ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Μάρτη 2007
Σελ. /32
ΠΑΙΔΕΙΑ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Σε πιο προωθημένη ρότα από ό,τι η ΝΔ

Ιδιαίτερο είναι το βάρος που δίνεται στην «Αρχή Αξιολόγησης και Πιστοποίησης», που θα ασκεί «αυστηρό έλεγχο της λειτουργίας» των ανώτατων ιδρυμάτων. «Θα αξιολογεί και θα πιστοποιεί και τα κρατικά και αργότερα τα μη κρατικά Πανεπιστήμια και ΤΕΙ», αναφέρεται χαρακτηριστικά σε μία προαναγγελία «τσουβαλιάσματος» των δημόσιων και ιδιωτικών ιδρυμάτων

Motion Team

Ιδιαίτερο είναι το βάρος που δίνεται στην «Αρχή Αξιολόγησης και Πιστοποίησης», που θα ασκεί «αυστηρό έλεγχο της λειτουργίας» των ανώτατων ιδρυμάτων. «Θα αξιολογεί και θα πιστοποιεί και τα κρατικά και αργότερα τα μη κρατικά Πανεπιστήμια και ΤΕΙ», αναφέρεται χαρακτηριστικά σε μία προαναγγελία «τσουβαλιάσματος» των δημόσιων και ιδιωτικών ιδρυμάτων
Με κεντρικό πυρήνα των θέσεών του, την προώθηση της ιδιωτικοποίησης - μέσω της εύηχης «αυτοτέλειας» και της «αποκέντρωσης» της εκπαίδευσης - το ΠΑΣΟΚ, μέσα από το προγραμματικό του πλαίσιο για την Παιδεία, περιγράφει μια εκπαίδευση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου.

Με κεντρικό προπαγανδιστικό σύνθημα «Γνώση για όλους», το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που ήδη σήμερα ορίζουν τον ταξικό χαρακτήρα της Παιδείας, εμπλουτίζοντάς τα με νέα, ακόμα αντιδραστικότερα μέτρα.

Το ΠΑΣΟΚ επαναφέρει την πρότασή του για κατάργηση του ενιαίου προγράμματος σπουδών στα σχολεία που πρακτικά σημαίνει πως οι γνώσεις του καθενός θα εξαρτώνται από το σχολείο στο οποίο φοίτησε. Στην ουσία πρόκειται για κατάργηση ακόμα και αυτής της στοιχειώδους ισότητας που υπάρχει μέχρι σήμερα στην παροχή εκπαίδευσης στα δημόσια σχολεία σε όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους προέλευση, αφού ο διαχωρισμός που ήδη υπάρχει ανάμεσα στα σχολεία των φτωχών υποβαθμισμένων περιοχών και εκείνα των περιοχών όπου κατοικούν οι «ελίτ», θα οξυνθεί και θα επεκταθεί και στο περιεχόμενο των μαθημάτων.

