ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 18 Δεκέμβρη 2002
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Στην Κοπεγχάγη επισημοποιήθηκε η διχοτόμηση της Κύπρου με την ένταξη του 62% του νησιού στην Ευρωπαϊκή Ενωση και νομιμοποιήθηκαν οι συνέπειες και τα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής.

Την ξεκάθαρη αυτή θέση ανέπτυξε, χτες, στη Βουλή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, στην ομιλία της κατά τη συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών με θέμα τις εξελίξεις στο Κυπριακό, συζήτηση που ζήτησε το ΚΚΕ να γίνει πριν τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης.

Σε εντελώς αντίθετο κλίμα κινήθηκαν οι ομιλίες του πρωθυπουργού και των άλλων πολιτικών αρχηγών, καθώς η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ εμφανίστηκε ως η μέγιστη «εθνική επιτυχία». Ο Κ. Σημίτης έκανε λόγο για «ιστορικό επίτευγμα που ολόκληρος ο ελληνικός λαός χαιρετίζει» και είπε ότι το διχοτομικό «σχέδιο Ανάν» είναι βάση «εποικοδομητικής διαπραγμάτευσης». Για «σημαντική θετική πράξη» έκανε λόγο και ο πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Καραμανλής, κρατώντας όμως επιφυλάξεις για το εάν η ένταξη είναι αποσυνδεδεμένη από την πολιτική λύση του Κυπριακού. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλος, εκτίμησε ότι η ελληνική κυβέρνηση «τα πήγε καλά» στην Κοπεγχάγη. Μάλιστα, εμφανίστηκε ως πλασιέ του «σχεδίου Ανάν» προχωρώντας ταυτόχρονα σε αντικομμουνιστικό παραλήρημα.

Η Αλ. Παπαρήγα, αναφερόμενη στο «σχέδιο Ανάν», τόνισε ότι αυτό θα πλήξει και τους δύο λαούς της Κύπρου αφού τους εμποδίζει να χτίσουν σχέσεις φιλίας και συνεργασίας και τους κάλεσε από κοινού να μην παραιτηθούν από τον αγώνα για ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρο χωρίς ξένα στρατεύματα και στρατό κατοχής.

Μίλησε, επίσης, ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, ενώ τη συζήτηση παρακολούθησε και ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής, Δ. Χριστόφιας, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα προσκεκλημένος του προέδρου της Βουλής, Απ. Κακλαμάνη.


ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Μοχλός για την τελεσιγραφική επιβολή του «σχεδίου Ανάν» η ένταξη
  • Η διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να εγγυηθεί τη μεγαλύτερη ανισότητα δικαιωμάτων, τη μεγαλύτερη ανισομετρία, την εσωτερική της διάσπαση σε ομάδες και υποομάδες, σε κύκλους, σε ηγέτες και «δορυφόρους»
  • Θα μείνουμε στο πλευρό ολόκληρου του κυπριακού λαού, στον κοινό αγώνα κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, κατά της πολιτικής της ΕΕ και του ΝΑΤΟ

«Τρία ψέματα είπαν η κυβέρνηση και οι ευρωλάγνοι στη χώρα μας: Το πρώτο ότι η συμφωνία που προβλέπει το "σχέδιο Ανάν" είναι σε κατεύθυνση εφαρμογής των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για ενιαία κυριαρχία, ενιαία διεθνή προσωπικότητα. Το δεύτερο ότι υπάρχουν ουσιαστικά περιθώρια, μέσω διαπραγμάτευσης, να βελτιωθεί. Απέκρυψε, δηλαδή, τον εκβιαστικό χαρακτήρα της λεγόμενης λύσης του Κυπριακού. Καμώθηκε ότι δεν είδε τον τελεσιγραφικό χαρακτήρα του. Το τρίτο ψέμα αποτέλεσε η διαβεβαίωση ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δεν προϋποθέτει ύπαρξη πολιτικής λύσης. Στην πραγματικότητα η ένταξη έγινε μοχλός για την τελεσιγραφική επιβολή ενός σχεδίου». Τα παραπάνω σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην παρέμβασή της κατά τη συζήτηση για το Κυπριακό που έγινε χτες, προ ημερήσιας διάταξης, στη Βουλή. Παραθέτουμε στη συνέχεια την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα:

«Πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε σε δύσκολη θέση όταν διαπιστώσαμε ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε να γίνει η συζήτηση σήμερα, δηλαδή εκτός των ορίων του κανονισμού της Βουλής και μετά τη σύνοδο στην Κοπεγχάγη. Θεωρούμε ότι έπρεπε να υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης η ευαισθησία να δεχτεί τη συζήτηση και εντός των ορίων του κανονισμού και πριν τη σύνοδο της ΕΕ, έστω και αν υπήρξε, όπως ενημερωθήκαμε, φόρτος απασχόλησης και υποχρεώσεων. Ελπίζουμε πάντως ότι η παρέκκλιση που έγινε αυτή τη φορά να μην αποτελέσει προηγούμενο για επόμενες. Δε θα συγκατατεθούμε.


Το Κυπριακό δεν τελειώνει με την Κοπεγχάγη, ούτε με το δημοψήφισμα. Από μια άποψη περνάει σε μια καινούρια, δύσκολη και ιδιαιτέρως σύνθετη φάση για τους Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Εμείς και σ' αυτή τη φάση και αύριο θα σταθούμε στο πλευρό τους».

Με ποια κριτήρια τοποθετείται το ΚΚΕ

«Το ΚΚΕ τοποθετείται με βάση το γεγονός ότι το Κυπριακό είναι διεθνές πρόβλημα και όχι διμερές», τόνισε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «προϋπήρξε του 1974, όμως οξύνθηκε ως αποτέλεσμα εισβολής και κατοχής. Παίρνουμε σοβαρά υπόψη ότι για το νησί αυτό ενδιαφέρονται ιδιαίτερα οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, δυνάμεις που κάθε άλλο παρά ξεχωρίζουν για την αίσθηση του δικαίου και του σεβασμού του. Τους ενδιαφέρει να είναι υπό κηδεμονία λόγω του γεωπολιτικού του ρόλου. Σήμερα αυτό αφορά σε ολόκληρη την ΕΕ.

Ο Βρετανός πρεσβευτής στην Ελλάδα, το 1992, δήλωνε ότι οι ΗΠΑ, η Βρετανία και το ΝΑΤΟ απολαμβάνουν πολύπλοκης στρατιωτικής υποστήριξης και διαθέτουν εγκαταστάσεις συλλογής πληροφοριών στην Κύπρο, οι οποίες εξυπηρετούν μόνιμα τα δυτικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική.

Επίσης, παίρνεται σοβαρά υπόψη ο γεωπολιτικός ρόλος της ίδιας της Τουρκίας καθώς και ότι η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη μαζί με την Τουρκία και τη Μεγάλη Βρετανία.


Eurokinissi

Απορρίπτουμε κάθε αντίληψη και πρακτική, ανεξάρτητα από τη θέση που παίρνει για το "σχέδιο Ανάν", η οποία έχει ως αφετηρία ότι τα σύνορα του ελληνισμού περιλαμβάνουν και την Κύπρο. `Η ότι η Κύπρος στο σύνολο ή ένα μέρος της είναι περίπου μια νομαρχία, ένα ελληνικό παράρτημα. Γι' αυτό άλλωστε είχαμε επικρίνει τους ελληνικούς λεονταρισμούς περί ενιαίου αμυντικού δόγματος και τα άλλα συναφή.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι την πρώτη και κύρια ευθύνη για την τελική απόφαση έχουν τα κυπριακά κόμματα, ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι εμείς ξεφορτωνόμαστε και τις δικές μας ευθύνες να σταθούμε στο πλευρό των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, πολύ περισσότερο που, όπως υπογραμμίσαμε, η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη. Εκτιμούμε ότι η καλύτερη προσφορά στον κυπριακό λαό είναι να μην παίξει το παιχνίδι αυτών που βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο.

Εμείς, μάλιστα, δεν περιοριζόμαστε να ενημερώνουμε τον κυπριακό λαό για την τύχη του αν περάσει το "σχέδιο", αλλά και για τις πολιτικές, στρατιωτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που συνεπάγεται η ένταξη».

Η θέση του ΚΚΕ για τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης ως προς το Κυπριακό

«Η επόμενη μέρα της Κοπεγχάγης», παρατήρησε η ομιλήτρια, «για μας περιέχει τα παρακάτω στοιχεία:


Eurokinissi

Επισημοποιήθηκε η διχοτόμηση της Κύπρου με την ένταξη του 62% του νησιού στην ΕΕ, με χαρακτηριστικό στοιχείο τη χρήση του όρου "Κύπρος" και όχι "Κυπριακή Δημοκρατία". Νομιμοποιήθηκαν οι συνέπειες και τα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής. Μπήκε σε διεθνή κηδεμονία με την καθιέρωση της ανώτατης δικαστικής αρχής, στην οποία συμμετέχουν μη Κύπριοι από άλλες χώρες, αλλά και με το θέμα της αποστρατικοποίησης.

