Κάτω από τις σημαίες των μονοπωλίων, σε ένα ντόμινο αντιλαϊκών διεργασιών, με φόντο τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, την όξυνση των αντιθέσεων και της ανισομετρίας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και της ΕΕ, κορυφώνονται τα παζάρια της κυβέρνησης με το κουαρτέτο για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης».

Μέσα σ' αυτό το πλέγμα, το ενδεχόμενο να μη συμμετάσχει το ΔΝΤ στο 3ο μνημόνιο έρχεται να αναθερμάνει τις διεργασίες σχετικά με την αναβάθμιση του ρόλου που έχει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), μέσω του οποίου διοχετεύονται τα δάνεια της Ευρωζώνης προς το ελληνικό κράτος.

Δεν είναι τυχαίο ότι το ζήτημα της αναπλήρωσης του «κενού», που θα αφήσει ενδεχόμενη «απόσυρση» του ΔΝΤ από το προσκήνιο, αξιοποιείται στην κατεύθυνση αναβάθμισης του ΕSM, με ειδικό ρόλο στη διαμόρφωση και την εποπτεία των αντιλαϊκών «προγραμμάτων».

Βέβαια, οι εξελίξεις αυτές δεν συμβαίνουν σε «κενό αέρος», αλλά στο έδαφος των δυσκολιών μεγάλων ρυθμών ανάκαμψης σε κράτη της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Οι όποιες αποφάσεις του ΔΝΤ σχετικά με τη συμμετοχή του στο τρέχον «ελληνικό» μνημόνιο αναμένεται να ληφθούν σε επίπεδο μετόχων, δηλαδή ανάλογα με τον αριθμό ψήφων που έχει το κάθε κράτος - μέλος, με βάση τη συμμετοχή στα κεφάλαια του ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Εν προκειμένω, οι ΗΠΑ αποτελούν το βασικό παράγοντα. Ωστόσο, η Γερμανία και άλλα κράτη της Ευρωζώνης επίσης έχουν σημαντικό ρόλο στις αντιλαϊκές διεργασίες στο πλαίσιο του ΔΝΤ.

Σε αυτή τη φάση, ως αστάθμητος παράγοντας χαρακτηρίζονται οι επιλογές που θα κάνει ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ. Ετσι, οι όποιες «εμπλοκές» στην πορεία ολοκλήρωσης της δεύτερης «αξιολόγησης» φαίνεται να συνδέονται και με τη στάση αναμονής που κρατούν οι άλλοι «παίκτες», μέχρι να αναλάβει καθήκοντα ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος.

Σε κάθε περίπτωση, οι αμφίβολες εξελίξεις σχετικά με το ΔΝΤ και η κόντρα Γερμανίας - ΗΠΑ που δυναμώνει, φαίνεται πως ενεργοποιούν και επιταχύνουν παλιότερα σχέδια για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου και προς σ' αυτή την κατεύθυνση συζητιέται τώρα η μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM).

Η συζήτηση, βέβαια, δεν είναι καινούρια. Ξεκίνησε ήδη από το 2012 και συνδέεται άμεσα με το σχέδιο εμβάθυνσης της οικονομικής διακυβέρνησης στην ΕΕ, θέμα που προκαλεί διαφωνίες και συγκρούσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη.

Θυμίζουμε ότι το σχέδιο για ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο στηριζόταν από τη Γερμανία, η οποία διέβλεπε σε έναν τέτοιο μηχανισμό τη δυνατότητα να βελτιωθεί η συμμόρφωση των κρατών - μελών στους συμφωνημένους δημοσιονομικούς κανόνες, καθώς τα χρήματα του Ταμείου θα ήταν διαθέσιμα μόνο για τις χώρες που τους τηρούν.

Το σχέδιο, που πήρε πιο συγκροτημένη μορφή την περίοδο της σλοβακικής προεδρίας της ΕΕ, προέβλεπε επίσης να συνδέεται η πρόσβαση στο Ταμείο με την απαρέγκλιτη εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που συστήνονται κάθε χρόνο σε όλες τις χώρες από την Κομισιόν και τους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ.

Τώρα, με αφορμή ξανά το ζήτημα της Ελλάδας, φαίνεται πως διαμορφώνονται καλύτερες προϋποθέσεις να προχωρήσει η μετεξέλιξη του ESM σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Θυμίζουμε ότι στο ESM, τον ισχυρότερο ρόλο στις αποφάσεις έχει η Γερμανία, με ποσοστό 27,6% στο Μηχανισμό.

Σε κάθε περίπτωση, είτε με το ΔΝΤ στο πρόγραμμα είτε χωρίς, είτε με τη μετεξέλιξη του ESM σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο είτε με τη διατήρηση του σημερινού του ρόλου, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχιστούν και θα ενταθούν. Αυτό πρέπει να πάρει υπόψη του ο λαός, να αντιπαλέψει τους μόνιμους «κόφτες» των δικαιωμάτων του, να περάσει αποφασιστικά στην αντεπίθεση.