Στην καρδιά της βιομηχανικής ζώνης του Θριασίου, την εργατούπολη της Ελευσίνας, από την Πέμπτη 10/11 μέχρι το Σάββατο 12/11, οι κάτοικοι της περιοχής είχαν την ευκαιρία - μέσα από την παρουσίαση μιας σπάνιας έκθεσης - να μάθουν για την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ 1946 - '49. Να διαβάσουν για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε, για τις μάχες που έδωσε, τη ζωή στην ελεύθερη Ελλάδα, τη δράση των γυναικών και της νεολαίας στις γραμμές του.

Η μεγάλη έκθεση που φιλοξενήθηκε στην «Ελαιουργία» από την ΤΟ Θριασίου - Μεγαρίδας του ΚΚΕ, πλούσια σε φωτογραφίες, χάρτες, κείμενα, εφημερίδες κ.λπ., ήταν η ίδια έκθεση που παρουσιάστηκε στο πρόσφατο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Κι είναι τέτοιος ο όγκος του υλικού της, που όσες φορές και να την μελετήσει κανείς, πάντα εντοπίζει νέα στοιχεία που αναδεικνύουν το μεγαλείο και το δίκιο της πάλης των μαχητών του ΔΣΕ. Οπως αποτυπώνονται και στο κλείσιμό της με τους χαρακτηριστικούς στίχους του Γ. Μυλωνογιάννη, που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα του ΔΣΕ «Εξόρμηση» την 1/6/1948, υπό τον τίτλο «Ο όρκος»: «Στου μόχτου τον ολόπλευρο ιδρώτα / και σ' όσους δε χορταίνουν το ψωμί / στα μολεμένα απ' τα μπουντρούμια χνώτα, / στο δίκαιο, στην αλήθεια, στην τιμή / Στον άνθρωπο, όπου Γης, τον αδερφό μου, / που τον ποτίζουν όξος και χολή, / στον ταπεινό και στο παιδί του δρόμου, / σε σας, αγωνιστές κι αρματολοί / Των σκλάβων οι αντρειωμένοι, προγόνοι μου, / που πέφτατε στη μάχη σα θεριά, / ορκίζομαι, ως την ώρα τη στερνή μου / να μάχουμε παντού για λευτεριά».

Στα εγκαίνια της έκθεσης παρουσιάστηκε από τον Φάνη Παρρή, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ, το λεύκωμα «Φωτογραφίζοντας το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας» του οπερατέρ του ΔΣΕ Απόστολου Μουσούρη, που έχει κυκλοφορήσει από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Και τις τρεις μέρες, μέλη του Κόμματος «επιφορτίστηκαν» με το καθήκον της ξενάγησης του κοινού που ερχόταν στην έκθεση. Ετσι, το πλούσιο υλικό συνδυάστηκε με ζωντανή συζήτηση για το πώς συγκροτήθηκε και έδρασε ο ΔΣΕ, για το ρόλο του πολιτικού επίτροπου, για το Υγειονομικό και τα επιτεύγματά του, για την οργάνωση της ζωής στις ελεύθερες περιοχές κ.λπ.

Η ολοκλήρωσή της, το Σάββατο 12/11, συνδυάστηκε με εκδήλωση, με ομιλητή τον Μάκη Μαΐλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Οι συγκεντρωμένοι απόλαυσαν στο τέλος συναυλία με σπάνια ανέκδοτα τραγούδια του ΔΣΕ, που τραγουδήθηκαν πρώτη φορά στα βουνά από τους αντάρτες μαχητές και τα οποία το μουσικό συγκρότημα της ΚΝΕ ξαναζωντάνεψε στο πρόσφατο 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Ο Μ. Μαΐλης στην ομιλία του είπε ανάμεσα σε άλλα:

(...) Γιατί μετά από 70 χρόνια, όλο το αστικό φάσμα και οι οπορτουνιστές συνεχίζουν να χτυπάνε τη δράση του ΔΣΕ και γενικά του λαϊκού αγώνα 1941 - 1949;

(...) Κάθε εργάτης και κάθε εργάτρια, νέος και νέα, όταν ακούει ή διαβάζει τις συκοφαντίες και το υβρεολόγιο κατά του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, δεν χρειάζεται να είναι γνώστης της Ιστορίας για να καταλάβει τα κάλπικα. Φτάνει μόνο να αναρωτηθεί: Ποιοι είναι αυτοί που συκοφαντούν το ένοπλο λαϊκό κίνημα; Ποιοι είναι αυτοί που αναθεματίζουν τον αγώνα του ΔΣΕ και κάνουν λόγο για την ανάγκη να υπάρχει «εθνική ενότητα»; Κάνοντας κανείς αυτά τα ερωτήματα θα διαπιστώσει ότι η συκοφαντία και τα περί «εθνικής ενότητας» προέρχονται από τους ίδιους μηχανισμούς, από την ίδια τάξη που ξεζουμίζει τον εργάτη και την εργάτρια. Προέρχονται από την τάξη του κεφαλαίου, που αφαιρεί δικαιώματα μέσω των κυβερνήσεών της και της ΕΕ, δικαιώματα στην Κοινωνική Ασφάλιση και στην εργασία, στο μισθό και στο μεροκάματο, στη σύνταξη και στην Υγεία, στην Πρόνοια και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Προέρχονται από την ίδια τάξη, την αστική, που είναι μπλεγμένη σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που συμμετέχει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, που έχει βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Από την ίδια τάξη, που πάει να μπλέξει το λαό σε πολεμικές συγκρούσεις για το μοίρασμα των πηγών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αυτή η τάξη έχει συμφέρον να πλαστογραφεί την Ιστορία του ΚΚΕ και του ΔΣΕ.