Το "σχέδιο Ανάν", δηλαδή το σχέδιο επίσημης διχοτόμησης της Κύπρου, παραμένει σε πλήρη ισχύ και μετά την Κοπεγχάγη. Τίθεται νέο τελεσίγραφο αποδοχής του μέχρι τις 28 του Φλεβάρη 2003.

Γιατί πανηγυρίζει η κυβέρνηση ότι δε χρειάστηκαν αστερίσκοι; Δε χρειαζόταν να τεθεί κάποιος ιδιαίτερος αστερίσκος ή προϋπόθεση, αφού έχει γίνει η ενσωμάτωσή τους μέσα στο ίδιο το κείμενο των συμπερασμάτων. Εξάλλου, η ΕΕ δε θα συνηγορούσε στην ένταξη της Κύπρου, αν δεν είχε στο χέρι της τη συγκατάθεση τουλάχιστον της ελληνικής κυβέρνησης γύρω από το "σχέδιο Ανάν", αν δεν είχε στο χέρι ότι οι όποιες αλλαγές και τροποποιήσεις γίνουν δε θα πειράξουν τη βασική του φιλοσοφία, η οποία προβλέπει: Τη διχοτόμηση με τη μορφή συγκαλυμμένης συνομοσπονδίας "δύο κυρίαρχων συστατικών κρατών".

Στο πλαίσιο αυτό είναι αμφίβολο, προβληματικό έως και αδύνατο, να μπορεί να λειτουργήσει το "κοινό κράτος" και να ασκήσει κυρίαρχα τις εξουσίες που καθορίζει το "κοινό Σύνταγμα", ώστε να διασφαλίζεται στην πράξη, όχι στα λόγια, να έχει η Κυπριακή Δημοκρατία μια φωνή διεθνώς, καθώς επίσης να προστατεύει τα σύνορα και την ακεραιότητά της.

Προβλέπεται επίσης ότι το Σύνταγμα της Κύπρου μπορεί να τροποποιείται με χωριστή πλειοψηφία των ψηφοφόρων σε κάθε συστατικό κράτος. Η λογική αυτή διαπερνά και τις προτάσεις που αφορούν στην ιθαγένεια, καθώς καθιερώνονται τρεις, στην ουσία.

Αναπαράγονται, εξ αντικειμένου, σε μεγαλύτερη έκταση και βάθος, τα όσα χωρίζουν τις δύο κοινότητες ύστερα από τη γνωστή εισβολή. Συμπερασματικά, καθιερώνεται ένα ιδιόμορφο καθεστώς κράτους, μοναδικό στα χρονικά του διεθνούς δικαίου».

Το επιχείρημα ότι η «μη λύση δεν είναι λύση»

Στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα, αναφερόμενη στο επιχείρημα της κυβέρνησης πως η «μη λύση δεν είναι λύση», αναρωτήθηκε:

«Δηλαδή, ποια είναι η μη λύση;

Μήπως το αίτημα να γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις του ΟΗΕ, οι οποίες χρόνια τώρα στόλιζαν τα προγράμματα των ελληνικών κομμάτων που σήμερα την πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων;

Ομως, υπάρχει και ένα ακόμα μεγαλύτερο και σοβαρότερο πρόβλημα. Αυτή καθεαυτή η προπαγάνδα που γίνεται ότι σήμερα πρέπει να συμμορφώνονται κόμματα, λαοί με τις επιταγές των ισχυρών, ότι είναι δογματισμός και αναχρονισμός να επιμένεις στο δίκαιο.

Είναι μια προπαγάνδα που κάνει ανάλογη ζημιά με αυτήν που κάνουν τα σύγχρονα νευροπαραλυτικά αέρια, τα οποία προορίζονται να χρησιμοποιηθούν για να καταστέλλονται απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις εργαζομένων.

Εμείς την παραίνεση "ή το σχέδιο Ανάν ή το χάος" την αποκαλούμε εκβιασμό. Αρνούμαστε να δεχτούμε την επιλογή παραλλαγής της διχοτόμησης. Δε θεωρούμε ότι η ΕΕ αποτελεί εγγύηση για τα δικαιώματα των λαών, το αντίθετο.

