• ΕΥΡΩΖΩΝΗ: Οξύνονται οι ανταγωνισμοί, πολλαπλασιάζονται οι «κίνδυνοι» και οι αβεβαιότητες.
• ΑΓΟΡΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ: Οξύτατη σύγκρουση επιχειρηματικών συμφερόντων
• ΓΑΛΛΙΑ: Εμ. Μακρόν, ένας ακόμα επίδοξος διαχειριστής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας
• ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗ: Η όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών για τη μοιρασιά της Ενέργειας και τους διαύλους της ναυτιλίας αυξάνει τη στρατιωτική παρουσία πολλών δυνάμεων με βάσεις στην περιοχή.

«Η συνολική κατάσταση εξακολουθεί να τείνει σε δυσμενέστερες εξελίξεις», τονίζεται χαρακτηριστικά στην έκθεση, που σημειώνει ότι «η ιδιαίτερα υψηλή αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει τις Χειμερινές Προβλέψεις, οφείλεται στις αδιευκρίνιστες ακόμη προθέσεις της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, στις πολυάριθμες εκλογικές αναμετρήσεις που θα διεξαχθούν φέτος στην Ευρώπη, καθώς και επικείμενες διαπραγματεύσεις δυνάμει του άρθρου 50 με το Ηνωμένο Βασίλειο».

Την ίδια ώρα, ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Β. Ντομπρόβσκις, τάσσεται κατά της πολιτικής που αναμένεται να ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ σχετικά με το κανονιστικό πλαίσιο που ισχύει στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Ο ίδιος, μιλώντας στο «Euractiv», τονίζει: «Οταν βλέπουμε ενδείξεις προς την αντίθετη κατεύθυνση, προκύπτουν συγκεκριμένες ανησυχίες. Αυτό είναι ένα από τα διδάγματα της κρίσης: ο διεθνής χρηματοοικονομικός τομέας απαιτεί διεθνείς κανονισμούς και προϋποθέσεις. Δεν υποστηρίζουμε την απορρύθμιση ή την απόσυρση των χρηματοοικονομικών πλαισίων μετά την κρίση. Θα πρέπει να δούμε τα αποτελέσματα της εξέτασης του νομοσχεδίου Ντοντ-Φρανκ για τη ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα και τα πρακτικά βήματα που η κυβέρνηση Τραμπ προτίθεται να κάνει».

Εν προκειμένω, πρόκειται για το νευραλγικό ζήτημα της χαλάρωσης του διεθνούς κανονιστικού πλαισίου στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, που με τη σειρά του θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέα κούρσα ανταγωνισμών γύρω από τους όρους λειτουργίας και προστασίας των τραπεζών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τα κράτη.

Ταυτόχρονα, στην Ευρωζώνη εκδηλώνονται «υποψίες» σχετικά με το ρόλο και την πολιτική της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, σχετικά με τη νομισματική πολιτική, η οποία έρχεται να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες αβεβαιότητες. Το συγκεκριμένο ζήτημα συνδέεται βέβαια και με τον προσδιορισμό της «κατάλληλης» συναλλαγματικής ισοτιμίας του δολαρίου με το ευρώ. Αυτό, με τη σειρά του, προσδιορίζει τους όρους του ανταγωνισμού ανάμεσα στα ευρωπαϊκά και τα αμερικανικά μονοπώλια.

Μιλώντας στους «Financial Times», ο Π. Ναβάρο, επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Εμπορίου της κυβέρνησης Τραμπ, κατήγγειλε τη Γερμανία ότι χειραγωγεί το κοινό νόμισμα ώστε να καταστήσει τις εξαγωγές της πιο ανταγωνιστικές, πλήττοντας έτσι τους κύριους εμπορικούς «εταίρους» της. Το ευρώ είναι ένα «υπόγειο γερμανικό μάρκο», είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος αναφερόμενος στην πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης, δείχνοντας βέβαια στην κατεύθυνση μείωσης των μεγάλων εμπορικών πλεονασμάτων της Γερμανίας.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, σε άρθρο του στο γερμανικό Τύπο επισημαίνει: «Ηρθε η ώρα να σκεφτούμε περισσότερο το διεθνή ρόλο της Ευρώπης, πέρα από όλη τη δουλειά που έχουμε να κάνουμε μέσα στην ίδια την ΕΕ». Σύμφωνα με τον ίδιο, η απάντηση σε μια σειρά κρίσεων από την ασφάλεια έως την κλιματική αλλαγή είναι να υπάρξει ενότητα και να σταματήσει η εξάρτηση της ΕΕ από τις ΗΠΑ.

Παράλληλα, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Κ. Γιούνκερ, είπε ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να υποκύψει σε πιέσεις των ΗΠΑ να αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες (δηλαδή στους πολεμικούς εξοπλισμούς), υποστηρίζοντας ότι στις δαπάνες για την ασφάλεια μπορούν να προσμετρηθούν και άλλοι παράγοντες, όπως η «αναπτυξιακή» και «ανθρωπιστική βοήθεια» μπορεί επίσης να μετρήσει ως ασφάλεια.