Επιδιώκουν να χτυπήσουν την ταξική πάλη σήμερα, προκειμένου να περάσει δίχως κινδύνους για την καπιταλιστική εξουσία η στρατηγική του κεφαλαίου.

(...) Γι' αυτό και συγκαλύπτουν τη βία του αστικού κράτους, που εκφράζεται με τη νομοθεσία, τους θεσμούς, τα όργανα εξουσίας. Συγκαλύπτουν και την πολύμορφη βία που ασκούν οι καπιταλιστές κατά των εργατών και των εργατριών, των εργαζομένων μισθωτών στους τόπους δουλειάς, με τις απολύσεις, τις απειλές, τους εκβιασμούς, και με την εξαγορά όποτε χρειάζεται.

Δεν λείπουν κι εκείνοι που, όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, «τιμάνε» τους λαϊκούς αγώνες. «Τιμάνε» το ΕΑΜ, αλλά δίχως να αναγνωρίζουν το ρόλο του ΚΚΕ. Καταθέτουν μάλιστα και στεφάνια στην Καισαριανή κι αλλού, λες και οι εκτελεσμένοι έδωσαν τη ζωή τους για να υποφέρει ο λαός από τον οδοστρωτήρα της αντιλαϊκής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, συνέχεια της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για προσβολή στους νεκρούς (...)

Σήμερα είναι ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, να ξεπεραστούν οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες ότι είναι δυνατό να αλλάξει η ζωή του λαού, μπαίνοντας κάτω από ξένη σημαία, πότε στο ένα και πότε στο άλλο αστικό κόμμα, είτε αυτό ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ είτε ΝΔ είτε ΠΑΣΟΚ είτε αλλιώς, και δίχως να πάρει ο ίδιος ο λαός πάνω του την ευθύνη να σπάσει τις αλυσίδες του. Πώς;

Με αγώνα οργανωμένο, όχι μόνο ενάντια στην κάθε κυβέρνηση, αλλά ενάντια στο κεφάλαιο, στο κράτος του, στην ΕΕ, ενάντια στα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία. Πρέπει να ξεπεραστούν οι αυταπάτες περί δήθεν αριστερών κυβερνήσεων που θα ταΐζουν το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους. Οι αυταπάτες ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, ότι έχει ξεφύγει από τις αρχές της και πρέπει να επανέλθει, όπως κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα το λαό διάφορες δήθεν αριστερές ηγεσίες. Αλλά και πρέπει να απορριφθούν οι ψεύτικες ελπίδες ότι φτάνει ν' αλλάξει το νόμισμα για να αντιμετωπιστούν τα λαϊκά προβλήματα. Το θέμα δεν είναι το νόμισμα, αλλά το σύστημα. Το θέμα είναι ποιος έχει την εξουσία και ποιος έχει στα χέρια του τα εργοστάσια, τα καράβια, το εμπόριο, το τραπεζικό σύστημα. Αν, δηλαδή, έχουν όλο τον πλούτο και τον διευθύνουν για τον εαυτό τους αυτοί που τον δημιουργούν ή αν θα συνεχίσουν να τον έχουν τα παράσιτα, η αστική τάξη.

(...) Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει για μια ακόμα φορά τους κινδύνους που υπάρχουν για το λαό εξαιτίας των ανταγωνισμών των καπιταλιστικών κρατών στην περιοχή και γενικότερα (...) Ο λαός πρέπει από τώρα να είναι σε ετοιμότητα για να μη γίνει κιμάς στην κρεατομηχανή για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, που με το κάλπικο σύνθημά τους «όλοι ενωμένοι, γιατί κινδυνεύει η πατρίδα», δηλαδή τα κέρδη τους, θ' απαιτήσουν θυσίες, όπως και τώρα που καλούν και επιβάλλουν στους εργαζόμενους να υποφέρουν για να βγει η οικονομία από την κρίση, μια κρίση που οι καπιταλιστές έφεραν και όχι οι εργάτες. Θυμίζουμε αυτό που υπογράμμισε το ΚΚΕ πριν από 5 χρόνια και επανέλαβε στο 19ο Συνέδριό του:

«Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και την καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο».

Αυτός είναι ο γνήσιος πατριωτισμός και βρίσκεται στον αντίποδα του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλίας, στον αντίποδα του μίσους για τους άλλους λαούς, με τους οποίους ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτα να μοιράσει, γιατί και αυτοί είναι θύματα της δικής τους καπιταλιστικής τάξης και γιατί και αυτοί δεν έχουν κανένα συμφέρον ν' αλλάξουν τα σύνορα, όπως δεν έχει και ο ελληνικός λαός.

Κανένα άλλο κόμμα, ούτε βέβαια η κυβέρνηση, δεν λέει στο λαό για το ενδεχόμενο να γενικευτεί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Γνωρίζουν, αλλά το κρύβουν επιμελώς. Γιατί έτσι επιχειρούν να μην αποκαλυφθεί ο ρόλος τους και ο ρόλος των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να μην αποκαλυφθεί η ελληνική συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να μη μάθει ο λαός τις αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων, αλλά να τρέφεται με ψέματα, όπως ότι αιτία τους είναι οι σκοταδιστές που τρομοκρατούν τον «ελεύθερο κόσμο». Ενώ είναι οι καπιταλιστές που τροφοδοτούν τους τρομοκράτες με χρήμα και με όπλα. Το γεγονός ότι θέλουν το λαό στο σκοτάδι και για τα ζητήματα του πολέμου πρέπει να γίνει κριτήριο των εργαζομένων.