρηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η πλήρης ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, ώστε χωρίς εμπόδια να υπηρετούνται οι στρατηγικοί σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστικών επιτελείων, για την «αντιπυραυλική ασπίδα», διείσδυση στην ευρύτερη περιοχή και έλεγχο των περασμάτων του πετρελαίου, αλλά και των ενδεχομένων κοιτασμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