ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 17 Σεπτέμβρη 2019
Σελ. /28
Μονόδρομος η συμπόρευση με το ΚΚΕ για όποιον δεν συμβιβάζεται με τα όρια που του επιβάλλουν το σύστημα, το κράτος, το κέρδος των αφεντικών

Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στο 45ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Θεσσαλονίκη

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» συνεχίζει το ταξίδι του αδιάκοπα και δυναμικά. Ανανεώνεται, αναβαθμίζεται, εμπλουτίζεται, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερες μορφές τέχνης.

Εχει για οξυγόνο του τη δημιουργία, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της νέας γενιάς.

Στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ σμίγει το χτες με το σήμερα και το αύριο του εργατικού επαναστατικού κινήματος.

Οι νέες γενιές κομμουνιστών και αγωνιστών μαθαίνουν την Ιστορία του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος, την πείρα που έχει κατακτηθεί, εργαλείο πολύτιμο για τις μάχες του σήμερα και του αύριο!

Σμίγει η πολιτιστική δημιουργία, το έργο σπουδαίων καλλιτεχνών μαζί με τη δίψα να απολαμβάνουμε τη ζωή που δικαιούμαστε!

Γιατί στην άποψη «δεν αλλάζουν τα πράγματα», το Φεστιβάλ έχει απάντηση: Με τους αγώνες, τα όνειρά μας, τη δύναμή μας, μπορούμε να χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα, τον Σοσιαλισμό!

Είναι όμως και κάτι άλλο. Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ ενσαρκώνει τις αρετές της προσφοράς, της ζωντανής συμμετοχής, της δράσης, της οργάνωσης, της πραγματικής δημοκρατίας.

Αρετές που το σύστημα, τα κόμματα και οι διάφοροι μηχανισμοί του προσπαθούν να συκοφαντήσουν και να διαγράψουν από τη ζωή του λαού και της νεολαίας ως κάτι παλιομοδίτικο.


Και τι προσπαθούν να βάλουν στη θέση τους; Τα κόμματα του διαδικτύου και του «Facebook», τα ηλεκτρονικά συνδικάτα, την ψηφιακή δήθεν δημοκρατία, δηλαδή οι εργαζόμενοι και οι νέοι να αποξενωθούν από την ενεργητική συμμετοχή και δράση και να περιορίζονται σε ρόλο ακόλουθου, που το πολύ - πολύ θα εκφράζουν τη γνώμη τους με κανένα like στο διαδίκτυο.

Δείτε για παράδειγμα τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης της ΝΔ για το ηλεκτρονικό μητρώο μελών των συνδικάτων, που από τη μία στοχεύει στην απονεύρωση των συνδικάτων και των ζωντανών διαδικασιών, ουσιαστικά τη διάλυσή τους, για να μην μπορούν να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, ενώ από την άλλη προωθεί το γενικευμένο φακέλωμα, με βάση τις Οδηγίες της ΕΕ, για να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στους τόπους δουλειάς και σπουδών.

Ολα αυτά το σύστημα τα προωθεί, τα ενισχύει, τα διαφημίζει για να εκτονώσει τις διαθέσεις ειδικά των νέων παιδιών και να τις υποκαταστήσει με ψευδαισθήσεις, σε βάρος της ζωντανής δράσης, της ενεργητικής συμμετοχής, που μπορούν, αν αποκτήσουν ριζοσπαστικό περιεχόμενο, να γίνουν επικίνδυνα και απειλητικά για την εξουσία τους.

Και εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η δική μας υπεροχή.

Προϋπόθεση του «καλού οικονομικού κλίματος» η αντιλαϊκή πολιτική


Φυσικά, δεν πετάμε στα σύννεφα. Πατάμε καλά στη Γη.

Ξέρουμε ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν εξαιρετικά αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, στην Ελλάδα και διεθνώς.

