Απεργία ΠΑΜΕ 21 & 22 Απρίλη 2010

Κάτι αριστερίζοντες και αριστερούτσικοι στο εργατικό κίνημα

Στην τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας της ΓΣΕΕ, που έγινε την προπερασμένη Παρασκευή, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΡΙΖΑ) απέρριψε την πρόταση του ΠΑΜΕ για κλιμάκωση του αγώνα με την κήρυξη 48ωρης απεργίας στις 21 και 22 Απρίλη. Επέμενε όπως και στην ΑΔΕΔΥ για απεργία στις 27 Απρίλη. Την ίδια ώρα δικαιολογούσε τη συμμετοχή της στο προεδρείο της ΓΣΕΕ, με τον αυτοχαρακτηρισμό της ως δύναμης που θα διορθώνει την ΠΑΣΚΕ, τραβώντας την σε σωστή πολιτική και ταχτική για να αναπτύσσονται αγώνες από τη ΓΣΕΕ! Επομένως μαζί με τους εργοδοτικούς -κυβερνητικούς συνδικαλιστές, λένε, αυτό εκφράζει τα συμφέροντα των εργατών.Λένε δηλαδή οτι οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο δούρειος ίππος κυβέρνησης-κεφαλαίου στο εργατικό κίνημα, αλλά έχουν φιλεργατική γραμμή και θέλουν λίγη πίεση για να την εκφράσουν. Ετσι θα επανακτήσει και η ΓΣΕΕ την αξιοπιστία της στους εργαζόμενους. Αν αυτή η τακτική των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ δεν είναι καθαρή προέκταση του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού τί ειναι; Γιατί καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί η ΓΣΕΕ να εκφράσει τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργατικών οικογενειών, επομένως εμποδίζει την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, τον ταξικό προσανατολισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα,συμβάλλει στην υποταγή των εργατών στο κεφάλαιο.

Και ενώ στη ΓΣΕΕ οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δίνουν τη μάχη να φέρουν την ΠΑΣΚΕ «στον ίσιο δρόμο», σε πρωτοβάθμια σωματεία μαζί με άλλες δήθεν αριστερές και αυτοαποκαλούμενες «αντικαπιταλιστικές δυνάμεις»,(ΝΑΡ), εμφανίζονται με τακτική οργάνωσης της απεργίας από τα κάτω, αφού δεν αποφασίζει η ΓΣΕΕ. Προσπαθούν να εμφανιστούν ως δυνάμεις που δρουν σε ταξική κατεύθυνση, κόντρα στη ΓΣΕΕ. Υπουλη τακτική, γιατί στην ουσία και αυτή η δράση εντάσσεται στη λογική πίεσης για τράβηγμα της ΓΣΕΕ στους αγώνες, για διόρθωσή της προς το συμφέρον των εργαζομένων. Απάτη και ως προς τη μορφή, η οποία εμφανίζεται ως συσπείρωση από τα κάτω, με ταξικό περιεχόμενο και ενωτική στάση που τη διασπούν δήθεν τα ταξικά σωματεία, το ΠΑΜΕ. Και επικίνδυνη, γιατί τις εργατικές δυνάμεις που πάνε να συσπειρώσουν τις τραβούν σε γραμμή ρεφορμιστική. Ψαρεύουν στα θολά νερά, επιδιώκοντας να εμφανιστούν ως ταξικές δυνάμεις, ενώ είναι ρεφορμιστικές, προκειμένου να καλλιεργήσουν στις εργατικές συνειδήσεις την επικίνδυνη άποψη περί αναγκαιότητας ενότητας στο πρόβλημα, και όχι καθολικής εναντίωσης στην πολιτική της πλουτοκρατίας, την ίδια ώρα που το κεφάλαιο κάνει ολοκληρωτικό πόλεμο στους εργάτες. Καλούν σε ενότητα για την κατάργηση του «Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ», για αντίσταση στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για λύση μέσα στην ΕΕ, αλλά με ενίσχυση της «παραγωγικής οικονομίας» κόντρα στους «κερδοσκόπους». Ο,τι λέει και το ΠΑΣΟΚ. Είναι επικίνδυνοι, γιατί καλούν σε αγώνα σωτηρίας του καπιταλισμού. Υπάρχουν κάμποσα πρόσφατα παραδείγματα σχετικά με παρόμοια τακτική που διασπά την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και αποτρέπει τμήματα των εργατών να δράσουν ενωμένα, ταξικά, ενάντια στο κεφάλαιο και στην πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων της. Ετσι, εκτός από «λαγοί» της ΠΑΣΚΕ, γίνονται καλά εργαλεία του κεφαλαίου, στήριξης της αδιάκοπης καθολικής του επίθεσης στο λαό. Σε πρόσφατη συνέλευση του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων στην Πρέβεζα, η παράταξη που στηρίζει το ΝΑΡ (σύμπραξη με τον ΣΥΝ) καταψήφισε την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για 48ωρη απεργία και παρέπεμψε σε κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων ...όταν κατατεθεί το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό! Συντάχτηκε, δηλαδή, πίσω από τη γραμμή που χάραξε η ηγεσία της ΓΣΕΕ την περασμένη Παρασκευή. Οι επαναστάτες του γλυκού νερού σύρθηκαν πίσω από τους ελιγμούς και τις τακτικές των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών και για να κρατήσουν τα προσχήματα αντιπρότειναν απεργία στις 22 Απρίλη. Επιβεβαίωσαν έτσι ότι υπονομεύουν τον ταξικό συντονισμό της δράσης των εργαζομένων, σπέρνοντας παράλληλα την αναμονή και επανάπαυση την ώρα που εντείνεται η αντεργατική επίθεση.

