ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Απρίλη 2004
Σελ. /32
Πατριδογνωμόνιο
Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία

Οταν το έγραφε ο ποιητής η χώρα Ελλάς ήταν σε πολύ μικρότερα μεγέθη απ' ό,τι σήμερα. Ηταν όμως χώρα του ανέφικτου. Που συγκινούσε ως και βολεμένους Ευρωπαίους αστούς, ριζοσπάστες και έτοιμους να κυνηγήσουν το όνειρο, ρομαντικούς και τρελούς που άντεχαν στην ιδέα ενός θανάτου υπέρ υψηλού σκοπού. Αργότερα, πάνω τους οι Ελληνες του σύγχρονου κράτους έστησαν ολόκληρο μύθο πλάι στην πραγματικότητα του φιλελληνισμού. Στη γέννησή του και πριν υποθηκευτεί στην τράπεζα της Αγγλίας και σε προστάτες των κοτσαμπάσηδων, αυτός ο βραχότοπος με τις γαλάζιες θάλασσες και τους μύθους με τις μούσες μαζί, να υπερασπίζονται μια λαϊκή κουλτούρα που βαστάει ως τις μέρες μας, ήταν τόπος του ανέφικτου, ικανός για θαύματα ανθρώπων. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία! Για τόλμη σήμερα, μέρες Κύπρου και νεοταξίτικης τρομοκρατίας, ούτε λόγος να γίνεται.

Χτυπάει το τηλέφωνο, μιλάει δυο λεπτά ο Πάουελ κι ο Μπους και χρειάζονται πάνες ενηλίκων οι νηφάλιοι επενδυτές, είτε Ελλαδίτες είτε Κύπριοι οπαδοί του Ντάου Τζόουνς... Μιλάει βλέπετε ο τρελός θεός του καπιταλισμού, ο δείκτης ροής του αίματος και του χρήματος που βαράει κάθε πρωί στη Νέα Υόρκη.

Τριάντα χρόνια τώρα μετά την εισβολή και κατοχή, έργο λαμπρό του ΝΑΤΟ με το ιστορικό όνομα «Αττίλας», η Κύπρος, όπως όλες οι μικρές τεράστιες πατρίδες, είναι μία... πιστωτική κάρτα. Ξεχρεώνει πολιτικές αμαρτίες. Κρατάει ανοιχτούς μικροκομματικούς λογαριασμούς. Συντηρεί πολιτικά τζάκια που καίνε λαϊκά συμφέροντα σε βωμούς μικροαστικών σκοπιμοτήτων. Ξεπληρώνει με δόσεις τις απώλειες της βρετανικής ξεφτισμένης αποικιοκρατίας. Το Κυπριακό μέχρι τη Λουκέρνη κι ως τις 24 του φετινού θλιβερού Απρίλη, είναι το άλλοθι για τη σαπίλα της Δημοκρατίας. Το κάλπικο εθνόσημο των πατριωτών ιδίων συμφερόντων.

Αρκεσε μια καθαρή, τοις μετρητοίς θέση του μόνου λαϊκού εργατικού αριστερού κόμματος, του ξεκάθαρου και τιμημένου ΚΚΕ, ένα έγκαιρο και τεκμηριωμένο με αρετή και τόλμη ΟΧΙ, για να λήξει η πολιτική πιστωτική κάρτα ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, εδώ. Στη χώρα του Κάλβου.

Η Κύπρος βρήκε στον πρόεδρο που ψήφισε, το δικό της οδυνηρό και πεντακάθαρο ΟΧΙ. Κι έληξε εκεί, πριν από κάθε υποχρεωτικό δημοψήφισμα, πριν η λίρα γίνει ευρώ (!), η πιστωτική κάρτα του κοσμοπολιτισμού. Ισως πριν απ' όλους κι όλα μίλησε το αίμα που χύθηκε από παλικάρια που αρνήθηκαν να ζήσουν σ' ένα αεροπλανοφόρο - Μονακό, αφοδευτήριο, ταμιευτήριο και ανακουφιστήριο μισθοφόρων και κουρασμένων λεγεωνάριων των εκάστοτε προτεκτόρων. ΟΧΙ. Με αρετή και τόλμη. Δυο ιδιότητες που δεν απαιτούν νηφαλιότητα, αλλά βαθύ, συγκλονιστικό συναίσθημα ικανό να ρίχνει τους ελεύθερους πολιορκημένους ίσα πάνω στον πολιορκητή, διεκδικητές ζωής κι όχι επιβίωσης.

Το «ναι» ανήκει στην οίηση.

Το ΟΧΙ ανήκει στην ποίηση.

Ντριιν! Προσοχή. Στο τηλέφωνο κάποια ευρωπαϊκή ή αμερικάνικη φωνή καλεί σ' εξόφληση της κάρτας. Λήγει η πίστωση. Οι πολιτικοί αποδέκτες της κλήσης δεν ακούν πολύ καλά.

Οι λαοί κάνουν παράσιτα. Στη γραμμή, έστω δορυφορική κι απόρρητη, βουίζει βόμβος. Κάλβος, Κάλβος, Κάλβος...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ
Το μέτωπο του ΝΑΙ και το βροντερό ΟΧΙ

«Φαίνεται, έστω και καθυστερημένα, πια να διατυπώνεται(;) μια ευρύτερη συναίνεση, μια ισχυρή πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων υπέρ της θετικής προσέγγισης του σχεδίου Ανάν. Αυτό βεβαίως μετά τη δική μας καθαρή θέση»...

Το συμπέρασμα αυτό, σίγουρα όχι αβάσιμο, έσπευσε να προβάλει περιχαρής ο Γ. Α. Παπανδρέου, ως κυρίαρχο μετά το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών την περασμένη Πέμπτη. Αυτός ήταν άλλωστε και ο ελάχιστα συγκαλυμμένος στόχος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Να «βγει» από το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών ένα «βροντερό ΝΑΙ», που θα αποτυπωνόταν σε ένα κοινό ανακοινωθέν των πολιτικών αρχηγών και θα αξιοποιούνταν στο έπακρο για τη χειραγώγηση του κυπριακού λαού, λίγες μέρες πριν τα δημοψηφίσματα.

Είναι αλήθεια ότι ο μεγάλος πρωταγωνιστής του ΝΑΙ και υπόδειγμα «γιες μαν», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πάσχισε για το δυνάμωμα του εγχώριου «μετώπου του ΝΑΙ», ασκώντας, παράλληλα με ΗΠΑ και ΕΕ, πιέσεις στην κυβέρνηση να εγκαταλείψει τη στάση «ουδετερότητας»! Δικαιωμένοι για τα αποτελέσματα της κριτικής τους στενοί συνεργάτες του Γ. Α. Παπανδρέου καυχόνταν μετά τη συνεδρίαση στο προεδρικό μέγαρο ότι «σύραμε τον Καραμανλή στο ΝΑΙ». Δεν μπορεί να μην αναγνωριστεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι «πλαγιοκοπούσε» συστηματικά την κυβέρνηση Καραμανλή, ασκώντας κριτική «για την αδυναμία να διατυπώσει έγκαιρα θέση γύρω από το θέμα του δημοψηφίσματος και για το κλίμα ηττοπάθειας(!) που η ίδια διαμόρφωσε στη Λουκέρνη» (Γ. Παπανδρέου).

Είναι ολοφάνερο ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν εξαρχής «ενσωματωμένος» στη συντονισμένη επιχείρηση της Ουάσιγκτον για τη διατύπωση ενός «καθαρού ΝΑΙ» από την «Αθήνα» που θα λειτουργούσε ως ισχυρός μοχλός πίεσης των Ελληνοκυπρίων μπροστά στα δημοψηφίσματα. Αντικειμενικά, τόσο στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών όσο και συνολικά στην πορεία του Κυπριακού, ο Γ. Α. Παπανδρέου λειτούργησε ως ηχώ του Τ. Μίλερ και του Κ. Πάουελ, αναπαράγοντας ουσιαστικά την «επιχειρηματολογία» και κινδυνολογία της Ουάσιγκτον. Εχει αποδείξει έμπρακτα πολλές φορές ότι αναγορεύει ως «εθνικό συμφέρον» ό,τι υπαγορεύουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή. Το συγκριτικό πλεονέκτημα άλλωστε της κυβέρνησης Σημίτη ήταν ότι έσπευδε, πριν καν διατυπωθούν επίσημα και δημόσια από την Ουάσιγκτον, να εμφανίσει τις επιθυμίες των ΗΠΑ ως εθνικά συμφέρουσες επιλογές, «ιστορικές ευκαιρίες» και «μοναδικές λύσεις»... Μετά από τόσα χρόνια παραμονής στην εξουσία οι πάντες έχουν καταλάβει ότι για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εθνικό συμφέρον είναι το «γιες» στις ΗΠΑ.

Από την άλλη, ούτε μια στιγμή η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν αντιμετώπισε την Κύπρο ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Πάντα εμφορούνταν από τη λογική της «μητέρας - πατρίδας», του «εθνικού κέντρου», που θεωρεί αυτονόητο δικαίωμά του να υπαγορεύει τη θέλησή του στη «Λευκωσία». Το αλήστου μνήμης «ενιαίο αμυντικό δόγμα» άλλωστε -δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ- ήταν απόρροια αυτής της επικίνδυνης λογικής. Η μετατροπή της Κύπρου σε «διεθνές προτεκτοράτο», όπως ορίζει το «σχέδιο Ανάν», δεν απέχει και πολύ από αυτή τη λογική.

