ΓΚΟΥΑΓΙΑΚΙΛ (Ισημερινός). Το Σάββατο 15/11, με την ολοκλήρωση των ομιλιών των 53 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, καθώς και με την έγκριση των Κοινών Δράσεων για την επόμενη χρονιά, έκλεισαν οι εργασίες της 16^ηςΔιεθνούς Συνάντησης.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών, στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκαν ζητήματα τακτικής και στρατηγικής των κομμουνιστικών κομμάτων, καθώς και η ανταλλαγή εμπειριών από τη δράση τους.

Οι εκπρόσωποι των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων κατήγγειλαν ότι και σήμερα σε πολλές χώρες συνεχίζονται οι δολοφονίες, οι απειλές και η τρομοκρατία ενάντια σε κομμουνιστές, συνδικαλιστές και στελέχη λαϊκών κινημάτων. Επιπλέον χαιρέτισαν τους αγώνες των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, εκφράσανε την αλληλεγγύη τους στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα που δρουν σε συνθήκες παρανομίας, αντιμετωπίζουν την κρατική καταστολή, αντικομμουνιστικές διώξεις και περιορισμούς, όπως και την αλληλεγγύη τους με την εργατική τάξη και το λαό του Εκουαδόρ, με τους αγώνες της εργατικής τάξης, των εργατών γης, της αγροτιάς, της νεολαίας και των άλλων λαϊκών στρωμάτων σε όλη την Λατινική Αμερική για τα δικαιώματά τους, το σοσιαλισμό.

Τα ΚΚ επιβεβαίωσαν τη διεθνιστική αλληλεγγύη τους με τη σοσιαλιστική Κούβα και το λαό της και δεσμεύτηκαν ότι θα κλιμακώσουν τη δράση τους για την άρση του εγκληματικού εμπάργκο των ΗΠΑ, την κατάργηση της κοινής θέσης της ΕΕ και τη δικαίωση των 3 Κουβανών με την απελευθέρωση. Οπως επίσης κοινή ήταν η τοποθέτηση για την αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης και άλλους λαούς που αγωνίζονται.

Σημειώθηκε από αρκετές ομιλίες ο κίνδυνος γενικευμένων πολέμων, εξαιτίας της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και η ανάγκη ενίσχυσης της πάλης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους σε Ιράκ, Συρία, Ουκρανία κ.α.

Εκτιμήθηκε πως πρέπει να δυναμώσει η πάλη των ΚΚ ενάντια στην επίθεση της αστικής τάξης κατά των εργατικών, κοινωνικών, δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Σημειώθηκε πως αντιδραστικοποιούνται συνολικά τα αστικά πολιτικά συστήματα, δυναμώνουν οι μανούβρες και οι προσπάθειες για τη θωράκιση της εξουσίας των μονοπωλίων. Σε αυτό το πλαίσιο και ενόσω το εργατικό επαναστατικό κίνημα δεν έχει περάσει στην αντεπίθεση επανεμφανίζονται ή και ενδυναμώνονται φασιστικές δυνάμεις και τάσεις οι οποίες αξιοποιούνται στο έπακρο από την αστική τάξη.

Βεβαίως, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, υπήρξε και αντιπαράθεση γύρω από τις διαφορετικές στρατηγικές προσεγγίσεις που υπάρχουν ανάμεσα στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα σχετικά με την πάλη για το σοσιαλισμό, για τα κριτήρια και την κατεύθυνση της πολιτικής των συμμαχιών, για τη στάση τους απέναντι στις περιφερειακές καπιταλιστικές διακρατικές ενώσεις, για την κατεύθυνση της πολιτικής πρότασης των κομμουνιστών, για το χαρακτήρα και το ρόλο της εργατικής εξουσίας.

Κάποια κόμματα, κάνοντας χρήση της έννοιας της «αυτοκρατορίας», περιορίζουν τον ιμπεριαλισμό στις ΗΠΑ και όπως τόνισε το ΚΚΕ κι άλλα ΚΚ δεν παίρνουν υπόψη συνολικά το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις ενώσεις του, τις πολύπλευρες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς που προκαλούν νέες επεμβάσεις και πολέμους.