Η «Αυτόνομη Παρέμβαση» εξέδωσε πρόσφατα μια ανακοίνωση για να «διαφωνήσει» δήθεν με τα προγράμματα που ξεκίνησε ο ΟΑΕΔ για την «αντιμετώπιση» της ανεργίας επιδοτώντας μεταξύ άλλων τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών. Ποια είναι η «κριτική» που ασκεί η «ΑΠ»; Οτι ...«τα προγράμματα αυτά θα αποδειχθούν ατελέσφορα και αναποτελεσματικά». Και γιατί τα θεωρούν «αναποτελεσματικά»; Γιατί «δεν καλύπτουν το σύνολο των ανέργων, αλλά μόνο ένα μικρό μέρος αυτών και, κατά συνέπεια, έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα ως προς τη συνολική αντιμετώπιση του φαινομένου της ανεργίας». Δηλαδή, ουσιαστικά λένε ότι η κυβέρνηση πρέπει να επιδοτεί με χρήματα των εργαζομένων τόσες επιχειρήσεις, όσες μπορούν να απορροφήσουν όλους τους ανέργους! Αντιμετώπιση της ανεργίας με ενίσχυση των επιχειρηματιών θέλουν, δηλαδή ενίσχυση αυτών που δημιουργούν ανέργους! Τόσο αριστερά! Και διαφωνούν επειδή η κυβέρνηση δεν εξασφαλίζει περισσότερα φτηνά εργατικά χέρια στους εργοδότες.

Πρόσφατα στα Γιάννενα, μέσω της ΕΛΜΕ, αυτές οι δυνάμεις, (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - ΝΑΡ), κάλεσαν σε συσπείρωση για την απεργία, με πλαίσιο γενικά ενάντια στην κυβέρνηση, χωρίς διεκδικήσεις. `Η πιο σωστά ενάντια στο λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης» της κυβέρνησης από ΕΕ - ΔΝΤ, προφανώς λόγω αντίθεσης στο ΔΝΤ. Λες και η πληγή για την εργατική τάξη είναι το ΔΝΤ και όχι η πλουτοκρατία. Λες και αν δεν υπήρχε το ΔΝΤ μαζί με την ΕΕ, η ΕΕ θα άλλαζε γραμμή, θα γινόταν πιο φιλολαϊκή. Τόσο ριζοσπάστες είναι. Υπέρ του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού κέντρου, αυτού του καπιταλισμού κόντρα στα άλλα...

Προχτές η παράταξη που στηρίζει η «Γένοβα» στο επιχειρησιακό σωματείο της «Ιντρακόμ» απέρριψε την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για 48ωρη απεργία και αντιπρότεινε στάση εργασίας στις 22 Απρίλη. Ετσι και αυτοί οι «αριστεροί» υπηρετούν την εργατική τάξη και τα συμφέροντά της, την ταξική ενότητά της. Ενάντια στην απεργία. Για να υπονομεύεται η όποια δυνατότητα συνολικής αντίθεσης στην αντεργατική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, όταν η επίθεση είναι καθολική.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που κατηγορούν το ΠΑΜΕ επειδή δε στηρίζει - λένε - την κοινή δράση όλων των «αριστερών δυνάμεων». Μόνο που πέρα από «αριστερούς» και «δεξιούς» αυτοπροσδιορισμούς, το ζήτημα είναι τα συμφέροντα ποιας τάξης υπερασπίζεται κάθε δύναμη και με την τακτική της και με τις προτάσεις της. Και στην εργατική τάξη αυτές οι δυνάμεις βάζουν - τουλάχιστον - τρικλοποδιές...

Ι.

ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΕΣ

Κράχτες της αντεργατικής πολιτικής

Η κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ και το κεφάλαιο απαιτεί κλιμάκωση της πάλης των εργαζομένων στη βάση υπεράσπισης των δικών τους ταξικών συμφερόντων. Την ίδια ώρα γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στέκονται ενάντια στην ανάγκη κλιμάκωσης της πάλης, εμποδίζοντας την ενιαία και ταξικά προσανατολισμένη κινητοποίηση των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, με το πλαίσιο που προβάλλουν, κόβουν και ράβουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων όχι με βάση τις ανάγκες της εργατικής οικογένειας, που μπορούν να εξασφαλιστούν με τον πλούτο που παράγεται, αλλά εκεί όπου θέλει η κερδοφορία της μεγαλοεργοδοσίας.

