Η συζήτηση με τον Βενεζουελάνο σύντροφο έχει ως εξής:

-- Σύντροφε Πέδρο είναι χαρά και τιμή να βρίσκεσαι κοντά μας και θα θέλαμε να μιλήσουμε λίγο για την κατάσταση που βιώνει ο βενεζουελάνικος λαός. Θα ξεκινήσουμε με το ερώτημα ποια είναι η κατάσταση σήμερα στη χώρα σου, την οποία αντιμετωπίζουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και τι μέτρα εφαρμόζει η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο;

-- Στη Βενεζουέλα υπάρχει βαθιά κρίση που οφείλεται στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Είναι κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού, η οποία εκφράζεται συγκεκριμένα στη Βενεζουέλα, δεδομένου του εξαρτημένου καπιταλισμού που είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της χώρας και το σύστημα συσσώρευσης που βασίζεται στην κερδοφορία από το πετρέλαιο που κατέρρευσε. Επί χρόνια τα κέρδη από το πετρέλαιο χρησιμοποιούνταν κατά βάση για να ισχυροποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας, κατευθύνονταν προς τα τμήματα αυτά του κεφαλαίου από διάφορες οδούς, συμπεριλαμβανομένης και της διαφθοράς και αυτό δημιούργησε τις συνθήκες για την κρίση που βιώνουμε σήμερα, δηλαδή η αποκεφαλαιοποίηση της πετρελαϊκής βιομηχανίας. Οτι πολλοί πόροι, δισεκατομμύρια δολάρια που θα μπορούσαν να επενδυθούν στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και να εξασφαλίσουν Κοινωνική Ασφάλιση και αξιοπρεπείς μισθούς, να επιφέρουν μία κάποια κοινωνική πρόοδο, διατέθηκαν στις ορέξεις του κεφαλαίου, τόσο εξωτερικού, όσο και εθνικού.

-- Τώρα βιώνουμε μία κατάσταση με μέτρα καταναγκασμού που επέβαλαν μονομερώς οι ΗΠΑ και η ΕΕ τα οποία, ιδιαίτερα από το 2017, επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την πετρελαϊκή βιομηχανία της Βενεζουέλας και όξυναν ιδιαίτερα την εθνική κρίση, μία κρίση δομικού χαρακτήρα, όπως εξηγήσαμε. Από την άλλη, η κυβέρνηση όξυνε πολιτικές αστικού φιλελεύθερου χαρακτήρα που εμείς χαρακτηρίζουμε ως νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα προσαρμογών, το οποίο εφαρμόζεται συγκεκριμένα από το 2018 και οδήγησε στη μετακύλιση στους εργαζόμενους και τον λαό εν γένει όλου του βάρους της κρίσης και των των εγκληματικών κυρώσεων που επέβαλαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Επομένως, πρακτικά υπάρχει πολύ μεγάλη χειροτέρευση των υλικών συνθηκών ζωής του λαού της Βενεζουέλας, οι μισθοί και οι συντάξεις καταστράφηκαν, η Κοινωνική Ασφάλιση είναι διαλυμένη, δεν εφαρμόζονται οι Συλλογικές Συμβάσεις και ενόσω συμβαίνει αυτό δίνονται προστασία και κίνητρο σε τμήματα του κεφαλαίου, του παρασιτικού κεφαλαίου, τμήματα του κεφαλαίου των αστών εισαγωγέων, της αστικής τάξης που κερδοσκοπεί και των μαφιών που αναπτύχθηκαν υπό τη σκέπη των δημόσιων πόρων. Ορισμένοι υπουργοί του Προέδρου Μαδούρο μίλησαν για επαναστατική αστική τάξη που έπρεπε να οικοδομηθεί και το παραμύθι που κρυβόταν από πίσω ήταν η παρασιτική αστική τάξη που χρηματοδοτούνταν από το κράτος με τους δημόσιους πόρους. Το ίδιο έγινε και με την πληρωμή του εξωτερικού χρέους: Ενώ θυσιαζόταν ο λαός της Βενεζουέλας, πληρώθηκαν 119 δισεκατομμύρια δολάρια από το 2013 μέχρι το 2017. Τι μας δείχνει αυτό; Οτι η κρίση δεν δημιουργήθηκε από τις κυρώσεις του ιμπεριαλισμού - οι κυρώσεις του ιμπεριαλισμού όξυναν την κρίση και επιπλέον οι συνταγές που εφαρμόζει η κυβέρνηση οξύνουν την κρίση για τον εργαζόμενο λαό. Αυτή είναι η γενική κατάσταση που βιώνουμε, όμως ένα ακόμα στοιχείο είναι ότι στον βαθμό στον οποίο εφαρμόζεται το πρόγραμμα νεοφιλελεύθερων προσαρμογών, προκαλούνται αντιδράσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους, δυσαρέσκεια και κινητοποιήσεις. Και η απάντηση της κυβέρνησης είναι οι διώξεις και φυλακίσεις αγωνιστών συνδικαλιστών, όπως έχουμε καταγγείλει πολλές φορές.