Ξέρουμε ότι μπροστά μας έχουμε πολλές, δύσκολες και απαιτητικές μάχες, που προκύπτουν από την ίδια την πορεία των εξελίξεων και εδώ και έξω.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τι διαδραματίζεται αυτήν την περίοδο:

Από τους εμπορικούς πολέμους μεταξύ ισχυρών κρατών, μέχρι τις εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών ότι επίκειται μια νέα, νωρίτερα από ό,τι υπολόγιζαν και ίσως πιο ισχυρή οικονομική κρίση...

Από το Brexit στη Μεγάλη Βρετανία μέχρι τους σφοδρότατους ανταγωνισμούς για το μέλλον της ίδιας της ΕΕ...

Από τις αντιπαραθέσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου για τον ορυκτό πλούτο μέχρι τους κινδύνους νέων πολεμικών συγκρούσεων και προσφυγικών ροών...

Από μεγάλες περιβαλλοντικές καταστροφές μέχρι τις αντιθέσεις ισχυρών χωρών γύρω από την κλιματική αλλαγή και την «πράσινη» ανάπτυξη...

Ολα αυτά αποτελούν αποδείξεις ενός δρόμου ανάπτυξης, ενός συστήματος που βρίσκεται σε βαθιά σήψη, που γεννά αγεφύρωτες αντιθέσεις, μεγάλους κινδύνους και που αν δεν ανατραπεί, θα φέρει ακόμη περισσότερη φτώχεια, δυστυχία, κρίση, πολέμους.

Ολα αυτά δεν είναι κάποια γεγονότα που συμβαίνουν κάπου αλλού, μακριά. Μας επηρεάζουν άμεσα, γιατί η Ελλάδα είναι βαθιά χωμένη στο κουβάρι των αντιθέσεων και των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει το καπιταλιστικό σύστημα.


INTIME NEWS

Καταρρίπτουν όλα όσα ακούμε από την κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, του ΣΥΡΙΖΑ πριν, πως «τα δύσκολα πέρασαν», «η χώρα έχει γυρίσει σελίδα», πως μπορεί τάχα να εξασφαλιστεί μία αειφόρος ανάπτυξη που θα φέρνει πλούτο, πολλές δουλειές, καλύτερη ζωή για το λαό.

Η «ανάκαμψη», το «καλό οικονομικό κλίμα», η «εμπιστοσύνη των αγορών και των επενδυτών», για τα οποία κομπάζει η κυβέρνηση, δεν ανατρέπουν την κατάσταση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός, ίσα - ίσα προϋπόθεση για όλα αυτά είναι ότι η αντιλαϊκή πολιτική των «μεταμνημονιακών» δεσμεύσεων θα εφαρμόζεται μέχρι κεραίας.

Τα παχιά λόγια για το τρένο της ανάπτυξης, λόγια που τα μοιράζονται με κοινό πάθος όλα τα αστικά κόμματα, δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα.

Οι ίδιοι που μιλάνε για τη στήριξη της «μεσαίας τάξης», βαφτίζοντας «μεσαίο» όποιον ζει πάνω από τα όρια της φτώχειας, συντηρούν τη φοροληστεία που έχει οδηγήσει 2 εκατομμύρια να χρωστούν έως και 500 ευρώ στην εφορία.

Οι ίδιοι που πανηγυρίζουν για την ισχυρή ελληνική ναυτιλία και την ισχυρή θέση του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου στον διεθνή ανταγωνισμό είναι οι ίδιοι που αφήνουν μέσα στο κατακαλόκαιρο νησιά χωρίς πλοίο, γιατί τα πλοία - σαπάκια τους παθαίνουν τη μία βλάβη πίσω από την άλλη, ενώ τσεπώνουν εκατομμύρια ευρώ σαν επιδότηση για τις «άγονες γραμμές». Αυτό ζήσαμε στη Σαμοθράκη.