Υπερασπίζονται τις ανάγκες του κεφαλαίου

Ετσι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στην τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας της Διοίκησης της απέρριψε την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για 48ωρη απεργία, αποφάσισε - ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ - να εξουσιοδοτήσει την Εκτελεστική Επιτροπή να κηρύξει απεργία αν χρειαστεί. Δικαιολόγησε την απόφασή της λέγοντας μεταξύ άλλων ότι οι προθέσεις της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό είναι ασαφείς, το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις φέρει κάποιες βελτιώσεις, αποσιώπησε πλήρως ότι το φορολογικό νομοσχέδιο προδιαγράφει μια αντιλαϊκή πολιτική συνεχούς αφαίμαξης του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος μακράς πνοής. Ουσιαστικά τι λέει στους εργάτες αυτή η απόφαση; «Οτι σήμερα δεν υπάρχει λόγος να γίνει απεργία. Ο,τι έχει γίνει μέχρι τώρα δε σας αφορά και αυτά που σχεδιάζονται υπάρχει πιθανότητα να αποβούν σε όφελός σας».

Βαφτίζουν συνενόχους τα θύματα

Ο επικίνδυνος ρόλος της πλειοψηφίας αποτυπώνεται στο γεγονός οτι έχει αναλάβει να «νομιμοποιήσει» στη συνείδηση των εργαζομένων τις ανάγκες του κεφαλαίου. Προβάλλει την ώθηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου ως δήθεν υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Οτι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν να κερδίσουν από αυτά, την ίδια στιγμή που η επίθεση που βιώνουν οι εργαζόμενοι είναι αποτέλεσμα της ίδιας της λειτουργίας του καπιταλισμού.

Η πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ, εκτός απο τα 11 σημαεία συμφωνίας με τον ΣΕΒ, εκτός απο το γεγονός οτι πρόβαλλε ως γραμμή ένα ισχυρό χρηματοπιστωτικό σύστημα που να χρηματοδοτεί τους επιχερηματίες για το ξεπέρασμα της κρίσης, έφτασε να προβάλλεο ως πλαίσιο πάλης την στήριξη της κυβέρνησης απο τους κερδοσκόπους για να αντιμετωφπίσει τα χρέη και τα ελλείμματα που δημιούργησαν οι φοροαπαλλαγές των μεγαλοεπιχειρηματιών και η τεράστια ενίσχυσή τους με κρατικό χρήμα για επενδύσεις. Σάυτά καλεί τους εργάτερς να παλαέψουν. Αλλά αν όλ'αυτά δεν είναι πολιτική συμμαχίας και ενίσχυσης των αστών τί είναι; Η εργατική τάξη μπορεί ν' αποκτήσει υπεροχή μόνο μέσα από τους δρόμους του αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και όχι μέσα από την ταξική συνεργασία.

Ενα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι ότι «στηρίζουμε τα μέτρα στο βαθμό που καταφέρουν να αντιμετωπίσουν το έλλειμμα». Αποψη που έχει κατά κόρον διατυπωθεί από τις αντίστοιχες δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, π.χ., στη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Εδώ λένε στους εργάτες ότι «τα ελλείμματα είναι εθνική υπόθεση και γι' αυτό πρέπει να πληρώσουμε όλοι μας». Και πάλι στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του.

Υποσκάπτουν τους αγώνες με κάθε μέσο

Για όλους αυτούς τους λόγους οι δυνάμεις της εργατικής αριστοκρατίας κάνουν ό,τι μπορούν να εμποδίσουν και τη 48ωρη απεργία της επόμενης βδομάδας. Γίνονται απεργοσπάστες. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη ΓΣΕΕ που παραμονές της απεργίας στις 17 Δεκέμβρη 2009 έλεγε στους εργαζόμενους ότι η απεργία είναι παράνομη και να μην απεργήσουν. Το ίδιο έκαναν και στις Ομοσπονδίες, όπως στην ΟΤΟΕ. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Μόλις την προηγούμενη Πέμπτη στα σωματεία των εργαζομένων στις συγκοινωνίες απέρριψαν την πρόταση για 48ωρη χωρίς καν επιχειρήματα. Σε σωματείο του Δήμου Αθήνας είπαν ότι «δε γίνεται να πάμε σε παρατεταμένους αγώνες», ενώ ΠΑΣΚίτες εμφανίστηκαν στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων του Δήμου Ελευσίνας για να ισχυριστούν ότι ουδέποτε έγινε πρόταση στην ΠΟΕ ΟΤΑ για 48ωρη απεργία!

Τα παραπάνω δείχνουν ξεκάθαρα ότι η καταδίκη των δυνάμεων αυτών αποτελεί έναν από τους απαραίτητους όρους για να μπορέσουν οι αγώνες των εργαζομένων να απαντήσουν αποτελεσματικά στην κλιμακούμενη αντεργατική επίθεση.

Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