-- Μιλώντας για την επίθεση του ιμπεριαλισμού σε βάρος της Βενεζουέλας, ποια είναι τα μέτρα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε;

-- Αυτήν τη στιγμή οι ΗΠΑ διατηρούν την πολιτική επιθετικότητας ενάντια στο βενεζουελάνικο έθνος, αλλά είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι αυτά τα μέτρα ονομάζονται μονομερή μέτρα καταναγκασμού - εμείς δεν τα λέμε κυρώσεις γιατί καμία δύναμη και καμιά χώρα δεν έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει κυρώσεις σε άλλη - είναι εγκληματικά μονομερή μέτρα καταναγκασμού και έχει ακόμη ειπωθεί ότι η κατεύθυνσή τους είναι να δημιουργήσουν τις συνθήκες για να ανατραπεί η κυβέρνηση. Πέτυχαν το σκοπό τους γιατί η κυβέρνηση εκχωρεί προνόμια σε τμήματα του ξένου κεφαλαίου, του μονοπωλιακού κεφαλαίου, κατά βάση του αμερικανικού. Υπάρχουν περιπτώσεις όπως αυτή της «Chevron», της βορειοαμερικανικής πετρελαϊκής εταιρείας για την οποία χαλάρωσαν οι κυρώσεις όσον αφορά στην παραγωγή και εξαγωγή πετρελαίου για τις ΗΠΑ, όλα αυτά στο πλαίσιο της ενεργειακής κρίσης που γέννησε ο πόλεμος Ρωσίας - Ουκρανίας. Ετσι, η Βενεζουέλα εξασφαλίζει πετρέλαιο στις ΗΠΑ μέσω της «Chevron», αποκλειστικά μέσω της βορειοαμερικανικής «Chevron», που διαχειρίζεται μία μεικτή επιχείρηση μαζί με την PDVSA (κρατικό μονοπώλιο πετρελαίου της Βενεζουέλας), όμως, συνέβη κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ: Διορίστηκε πρόεδρος της μεικτής επιχείρησης - όπου η PDVSA έχει την πλειοψηφία, το κράτος δηλαδή - ένας υπάλληλος της «Chevron», ένα διευθυντικό στέλεχος. Είναι κάτι το ανήκουστο, γιατί αυτό το πράγμα είναι εκχώρηση της κυριαρχίας. Ακριβώς αυτό που ήθελαν και συνεχίζουν να θέλουν οι ΗΠΑ, για αυτό αφενός χαλαρώνουν και από την άλλη διατηρούν την πίεση γιατί έτσι επιτυγχάνουν τους στόχους τους. Εκφράσεις αυτής της στάσης υποταγής έναντι του ιμπεριαλισμού που γίνονται όλο και πιο εμφανείς εξηγούνται από τον επονομαζόμενο «Νόμο Ενάντια στον Αποκλεισμό», που κακώς ονομάζεται έτσι, και αποτελεί έναν νομικό κανόνα που επιτρέπει στην κυβέρνηση να ιδιωτικοποιεί εταιρείες, να εκχωρεί προνομιούχο χώρο στο μεγάλο κεφάλαιο χωρίς να ενημερώνει και να λογοδοτεί σε κανέναν. Επίσης, υπάρχει και ο νόμος των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών. Ολα αυτά επιβλήθηκαν χωρίς καμία συζήτηση με τους εργαζόμενους και τον λαό της Βενεζουέλας, δημιουργώντας συνθήκες για να παρέχονται προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο. Ολα αυτά με δύο ακόμη στοιχεία τα οποία εφαρμόζονται: Το ένα είναι ότι η εργατική δύναμη είναι υπερβολικά φτηνή. Ο ελάχιστος μηνιαίος μισθός είναι πέντε δολάρια, κάτι ανήκουστο και επίσης, επιπλέον σε ό,τι λέγαμε νωρίτερα το ότι παραβιάζονται και δεν εφαρμόζονται οι Συλλογικές Συμβάσεις. Ετσι χειροτερεύουν οι συνθήκες ζωής των εργαζομένων. Επίσης, υπάρχει και το ζήτημα των φοροαπαλλαγών, δηλαδή των φορολογικών προνομίων, καθώς το κεφάλαιο δεν είναι υποχρεωμένο να πληρώνει φόρους που θα όφειλε στο έθνος της Βενεζουέλας. Κατά συνέπεια, αυτά τα δύο στοιχεία επιχειρούν να προσελκύσουν και να διατηρήσουν την παρουσία ξένων επενδύσεων και γι΄ αυτόν τον λόγο εμείς λέμε ότι η κυβέρνηση της Βενεζουέλας εφαρμόζει ένα άγριο πρόγραμμα νεοφιλελεύθερων προσαρμογών, πρόγραμμα το οποίο επιδεινώνει και επιτίθεται στα συμφέροντα των εργαζομένων, του εργαζόμενου λαού και εμείς το καταγγέλλουμε και το αντιπαλεύουμε.

