Το νέο σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει στη Γαλλία μπορεί να μην προκαλεί έκπληξη, ωστόσο είναι «διδακτικό» για τις μεθόδους ποδηγέτησης και καθυπόταξης της εργατικής τάξης από την εργοδοσία. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις τελευταίες αποκαλύψεις, οι καπιταλιστές του κλάδου της μεταλλουργίας έχουν, ξεκινώντας από το Μάη του '68, δημιουργήσει ένα ταμείο που «χρηματοδοτεί» την εξαγορά των συνδικαλιστών και το σπάσιμο των απεργιών. Στο ταμείο αυτό έδιναν οι επιχειρήσεις όλα αυτά τα χρόνια το 0,1% της συνολικής δαπάνης για τους μισθούς, με αποτέλεσμα να έχει συγκεντρώσει πάνω από 160 εκατομμύρια ευρώ! Ανάλογα απεργοσπαστικά ταμεία, όπως αποκαλύπτεται, έχουν δημιουργηθεί από τους καπιταλιστές σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, οι παλαιότεροι επικεφαλής των εργοδοτικών οργανώσεων παραδέχονται την ύπαρξη των ταμείων, λέγοντας ότι τα λεφτά τους χρησιμοποιούνται για να «λιπανθούν οι κοινωνικές σχέσεις» των καπιταλιστών του κλάδου. Αν κάτι προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι οι καπιταλιστές δεν αφήνουν τα πάντα στο κράτος όσον αφορά στην αντιμετώπιση των απεργιών των εργαζομένων, αλλά διαθέτουν και τους δικούς τους μηχανισμούς εξαγοράς και απεργοσπασίας. Αρα, πολλά είναι τα δεσμά που πρέπει να σπάσει η εργατική τάξη.
«Θα ήταν ολέθριο λάθος η πολιτική μας ζωή να επανεγκλωβιστεί στον αστερισμό της "σκοπιανοποίησης". Αυτό το λάθος έγινε πριν από 15 χρόνια περίπου και το πληρώσαμε ακριβά. Θυμίζω ότι το 1992 αυτό που τώρα πασχίζει η ελληνική εξωτερική πολιτική, δηλαδή μια σύνθετη ονομασία κοινής αποδοχής, μας προσφέρθηκε στο πιάτο με το πακέτο Πινέιρο που το προέβλεπε μεταξύ άλλων. Η κυβέρνηση της ΝΔ, με πλήρη συνυπευθυνότητα και της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, είπε όχι, αρνήθηκε αυτό που έγκαιρα και διορατικά πρότεινε ο ΣΥΝ και κλοτσήσαμε μια ιστορική ευκαιρία».
Αυτά είπε μεταξύ άλλων χτες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του Συνασπισμού, προκαλώντας όσους θυμούνται την «αμαρτωλή» τότε στάση του κόμματός του. Κατανοητός ο λόγος για τον οποίο η ηγεσία του ΣΥΝ «ξεχνά» τι έκανε και τι έλεγε τότε. Οτι και στα εθνικιστικά συλλαλητήρια συμμετείχε και είχε συμφωνήσει μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο «Συμβούλιο Αρχηγών» υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην ονοματολογία. Από δω όμως ως του σημείου να παριστάνει σήμερα τον δικαιωμένο και τον επικριτή μιας πολιτικής που και ο ίδιος χειροκροτούσε, υπάρχει μεγάλη απόσταση, ολόκληρο χάσμα.
Σύμφωνα με τις «αρχές» του «εθελοντισμού» - που θέλουν να υποκαταστήσει υποχρεώσεις της πολιτείας και να εκγυμνάσει στη δουλιά χωρίς δικαιώματα - και της «διά βίου μάθησης» - που θέλουν να υποκαταστήσει την πραγματική εκπαίδευση - είναι τα προγράμματα που εξήγγειλε η Γενική Γραμματεία Εκπαίδευσης Ενηλίκων του υπουργείου Παιδείας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι θεματικές ενότητες που μοιάζουν βγαλμένες από την ειδησεογραφία των τελευταίων μηνών: «Γνωσιακές παράμετροι του κινδύνου (Λύση προβλήματος / Λήψη απόφασης - Διαχείριση πληροφορίας - Διαχείριση πανικού - Λειτουργία σε ομάδες), Πυρκαγιές - Πλημμύρες, Σεισμοί - Διασώσεις, Ναυτικά Ατυχήματα - Προστασία Θαλάσσιου Περιβάλλοντος, Πρώτες Βοήθειες - Διαχείριση Καταυλισμών - Ψυχοκοινωνική στήριξη πληγέντων, Ασύμμετρες Απειλές - Επιδημίες». Ζητήματα για τα οποία οι κυβερνήσεις, χρόνια τώρα, προσπαθούν να πείσουν ότι φταίει η «κακιά η ώρα», ο «ανθρώπινος παράγοντας», κοντολογίς οτιδήποτε άλλο εκτός από την πολιτική τους και στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση, αφού μοναδικό τους κριτήριο είναι η εξυπηρέτηση των επιχειρηματιών, αδιαφορώντας για το λαό που είναι και ο μόνος που βιώνει τις αρνητικές συνέπειες των «κινδύνων» τους οποίους κατονομάζουν.
«Ασύμμετρη απειλή» συνιστά, τελικά, η πολιτική τους, που θέλει να κάνει τον εργαζόμενο να πιστέψει ότι είναι δική του υποχρέωση να παραχωρήσει «εθελοντικά» το δικαίωμά του σε μια ζωή με δυνατότητες ικανοποίησης όλων των αναγκών του, με ασφάλεια, με πραγματική παιδεία.