Το πρόβλημα δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με το Κυπριακό. Απλά το Κυπριακό είναι ο κρίκος μιας αλυσίδας που έχει ξετυλιχτεί και έχει πολλά μέτρα και χιλιόμετρα μπροστά της, τουλάχιστον όσον αφορά στις προθέσεις των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων συνεταίρων τους.

Θα ασκήσει επίδραση και στο Παλαιστινιακό. Στις αρχές της 10ετίας του '90 "έκλεισε" υποτίθεται, με τη γνωστή συμφωνία του Οσλο, η οποία πανηγυρίστηκε δεόντως.

Εμείς προτιμήσαμε να εκφράσουμε αμφισβήτηση για το κατά πόσον το Οσλο θα κατέληγε στη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Τώρα από δεξιά και αριστερά καλούνται οι Παλαιστίνιοι να δουν ρεαλιστικά τα πράγματα και πολύ φοβούμαστε ότι αύριο θα ζητηθεί από τους Παλαιστίνιους να δεχτούν το ισραηλινό σχέδιο που είναι σε διαδικασία "τοκετού", σύμφωνα με το οποίο προβλέπεται ένα ψευτοπαλαιστινιακό μικρό κράτος με ισραηλινή περικύκλωση.

Τα ίδια έγιναν και στις απαρχές διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Αρχικά όλα τα άλλα κόμματα, δηλαδή ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, ταύτισαν την πορεία διάλυσης με την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών.

Ολα τα γεγονότα που ζήσαμε και ζούμε δεν έχουν καμία σχέση με το γνήσιο αίτημα της αυτοδιάθεσης των λαών, με το δικαίωμα ενός λαού να αποφασίζει τον αποχωρισμό του ή την ένταξή του.

Είναι μέρος της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής για τη ληστεία λαών και χωρών, για τη δημιουργία κρατών, μικρών και αδύναμων, ώστε να ελέγχονται καλύτερα.

Ολα αυτά που ζούμε είναι το δικαίωμα της επέμβασης του κεφαλαίου και των όπλων στο εσωτερικό χωρών προς δικό του αποκλειστικό όφελος.

Βεβαίως, οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι, η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" περιβάλλεται με νομιμότητα αποφάσεων είτε του ΟΗΕ, είτε διμερών συμφωνιών, είτε της ΕΕ. Η νομιμότητα όμως δε συμβαδίζει πάντα με τη δικαιοσύνη.

Δε θα μπορούσαν να βρίσκουν έδαφος και απήχηση οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο εσωτερικό χωρών αν δεν υπήρχαν κυβερνήσεις πρόθυμες να συνδράμουν και να στηρίξουν αυτές τις επεμβάσεις, εμφανίζοντας μάλιστα τα σχέδια των ιμπεριαλιστών ως σωτήρια για τους λαούς.

Δείτε τι αντιμετωπίζουμε σήμερα: Οι ΗΠΑ θέλουν διχοτόμηση του Ιράκ με τη δημιουργία κουρδικού κράτους, την ίδια ώρα όμως χειροκροτούν τις ενέργειες της ηγεσίας της Τουρκίας κατά των Κούρδων που ζουν στα εδάφη της. Αρχίζουν και βγαίνουν στη δημοσιότητα σχέδια διχοτόμησης της Σαουδικής Αραβίας, ακονίζονται μαχαίρια ανάμεσα σε συμμάχους. Οι νόμοι της αγοράς είναι πιο ισχυροί από πολιτικές συμφωνίες».

Αναφερόμενη η ομιλήτρια στα τρία ψέματα της κυβέρνησης και των ευρωλάγνων στη χώρα μας τα προσδιόρισε ως εξής:

«Το πρώτο ότι η συμφωνία που προβλέπει το "σχέδιο Ανάν" είναι σε κατεύθυνση εφαρμογής των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, για ενιαία κυριαρχία, ενιαία διεθνή προσωπικότητα.

Το δεύτερο ότι υπάρχουν ουσιαστικά περιθώρια μέσω διαπραγμάτευσης να βελτιωθεί. Απέκρυψε, δηλαδή, τον εκβιαστικό χαρακτήρα της λεγόμενης λύσης του Κυπριακού. Καμώθηκε ότι δεν είδε τον τελεσιγραφικό χαρακτήρα του.