-- Βλέπουμε ότι τους τελευταίους μήνες υπάρχουν αγώνες και κινητοποιήσεις των εργατών: Είδαμε κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, των εργατών στη μεταλλουργία, παρ΄ όλη την καταστολή εκ μέρους της κυβέρνησης. Ποια είναι η προσπάθεια που κάνει η οργάνωσή σας, η Ενωτική Συνομοσπονδία Εργατών Βενεζουέλας σε αυτές τις συνθήκες, και πώς δουλεύουν οι κομμουνιστές μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα;

-- Πρώτα από όλα να πούμε ότι πέρα από τους εκπαιδευτικούς και τους σιδηρουργούς της SIDOR (Σιδηρουργία του Ορινόκο), τους παραγωγούς χάλυβα στον νότο της Βενεζουέλας, κινητοποιούνται οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, στον δημόσιο τομέα καθώς και εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό οφείλεται σε αυτό που λέγαμε νωρίτερα, ότι δηλαδή έρχεται κάποια στιγμή που οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν πια τις συνθήκες, τους μισθούς πείνας και ανακύπτουν αιτήματα. Οταν τελείωσε η περίοδος της πανδημίας υπήρχαν αιτήματα να επανέλθει η εργασιακή δραστηριότητα σε πλήρες ωράριο και να βελτιωθούν οι μισθοί. Υπάρχει και ένα χαρακτηριστικό της εγχώριας οικονομίας που είναι ο αχαλίνωτος πληθωρισμός: Υπάρχει καθημερινή υποτίμηση του νομίσματος.

-- Πόσος είναι ο πληθωρισμός τώρα;

