Παρ' όλα αυτά, υπάρχει μια δυστοκία για την τελική δρομολόγηση του ζητήματος. Προφανώς, η δυστοκία αυτή οφείλεται, σ' ένα βαθμό, και στην προσπάθεια που γίνεται να συμβιβαστούν τα ασυμβίβαστα. Δηλαδή και οι ΝΑΤΟικές κατευθύνσεις να εφαρμοστούν αλλά και τα προσχήματα, όσον αφορά την κάλυψη των εθνικών αμυντικών αναγκών να τηρηθούν. Η όλη υπόθεση, που έχει καταντήσει σίριαλ, αποκαλύπτει και κάτι άλλο: Ο Α. Τσοχατζόπουλος, ενεργώντας βιαστικά με υπερβάλλοντα ζήλο, στην προσπάθειά του να δείξει καλή διαγωγή και συνέπεια στο ΝΑΤΟ, προχώρησε στην εξαγγελία, χωρίς προηγουμένως να έχει γίνει καμία μελέτη για το θέμα.

Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνεται και από τα όσα αντιφατικά κατά καιρούς έχει εξαγγείλει ο υπουργός Αμυνας για το ίδιο θέμα. Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε φορά που γινόταν η εξαγγελία, δίνονταν και διαφορετικές εκδοχές για το καθεστώς που θα διέπει τον θεσμό του επαγγελματία οπλίτη. Τη μια μιλούσαν για συμβόλαιο 10 χρόνων για να φθάσουν μέχρι τα 25 χρόνια. Δηλαδή, επαγγελματίες στρατιώτες που θα έχουν ηλικία μέχρι και τα 45 χρόνια! Από την άλλη, παρουσίαζαν μελέτες για τις επιπτώσεις στην οροφή του στρατεύματος του δημογραφικού προβλήματος, δηλαδή μείωση της απόδοσης των κλάσεων και ταυτόχρονα μιλούσαν και για μείωση της στρατιωτικής θητείας, πράγμα βέβαια που φαίνεται ασυμβίβαστο. Μιλούν ακόμα για την ανάγκη επάνδρωσης των νέων οπλικών συστημάτων, που ο χειρισμός τους απαιτεί εξειδικευμένο προσωπικό.

Τίποτα απ' όλα αυτά, από όσα επικαλούνται, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Οι κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ είναι σαφείς και διατυπώνονται με κάθε ευκαιρία. Η αλήθεια είναι πως η δημιουργία επαγγελματικού στρατού αποτελεί βασική προϋπόθεση για την προσαρμογή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στα νέα ΝΑΤΟικά δεδομένα, ώστε ο στρατός κάθε χώρας - μέλους του ΝΑΤΟ να μπορεί να λειτουργήσει σε ρόλους κατασταλτικού μηχανισμού και να φέρει σε πέρας αποστολές επιβολής της «νέας τάξης». Οι άξονες αυτού του προσανατολισμού μπήκαν από τις αρχές της δεκαετίας του '90, που άρχισε η συζήτηση για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, και με την πλήρη εφαρμογή και λειτουργία της από το 1999 αποτελούν πλέον κανόνα απαράβατο για τις χώρες - μέλη.

Το ΝΑΤΟ σήμερα χρειάζεται πολυεθνικούς στρατούς με δυνατότητες ταχείας μεταφοράς και άμεσης επέμβασης ανά τον πλανήτη. Οι πολυάριθμοι παραδοσιακοί εθνικοί στρατοί, για τις χώρες τουλάχιστον του σκληρού πυρήνα της «νέας τάξης», τείνουν να ξεπεραστούν και να αντικατασταθούν από ταχυκίνητες μονάδες με πολλαπλάσια δύναμη πυρός. Οι δυνάμεις αυτές, ένα είδος παγκόσμιου χωροφύλακα, χρειάζεται να στελεχώνονται από άτομα με επαγγελματική και μόνο σχέση, από κοινούς μισθοφόρους. Ρόλο που δεν μπορούν από τη φύση τους να τον παίξουν στρατεύσιμοι νέοι που υπηρετούν τη θητεία τους.

