ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Απρίλη 2004
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Βόμβα στα θεμέλιά της

Η πρόταση της εργοδοσίας

Το πονηρό «εύρημα» των εργοδοτών για αντικατάσταση της ποσοστιαίας αύξησης των μισθών, από ένα συγκεκριμένο ποσό, το οποίο θα λαμβάνουν όλοι οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα από το ύψος του μισθού τους, ανοίγει επικίνδυνα μονοπάτια για την ίδια τη σημασία της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Η παραπάνω πρόταση του ΣΕΒ κατά την τρίτη συνάντηση διαπραγμάτευσης της Σύμβασης του 2004, την περασμένη Πέμπτη, σε συνάρτηση με την άποψη ότι η Εθνική Συλλογική Σύμβαση πρέπει να αποσυνδεθεί από τις υπόλοιπες κλαδικές και ενδοεπιχειρησιακές συμβάσεις, σπέρνει «κουκί» γεμάτο δηλητήριο για τους εργαζόμενους.

Συνοπτικά η πρόταση της εργοδοτικής πλευράς προβλέπει:

Ποσοτική αύξηση (και όχι ποσοστιαία) πάνω στους κατώτερους μισθούς και στα μεροκάματα. Ετσι στα 519 ευρώ που είναι σήμερα ο κατώτερος μισθός οι βιομήχανοι προτίθεται να δώσουν 26 ευρώ. Αντίστοιχα στα 23,23 ευρώ μεροκάματο η αύξηση θα είναι 1.16 ευρώ. Ο κατώτερος μισθός διαμορφώνεται στα 545 ευρώ μεικτά και το κατώτερο μεροκάματο 24.39 ευρώ μεικτά. Η αύξηση αυτή συνιστά ένα ποσοστό της τάξης του 4,99%. Αυτή την αύξηση όμως θα λάβει μόνο μία μικρή μειοψηφία, των πρωτοεισερχόμενων στην παραγωγή. Για τους υπόλοιπους, τους περισσότερους, για όσους λαμβάνουν τις τριετίες, και τα πάσης φύσης επιδόματα, η αύξηση θα είναι ακόμα μικρότερη. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το τέχνασμα του ΣΕΒ. Με την ποσοτική αύξηση, επιχειρείται συνολική ανατροπή στο ρόλο της Εθνικής Σύμβασης.

Γιατί ενώ μέχρι τώρα η Εθνική Σύμβαση είναι η βάση πάνω στην οποία «χτίζονται» οι μισθοί, οι ωριμάνσεις και τα επιδόματα, οι κλαδικές και οι άλλες ενδοεπιχειρησιακές συμβάσεις, με την πρόταση του ΣΕΒ, όλο αυτό το οικοδόμημα καταρρέει. Ετσι για έναν εργαζόμενο, που λαμβάνει σήμερα μισθό 1.000 ευρώ μεικτά, τα 26 ευρώ αύξηση συνιστούν αύξηση μόλις 2,6%! Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ίδιοι οι εργοδότες, εκτιμούν ότι το συνολικό κόστος γι' αυτούς το 2004 δε θα υπερβαίνει το 4,5% σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα.

Το οικονομικό μέρος όμως είναι η μία πλευρά. Μακροπρόθεσμα οι βιομήχανοι επιδιώκουν την κατάργηση της Εθνικής Σύμβασης και κάθε συλλογικής διασφάλισης και την επιβολή των «ατομικών συμβάσεων εργασίας». Προοπτικά για ένα μεγάλο μέρος εργαζομένων η ΕΓΣΣΕ, που καθόριζε τη βάση του μισθού τους, παύει να έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα. Επιχειρείται έτσι η διάσπαση των εργαζομένων. Ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η υπονόμευση της αξίας της Σύμβασης και βεβαίως η διολίσθηση των μισθών και των ημερομισθίων. Επιπλέον η απαίτηση των εργοδοτών να μην υπολογίζουν στη σύναψη των κλαδικών συμβάσεων την Εθνική Σύμβαση, αλλά να εξετάζουν την παραγωγικότητα και την κερδοφορία του κάθε κλάδου, συνιστά άλλον ένα τρόπο μείωσης των πραγματικών μισθών.

Ολα τούτα, επί της ουσίας έγιναν δεκτά από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Οι «επιφυλάξεις» της, μόνο για το ύψος του ποσού, αλλά η αποδοχή του «νέου τρόπου» καθορισμού των «αυξήσεων», αποδεικνύουν τη συνενοχή της στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι οργισμένες αντιδράσεις των εργαζομένων, η καταδίκη της πρότασης - βόμβα των εργοδοτών, από τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, που ήδη εκδηλώθηκαν, πρέπει να συνεχιστεί. Η πιο πλατιά ενημέρωση των εργαζομένων, μπροστά και στην εργατική Πρωτομαγιά, για το έγκλημα που επιχειρείται σε βάρος ολόκληρης της εργατικής τάξης, είναι καθήκον πρωταρχικής σημασίας.


