Στις 9.30 περίπου ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έφτασε στον χώρο του Φεστιβάλ και έγινε δεκτός με χειροκροτήματα από τους επισκέπτες του. Ο Δ. Κουτσούμπας περιηγήθηκε στον χώρο περνώντας με τη σειρά από το Στέκι των Στρατευμένων, το περίπτερο του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Θεσσαλονίκης, τη Γωνιά Κατά των Ναρκωτικών, το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» κ.λπ.

Στην Κεντρική Σκηνή ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είχε μια σύντομη εγκάρδια συνάντηση με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, λίγο πριν εκείνος ανέβει στη σκηνή.

Επιπλέον, μετά το πέρας της συναυλίας τους οι Γιώργος Ανεστόπουλος και Κώστας Καρμπάς είχαν έναν θερμό χαιρετισμό με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ που παρακολούθησε το πολύ ωραίο πρόγραμμά τους.

Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ άρχισαν να συρρέουν από νωρίς το απόγευμα της Πέμπτης στο «Καρατάσιου», δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον να ανακαλύψουν τον νέο χώρο του Φεστιβάλ.

Περνώντας την κεντρική πύλη του Φεστιβάλ έστρεφαν το βλέμμα τους αριστερά και δεξιά, προσπαθώντας να εντοπίσουν πού βρίσκονται φέτος γνώριμες γωνιές όπως τα Στέκια των Φοιτητών και των Εργαζομένων, η έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής», αλλά και περιεργάζονταν τον χάρτη του Φεστιβάλ για να επισκεφτούν τις νέες του προσθήκες.

Από τα πρώτα σημεία που γέμισαν από κόσμο ήταν οι γωνιές που έχουν φτιαχτεί στην «κόκκινη πολιτεία» για τους μικρούς φίλους του Φεστιβάλ. Ο Παιδότοπος και η γωνιά του «κόκκινου Αερόστατου» γέμισαν από χαρούμενες παιδικές φωνές, τραγούδια, παιχνίδια, πειράγματα και γέλια.

Το ενδιαφέρον συγκέντρωσαν τα Στέκια των Φοιτητών και των Μαθητών, όπου πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες συζητήσεις και εκδηλώσεις του φετινού Φεστιβάλ. Πλάι σε αυτά, στην «κόκκινη πολιτεία» στο «Καρατάσιου» λειτουργούν φέτος επίσης Γωνιές και Στέκια Εργαζομένων και Σπουδαστών, Γυναικών, Αθλητισμού, Νέων Στρατευμένων, όπως και χώρος για τα περίπτερα του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Θεσσαλονίκης και της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, αλλά και για το ΚΕΘΕΑ «Προμηθέας».

Η αναζήτηση θέσης στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ ξεκίνησε από νωρίς να δυσκολεύει, πριν ακόμα εμφανιστούν στη σκηνή ο Γιώργος Αετόπουλος και ο Κώστας Καρμπάς, οι οποίοι ερμήνευσαν αγαπημένες λαϊκές και έντεχνες μελωδίες και γνωστές δικές τους δημιουργίες. Τη συναυλία τους επέλεξαν να ολοκληρώσουν με τραγούδια του μεγάλου μας δημιουργού Μίκη Θεοδωράκη.

Ακολούθησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, σε μια ανεπανάληπτη εμφάνιση. Καταχειροκροτούμενος, ξεκίνησε τη συναυλία του με ένα μικρό αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, λέγοντας: «Τον Μίκη μην τον κλαίτε, θα είναι πάντα εδώ, στην αιωνιότητα θα ταξιδεύουν οι αγώνες και το έργο του».

Αντίστοιχη ήταν και η εικόνα στη Νεανική Σκηνή. Μετά τις συζητήσεις και τις εκδηλώσεις στα Στέκια της Νεολαίας, οι Rast Maqam και ΚΧΘ δεν δυσκολεύτηκαν να «ζεστάνουν» το κοινό. Τη σκυτάλη πήραν οι Urban Pulse, Retro (Rebellion Connexion), Dason, Drugitiz και Banshee, σε ένα εκρηκτικό hip hop live. H βραδιά έκλεισε με τον Σπύρο Γραμμένο.

Στη Λαϊκή Σκηνή το πρόγραμμα ξεκίνησε με τον Δημήτρη Μυστακίδη, για ένα αφιέρωμα με τίτλο «15 χρόνια ρεμπέτικο με κιθάρα», και ολοκληρώθηκε με τον Βασίλη Κασούρα και λαϊκό - ρεμπέτικο γλέντι.