Το ΝΑΤΟ λοιπόν διατάσσει και ο Α.Τσοχατζόπουλος εκτελεί, όπως εξάλλου και ολόκληρη η ελληνική κυβέρνηση. Δύο είναι οι άξονες αυτής της πολιτικής: Το νέο αμυντικό δόγμα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, το δόγμα περί Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης και η προσαρμογή των Ενόπλων Δυνάμεων σε αυτό το δόγμα που άμεσα γίνεται με τη δημιουργία σώματος επαγγελματιών οπλιτών και στην πορεία με τη συνολική ανασυγκρότηση των Ελληνικού Στρατού.

Δεν πρόκειται για την αναγκαία προσαρμογή του στρατού στις νέες τεχνολογίες και τον ανάλογο εκσυγχρονισμό του. Αυτό χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα για να περάσει η πλήρης και λειτουργική ΝΑΤΟποίηση του Ελληνικού Στρατού. Σχετική επιτελική μελέτη του ΓΕΣ με τον τίτλο «Ο Στρατός Ξηράς το 2010» περιγράφει αυτή την πολιτική. Γίνεται σαφής αναφορά στο διεθνές περιβάλλον και στην προοπτική δημιουργίας του Ευρωπαϊκού Στρατού, στον ανταγωνισμό στη Βαλκανική και στην Ανατολική Μεσόγειο. Επισημαίνεται δε, ότι η βάση πάνω στην οποία οικοδομείται ο Στρατός του 2010 είναι το «διαμορφούμενο Ευρωπαϊκό Περιβάλλον», δηλαδή το πλαίσιο της νέας τάξης και η αναζήτηση ρόλου στα πλαίσια αυτά από την Ελλάδα.

Η όλη ανακύκλωση που γίνεται στο θέμα εκφράζει και την αγωνία της ηγεσίας του υπουργείου Αμυνας για το κατά πόσον θα βρεθεί ικανοποιητικός αριθμός νέων για να στελεχώσει τον επαγγελματικό στρατό. Οπως έχει επισημάνει ο υπουργός Αμυνας, άλλες ΝΑΤΟικές χώρες που επιχείρησαν κάτι ανάλογο, συνάντησαν απροθυμία στην προσέλευση επαγγελματιών στρατιωτών. Ξεκίνησε λοιπόν η καμπάνια με την προβολή των «πλεονεκτημάτων τα οποία θα έχουν οι επαγγελματίες στρατιώτες, όπως επαγγελματική εξασφάλιση, κατοχύρωση δικαιώματος σύνταξης, «υψηλός» μισθός... 220.000 δραχμών το μήνα κλπ.

Σύμφωνα με όσα βγήκαν στη δημοσιότητα, μέχρι το καλοκαίρι θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες πρόσληψης των πρώτων 5.000 Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ). Συνολικά το μισθοφορικό σώμα του ελληνικού στρατού θα ανέλθει, σε πρώτη φάση και μέσα σε μια τριετία, σε 15.000 άνδρες αλλά και γυναίκες. Η ηλικία τους θα πρέπει να είναι 18-26 ετών. Ως προϋπόθεση τίθεται να έχουν απολυτήριο Γυμνασίου, ενώ τα αγόρια πρέπει να έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις. Θα υπάρχει ακόμα ρύθμιση που θα αφορά τους σημερινούς Εθελοντές Πενταετούς Υποχρέωσης (ΕΠΥ), με βάση την οποία οι περίπου 22.000 ΕΠΥ θα εξισώνονται με τους επαγγελματίες οπλίτες.

Την ίδια ώρα, για το «χρύσωμα του χαπιού», προβάλλεται η πιθανολογούμενη σταδιακή μείωση της στρατιωτικής θητείας, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια κατά 6 μήνες. Εναρξη εφαρμογής της, χωρίς αυτό να είναι τελείως βέβαιο, θα γίνει από τη σειρά που κατατάχθηκε το Γενάρη του 2001, δηλαδή η θητεία για αυτούς που θα απολύονται από το Μάη του 2002 και μετά στο Στρατό Ξηράς από 18 μήνες που είναι σήμερα θα γίνει 16, στην Πολεμική Αεροπορία από 20 μήνες θα γίνει 18 και στο Πολεμικό Ναυτικό από 21 μήνες που είναι σήμερα θα γίνει 19 μήνες.