Το τρίτο ψέμα αποτέλεσε η διαβεβαίωση ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δεν προϋποθέτει ύπαρξη πολιτικής λύσης. Στην πραγματικότητα, η ένταξη έγινε μοχλός για την τελεσιγραφική επιβολή ενός σχεδίου».

Το επιχείρημα ότι η ΕΕ προσφέρει ασφάλεια

«Γιατί πρέπει να αισθανόμαστε», ανέφερε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «ότι ο κυπριακός λαός θα είναι ασφαλής σε μια ΕΕ που δεν παίρνει καθόλου υπόψη την απαίτηση των λαών για να μη γίνει πόλεμος στο Ιράκ, που κρατάει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους θύτες και στα θύματα στο παλαιστινιακό ζήτημα;

Με τις αποφάσεις των Βρυξελλών τον Οκτώβρη του 2002, όπου η ΕΕ, και με τη συμμετοχή-στήριξη της Ελλάδας, αποδέχτηκε τις απαιτήσεις της συμφωνίας της Αγκυρας, οι ΗΠΑ ελέγχουν όλη την ευρωπαϊκή δράση στις περιοχές που συνορεύουν με την Τουρκία. Η συμφωνία ΕΕ και ΝΑΤΟ για τον ευρωστρατό αποδεικνύει περίτρανα ότι η δύναμη αυτή είναι ΝΑΤΟικό παράρτημα που θα εκτελεί εξ ονόματος της Ευρώπης και για λογαριασμό των ΗΠΑ τις βρώμικες δουλιές που για διάφορους λόγους δε θέλουν να εκτελέσουν οι τελευταίες.

Οι διεθνείς συνθήκες, αλλά και οι όροι της διεύρυνσης είναι διαφορετικοί, χειρότεροι από τους όρους που έγινε η ένταξη προηγούμενα.

Οπως και αν δει κανείς το ζήτημα, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η ΕΕ θα μετριάσει τις συνέπειες.

Πρώτα πρώτα δεν το έκανε έως τώρα, και θα το κάνει αύριο;

Η ΕΕ δε θέλει και γι' αυτό δεν μπορεί να δει τα πράγματα με γνώμονα τα συμφέροντα των λαών. Η ΕΕ αυτό που μπορεί να κάνει είναι να εγγυηθεί ότι θα κρατά το πιστόλι στον κρόταφο με διάφορους εκβιασμούς και κόλπα.

Τώρα μάλιστα, με τη διεύρυνση, θα αποβάλει ακόμα περισσότερο ορισμένα κεκτημένα που είχαν κατοχυρωθεί κάτω από ορισμένες ανάγκες και σκοπιμότητες.

Η διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να εγγυηθεί τη μεγαλύτερη ανισότητα δικαιωμάτων, τη μεγαλύτερη ανισομετρία, την εσωτερική της διάσπαση σε ομάδες και υποομάδες, σε κύκλους, σε ηγέτες και "δορυφόρους" κλπ.

Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν εγγυώνται ούτε τη θετική πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, γιατί δεν εγγυώνται ισότιμες και δίκαιες σχέσεις ούτε εντός της Κοινότητας ούτε προς τις υπόλοιπες χώρες. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ παρά τις αντιθέσεις τους είναι καταδικασμένες από τη φύση τους να βαδίζουν μαζί, όταν πρόκειται να πλήξουν οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά τους λαούς.

Η Σύνοδος της Κοπεγχάγης αποτελεί ιστορική στιγμή, μόνον που αυτή θα λειτουργήσει στον ένα ή στον άλλο βαθμό ευεργετικά για τις κυρίαρχες τάξεις των κρατών-μελών και όχι και για τους λαούς. Οι νέες χώρες μπαίνουν με όρους ακόμα πιο ανισότιμους, γεγονός που θα οδηγήσει σε καταστροφή και άλλων παραγωγικών δυνάμεων. Σε αρκετές, αν όχι όλες, από τις χώρες αυτές, θα ξεριζωθούν και τα τελευταία ίχνη των κοινωνικών κατακτήσεων που είχαν επί σοσιαλισμού. Ενώ για την ΕΕ δεν αποτελεί πρόβλημα και κριτήριο το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στις χώρες αυτές στερούνται πολιτικών δικαιωμάτων επειδή είναι ρωσικής καταγωγής, ενώ στην Πολωνία και στις Βαλτικές Χώρες είναι απαγορευμένα τα κομμουνιστικά κόμματα.