Τα τραπεζάκια του Φοιτητικού Στεκιού, καθένα από τα οποία είχε στηθεί για καθεμιά από τις Τομεακές Οργανώσεις της ΠΟ Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης, ήταν ασφυκτικά γεμάτα για την πρώτη εκδήλωση της ΚΝΕ στο νέο έτος σπουδών.

Μαζί με μεγαλύτερους φοιτητές συναντήθηκαν και οι πρωτοετείς φοιτητές, που επισκέφτηκαν με ενδιαφέρον την έκθεση του Στεκιού, με θέμα το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής και τη συμβολή των κομμουνιστών στην Ιστορία του φοιτητικού κινήματος.

Στην έκθεση πραγματοποιούνταν συνεχώς ξεναγήσεις, μεταφέροντας τους επισκέπτες στα ιστορικά βήματα της συμβολής των κομμουνιστών στο φοιτητικό κίνημα, από την ίδρυση της ΟΚΝΕ το 1922, της ΚΝΕ και της Αντι-ΕΦΕΕ το 1968 και το 1972 αντίστοιχα, φτάνοντας μέχρι και την ίδρυση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών το 2009.

Στη συζήτηση μίλησαν ο Αλέξης Παπαδόπουλος, μέλος της ΤΕ Πανεπιστημίων - Ερευνητικών Κέντρων, και η Αννα - Μαρία Ηλιού, Γραμματέας της ΠΟ Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης, με θέμα τη φράση «Τίποτα πιο ωραίο από τη ζωή δεν είναι - Διεκδικούμε ζωή στο ύψος των αναγκών μας. Δυναμώνουμε τον οργανωμένο αγώνα, δυναμώνουμε την ΚΝΕ!».

Η συζήτηση κινήθηκε γύρω από τους προβληματισμούς της νέας γενιάς γύρω από την επαναστατική πρόταση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που εκφράζονται ιδιαίτερα στα πανεπιστήμια. Ο Αλέξης Παπαδόπουλος αναφέρθηκε αρχικά σε διάφορα στοιχεία σε όλο τον κόσμο που αποδεικνύουν ότι η σημερινή κοινωνία του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος έχει καταδικάσει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε μια ζωή αναντίστοιχη των σημερινών δυνατοτήτων, πράγμα που αποκαλύφθηκε περίτρανα την περίοδο της πανδημίας.

Η Αννα - Μαρία Ηλιού, απαντώντας στο γιατί δεν είναι ουτοπία να μιλάει κανείς για επανάσταση στο σήμερα, είπε: «Η εργατική τάξη, τα συμμαχικά στρώματα, οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες έχουν συμφέρον από την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ανεξάρτητα αν σε αυτήν τη φάση το συνειδητοποιούν ή όχι. Αλλωστε το Κόμμα μας και οι Οργανώσεις της ΚΝΕ έχουν ευθύνη να αναδεικνύουν την επικαιρότητα και την αναγκαιότητα αυτής της προοπτικής σε κάθε νέο και νέα.

Η γνώση της προοπτικής, της διεξόδου, η γνώση της σύγχρονης δυνατότητας σήμερα είναι που κάνει τους κομμουνιστές να μη συμβιβάζονται με τα λίγα, να θέτουν επιθετικές διεκδικήσεις στο κίνημα για σπουδές και επαγγελματική προοπτική με δικαιώματα, για ζωή που θα ανταποκρίνεται "στο μπόι της εποχής μας".

Η γνώση της προοπτικής είναι που κάνει όλους εμάς, παρά τις καθημερινές δυσκολίες, την πίεση, να μην κάνουμε βήμα πίσω, να συνεχίσουμε να πορευόμαστε στον όμορφο δρόμο που χιλιάδες επέλεξαν πριν από εμάς, για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τη σημερινή βαρβαρότητα».

Στη συνέχεια σημείωσε ότι όσο και να προσπαθεί το σύστημα να εγκλωβίσει τις συνειδήσεις των εργαζομένων και των νέων σε λογικές κυβερνητικής εναλλαγής «αντινεοφιλελεύθερων» και «ψευτοπροοδευτικών» μετώπων, δεν υπάρχουν βελτιωτικές λύσεις στα στενά όρια της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Καμία ουσιαστική και μόνιμη αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί όσο κουμάντο στην οικονομία και στην παραγωγή κάνει το κέρδος των λίγων, πράγμα που το επιβεβαιώνει η διαχείριση της πανδημίας, τα κλειστά εδώ και δύο χρόνια πανεπιστήμια, οι πυρκαγιές του καλοκαιριού, η ανεργία που αγγίζει το 37% στους νέους, η διαρκής ανασφάλεια για το μέλλον.