Γ.Ζ.


ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Πλήρης, σταθερή εργασία για όλους

Πολύ μελάνι έχει χυθεί και πολλά λόγια έχουν ειπωθεί όλο αυτόν τον καιρό από την κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ που τάχα ενδιαφέρονται για το μέλλον των χιλιάδων συμβασιούχων του δημοσίου και των οικογενειών τους. Στην πραγματικότητα κάθε τους λέξη αποτελεί μια ακόμα προσπάθεια αποπροσανατολισμού των συμβασιούχων από το στόχο που πραγματικά εξυπηρετεί τις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες τους: την αγωνιστική διεκδίκηση του αναφαίρετου δικαιώματος στη μόνιμη, σταθερή και πλήρη δικαιωμάτων εργασία.

Με ανακοίνωσή του το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εξαρχής έχει αποκαλύψει και καταγγείλει την επιχείρηση αποπροσανατολισμού από αυτά τα κόμματα. Για την κοινοτική Οδηγία 70/1999 που τάχα αντιμετωπίζει το πρόβλημα των συμβασιούχων, σημειώνεται στην ανακοίνωση: Τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ «εξαπατούν τους συμβασιούχους για την Οδηγία 70/1999 που κατασκεύασαν οι ενώσεις των εργοδοτών της Ευρώπης μαζί με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Στην εξαπάτηση με τη συγκεκριμένη οδηγία συμμετέχει και ο ΣΥΝ καλλιεργώντας ψεύτικες προσδοκίες».

Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει τον αντεργατικό χαρακτήρα του κριτηρίου των «πάγιων και διαρκών αναγκών», το οποίο θα εμπεριέχεται στο Προεδρικό Διάταγμα που συντάσσει το υπουργείο Εσωτερικών και το οποίο αποδέχονται και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, υπογραμμίζοντας ότι «υπηρετεί τη διαιώνιση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης». Το ερώτημα, συνεχίζει, είναι: «Ποιες ανάγκες και για ποιον; Το ΚΚΕ δεν μπορεί να αποδεχτεί τον καθορισμό των αναγκών στα πλαίσια των επιχειρησιακών προγραμμάτων των οργανισμών και των υπηρεσιών. Γιατί αυτά τα προγράμματα τα διαπερνάει ο προσανατολισμός της εντατικοποίησης, της εφαρμογής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των αντεργατικών ανατροπών σε βασικά δικαιώματα».

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΚΚΕ

Μακριά από αυτές τις αυταπάτες, τους διαχωρισμούς και τους αποκλεισμούς εργαζομένων, το ΚΚΕ κάνει σαφές ότι «διεκδικεί πλήρη - σταθερή εργασία για όλους, με εργασιακά - ασφαλιστικά - μισθολογικά δικαιώματα, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες». Ειδικά για τους συμβασιούχους στο Δημόσιο, στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, στους ΟΤΑ, στον ιδιωτικό τομέα το ΚΚΕ «διεκδικεί την αυτόματη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου». Θέση που αντιστοιχεί στο διεκδικητικό πλαίσιο του ΚΚΕ για κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και μορφών απασχόλησης, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, ανάπτυξη πολιτιστικών, κοινωνικών υπηρεσιών, υποδομών που θα υπηρετούν τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες.

Για τους απολυμένους και τους εκτάκτους στους δήμους το ΚΚΕ διεκδικεί:

  • Χρηματοδότηση των δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό για τους μισθούς των εργαζομένων και την αντιμετώπιση των λειτουργικών αναγκών. Αμεση καταβολή των οφειλών του κράτους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
  • Οι δήμοι να παρέχουν επαρκείς και δωρεάν υπηρεσίες, να είναι επανδρωμένοι με επαρκές εργατικό δυναμικό για την ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών οικογενειών. Να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών και η επιχειρηματική δραστηριότητα.
  • Αμεση επαναπρόσληψη των απολυμένων.

Τέλος, το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τους συμβασιούχους, τους ανέργους να συντονίσουν τους αγώνες τους, «για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δύναμης, να ενισχυθεί η προσπάθεια για τη λαϊκή συσπείρωση και την οικοδόμηση του Μετώπου της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τη νεολαία. Για να ανοίξουμε το δρόμο για ριζικές αλλαγές, που αντιστοιχούν στα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων».


Χ.Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