Η κουβέντα που γίνεται είναι κυρίως για τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό των οικονομικών δομών της Τουρκίας. Αυτό αφορά τους επιχειρηματίες και τις επενδύσεις τους. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου το πρόβλημα της καταπίεσης του κουρδικού λαού, ή το γεγονός ότι και εκεί είναι συνταγματικά απαγορευμένο το ΚΚ Τουρκίας. Για τα "λευκά κελιά", την καταπάτηση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων, την καταπίεση των Κούρδων. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για μια ΕΕ που στήνει νέους μηχανισμούς καταπάτησης πολιτικών δικαιωμάτων και κρατικής καταστολής».

Η εγκατάλειψη της πάγιας ελληνικής θέσης

«Το ερώτημά μας», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, «είναι τι μεσολάβησε ύστερα από τόσα χρόνια, ή από το το 2000, το 2001, που συνηγορεί ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί αυτή η πάγια θέση από ελληνικής πλευράς;

Στις 22/4/2000 ο πρωθυπουργός, κ. Κ. Σημίτης, διακηρύσσει ότι σε "ό,τι αφορά στην Κύπρο, κεντρικός στόχος μας παραμένει η δίκαιη επίλυση του Κυπριακού, με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο πλαίσιο μιας δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας, ένα κράτος με ενιαία κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα. Χωρίς στρατεύματα κατοχής και πρόσφυγες". Τα ίδια λέγαμε όλα τα κόμματα στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Τι μεσολάβησε από τότε για να υπάρχουν οι τωρινές τοποθετήσεις ότι το 2002 δεν είναι 1974, ότι πρέπει να δούμε τα ζητήματα με ρεαλισμό, ότι δεν μπορεί να μένουμε σε δογματικές τοποθετήσεις του παρελθόντος; Δυστυχώς, η εγκατάλειψη θέσεων από σκοπιμότητα, θεωρείται πολιτική ευελιξία και αντιδογματισμός, ανανέωση.

Η αδιαλλαξία του Ντενκτάς δεν είναι καινούριο ζήτημα, ούτε η χρησιμοποίηση του Κυπριακού από την πλευρά της Τουρκίας.

Ο ΟΗΕ είχε υπόψη του όλα τα δεδομένα 28 χρόνια τώρα και στη γένεσή τους και στην εξέλιξή τους, ωστόσο συνέχιζε να διατυπώνει τις γνωστές αποφάσεις του που για όλους μας αποτελούσαν πλαίσιο λύσης του ζητήματος.

Εμείς δεχόμαστε ότι κάτι άλλαξε, μόνον που αυτό που άλλαξε δε μας οδηγεί να αλλάξουμε θέση και εμείς. Δεν άλλαξε τώρα, απλά τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να πετάξουν ορισμένοι τη μάσκα που φόραγαν όταν μιλούσαν για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού.

  • Αλλαξε από τις αρχές της 10ετίας του '90 ο διεθνής συσχετισμός δύναμης, σε βάρος των δυνάμεων του σοσιαλισμού, της ειρήνης και της προόδου, σε βάρος του Κινήματος των Αδεσμεύτων, στο οποίο συμμετείχε ενεργά και η Κύπρος.
  • Η νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων απλώνεται σε όλη τη Γη και επομένως ο νέος συσχετισμός διαμόρφωσε ένα νέο, πιο βάρβαρο δίκαιο για τους λαούς. Ο ρεβανσισμός και η βαρβαρότητα σαρώνουν, η αλλαγή των συνόρων, ο κατακερματισμός κρατών, ή η υποχρεωτική συνένωση με το πιστόλι στον κρόταφο. Ολα αυτά στο φόντο του μοιράσματος και ξαναμοιράσματος των νέων αγορών που δημιουργήθηκαν, στο φόντο σκληρών αντιθέσεων ανάμεσα στις ηγετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Τελικά, δηλαδή, είναι δυνατόν μια χώρα, να μπορεί να κουμαντάρει τη διεθνή κοινότητα στο βαθμό που αυτή μένει πιστή στις αποφάσεις του ΟΗΕ; Δηλαδή, μέχρι τώρα δεν υπήρχε κανένας τρόπος η αποκαλούμενη διεθνής κοινότητα να επιβάλει, όχι βέβαια με στρατιωτικά μέσα, αλλά με πολιτικά και διπλωματικά, την υποχώρηση του αδιάλλακτου;

Το Κυπριακό δε λύθηκε γιατί δεν ήθελαν όλοι εκείνοι που επιστρατεύουν το επιχείρημα της αδιαλλαξίας της Τουρκίας. Ολοι εκείνοι που κρύβονται πίσω από την αδιαλλαξία του Ντενκτάς».