Ιδιαίτερα στάθηκε στον προβληματισμό που εκφράζουν στο σήμερα οι νέοι, με βάση την προπαγάνδα της αστικής τάξης, ότι στον καπιταλισμό υπάρχει ελευθερία και δημοκρατία ενώ στον σοσιαλισμό υπήρχε ανελευθερία.

Οπως σημείωσε, η ίδια η έννοια της ελευθερίας πιάνεται και στο σύνθημα του Φεστιβάλ: «Η ελευθερία για εμάς», είπε, «δεν είναι γενικά να μπορείς να πας όπου θέλεις, να επιλέγεις πού θα πουλάς την εργατική σου δύναμη, το μυαλό και τα χέρια σου, για να κερδοφορήσουν οι άλλοι. Η ελευθερία για εμάς συνίσταται στο να μπορείς να ζεις με βάση τις δυνατότητες που η ίδια η ανθρωπότητα σε αυτήν την εποχή έχει δημιουργήσει. Ελεύθερος μπορεί να είναι ένας φοιτητής στον σοσιαλισμό, όπου δεν θα ανησυχεί αν θα έχει να πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα, γιατί θα του το παρέχει το εργατικό κράτος, αν θα χρειάζεται να δουλεύει παράλληλα με τις σπουδές του για να ζήσει, γιατί θα του καλύπτει τις ανάγκες του η σοσιαλιστική εξουσία, που δεν θα ζει με το άγχος "μετά το πτυχίο τι;" αλλά θα ξέρει ότι τον περιμένει δουλειά στο επιστημονικό του αντικείμενο, με πλήρη δικαιώματα».

Καταλήγοντας, η Αννα - Μαρία Ηλιού κάλεσε τους νέους να παλέψουν μέσα από την ΚΝΕ, που σταθερά, αταλάντευτα και παρά τις δυσκολίες μπορεί και συνεχίζει να βαδίζει «στον πιο όμορφο δρόμο που μπορεί να βαδίσει η ανθρωπότητα, στον αγώνα για να νικήσει η ζωή, τα όνειρα, οι ανάγκες μας».

Εχοντας ήδη δώσει τα πρώτα τους αγωνιστικά ραντεβού στις συγκεντρώσεις των προηγούμενων ημερών για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων, οι μαθητές της Θεσσαλονίκης μπήκαν γρήγορα στο «κλίμα» του Μαθητικού Στεκιού. Βοήθησε βέβαια και η προβολή σε οθόνη στιγμιότυπων από τις μεγάλες περσινές κινητοποιήσεις του μαθητικού κινήματος.

Στο Μαθητικό Στέκι λειτουργεί έκθεση με τίτλο «Η γνώση είναι δύναμη! Παλεύουμε για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών μας!». Η έκθεση παρουσιάζει αρχικά τη γνώριμη στους μαθητές εικόνα του σύγχρονου σχολείου της παπαγαλίας των γνώσεων, της ανακρίβειας και των εκρηκτικών ελλείψεων, με τάξεις σε Kibo και 35άρια τμήματα. Εντύπωση προκάλεσε σε αρκετούς μαθητές πως η πραγματικότητα που ζουν δεν είναι μοναδικό φαινόμενο, με βάση τα στοιχεία για το πόσα πληρώνουν στην ΕΕ από την τσέπη τους οι λαϊκές οικογένειες, ποσό που εκτιμάται έως και 5 δισ. ευρώ τον χρόνο.

Η έκθεση στη συνέχεια παρουσιάζει τον λόγο που το σύγχρονο σχολείο έχει αυτήν την εικόνα, και γιατί η Παιδεία στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα, όπως και στοιχεία για την αντίθεση της σημερινής πραγματικότητας στο σχολείο σε σχέση με τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας. Και καταλήγει δίνοντας το έναυσμα για τη συζήτηση που αφορά το πώς θα είναι το σχολείο στον σοσιαλισμό, εκεί όπου ξεκινά το βασίλειο της ελευθερίας.

Στο Στέκι πραγματοποιήθηκε συζήτηση των μαθητών, με θέμα «Κάθε χρόνο νέοι νόμοι - χειρότερο σχολείο; Αλλαξέ το! Στον αγώνα για άλλη κοινωνία και το σχολείο που μας αξίζει», κατά την οποία οι μαθητές συζήτησαν σχετικά με το τι είναι αυτό που δεν τους αρέσει στο σημερινό σχολείο, αλλά και το πώς μπορούν οι ίδιοι να παλέψουν για να το αλλάξουν. Μάλιστα αναφέρθηκε και στο πώς η οργανωμένη συλλογική προσπάθεια της ΚΝΕ μέσα και έξω από τα σχολεία συνέβαλε σημαντικά να δυναμώσει το μαθητικό κίνημα, να πραγματοποιηθούν μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις όπως οι περσινές.