Σχολείο ανοιχτό στις επιχειρήσεις

Σε αυτό το πλαίσιο «τάζει» αντικατάσταση του «ασφυκτικού αναλυτικού προγράμματος», όπως χαρακτηρίζεται, με ένα «εθνικό πλαίσιο προγράμματος» σε ένα «ανοιχτό σχολείο». Με βάση όσα έχουν συμφωνηθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση, θα τίθενται «στόχοι», και το σχολείο θα καλείται να βρει τον τρόπο και τους πόρους για την υλοποίησή τους. Αυτό εννοεί το ΠΑΣΟΚ μιλώντας για «μια δυναμική εκπαιδευτική μονάδα, με ευελιξία, λόγο και ευθύνη στη διαχείριση πόρων και την οργάνωση της μάθησης». Αλλωστε, έτσι εννοείται το «σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία», ενώ επιπλέον ο χώρος του θα διατίθεται και για να προσφέρει ποικίλες υπηρεσίες κατάρτισης διαφόρων φορέων, δημόσιων και ιδιωτικών (και με το... αζημίωτο), όπως «συμβουλευτική γονέων, διά βίου εκπαίδευση, λαϊκή επιμόρφωση», αντί να είναι ανοιχτό στα παιδιά να αθληθούν και να κάνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Το μοντέλο που προτείνει το ΠΑΣΟΚ μόνο προς την ιδιωτικοποίηση (εξεύρεση πόρων...) και την ύπαρξη διαφορετικών μεταξύ τους σχολείων οδηγεί, ενώ ξεκάθαρα ανοίγει - ακόμα περισσότερο - τις πόρτες των σχολείων στις επιχειρήσεις για να διαμορφώσουν το πρόγραμμα, τη λειτουργία, τις συνειδήσεις πάνω από όλα των μαθητών... Αυτό που μένει από τις προτάσεις του για το σχολείο, είναι η καθιέρωση της ανισότητας, η παροχή εκπαίδευσης σε συνάρτηση με το πόσο αντέχει το πορτοφόλι κάθε οικογένειας, η ακόμα μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση.

Ακολουθώντας πιστά τη φρασεολογία και τις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου - όπως αποτυπώνεται στις διάφορες οδηγίες της ΕΕ - το ΠΑΣΟΚ δεν παραλείπει να υποσχεθεί «ενίσχυση της προσφοράς ευκαιριών για μάθηση», «με αποκέντρωση, κινητοποίηση και συμμετοχή όλων των κοινωνικών φορέων και των επιχειρήσεων σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο». Το δικαίωμα στη μόρφωση υποβιβάζεται σε «ευκαιρίες». Ο δε εργαζόμενος, προκειμένου να είναι «απασχολήσιμος», θα πρέπει να κυνηγάει - διά βίου - καταρτίσεις και επανακαταρτίσεις, με τις επιχειρήσεις να έχουν ενεργό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.

Το σκηνικό της ταξικής διαφοροποίησης που διαμορφώνει η λεγόμενη «αποκέντρωση» έρχεται να επιβεβαιώσει και η διεθνής εμπειρία, που συχνά πυκνά επικαλούνται οι προπαγανδιστές αυτού του μοντέλου, αφού τα σχολεία «ελίτ» και τα υποβαθμισμένα «κακά» σχολεία με «κακούς» μαθητές είναι μια πραγματικότητα. Η λαϊκή οικογένεια δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες ότι και τα δικά της παιδιά θα έχουν την Παιδεία που θα απολαμβάνουν οι γόνοι των οικονομικά ευκατάστατων οικογενειών, μέσα από όσα προτείνει το ΠΑΣΟΚ, τα οποία βέβαια καθόλου δε διαφέρουν από τα όσα σχεδιάζει και η κυβέρνηση της ΝΔ, και μάλιστα ανάλογες προτάσεις περιλαμβάνει το περιβόητο πόρισμα του ΕΣΥΠ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

«Ευκαιρίες» αντί για δικαιώματα

Στο αίτημα για υποχρεωτικό ενιαίο 12χρονο δημόσιο σχολείο, το ΠΑΣΟΚ απαντά με την όξυνση του ταξικού διαχωρισμού στο Λύκειο. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι το Λύκειο θα γίνει «αυτοδύναμη εκπαιδευτική βαθμίδα με επαγγελματική αξία που πιστοποιείται με το Απολυτήριο Λυκείου», το οποίο δίνεται «μετά από γενικές και αντικειμενικές εξετάσεις», έκφραση που παραπέμπει ευθέως σε απρόσωπες (πανελλαδικές) εξετάσεις. Το σύνθημα «μόρφωση για όλους ως τα 18» πάει περίπατο...

Ετσι, το Λύκειο, ακόμα πιο ταξικό, θα απευθύνεται σε όσους αντέξουν (ειδικά η τσέπη των γονιών τους) να μπουν στη δοκιμασία μιας διαρκούς κρησάρας που θα δίνει μεν απολυτήριο, δε θα διασφαλίζει όμως και την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Το Λύκειο παραμένει συνδεδεμένο με τη διαδικασία εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση, ενσωματώνοντας τις εξετάσεις επιλογής αφού, όπως σημειώνεται, η εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ θα γίνεται με βάση το απολυτήριο (για όσους έχουν περάσει τις εξετάσεις επιλογής).