-- Δεν έχω το ακριβές ποσοστό γιατί αυτό αλλάζει συνέχεια, όμως η δολαριοποίηση είναι μία υπαρκτή πραγματικότητα. Ετσι, μιλάμε για υπερβολικό πληθωρισμό με δολαριοποίηση της εσωτερικής οικονομίας. Εφτασε, λοιπόν, κάποια στιγμή που οι δάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στη Δημόσια Διοίκηση δεν άντεχαν πια τις συνθήκες και βγήκαν στον δρόμο γιατί, πέρα από αυτό, επρόκειτο να συζητηθούν και να υπογραφούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και αυτό δεν συνέβη. Πέρασαν πολλοί μήνες χωρίς να υπάρχει απόφαση για βελτίωση των μισθών και έτσι δικαίως οι εργαζόμενοι στην Εκπαίδευση βγήκαν στους δρόμους να παλέψουν για το δικαίωμά τους σε αξιοπρεπείς μισθούς. Εμείς σε όλο αυτό προωθούμε μία ευρύτερη ενότητα στη δράση. Λέμε ότι πρέπει να παλέψουμε για την τιμαριθμική προσαρμογή των μισθών και των συντάξεων στο ύψος των αναγκών του «καλαθιού» των νοικοκυριών, ώστε να τηρηθεί αυτό που προβλέπεται στο άρθρο 91 του Συντάγματος. Γιατί υπάρχει πρόβλεψη από το Σύνταγμα που, αν εφαρμοζόταν, οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να αντέξουν την κατάσταση. Επομένως, αυτός είναι ένας από τους στόχους του αγώνα που θέτουμε εμείς και προωθούμε την ευρεία ενότητα στη δράση, γιατί θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε να τη «βγάλουν καθαρή» η εργοδοσία, το κράτος και η σημερινή κυβέρνηση που πάντοτε θέλουν να διαιρούν τους εργαζόμενους. Λένε ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που πρόσκεινται στον τσαβισμό, εργαζόμενοι της αντιπολίτευσης, εργαζόμενοι του ΚΚ, ανεξάρτητοι εργαζόμενοι, όχι εμείς μιλάμε για την εργατική τάξη η οποία πρέπει να ενωθεί για να παλέψει για τα δικαιώματά της. Αυτό βάζουμε εμείς και επίσης καταγγέλλουμε τον ρόλο που παίζουν οι εργοδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν χάσει τον ταξικό τους προσανατολισμό και είναι τόσο οι ηγεσίες της επίσημης συνομοσπονδίας, κακώς λεγόμενης «Μπολιβαριανής Σοσιαλιστικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων», καθώς και των συνδικαλιστικών ηγεσιών της Δεξιάς που βρίσκονται 100% στην υπηρεσία του σχεδίου επίθεσης του ιμπεριαλισμού και των συμφερόντων της εθνικής και ξένης αστικής τάξης. Αντιμετωπίζουμε και καταγγέλλουμε αυτόν τον ρόλο και προωθούμε τη δημιουργία επιτροπών αγώνα για αξιοπρεπείς μισθούς στους χώρους δουλειάς, ανάμεσα στους δασκάλους, στους εκπαιδευτικούς αλλά και σε όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα εν γένει.

-- Να περάσουμε τώρα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Πρόσφατα είχατε το 16ο Συνέδριο του Κόμματος. Ποια είναι τα βασικά στοιχεία των αποφάσεων που λάβατε σε αυτό το Συνέδριο;

-- Πρώτον, στο 16ο Συνέδριο, που ήταν μία διαδικασία με πολλή συζήτηση, επιβεβαιώθηκαν η ενότητα και η συνοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας σε ιδεολογικό πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο, που είναι το κυριότερο στοιχείο. Σε πρώτη φάση υιοθετήθηκε η πολιτική γραμμή, που επικυρώνει τον πλήρη διαχωρισμό από τη φιλοκαπιταλιστική κυβέρνηση, της οποίας Πρόεδρος είναι ο Νικολάς Μαδούρο, από την πορεία της ηγεσίας του PSUV υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου και των διεφθαρμένων μαφιών, που εγκαταλείπουν τους εργαζόμενους στη μοίρα τους σε συνθήκες κρίσης και κυρώσεων του ιμπεριαλισμού. Επομένως επιβεβαιώθηκε αυτή η γραμμή και υιοθετήθηκε αυτό που έλεγα νωρίτερα, μία γραμμή ευρείας ενότητας στη δράση, όχι μόνο στο συνδικαλιστικό κίνημα της Βενεζουέλας αλλά και στο λαϊκό, στο αγροτικό κίνημα σε κάθε τμήμα, τους διανοούμενους, στα λαϊκά στρώματα, τους προοδευτικούς ανθρώπους και τα λοιπά. Πρόκειται για ενότητα στη δράση, για συγκέντρωση δυνάμεων και τη δημιουργία των συνθηκών, ώστε να προχωρήσουμε σε μία επαναστατική διέξοδο από την κρίση του εξαρτημένου καπιταλισμού που υπάρχει στη Βενεζουέλα. Αυτή η γραμμή εφαρμόζεται με αρκετή επιτυχία και θεωρούμε ότι θα προχωρήσουμε καλά και με επιτυχία προς αυτήν την κατεύθυνση.