Το ίδιο ισχύει για τη θέση περί «πολυπολικού» κόσμου, που εκθειάζεται από κάποια κόμματα και η οποία, όπως σημείωσε το ΚΚΕ και άλλα κόμματα, δεν παίρνει υπόψη την ταξική ουσία των καπιταλιστικών κρατών και ιδιαίτερα των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών που παρεμβαίνουν στη διεθνή σκηνή με κριτήριο τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων και δεν μπορούν βεβαίως να εκφράσουν τα λαϊκά συμφέροντα.

Κάποια κόμματα διατηρούν συγχύσεις για τις πραγματικές αιτίες και την ουσία της καπιταλιστικής κρίσης, όταν το ΚΚΕ και άλλα κόμματα μίλησαν για καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης, υπερπαραγωγής κεφαλαίου που εκφράζει την όξυνση της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού.

Επιπλέον το ΚΚΕ και σημαντικός αριθμός άλλων κομμάτων κατέδειξαν στις τοποθετήσεις τους πως τα περί «νεοφιλελευθερισμού», τα οποία χρησιμοποιούνται λαθεμένα από ορισμένα κόμματα, περιορίζουν την κριτική στη μια από τις βασικές δύο διαχειριστικές εκδοχές, αθωώνουν έτσι τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, τον ταξικό, αντιλαϊκό χαρακτήρα του καπιταλισμού και των οικονομικών νόμων που τον διαπερνούν.

Ιδιαίτερη ήταν η συζήτηση για τις εξελίξεις στη Λατινική Αμερική, τις «προοδευτικές κυβερνήσεις», τις Διακρατικές Ενώσεις, που συγκροτούνται. Γι' αυτά τα ζητήματα υπήρξαν διαφορετικές θέσεις σχετικά με την ταξική ουσία της οικονομικής βάσης, το ρόλο των μονοπωλίων, τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους, της αστικής εξουσίας, τη θέση που έχουν τα καπιταλιστικά κράτη και οι Ενώσεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα κ.ά. Οπως τόνισε το ΚΚΕ και άλλα ΚΚ, η αντίληψη του «προοδευτισμού», αλλά και η ανάλυση που ωραιοποιεί το χαρακτήρα των διακρατικών ενώσεων είναι μέρος του λεγόμενου «Σοσιαλισμού του 21^ουαιώνα», που αποτελεί φορέα προώθησης της οπορτουνιστικής θέσης περί «εξανθρώπισης» του καπιταλισμού, που καταλήγει στην ουτοπία περί εκδημοκρατισμού του αστικού κράτους.

Το ΚΚΕ και άλλα κόμματα διατύπωσαν την εκτίμηση πως είναι λαθεμένη η αντίληψη που διακατέχει κάποια κόμματα για το «ενδιάμεσο στάδιο» ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, μιας κι έτσι η λύση για τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων αναζητιέται μάταια στο έδαφος του καπιταλισμού. Κάτι τέτοιο, όπως υπογραμμίστηκε, επιδρά αρνητικά στην πάλη για το σοσιαλισμό, στη διεκδίκηση της εργατικής εξουσίας για την επίλυση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας.

Το ΚΚΕ και άλλα κόμματα πρόβαλαν την αναγκαιότητα της αντιπαράθεσης με τη σοσιαλδημοκρατία και την ενδυνάμωση του ιδεολογικού - πολιτικού μετώπου στον οπορτουνισμό. Τόνισαν ότι μόνο ο σοσιαλισμός, ο οποίος έχει νομοτέλειες και δεν μπορεί να συγχέεται με αστικές εκλογικές διαδικασίες, αποτελεί την πραγματική εναλλακτική απάντηση υπέρ των εργαζομένων που βιώνουν οδυνηρές συνέπειες από τον καπιταλισμό, τις κρίσεις και τους πολέμους που προκαλεί. Μόνο ο σοσιαλισμός δίνει διέξοδο από την κρίση και απάντηση στις διευρυνόμενες κοινωνικές λαϊκές ανάγκες.