Για τη μεγάλη μάζα των παιδιών της εργατικής τάξης παραμένει ως «επιλογή» η τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, που δεν είναι παρά ένας προθάλαμος των ΙΕΚ. Η ύπαρξη δύο σχολείων μετά το Γυμνάσιο, το διπλό ταξικό σχολικό δίκτυο, «βολεύει» τους σχεδιασμούς της ΕΕ για περισσότερους αποφοίτους από το τεχνικοεπαγγελματικό σκέλος, γι' αυτό και διατηρείται και ενισχύεται.

Οσο για τους εκπαιδευτικούς, γίνεται λόγος για «βελτίωση του μισθού» τους, υπό τον όρο όμως ότι θα αναλάβουν «αυξημένες υποχρεώσεις» και σε συνδυασμό «με ένα σύστημα αξιολόγησης της εκπαιδευτικής μονάδας και του έργου τους». Δηλαδή αμοιβές σε συνάρτηση με το πόσο αποδοτικά θα υπηρετούν το σύστημα.

Σε ό,τι αφορά το μεγάλο ζήτημα του περιεχομένου της μόρφωσης, γίνεται φανερό πως η καλλιέργεια προσωπικοτήτων ικανών να παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους δεν αποτελεί το στόχο του σχολείου που οραματίζεται το ΠΑΣΟΚ. Η μόνη αναφορά στο περιεχόμενο του σχολείου είναι αυτή στην εκγύμναση δεξιοτήτων χρήσης του Ιντερνετ και επικοινωνιακής χρήσης των ξένων γλωσσών, δεξιότητες που απευθύνονται στην αγορά.

Οδοστρωτήρας για την ανώτατη εκπαίδευση

Στην ανώτατη εκπαίδευση, ο σχεδιασμός του ΠΑΣΟΚ συμπυκνώνεται στο εξής: Πανεπιστήμια που θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με πλήρη εξάλειψη κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν Παιδείας κι ενίσχυση της παρέμβασης των επιχειρήσεων, στο όνομα της ακόμα μεγαλύτερης «αυτοτέλειας».

Κύριο χαρακτηριστικό των προτάσεών του, είναι η ταύτιση με μέτρα που περιλαμβάνει ο νόμος - πλαίσιο της κυβέρνησης, από τον οποίο κάνει μάλιστα και ένα βήμα παραπέρα υπέρ των αναδιαρθρώσεων, για την πλήρη προσαρμογή των ιδρυμάτων στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Ιδιαίτερο είναι το βάρος που δίνεται στην «Αρχή Αξιολόγησης και Πιστοποίησης» που θα ασκεί «αυστηρό έλεγχο της λειτουργίας» των ανώτατων ιδρυμάτων. «Θα αξιολογεί και θα πιστοποιεί και τα κρατικά και αργότερα τα μη κρατικά Πανεπιστήμια και ΤΕΙ», αναφέρεται χαρακτηριστικά σε μία προαναγγελία «τσουβαλιάσματος» των δημόσιων και ιδιωτικών ιδρυμάτων.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, κάθε πανεπιστήμιο θα υποβάλει πρόταση για τη δομή, τη λειτουργία του και τους στόχους του, φτάνοντας μέχρι «στα της συμμετοχής των φοιτητών», καταργώντας έτσι ακόμα και την υποχρέωση της πολιτείας να διασφαλίζει τις δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στο πανεπιστήμιο. Αλλωστε και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ συναντάμε την πρόταση του νόμου - πλαισίου για σύναψη τετραετών συμφωνιών με την πολιτεία, με μετρήσιμους στόχους, π.χ. αριθμός φοιτητών που βρίσκει εργασία σε διάστημα ενός έτους, κριτήριο που δείχνει ξεκάθαρα ότι θα είναι προσανατολισμένα στην ικανοποίηση των αναγκών της αγοράς, ενώ από την πλήρωση αυτών των κριτηρίων θα εξαρτάται η χρηματοδότησή τους.