Οι ίδιοι που πανηγυρίζουν για τα ρεκόρ κερδών στον Τουρισμό, συντηρούν και εντείνουν τις άθλιες συνθήκες εργασίας χιλιάδων νέων εργαζομένων, που δουλεύουν με μισθούς τσακισμένους, με δεκάδες εργατικά «ατυχήματα» που συνήθως αποκρύπτονται. Και ενώ η χώρα βουλιάζει από τον τουρισμό, χιλιάδες οικογένειες δεν καταφέρνουν να κάνουν έστω δέκα μέρες διακοπές της προκοπής.

Καμία εμπιστοσύνη στην άρχουσα τάξη, που είναι χωμένη μέχρι το λαιμό στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

Πρέπει να κοιτάξουμε όλοι και όλες με πιο διαπεραστικό μάτι και οξυμένη σκέψη αυτά που γίνονται γύρω μας, στην περιοχή μας, στον κόσμο.

Ο αμερικανοΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός απλώνει τα δίκτυα των συμφερόντων του στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, στην Ασία, στον Ειρηνικό.

Αναζωπυρώνονται οι πολύχρονοι πόλεμοι στη Συρία και τη Λιβύη, οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους εκτοξεύουν απειλές κατά του Ιράν, το ΝΑΤΟ επιταχύνει την πολεμική προετοιμασία και περικυκλώνει τη Ρωσία.

Σφοδρές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί, μεταξύ των ΗΠΑ, της Κίνας, της ΕΕ, της Ρωσίας και γύρω τους δεκάδες καπιταλιστικά κράτη, ιμπεριαλιστικές συμμαχίες σε έναν αγώνα δρόμου για τον έλεγχο των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, τους ενεργειακούς αγωγούς, τους θαλάσσιους δρόμους.


Εκεί είναι στραμμένη η προσοχή τους και είναι αδίστακτοι. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία για τα πυρηνικά μεσαίου βεληνεκούς οδηγεί σε νέες αντιπαραθέσεις, σε νέο κύκλο θανατηφόρων εξοπλισμών.

Το ιμπεριαλιστικό σύστημα γίνεται συνεχώς πιο αντιδραστικό και επικίνδυνο και οι υπερασπιστές του, η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, είναι εκτεθειμένοι ανεπανόρθωτα.

Υπερασπίζονται ένα βάρβαρο σύστημα, που έχει βάψει και βάφει τα χέρια του με το αίμα των λαών, για να πλουτίσουν, να θησαυρίσουν τα μονοπώλια και να γίνονται πιο επιθετικά.

Ο λαός μας και άλλοι γειτονικοί λαοί πρέπει να πιστέψουν και να δείξουν τη δύναμή τους, να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή, με την οριστική εξάλειψη των αιτιών που γεννούν τους πολέμους, τη φτώχεια και την προσφυγιά.

Μια νέα κοινωνία, σοσιαλιστική, είναι η λύση, αυτός είναι ο φάρος για την πάλη των λαών, για να οικοδομηθούν αμοιβαία επωφελείς σχέσεις, για την ειρήνη και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Καμία εμπιστοσύνη στην άρχουσα τάξη και στα κόμματά της. Η αστική τάξη της Ελλάδας είναι χωμένη μέχρι το λαιμό στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, προσβλέπει στη διεκδίκηση μεγαλύτερου μερτικού για πάρτη της από τη λεία των επεμβάσεων και πολέμων, γι' αυτό υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια τη συμμετοχή της στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, στα σχέδια της ΕΕ, που παρεμβαίνει με τους δικούς της επιθετικούς μηχανισμούς, με τη Μόνιμη Διαρθωμένη Συνεργασία και την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επεμβάσεων.

Με ευθύνη του ευρωατλαντικού μπλοκ έχει ήδη τεθεί το ζήτημα της συνδιαχείρισης σε Αιγαίο και Κύπρο

Μέσα στον ανταγωνισμό της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση στην περιοχή, εκδηλώνεται η τουρκική επιθετικότητα, αμφισβητώντας και παραβιάζοντας κυριαρχικά δικαιώματα, προβάλλοντας «γκρίζες ζώνες», εκτοξεύοντας καθημερινά απειλές, έχοντας σημαδέψει ιδιαίτερα την περιοχή του Καστελόριζου, που εκπληρώνει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών.

