ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 17 Σεπτέμβρη 2022 - Κυριακή 18 Σεπτέμβρη 2022
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σημεία και τέρατα

Eurokinissi

Θέλει μεγάλο θράσος και κουτοπονηριά για να εμπλέξει κανείς το ΚΚΕ σε ανυπόστατα σενάρια συγκυβέρνησης μετά τις εκλογές, όπως έκανε ο πρωθυπουργός το περασμένο Σαββατοκύριακο από το βήμα της ΔΕΘ, μιλώντας για ενδεχόμενη «συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - ΜέΡΑ25 με τη συμμετοχή ή την ανοχή του ΚΚΕ».

Πάνω εκεί προσπάθησε να «χτίσει» το κάλπικο δίλημμα: Είτε αυτή η «πολιτική τερατογένεση», είτε η «ασφάλεια» και «σταθερότητα» της κυβέρνησης ΝΔ.

Για τη «σταθερότητα», που σημαίνει αστάθεια στη ζωή του λαού, κόπτεται βέβαια κι ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλ. Τσίπρα να απαντά το ίδιο εκείνο βράδυ ότι «πράγματι χρειαζόμαστε σταθερότητα, αλλά ο μεγαλύτερος παράγοντας αστάθειας είναι ένας πρωθυπουργός που υπονομεύει τη δημοκρατική σταθερότητα».

Είναι μεγάλο λοιπόν το σαράκι της αντιλαϊκής «σταθερότητας» για τα αστικά κόμματα και τα επιτελεία. Κι άλλο τόσο μεγάλος ο καβγάς για το ποιος και πώς μπορεί να τη διασφαλίσει.

Και όχι άδικα, αφού είναι πολλά τα «σημεία και τέρατα»: Η καπιταλιστική κρίση που είναι «προ των πυλών». Ο «χειμώνας που 'ρχεται» μαζί με τον βαρύ λογαριασμό για τον λαό και τον «κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών», για τον οποίον χτυπάνε καμπάνες τα αστικά επιτελεία. Τα δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, που «εξάπτουν τα πάθη» για τους επιχειρηματικούς ομίλους σε προσκήνιο και παρασκήνιο.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που φουντώνει και πάει, η συμμετοχή σε αυτόν που κάνει τη χώρα στόχο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων αλλά και των «άσπονδων» λυκοφιλιών. Τα «τέρατα» είναι όλα δικά τους, του καπιταλιστικού συστήματος που σαπίζει.

Αυτά βλέπουν και αναφωνούν:

-- «Θα προτιμούσα μια κυβέρνηση Τσίπρα - όσο κι αν ακούγεται τρελό από τα δικά μου χείλη - παρά μια ακυβερνησία» (Ντ. Μπακογιάννη, ΝΔ).

-- «Σε περίπτωση κρίσης και δη εθνικής, θεωρώ βέβαιο πως όλα τα κόμματα - πλην ΚΚΕ - θα μπορούσαν να βρουν συναινέσεις ανά δυάδες, τριάδες ή και τετράδες» (Θ. Ρουσσόπουλος, ΝΔ).

-- «Η έγνοια για τη σταθερότητα δεν είναι προνόμιο της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ» (Μ. Κατρίνης, ΠΑΣΟΚ).

-- «Ναι, πράγματι, χρειαζόμαστε σταθερότητα. Αλλά ο μεγαλύτερος παράγοντας αστάθειας, ιδιαίτερα σε μια δύσκολη συγκυρία, είναι ένας πρωθυπουργός που υπονομεύει τη θεσμική και δημοκρατική ομαλότητα» (Αλ. Τσίπρας). Χωρίς Μητσοτάκη... όλα ανοιχτά δηλαδή και τα σκυλιά δεμένα.

Τόσο «χάος» χωρίζει τους οπαδούς της αντιλαϊκής «σταθερότητας». Και πού να τα «σπάσουν», άλλωστε;

Στους στόχους του «πράσινου New Deal», των «πράσινων» μπίζνες που υπογράφουν με χέρια και με πόδια; Στο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, που ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει «διακομματική» επιτροπή εφαρμογής του;

Στην «εθνική» πολιτική της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όπου ο ένας έγραφε και ο άλλος «κάδραρε» τις Συμφωνίες για τη μετατροπή της χώρας σε απέραντο ορμητήριο;

Η όποια κυβέρνηση, εξάλλου, με όποια σύνθεση και σχήμα, θα έχει για «προίκα» τους εκατοντάδες νόμους που ψηφίζουν από κοινού. Πάνω από τους μισούς νόμους της ΝΔ που έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και τούμπαλιν, πάνω από τους μισούς νόμους και των δύο που έχει ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ.

Να θυμίσουμε μόνο τα τελευταία, γιατί η λίστα είναι ατέλειωτη:

ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ από κοινού ψήφισαν το νέο έγκλημα στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, που τα μετατρέπει σε «ειδική οικονομική ζώνη» χωρίς εργασιακά δικαιώματα και σε βάση του αμερικάνικου 6ου Στόλου.

ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ από κοινού ψήφισαν την επέκταση των «ειδικών» φόρων σε καύσιμα - Ενέργεια, σφραγίζοντας την ενεργειακή φτώχεια για τον λαό.

Από κοινού ψήφισαν και την «κωδικοποίηση» της νομοθεσίας για τους εφοπλιστές, που σφραγίζει τα προνόμια και τις φοροαπαλλαγές τους.

Από κοινού έδωσαν και το «πράσινο φως» για τη διεύρυνση του δολοφονικού ΝΑΤΟ με τη Σουηδία και τη Φινλανδία.

Είναι να απορεί κανείς τι παραπάνω θα έκανε μια συγκυβέρνησή τους!

Για εκείνο που δεν μπορεί να απορεί πάλι, είναι για την «αγωνία» τους, με τέτοιες κουτοπονηριές, να μπερδέψουν το ΚΚΕ στα αντιλαϊκά τους σενάρια. «Δώρο θεού» θα ήταν μπροστά στις δυσκολίες του σάπιου συστήματος να δείξει το ΚΚΕ ανοχή στην αντιλαϊκή τους πολιτική, να καλλιεργεί στους εργαζόμενους την αναμονή και τις αυταπάτες για κυβερνητικούς «σωτήρες».

Να σημάνει «σιωπητήριο» στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές, απέναντι στην πολιτική που όλοι μαζί υπηρετούν.

Να σταματήσει να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, ΣΣΕ, κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων, μέτρα ενάντια στην ενεργειακή φτώχεια που φουντώνει, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες. Για να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων, δυναμώνοντας τις εστίες αντίστασης και τα μέτωπα πάλης παντού, δυναμώνοντας τον κοινό αγώνα εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, με ενιαίο πανελλαδικό αγώνα και «πόδια» παντού.

Μα πιο πολύ «κουτί» θα τους ερχόταν, με τέτοια χιλιοπαιγμένα τρικ και κόλπα για «εναλλακτικές» διαχείρισης του καπιταλισμού και «συμφωνίες κορυφών», το ΚΚΕ να άφηνε στην άκρη τη δική του πρόταση εξουσίας, αυτή της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, του σοσιαλισμού, τη μόνη πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο.

Αυτή που μαχητικά προβάλλει στον λαό και για την οποία συγκεντρώνει δυνάμεις μέσα στους καθημερινούς αγώνες απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου και στα κόμματα που την υπηρετούν, δίνοντας προοπτική και ελπίδα.

Θα ήθελαν, αλλά με την όρεξη θα μείνουν...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