Σημειώνεται πως, στις σημερινές συνθήκες, με τις επιχειρήσεις να διεκδικούν ασφυκτικό έλεγχο και των σπουδών, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους, η απορρόφηση των αποφοίτων από την αγορά εργασίας σημαίνει ότι ουσιαστικά το μεγάλο κεφάλαιο - σύμφωνα με τις εφήμερες ανάγκες του - θα καθορίζει τον αριθμό και το είδος των αποφοίτων. Αλλο νόημα έχει το συγκεκριμένο κριτήριο σε μία οικονομία που σχεδιάζεται κεντρικά και σύμφωνα με τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, που τα μέσα παραγωγής είναι συγκεντρωμένα και λαϊκή ιδιοκτησία.

Οσο για τις σπουδές, η φοιτητική μέριμνα δε θα είναι καθολικό δικαίωμα, αλλά προβλέπεται για όσους «έχουν ανάγκη», ενώ δε γίνεται λόγος για δωρεάν διανομή συγγραμμάτων, τα οποία θα βρίσκονται στο Διαδίκτυο.

Στην υπηρεσία των επιχειρήσεων

Ξεκάθαρα αντικατοπτρίζονται στις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ οι προθέσεις για έρευνα στην υπηρεσία των επιχειρήσεων, προτείνοντας χρηματοδότηση της έρευνας κατά 40% από αυτές. Παράλληλα, υπόσχεται «ισχυρά επενδυτικά και φορολογικά κίνητρα για τις επενδύσεις που εκμεταλλεύονται νέες γνώσεις», δείχνοντας την έμφαση που δίνεται στην εμπορική εκμετάλλευση των αποτελεσμάτων της έρευνας και τη συμβολή της στην ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, την ακόμα δηλαδή μεγαλύτερη αύξηση των κερδών τους. «Υποστηρίζουμε με οικονομικά και διοικητικά μέτρα νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες εκμετάλλευσης γνώσης από ερευνητές, πανεπιστημιακούς ή και ερευνητικά και ακαδημαϊκά ιδρύματα», είναι το σχετικό απόσπασμα, που δείχνει ακριβώς πώς θέλουν την έρευνα και τα αποτελέσματά της. Προσανατολίζει τα ιδρύματα στην παραγωγή έρευνας, που το αποτέλεσμά της θα κατοχυρώνεται, και αντί να ανήκει σε όλο το λαό, θα είναι εμπορεύσιμο είδος, αντί να διατίθεται για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με τα μέτρα που εφαρμόζει η ΝΔ. Ακόμα χειρότερα, προαναγγέλλουν τα επόμενα στάδια μιας πολιτικής που η κυβέρνηση ήδη εφαρμόζει σήμερα, με πιο «προσεκτικές» όμως φράσεις, προκειμένου να μετριάσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Αλλωστε, οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζοντας τις επιταγές της ΕΕ, έβαλαν τις βάσεις για την πολιτική υποβάθμισης, ιδιωτικοποίησης και ταξικών φραγμών στην Παιδεία. Τις επιπτώσεις τους τις βιώνει κάθε μέρα ο εργαζόμενος, που καλείται να δεχτεί σαν μονόδρομο την πολιτική αυτή. Στην πραγματικότητα είναι ο μονόδρομος που χαράζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στους οποίους έχει ανατεθεί το «καθήκον» να κάνουν την εκπαίδευση των παιδιών ένα ακόμα «πρόβλημα» για τους εργαζόμενους, ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, με γνώσεις προς κατανάλωση στην αγορά εργασίας, στην οποία με όλο και χειρότερους όρους μπαίνουν οι νέοι.


Μ. Κ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