Σε αυτό το φόντο, ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, επανέφερε τις προάλλες το ζήτημα των διεργασιών γύρω από την περαιτέρω «εμβάθυνση» της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) στην Ευρωζώνη. Ο ίδιος τάσσεται υπέρ της συγκρότησης υπουργείου Οικονομικών της Ευρωζώνης, καθώς και προϋπολογισμού της Ευρωζώνης, ο οποίος θα είναι ξεχωριστός από αυτόν της ΕΕ.

«Είμαι υπέρ ενός υπουργείου Οικονομικών της Ευρωζώνης. Είμαι υπέρ ενός προϋπολογισμού ή μιας δημοσιονομικής δυνατότητας της Ευρωζώνης να διαχειρίζεται ένα ορισμένο ποσό, ικανό να μας βοηθήσει να επενδύσουμε από τη μια πλευρά και επίσης να καταπολεμήσουμε την ανεργία», δήλωσε ο Π. Μοσκοβισί, τονίζοντας ότι η κύρια απειλή για την ανάπτυξη είναι η έλλειψη επενδύσεων. Σύμφωνα με τον ίδιο, η σχεδιαζόμενη τραπεζική ένωση πρέπει να ολοκληρωθεί, ώστε να διασφαλιστεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

Κομβικό σημείο αναφοράς στις διεργασίες για την «εμβάθυνση» της ΟΝΕ αποτελεί η σύνταξη της νέας «Λευκής Βίβλου», η δημοσιοποίηση της οποίας προγραμματίζεται για φέτος την άνοιξη, ωστόσο η διαδικασία εμφάνισε κάποια σημεία «επιβράδυνσης» με φόντο το δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ.

Μεταξύ άλλων, προβλέπεται η δημιουργία ευρωπαϊκού μηχανισμού ελέγχου, ο οποίος, σε συνεργασία με τις εθνικές αρχές, θα έχει αρμοδιότητα την αποτροπή των αποκλίσεων στην ανταγωνιστικότητα των μισθών ανάμεσα στα κράτη της Ευρωζώνης. Αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι τα συμβούλια ανταγωνιστικότητας (κρατικά και σε επίπεδο ΕΕ) θα αξιολογούν το βαθμό στον οποίο η εξέλιξη των μισθών συμβαδίζει με την παραγωγικότητα. Μάλιστα, η σύνδεση μισθών - παραγωγικότητας θα γίνεται σε σχέση τόσο με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης, όσο και με τους «κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους» της ΕΕ, με γνώμονα, βέβαια, τις συνθήκες της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, στη διαρκή διαπάλη τους για την απόσπαση μεριδίων και αγορών.

Η έκθεση επισημαίνει ότι παρά την πρόσφατη κρίση, το ευρώ αποτελεί το δεύτερο (μετά το δολάριο ΗΠΑ) σημαντικότερο νόμισμα στον κόσμο, δεδομένου ότι το ένα τέταρτο των παγκόσμιων συναλλαγματικών αποθεμάτων είναι σε ευρώ, ενώ σχεδόν εξήντα χώρες και εδάφη ανά τον κόσμο έχουν συνδέσει άμεσα ή έμμεσα το νόμισμά τους με το ευρώ.

Την ίδια ώρα, η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν, με τις «Χειμερινές Προβλέψεις» 2017, εντοπίζει σειρά από αδυναμίες και αβεβαιότητες όπως:

• Οι επενδύσεις αναμένεται να εξακολουθήσουν να αυξάνονται, αλλά με συγκρατημένο βαθμό, χάρη σε μια σειρά παραγόντων, όπως το πολύ «χαμηλό κόστος χρηματοδότησης» (νομισματική χαλάρωση κ.ά.) και η ενίσχυση της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας. Ειδικότερα το 2016, συνολικά στην ΕΕ, διαμορφώθηκαν στο 20% του ΑΕΠ από 22% κατά μέσο όρο στην περίοδο 2000-2005.

Σε κάθε περίπτωση, η μάζα των νέων επενδύσεων σε σχέση με το ΑΕΠ αναμένεται σε επίπεδα χαμηλότερα από αυτά που είχαν διαμορφωθεί πριν από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης και, όπως τονίζεται, «η συνεχιζόμενη επενδυτική υποτονικότητα δημιουργεί αμφιβολίες όσον αφορά το βιώσιμο χαρακτήρα της ανάκαμψης και την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας».

• Για πρώτη φορά από το 2008, προβλέπονται ρυθμοί ανάκαμψης για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Την ίδια ώρα, ωστόσο, σημειώνεται ότι σε συνδυασμό και με τους άλλους «κινδύνους» (ο αντίκτυπος από την ανατίμηση του δολαρίου ΗΠΑ, καθώς και τα υψηλότερα μακροπρόθεσμα επιτόκια) «θα μπορούσαν να αυξήσουν τις διαφορές στους ρυθμούς ανάπτυξης μεταξύ των κρατών - μελών», σύμφωνα με την έκθεση.
• Η επίσημη ανεργία στην Ευρωζώνη προβλέπεται να μειωθεί από 10,0% το 2016 σε 9,6% το 2017 και σε 9,1% το 2018. Παρά τη «μείωση», τα ποσοστά αυτά παραμένουν υψηλότερα από τα προ της κρίσης επίπεδα, ενώ βεβαίως κατανέμονται ανισόμετρα σε κάθε κράτος - μέλος.