Αναμενόμενο ΝΑΙ

Από την άλλη, το έμμεσο ΝΑΙ και η «επαμφοτερίζουσα» στάση του Κ. Καραμανλή ήταν αναμενόμενη. Ο σημερινός πρωθυπουργός δεν είχε αντιταχθεί από την αρχή στο «σχέδιο Ανάν» -είχε περιοριστεί στην επισήμανση των προβλημάτων λειτουργικότητας και προσαρμογής του στο κοινοτικό κεκτημένο- και είχε σιωπηρά συγκατανεύσει στις διαδικασίες που δρομολογήθηκαν στη Νέα Υόρκη.

Η τακτική της «επιτήδειας ουδετερότητας» που προσπάθησε να κρατήσει, ακροβατώντας ανάμεσα στις απροκάλυπτες πιέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ από τη μια και τη σχεδόν καθολική απόρριψη του «σχεδίου Ανάν» από τους Ελληνοκυπρίους από την άλλη, δεν μπορούσε βέβαια να έχει διάρκεια.

Η αποκήρυξη από την πλευρά του της «άσκησης πιέσεων με στόχο τον επηρεασμό της κρίσης του κυπριακού λαού», υπονομεύεται στην πράξη από τη θέση του για το «σχέδιο Ανάν». Μπορεί να μην ακούστηκε από το στόμα του ένα «καθαρό ΝΑΙ», ωστόσο συμμετέχει, στην εκστρατεία υπέρ του ΝΑΙ, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις περί άμβλυνσης των αρνητικών σημείων του «σχεδίου Ανάν» στο πλαίσιο της ΕΕ. «Προσωπικά πιστεύω βαθύτατα στη δύναμη της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, στη δύναμή της να αμβλύνει τις όποιες δυσκολίες. Γι' αυτό και θεωρώ ότι μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής, τα θετικά σημεία μπορούν να αποδειχθούν υπέρτερα των αρνητικών», δήλωσε. Και αυτό τη στιγμή, που έχει διαπιστώσει με τα ίδια του τα μάτια την ΕΕ να πρωταγωνιστεί στην επιβολή του «σχεδίου Ανάν», μοιράζοντας διαβεβαιώσεις πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα «συμβατότητας» με το κοινοτικό κεκτημένο και συμμετέχοντας στις πιέσεις και τους εκβιασμούς για αναγνώριση του ψευδοκράτους αν επικρατήσει το ΟΧΙ.

Μετέωρη είναι βέβαια και η αποσύνδεση, που επιχείρησε, του Κυπριακού από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η λύση του Κυπριακού είναι πρόκριμα για το Αιγαίο...

Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ, πάντως, είχαν άλλη μια φορά πολύτιμο σύμμαχο την ηγεσία του ΣΥΝ, που πλειοδότησε σε «επιχειρήματα» υπέρ του ΝΑΙ και σπέρνοντας, όσο μπορεί πλέον, σύγχυση σε ένα τμήμα του λαού. Ακόμα μια φορά η ηγεσία του ΣΥΝ φρόντισε να αποδείξει ότι δεν ανήκει στις δυνάμεις αντίστασης, αλλά στο μπλοκ της συμμόρφωσης και υποταγής. Τι άλλο σημαίνει η προκλητική διακήρυξη του Ν. Κωνσταντόπουλου ότι «δεν είναι το σχέδιο Ανάν εκείνο το οποίο κατοχυρώνει και εμβαθύνει τη διχοτόμηση - το σχέδιο Ανάν θα μπορούσε να προωθήσει την προοπτική επανένωσης του νησιού και την εφαρμογή μιας λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας»; Ασφαλώς και γνωρίζει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Το γεγονός ότι επιμένει φανατικά υπέρ του ΝΑΙ, πρέπει να προβληματίσει τους ψηφοφόρους του.

Μπορεί το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών να έβγαλε τρία ΝΑΙ και ένα ΟΧΙ, όπως έσπευσε να ενημερώσει τους δημοσιογράφους εξερχόμενος του προεδρικού μεγάρου ο Γ. Παπανδρέου, το σίγουρο όμως είναι ότι τα ΝΑΙ των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ δεν απηχούν τη βούληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ενώ βρίσκονται σε φανερή αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων. Αντίστοιχα, το βροντερό ΟΧΙ του ΚΚΕ μόνο απομονωμένο δεν είναι στο λαό. Ακριβώς γιατί είναι με το δίκιο του κυπριακού λαού (και όχι μόνο), ενάντια στα ιμπεριαλιστικά εκτρώματα του «διαίρει και βασίλευε». Το ΟΧΙ του ΚΚΕ είναι «η καλύτερη συμπαράστασή μας στον κυπριακό λαό». Οπως τόνισε η ΓΓ της ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα «η καλύτερη επαναπροσέγγιση μπορεί να γίνει στη βάση της κοινής αντίθεσης στο "σχέδιο Ανάν" και τις συνέπειές του... Το δικό μας ΟΧΙ είναι ΝΑΙ στα κοινά συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων»...


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