Στον χώρο λειτουργούν επίσης διάφορες γωνιές με παιχνίδια, κουίζ και άλλες δραστηριότητες για μαθητές Γυμνασίων, τους μαθητές των ΕΠΑΛ, όπως και πολυθεματική γωνιά.

«Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη, εμείς όλα τα φτιάχνουμε στο φως». Οι στίχοι του Γ. Ρίτσου ξεχωρίζουν στην κεντρική παράσταση στο Στέκι Πολιτισμού, που λειτουργεί για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ.

Στο Στέκι προβάλλονται σε προτζέκτορα τέσσερα βίντεο - δημιουργίες καλλιτεχνών. Πρόκειται για ένα βίντεο της Ανδριάνας Κουμεντάκη με τίτλο «Λένινγκραντ», ένα του Μάρκου Τραϊτοράκη με θέμα την ανεργία και άλλα δύο που δημιούργησε ο Μ. Τραϊτοράκης σε συνεργασία με την Εμπρού Γιουσούφ, με θέμα τη βία του αστικού κράτους και την πανδημία. Και τις τρεις μέρες στον χώρο θα φιλοξενείται τουρνουά σκακιού, ενώ σήμερα θα πραγματοποιηθούν και μαθήματα ζωγραφικής.

Χτες, πρώτη μέρα, πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα «Η Τέχνη όπλο για τη χειραφέτηση», με ομιλητή τον Νάσο Χαλκίδη, ζωγράφο, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Οπως είπε, «η Τέχνη είναι ένα όπλο με το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει και να κατακτήσει τον κόσμο, να διαμορφώσει κριτήρια, να επιδράσει στη στάση ζωής. Οπως όλα τα όπλα, όμως, έτσι και η Τέχνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απελευθερώσει τον άνθρωπο, να τον οδηγήσει σε δρόμους ανατρεπτικούς, να συμβάλει στη χειραφέτηση από τα ταξικά δεσμά με τα οποία είναι συνδεδεμένος σήμερα, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για να οδηγήσει στη συντήρηση, στον εφησυχασμό, στην καθυπόταξη, να λειτουργήσει δηλαδή ως όπλο για τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Τόνισε ότι «για εμάς χειραφέτηση, ελευθερία, δικαιώματα κ.λπ. είναι έννοιες συνδεδεμένες με τη δυνατότητα του ανθρώπου να αλλάξει τον κόσμο στον οποίο ζει, τη δημιουργία των προϋποθέσεων που θα του επιτρέψουν να αποτινάξει από πάνω του όλα τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να χτίσει τους όρους με τους οποίους θα μπορεί πραγματικά να δημιουργήσει.

Οι καλλιτέχνες, οι άνθρωποι του Πολιτισμού, ως οι στρατιώτες που χειρίζονται το όπλο της Τέχνης, πρέπει να πάρουν θέση - παίρνουν ουσιαστικά θέση, συνειδητά ή ασυνείδητα, με τη στάση και το έργο τους».

Πρόσθεσε ότι ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να είναι απομονωμένος και έξω από το κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά να είναι πρωτοπόρος στην τέχνη του και στο κίνημα. Να είναι μέσα στους καθημερινούς αγώνες τόσο με τη φυσική του παρουσία όσο και με το έργο του.

Να παίρνει θέση στην ιδεολογική αντιπαράθεση μέσα από το έργο του και να συμβάλλει στο ανέβασμα του πνευματικού επιπέδου του λαού.

Και κατέληξε: «Εχουμε καθαρό ότι η πραγματική ελευθερία θα έρθει μόνο όταν καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτόν τον αγώνα μπαίνουμε μπροστά. Για να χτίσουμε μια κοινωνία στην οποία ο άνθρωπος θα μπορεί πραγματικά να ζήσει και να δημιουργήσει». Και πρόσθεσε ότι «για το ΚΚΕ αυτή η κοινωνία δεν είναι κάτι το γενικό, κάτι το αυθαίρετο. Είναι η σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία, στην οποία η παραγωγή σχεδιάζεται για τη διευρυμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Ο αγώνας για μια τέτοια κοινωνία δεν είναι αγώνας για κάτι μακρινό, είναι αγώνας για το σήμερα. Είναι ένας αγώνας που αφορά όλους, εργάτες, μικρούς αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, τη νεολαία και τις γυναίκες, εμάς τους καλλιτέχνες. Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε όλους.

Ιδιαίτερα τους καλλιτέχνες, ώστε να στρέψουν το όπλο τους, την Τέχνη τους, για τη χειραφέτηση του λαού, για την πραγματική ελευθερία».