Βεβαίως, οι διαφορετικές προσεγγίσεις σε σοβαρά ζητήματα απαιτούν παραπέρα συζήτηση. Αυτό δεν εμπόδισε τη Διεθνή Συνάντηση και φέτος, όπως κάθε χρόνο, να καταλήξει σε άξονες για κοινές και συγκλίνουσες δράσεις και πρωτοβουλίες των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων για τον επόμενο χρόνο για τη στήριξη των εργατικών αγώνων για τα εργασιακά, κοινωνικά, δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων, ενάντια στον αντικομμουνισμό, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους κ.ά.

Το απόγευμα του Σαββάτου 15/11, οι 50 και πλέον ξένες αντιπροσωπείες, που συμμετείχαν στις εργασίες της 16ης Διεθνούς Συνάντησης, έλαβαν μέρος στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής των δολοφονημένων εργατών της εξέγερσης του Γκουαγιακίλ, που πνίγηκε στο αίμα. Σ' αυτήν τη βιομηχανική «πρωτεύουσα» της χώρας, το 1922 έγινε μια μεγάλη εργατική απεργία και εξέγερση. Οι εργάτες, ζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αυξήσεις, κοινωνικά δικαιώματα, κάτω και από την επίδραση που ασκούσε σε όλον τον κόσμο το ισχυρό μήνυμα της Οχτωβριανής Επανάστασης, εξεγέρθηκαν και κατέλαβαν την πόλη. Ωστόσο, η εξέγερσή τους αυτή πνίγηκε στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής και το στρατό. Πάνω από 500 εργάτες σφαγιάστηκαν (ορισμένοι τους υπολογίζουν μάλιστα σε 1.500) και οι δυνάμεις καταστολής για να εξαφανίσουν όσο γίνεται γρηγορότερα τα πτώματά τους, γέμισαν τα σπλάχνα τους με πέτρες και τα πετούσαν στο ποτάμι που διασχίζει την πόλη, το Γουάγιαζ. Με τον καιρό, οι συγγενείς των θυμάτων, για να τιμήσουν τη μνήμη των νεκρών τους και μιας και δεν υπήρχαν μνήματα, άφηναν στο νερό πλωτούς σταυρούς από λουλούδια. Γι' αυτό κι αυτή η σφαγή έμεινε γνωστή ως «οι σταυροί πάνω από το νερό» και κάθε χρόνο διοργανώνονται εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τους νεκρούς απεργούς. Η εξέγερση, παρά τη συντριβή της, αποτέλεσε «σταθμό» για την ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος στη χώρα, κατέδειξε την αναγκαιότητα συγκρότησης του κόμματος της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, του Κομμουνιστικού Κόμματος, που συγκροτήθηκε λίγα χρόνια αργότερα, στα 1926. Τη φετινή εκδήλωση, στην οποία πήραν μέρος οι αντιπροσωπείες των δεκάδων κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων απ' όλο τον κόσμο, διοργάνωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισημερινού και η Νεολαία του και οι διαδηλωτές πορεύτηκαν από το κέντρο της πόλης και κατέληξαν στο ποτάμι Γουάγιαζ.

Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, αποτελούμενη από τους Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, Ελισαίο Βαγενά, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, και Δανάη Χέλμη, συνεργάτη του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, μαζί με τις άλλες αντιπροσωπείες που συμμετείχαν στη 16^η Διεθνή Συνάντηση, πριν αναχωρήσει για Ελλάδα, επισκέφτηκε το μνημείο με την προτομή του Τσε Γκεβάρα.

Ο Τσε είχε επισκεφτεί την πόλη του Γκουαγιακίλ, τον Οκτώβρη του 1953, όταν αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή, κατά το δεύτερο ταξίδι του σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και είχε μείνει στην πόλη 43 μέρες.