-- Πώς αντιμετωπίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας την αντικομμουνιστική επίθεση που υφίσταται, όπως βλέπουμε, αυτήν τη στιγμή από μέρους της σοσιαλδημοκρατίας και φυσικά την προσπάθεια της κυβέρνησης να παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις του Κόμματος;

-- Πρώτα από όλα να πούμε σε τι συνθήκες γίνεται αυτό. Η κυβέρνηση θέλει να διατηρήσει μία τεχνητή πόλωση ανάμεσα στην κυβέρνηση, το ΡSUV και την δεξιά αντιπολίτευση, όμως αυτή η πόλωση είναι 100% ψεύτικη πρώτα από όλα γιατί είναι η ταξική πάλη αυτή που καθορίζει οποιαδήποτε πολιτική, οικονομική, κοινωνική κ.τ.λ. διαδικασία αλλά πέρα από αυτό είναι ψεύτικη γιατί η κυβέρνηση έχει κάνει συμφωνία με τις ηγεσίες της δεξιάς αντιπολίτευσης, σχεδόν με όλες, με την πλειοψηφία, και έτσι διαχειρίζεται τη χώρα και το βενεζουελάνικο κράτος. Για παράδειγμα, η Βουλή ψηφίζει ό,τι προτείνει η κυβέρνηση με τις ψήφους των βουλευτών του ΡSUV και τις ψήφους της δεξιάς αντιπολίτευσης. Είναι ενωμένοι, γιατί εκπροσωπούν τα ίδια συμφέροντα. Ο μόνος βουλευτής που αντιστέκεται σε αυτό, που αποκαλύπτει όλα αυτά και εκφράζει τα συμφέροντα και τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού, είναι ο σύντροφος Οσκαρ Φιγκέρα, ΓΓ της ΚΕ και βουλευτής του Κόμματος της Βενεζουέλας.

Αυτοί θέλουν να μην υπάρχει καμία επαναστατική εναλλακτική με παρουσία στην εθνική πολιτική, αυτός είναι ο στόχος τους και με κάθε κόστος να επιδιώκουν να κερδίσουν τις εκλογές χωρίς να υπάρχει εναλλακτική που να εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης της Βενεζουέλας, γι' αυτό διεξάγουν αυτόν τον βρώμικο πόλεμο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας. Εμείς έχουμε καταγγείλει ότι έχουν περάσει από τη δυσφήμιση στη σκευωρία να παρουσιάζουν μέλη του ΡSUV ως μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας, για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι μέσα στο Κόμμα υπάρχει εσωτερική σύγκρουση, ότι δήθεν υπάρχουν μέλη του ΚΚ, που λένε ότι αντιδρούν στην ηγεσία του Κόμματος που εξελέγη με το 16ο Συνέδριο, γιατί αυτοί είναι με τον Μαδούρο, υποστηρίζουν τον Μαδούρο και την κυβέρνηση της οποίας είναι Πρόεδρος. Εμείς το αποκαλύψαμε αυτό και δείξαμε τη σκευωρία που σχεδιαζόταν, και είναι πολύ σημαντικό που ενημερώσαμε για την πραγματικότητα και δείξαμε ότι είναι μια προσπάθεια χειραγώγησης, ότι το ΚΚ είναι ενωμένο γύρω από την πολιτική του γραμμή και από την εθνική του ηγεσία που προέκυψε από το 16ο Συνέδριο. Αποφασίσαμε πρώτα από όλα να προβάλουμε το κόμμα μας, τις θέσεις και τις προτάσεις του, για να αντιμετωπίσουμε τη δυσφήμηση που διεξάγεται από την ηγεσία του PSUV, που έφτασε στο σημείο να πει ότι εμείς χρηματοδοτούμαστε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ότι έχουμε δεσμούς με τον ιμπεριαλισμό, πράγμα παράλογο, γιατί αυτοί που όντως έχουν δεσμό με τον ιμπεριαλισμό είναι εκείνοι, αυτοί προχωρούν σε συνολική παράδοση προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ, την παρασιτική αστική τάξη. Κάτι άλλο που βάζουμε, πέρα από το να προβάλουμε το Κόμμα και τις θέσεις του, είναι να προχωράμε με όλες μας τις δυνάμεις στην ενότητα στη δράση. Να προωθήσουμε την πάλη της εργατικής τάξης, του κινήματος των αγροτών, του λαϊκού κινήματος για να δείξουμε ότι στη Βενεζουέλα αυτό που υπάρχει είναι απλώς ηγεσίες που έχουν συμφωνήσει να παραδώσουν τη χώρα και τον πλούτο της στο μεγάλο κεφάλαιο, βλάπτοντας τις λαϊκές μάζες και τους εργαζόμενους. Λέμε ότι από την προοδευτική διαδικασία που ξεκίνησε από τον Ούγκο Τσάβες, η οποία δεν ήταν μία πραγματική επανάσταση, όμως υπήρχε μία προοδευτική διαδικασία που σήμανε σημαντικά βήματα σε κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα κ.τ.λ., όμως αυτοί οι άνθρωποι, από τότε που ήρθε ο Μαδούρο, η σημερινή ηγεσία του PSUV, ανέτρεψαν όλα αυτά και τώρα υπάρχει διαδικασία υπαναχώρησης με μεταρρυθμίσεις νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα.

