Γιατί όμως η ΚΕ θέτει ως κεντρικό ζήτημα το Κόμμα; Γιατί πρέπει να αφομοιωθεί καλύτερα και πιο βαθιά από όλο το κομματικό δυναμικό και να υπάρχει αντικειμενική εκτίμηση της προόδου που έχει κάνει το Κόμμα, των κατακτήσεών του σε ιδεολογικό - πολιτικό και μαζικό επίπεδο. Από αυτήν την άποψη, να κατακτηθεί ενιαία αντίληψη για τις νέες μεγάλες απαιτήσεις που προκύπτουν από την ταξική πάλη, από το γεγονός ότι η νέα φάση που διανύουμε ανεβάζει την απαιτητικότητα, επομένως και την υποχρέωση από όλες τις Κομματικές Οργανώσεις να περάσουν σε νέα ανοδική πορεία.

Στο 19ο Συνέδριο το Κόμμα ψήφισε το νέο του Πρόγραμμα και το νέο του Καταστατικό. Τότε ολοκληρώθηκε η νέα διάταξη των Κομματικών Οργανώσεων, σε μια προσπάθεια να αντιστοιχίζεται η οργανωτική κατάσταση με τις στρατηγικές επεξεργασίες. Είχε προηγηθεί η επεξεργασία της αντίληψης μας για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, η αποτίμηση της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης με επίκεντρο την ΕΣΣΔ, στο 18ο Συνέδριο. Ταυτόχρονα, προχώρησαν οι επεξεργασίες της Ιστορίας του Κόμματος, με αποκορύφωμα την έκδοση των τόμων του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος για την περίοδο 1918 - 1968. Στο 20ό Συνέδριο εξειδικεύτηκε καλύτερα η στρατηγική του Κόμματος, το Πρόγραμμά του για τις συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ενός πιθανού ιμπεριαλιστικού πολέμου και εμπλοκής της χώρας σε αυτόν, αλλά και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης, συμβιβασμών και συμφωνιών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ή καπιταλιστικά κράτη, που προετοιμάζουν έναν νέο γύρο συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων. Μελετήθηκε η πείρα από τη διαπάλη με τη νέα σοσιαλδημοκρατία, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, και την ανάδειξή του στην αστική διακυβέρνηση, καθώς και οι νέες δυσκολίες που προστέθηκαν στην ταξική πάλη. Επίσης επεξεργαστήκαμε τη δράση μας σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ασθενικής ανάκαμψης που τη διαδέχτηκε, με επίκεντρο την πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, την ανάπτυξη του ρόλου του Κόμματος, όλων των ΚΟ και της ΚΝΕ, με κρίκο τις Τομεακές Επιτροπές.

Μπροστά στο 21ο Συνέδριο, το κείμενο των Θέσεων, που επικεντρώνεται στο Κόμμα, αναπτύσσει την ευθύνη του ως καθοδηγητή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για την εργατική εξουσία. Και μάλιστα επεξεργαζόμαστε αυτά τα ζητήματα σε μια φάση πολύ γρήγορων ανακατατάξεων και διεθνώς νέων πιο οξυμένων ανταγωνισμών, εστιών πολέμου, ενώ ζούμε ήδη τη φάση μιας νέας, πιο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και πιθανών απρόβλεπτων εξελίξεων.

Κάθε τέτοια προσπάθεια αντικειμενικά θα έχει επίδραση συνολικά στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Θα έχει επίδραση στην άνοδο της ικανότητας των κομμουνιστών να επιδρούν στην ταξική πάλη, επομένως να θωρακίζονται και οι όποιες αγωνιστικές διεργασίες από τους ελιγμούς της αστικής τάξης, από την παραλυτική επίδραση του οπορτουνισμού. Ισχυροποίηση του ΚΚΕ σημαίνει ισχυροποίηση του κάθε κομματικού μέλους, ανάπτυξη της ικανότητας να εμπνέονται ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, σημαίνει μεγάλωμα της αντοχής, περισσότερα «αντισώματα» στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία, στις σειρήνες της υποταγής στους αρνητικούς συσχετισμούς.

Επομένως, η συζήτηση για το Κόμμα δεν χωρίζεται με «σινικά τείχη» από τη συζήτηση για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, αντίθετα «δένονται» από την ίδια την πραγματικότητα. Κάθε βήμα που κάνει το ΚΚΕ στην ιδεολογική - πολιτική του ισχυροποίηση έχει άμεση αντανάκλαση και στην εργατική - λαϊκή πάλη, στην προσπάθεια να ριζοσπαστικοποιούνται δυνάμεις της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας.