ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Δεκέμβρη 2011
Σελ. /16
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
Στο στόχαστρο μιας εχθρικής πολιτικής

Είναι γνωστός και στον πιο ανυποψίαστο ο απύθμενος κυνισμός και η απαξιωτική στάση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟΤ απέναντι σε πολιτιστικούς θεσμούς, καλλιτέχνες και εργαζόμενους σε διάφορους τομείς του πολιτισμού. Κι ας επιχειρεί με διάφορα τερτίπια να παρουσιάσει το «μαύρο - άσπρο». Οπως πρόσφατα έκανε ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, όπου μίλησε για «έργο», που «δείχνει ποιο αξιακό σύστημα και ποιον τρόπο δουλειάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε για να δώσουμε στη χώρα μας την προοπτική που της αξίζει» (!!!) και πως «μέσα σε δύο μόλις χρόνια, πετύχαμε εντυπωσιακή περιστολή της σπατάλης και εξορθολογισμό της λειτουργίας των φορέων μας» (!). Ολοι γνωρίζουμε, πλέον, τα «επιτεύγματα» της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟΤ, που παρ' όλη την επιχείρηση πλήρους αντιστροφής της πραγματικότητας, στην οποία με θράσος επιδίδεται, διαψεύδεται από τα ίδια της τα έργα. «Εργα και ημέρες» μιας εχθρικής πολιτικής απέναντι στον Πολιτισμό και τους ανθρώπους που τον υπηρετούν.

Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου έμπρακτα αποδεικνύεται το μέγεθος αυτής της εχθρικής, ανάλγητης πολιτικής αποτελεί η ιστορία της Ορχήστρας των Χρωμάτων. Της ορχήστρας, που πριν 22 χρόνια ίδρυσε ο Μάνος Χατζιδάκις ως ενσάρκωση του οράματός του να προσφέρει μια ιδιαίτερη οπτική στην κλασική και γενικότερα τη συμφωνική μουσική στην Ελλάδα. Της ορχήστρας, που οι σημερινοί διαχειριστές της εξουσίας καταδίκασαν σε πλήρη απαξίωση, σε αργό θάνατο...

Είναι γεγονός πως η ορχήστρα, επί χρόνια, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αντιμετώπιζε οξύτατα οικονομικά προβλήματα, με αποτέλεσμα δυσχέρειες στο έργο της και πολύμηνες καθυστερήσεις στους μισθούς των μουσικών της. Τη χαριστική βολή έδωσε ο μηδενισμός της τακτικής επιχορήγησής της για το 2011 από το ΥΠΠΟΤ - παραβίαση της υποχρέωσής του απέναντί της. Αυτό της στέρησε πλέον κάθε δυνατότητα κάλυψης λειτουργικών δαπανών και προγραμματισμού, ενώ απλήρωτοι επί σχεδόν ένα χρόνο οι εργαζόμενοι σ' αυτήν ξεκίνησαν τον περασμένο Ιούνη πολύμηνη επίσχεση εργασίας, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα.

Από το ΥΠΠΟΤ - φωνή βοώντος... κι ας του ζητούσαν οι μουσικοί με επιστολή τους «να αναλάβει την ευθύνη και να δηλώσει ότι επιλέγει να κλείσει την Ορχήστρα των Χρωμάτων και όχι να προσπαθεί να αποποιηθεί των υποχρεώσεων απέναντί της, σύμφωνα με το νόμο. Υποχρεώσεις που δεν τήρησε, μηδενίζοντας τον προϋπολογισμό αυθαίρετα και παράνομα».

Μήνες μετά, οι μουσικοί και οι άλλοι εργαζόμενοι της Ορχήστρας συνεχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωποι με την αδιαφορία του αρμόδιου για τη λειτουργία της ορχήστρας τους υπουργείου. Αδιαφορία απαράδεκτη και σκανδαλώδης απέναντι τόσο σε έναν σημαντικό, δοκιμασμένο φορέα πολιτισμού όσο και σε εργαζόμενους που επί μήνες είναι απλήρωτοι και απαξιωμένοι.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εννέα μόνιμοι μουσικοί της ορχήστρας έχουν καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα κατά της Ορχήστρας των Χρωμάτων (η εκδίκασή τους είχε οριστεί για τις 16/12), απαιτώντας δεδουλευμένα σχεδόν ενός χρόνου (από το δώρο των Χριστουγέννων του 2010 μέχρι και τους μισθούς του περασμένου Οκτώβρη). Τη δικαστική οδό προκειμένου να διεκδικήσουν δεδουλευμένα, όπως μαθαίνουμε, αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλοι που έχουν κατά καιρούς συνεργαστεί με την ορχήστρα (έκτακτοι μουσικοί, σολίστ συναυλιών κ.ά.). Το υπουργείο είναι ενήμερο και για την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων, αλλά ...ποιεί την νήσσαν...

Εντελώς απαξιωτικό για την εξαιρετική ορχήστρα και τους μουσικούς της είναι και το εκβιαστικό δίλημμα που τους ετέθη προκειμένου να υπογράψουν δήλωση για άρση της επίσχεσης εργασίας, καθώς και ν' αποδεχτούν ότι πλέον θα αμείβονται κατά συναυλία. «'Η δέχεστε τους νέους όρους ή την κλείνουμε» διαμήνυσαν στους μουσικούς, από τους οποίους η διοίκηση της ορχήστρας ζήτησε να σταματήσουν τον απεργιακό τους αγώνα και να συμμορφωθούν στις απαιτήσεις της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, με την οποία η Ορχήστρα έχει υπογράψει τριετή σύμβαση συνεργασίας (2011-2013).

Αυτό που «σέρβιραν» ως λύση στους απλήρωτους επί ένα χρόνο μουσικούς ήταν να υπογράψουν ότι αποποιούνται τη σχέση εργασίας τους με την ορχήστρα, δηλαδή τη μονιμότητα, προκειμένου να συνεχίσουν να ...υπάρχουν. Μάλιστα, η διοίκηση της Ορχήστρας προσκόμισε στους μουσικούς για να το υπογράψουν ένα ιδιωτικό συμφωνητικό - οι μουσικοί το χαρακτηρίζουν «εξάμβλωμα» - που ορίζει ως μηνιαίο μισθό τα 315 ευρώ (για τους μουσικούς στα έγχορδα) και τα 275 ευρώ (για τους μουσικούς στα πνευστά)!

Αναμφίβολα, το «έργο» του ΥΠΠΟΤ στην Ορχήστρα των Χρωμάτων αποκαλύπτει το «αξιακό σύστημα» της κυβέρνησης και της πολιτικής της και μ' αυτό στη χώρα μας δεν μπορεί να υπάρξει καμία προοπτική.


Ρ. Σ.


ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Η κηδεία της Δημοκρατίας

1. Τυχαία βρέθηκα στο Πρώτο Νεκροταφείο κι έπεσα πάνω στην κηδεία της Δημοκρατίας μας. Νόμιζα πως είχε ήδη πεθάνει, αλλά να που η τελετή με διέψευσε. Ενδιαφέρον παρουσίασαν για μένα οι τεθλιμμένοι συγγενείς, τους οποίους φωτογράφισα μαζί με τον νεκροθάφτη.

2. Ο νεκροθάφτης: Επιδέξιος ψυχρός κυβερνήτης, ο Παπαδήμος εκπροσωπεί μια μετακινούμενη ομάδα που αποτελείται από τα δύο αξιοθρήνητα κόμματα, γνωστά για τα κληρονομικά τους χαρίσματα, και τρεις στερημένους ακροδεξιούς εκτός εαυτού. Ο Παπαδήμος θεμελίωσε την υπόθεσή του στις δύο γνωστές μοσχαροκεφαλές του κοινοβουλίου. Η μία δεν ξέρει πού να κρυφτεί και βρίζει τους πάντες: από τη χρυσή εποχή της αδράνειας πέρασε απότομα στη φάση της μανίας καταδίωξης. Την άλλη μοσχαροκεφαλή την υποκινεί το μόνιμο σφάλμα της βιασύνης να εξασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία του κόμματος. Πώς τις αντιμετωπίζει ο πρωθυπουργός; Απλώς τις φιλοξενεί, στη βάση της κατανόησης. Ετσι είναι όταν έχεις περάσει στη ζώνη του λυκόφωτος. Τους βλέπει όλους με καλοσύνη. Μεταφέροντας εντολές Ευρωπαίων χωρίς κανένα ρίσκο, ο Παπαδήμος κατάφερε να διατηρήσει, εκτός από το λαμπρό ταλέντο του, την εσωτερική του ισορροπία και ταυτόχρονα να μην τον ενοχλούν οι άνθρωποι και οι κώνωπες οι ανωφελείς με τους οποίους συγκυβερνά.

3. Πρώτος τεθλιμμένος συγγενής; Ηταν κι αυτός εκεί: Ο αδικημένος αριστερός των ημερών, ο καλός άνθρωπος Κουβέλης. Αν ζούσε ο Κύρκος, θα τραβούσε το αυτί του μαθητή του που δεν έχει πάρει ούτε ένα υπουργείο στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Και θα είχε δίκιο ο Λεωνίδας. Γιατί να μπαίνει ο μαθητής σε μια ιστορία που δεν χωρά; Επιτρέπεται αυτός που εκπροσωπεί τους μορφωμένους μικροαστούς να τραβιέται με δυνάμεις της συμφοράς και του χάους; Που δεν επιθυμούν κανένα μνημόνιο; Επιτρέπεται ο άνθρωπος του ευρώ να συμπλέει - τρόπος του λέγειν -, για λίγους ψήφους, με τους κομμουνιστές; Εξάλλου κανείς δεν μπορεί να πει πότε θα γίνουν οι εκλογές. Ο χρόνος τους είναι αόριστος.

4. Δεύτερος τεθλιμμένος συγγενής. Η παρουσία του στην κηδεία αδιάσειστη απόδειξη ότι ο Καμίνης υπάρχει, και μόνο αυτός δικαιούται να ονομάζεται δήμαρχος. Τα τάγματα των απόρων που σαρώνουν καθημερινά την Αθήνα δεν βάζουν σε καμία δοκιμασία την αυθεντία του. Κι όμως, σήμερα στην κηδεία διέκρινα μέσα του ένα έντονο συναίσθημα ανολοκλήρωτου: τη μοναξιά του. Δεν αντέχει να βλέπει τον προστάτη και άγιο του Γιωργάκη να τον περιφέρουν οι αχάριστοι Πασόκοι ως γάιδαρο με μίτρα και το δημαρχείο του να βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση πολιορκίας. Το χειρότερο όμως όλων: το όνειρό του να κάνει το κέντρο της Αθήνας προσκοπική κατασκήνωση να διαλύεται εξαιτίας των πρεζονιών και κάθε παρία που κοιμάται στο δρόμο. Κι όμως χάρη στον Καμίνη η φτώχεια κέρδισε διεθνή αναγνώριση. Τι άλλο θέλουν;


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