Περάσαμε από τον προοδευτικό ρεφορμισμό στον οπισθοδρομικό ρεφορμισμό, τον αντιδραστικό και αντιλαϊκό ρεφορμισμό. Εμείς προωθούμε τη μέγιστη αλληλεγγύη των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων σε όλο τον κόσμο, πετύχαμε μία τρομερή ανταπόκριση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων με ανακοινώσεις και δηλώσεις και αυτό εξακολουθεί να αναπτύσσεται. Κάτι ακόμα που μπορέσαμε να δούμε στην εκδήλωση που κάναμε πρόσφατα για την 92η επέτειο της ίδρυσης του Κομμουνιστικού Κόμματος στις 5 Μάρτη που συμπίπτει με την ημερομηνία θανάτου του Ούγκο Τσάβες, εμείς τον τιμάμε αλλά χωρίς να εκφράζουμε λατρεία στην προσωπικότητα, αντίθετα θέτουμε την προσωπικότητα στις πραγματικές της διαστάσεις. Λοιπόν, σε αυτήν την εκδήλωση συγκεντρώσαμε, πέρα από τα μέλη μας, τους φίλους μας από το κίνημα των εργαζομένων, και μία πολύ σημαντική μερίδα προοδευτικών διανοουμένων και προοδευτικών ατόμων από το ρεύμα της αριστεράς του Τσάβες και από τμήματα της βάσης του τσαβισμού, που αντιπαλεύει τη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση που παίρνει η κυβέρνηση Μαδούρο και προσεγγίζουν το ΚΚΒ. Αυτά είναι σημαντικά στοιχεία που μας επιτρέπουν να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά όλους τους χειρισμούς που επιχειρεί η ηγεσία της κυβέρνησης του PSUV ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας.

-- Κλείνοντας, θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;

-- Πρώτα από όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω για την αλληλεγγύη που μας έδειξαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και η Κομμουνιστική Νεολαία του. Ηταν πολύ σημαντική η στήριξη που μας παρείχαν, πρέπει να συνεχίσουμε σε αυτό το μονοπάτι της κοινής πάλης ενάντια στην καπιταλιστική κυριαρχία στον κόσμο και επίσης να εκφράσω την αλληλεγγύη και τα συλλυπητήριά μας για το θλιβερό γεγονός της σύγκρουσης των τρένων, που δυστυχώς προκάλεσε την απώλεια ανθρώπινων ζωών κυρίως νέων και μεγάλο πόνο τον οποίο εμείς συμμεριζόμαστε, αλλά είναι σημαντικό να μετατραπεί αυτός ο πόνος σε οργή και σε δύναμη για κινητοποίηση και σε αγώνα ενάντια στην αδικία του καπιταλισμού, σε αυτό το όμορφο έθνος, την Ελλάδα. Ευχαριστώ πολύ και ευχαριστώ το Κομμουνιστικό Κόμμα.