Στην πράξη αποδεικνύεται πως είναι απλοϊκές και αβάσιμες οι αναλύσεις πως όλα γίνονται γιατί η Τουρκία είναι απομονωμένη ή πως κινείται επιθετικά για εσωτερική κατανάλωση...

Εχουν πλέον χρεοκοπήσει πλήρως οι θεωρίες που αναπαράγουν εναλλάξ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και που καλλιεργούν έναν επικίνδυνο εφησυχασμό.

Το τουρκικό αστικό κράτος διεκδικεί «ζωτικό χώρο» στην περιοχή και έχει συγκεκριμένους στόχους.

Δημιουργεί συνεχώς τετελεσμένα, κάνει επίδειξη ισχύος στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Συρία και στη Λιβύη.

Το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, είναι πίσω από κάθε βρώμικη δουλειά δεκαετίες τώρα, και σήμερα ακόμα περισσότερο, που δεν υπάρχει η Σοβιετική Ενωση.

Ολοι αυτοί κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα, καίγονται για τα ενεργειακά κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο, για τα κέρδη της «ExxonMobil», της «Total», της «Eni» και των άλλων μεγαθηρίων.

Μπροστά στα μάτια τους τα πλωτά γεωτρύπανα «Πορθητής» και «Γιαβούζ» τρυπάνε στην κυπριακή ΑΟΖ, παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα.

Μέσα σε αυτό το τοπίο επιχειρείται η συνέχιση των δικοινοτικών συνομιλιών για το Κυπριακό, αλλά τα «χαρτιά» είναι σημαδεμένα.

Η λύση που προωθείται δεν είναι δίκαιη, αλλά άδικη, δεν είναι λύση με κριτήριο τα συμφέροντα του κυπριακού λαού, έχει τη σφραγίδα της ιμπεριαλιστικής παρέμβασης.

Η διχοτομική λύση των «δύο συνιστώντων κρατών» διαιωνίζει τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής.

Λέμε σε όλους και σε όλες ότι με ευθύνη του ευρωατλαντικού μπλοκ έχει ήδη τεθεί το ζήτημα της συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρισης του Αιγαίου και των θαλάσσιων ζωνών της Κύπρου, κι αυτό όχι μόνο θα οδηγήσει σε καταπάτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά θα περιπλέξει παραπέρα την κατάσταση στην περιοχή, με οδυνηρές συνέπειες για το λαό μας και για τους γειτονικούς λαούς.

Η ΝΔ κάνει νέα βήματα στους επικίνδυνους στόχους του «Στρατηγικού Διαλόγου»

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στο λαό της Θεσσαλονίκης, της Βόρειας Ελλάδας, λέγοντάς τους ότι δεν πέρασε μεγάλο διάστημα από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και οι θέσεις του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκαν μέχρι κεραίας.

Επιβεβαιώθηκε ότι ο στόχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ άμεσα, ότι ο καβγάς ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ήταν για το θεαθήναι.

Η κυβέρνηση της ΝΔ προχωράει στην εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών, γιατί αυτό επιβάλλει η επέκταση των συμφερόντων ελληνικών οικονομικών ομίλων στην περιοχή.

Στην πράξη, η Βόρεια Μακεδονία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, που αναπτύσσει στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή και στήνει νέες στρατιωτικές βάσεις, στο πλαίσιο του κλιμακούμενου ανταγωνισμού με τη Ρωσία.

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αγωνίζεται ενάντια στον πόλεμο και μοχθεί για την ανάπτυξη της κοινής πάλης με τον τουρκικό λαό, με τους λαούς των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, και έτσι θα συνεχίσουμε την επόμενη περίοδο, υπολογίζοντας ότι μπροστά μας έχουμε μεγάλες προκλήσεις, που θα αντιμετωπίσουμε με ευθύνη και με κριτήριο τα λαϊκά συμφέροντα.