Το επιχείρημα του εθνικισμού

«Θεωρούμε εξαιρετικά ύποπτη», σημείωσε, ολοκληρώνοντας την τοποθέτησή της η ομιλήτρια, «την εκστρατεία που αναπτύχθηκε ότι όποιος αρνείται το "σχέδιο Ανάν" ως βάση είναι εθνικιστής, σκοταδιστής, ότι δε βλέπει το κοινό συμφέρον Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Ας μας επιτραπεί, αισθανόμαστε την ανάγκη να μειδιάσουμε όταν ακούμε από την ηγεσία του ΣΥΝ ότι η θέση τους υπέρ του "σχεδίου", η ευθυγράμμισή τους με την κυβέρνηση και τη θέση "Ανάν ή χάος" έχει αφετηρία τη μαρξιστική ταξική ανάλυση της κοινωνίας και τον διεθνισμό.

Σίγουρα ο εθνικισμός είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα δηλητήρια, και πρέπει να είμαστε αδιάλλακτοι πολέμιοί του.

Υπάρχουν κάποιες δυνάμεις στη χώρα μας που ονειρεύονται να πάμε στην κόκκινη μηλιά, να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη, ή να διώξουμε τους Τουρκοκύπριους από την Κύπρο.

Αυτές οι δυνάμεις είναι γνωστές. Και αν θέλετε τη γνώμη μας, αυτήν την περίοδο μάλλον κράτησαν χαμηλούς τόνους γιατί το ένστικτό τους λέει ότι προέχει το συμφέρον της "νέας τάξης πραγμάτων". Ακόμα και στην Κύπρο πολύ λίγο κινήθηκαν.

Οι εθνικιστικές αντιλήψεις όπως και ο κοσμοπολιτισμός ανήκουν στο ίδιο ιδεολογικό σύστημα, στην ιδεολογία του κεφαλαίου, εναλλάξ μάλιστα προσφέρουν χρήσιμες υπηρεσίες σ' αυτό. Ο εθνικισμός φουντώνει όταν ενισχύονται οι κοσμοπολίτικες αντιλήψεις και, αντίθετα, ο κοσμοπολιτισμός αυτοπροβάλλεται και αυτοδικαιολογείται ως η απάντηση στον εθνικισμό.

Εμείς βλέπουμε το εθνικό ζήτημα μέσα στις συγκεκριμένες ταξικές σχέσεις που εμφανίζεται, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Το κοινό συμφέρον των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων είναι για μας δεδομένο, γι' αυτό άλλωστε δε συμφωνούμε με εκείνους που ισχυρίζονται ότι το συγκεκριμένο σχέδιο είναι περισσότερο τουρκοκυπριακό και λιγότερο ελληνοκυπριακό.

Κατά τη γνώμη μας το συγκεκριμένο σχέδιο θα πλήξει τους δύο λαούς το ίδιο. Τους εμποδίζει να κτίσουν σχέσεις φιλίας και συνεργασίας, να αισθάνονται πολίτες της ίδιας χώρας. Ισα ίσα, η διχοτόμηση χωρίζει. Βεβαίως πρέπει να γίνει το παν, να μην επιτρέψουμε οι διαιρετικές προσπάθειες να ενισχύσουν τις προκαταλήψεις. Ισα ίσα, τώρα που η Κύπρος οδεύει προς επίσημη διχοτόμηση πρέπει να γίνει η προσπάθεια να προσεγγιστούν μεταξύ τους οι εργαζόμενοι.

Ωστε από κοινού να μην παραιτηθούν από τον αγώνα για ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρο χωρίς ξένα στρατεύματα και στρατό κατοχής.

Οσοι κολλάνε την ταμπέλα του εθνικισμού έτσι εύκολα, τα δικά τους άπλυτα πάνε να κρύψουν. Αυτή είναι η δική μας απάντηση.

Εμείς θα μείνουμε στο πλευρό ολόκληρου του κυπριακού λαού, στον κοινό αγώνα κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, κατά της πολιτικής της ΕΕ και του ΝΑΤΟ».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