Μιλάμε για προκλήσεις και το εννοούμε, γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ πατάει στο έδαφος που έστρωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ανεβάζει ακόμα ψηλότερα τον πήχη της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής.

Από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησής της ξεκαθάρισε τους στόχους της για την ενίσχυση των σχέσεων της χώρας με τον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, την ΕΕ και το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ, που δολοφονεί τον Παλαιστινιακό λαό, βομβαρδίζει τον Λίβανο και απειλεί τους λαούς της περιοχής.

Τώρα η ΝΔ προωθεί μεθοδικά την ανανέωση και την ενίσχυση της πολύ επικίνδυνης «Συμφωνίας για την Αμοιβαία Αμυντική Συνεργασία Ελλάδας - ΗΠΑ».

Ετοιμάζει αυτό το νέο έγκλημα μέσα από τη δεύτερη φάση του λεγόμενου «Στρατηγικού Διαλόγου» με τους Αμερικανούς, που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Προβλέπει τον πολυετή έλεγχο, την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, ώστε να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματικό, θανατηφόρο εργαλείο στην υπηρεσία των δολοφόνων των λαών.

Προβλέπει να ενταχθούν στη Συμφωνία και να μπουν κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ οι νέες στρατιωτικές βάσεις, όπως οι βάσεις των drones στη Λάρισα, των ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, να δοθούν κι άλλες διευκολύνσεις, συμπεριλαμβανομένης και πυρηνικής βάσης στον Αραξο.

Για την υπογραφή αυτής της άθλιας Συμφωνίας έρχεται τον Οκτώβρη στην Αθήνα το αμερικάνικο γεράκι του πολέμου, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Πομπέο.

Η Ελλάδα έχει καταταχθεί από τις ΗΠΑ στα «κράτη ανάσχεσης», μαζί με το Ισραήλ, την Πολωνία και τη Ρουμανία. Η χώρα μας έχει στοχοποιηθεί.

Η ρωσική προειδοποίηση πως είναι στο στόχαστρο χώρες όπου υπάρχουν αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις δεν είναι «παίξε - γέλασε», ούτε επίσης είναι για υποτίμηση η πυραυλική δυνατότητα του Ιράν.

Ξεσηκωμός ενάντια στα εγκληματικά σχέδια

Καλούμε την εργατική τάξη, την αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις, τους καλλιτέχνες και τους επιστήμονες, άνδρες και γυναίκες, καλούμε τους νέους και τις νέες, τις μανάδες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες, όλους τους Ελληνες και Ελληνίδες, να ξεσηκωθούν για να αναπτυχθεί ένα αγωνιστικό, μαζικό, μαχητικό κίνημα σε όλη τη χώρα το οποίο θα συγκρουστεί με αυτά τα εγκληματικά σχέδια.

Κίνημα πολύμορφο, με διαδηλώσεις, συγκέντρωση υπογραφών, παραστάσεις, παρεμβάσεις στη Βουλή, πρωτοβουλίες της ΕΕΔΥΕ, των συνδικάτων, άλλων φορέων του μαζικού κινήματος, ώστε να διατρανωθεί η λαϊκή θέληση:

  • ΟΧΙ στις βάσεις και τα πυρηνικά.
  • Να καταγγελθεί η «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» με τις ΗΠΑ.
  • Να κλείσει η βάση της Σούδας και οι άλλες αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις.
  • Απεγκλωβισμός της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, καμία συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Ολοι στον αγώνα, λοιπόν, γιατί ο λαός μας και εδώ στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη την Ελλάδα είναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτών των κινδύνων, αντιμέτωπος με την τουρκική προκλητικότητα, τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, αλλά και με το δράμα των ξεριζωμένων από τους πολέμους, που η ζωή τους κρέμεται από μια κλωστή, είτε στα ταξίδια θανάτου είτε στα κολαστήρια των νησιών είτε στα παζάρια των ισχυρών.

Η εργατική τάξη θα ανταποκριθεί στην ιστορική της αποστολή

Είμαστε αντιμέτωποι με ένα πλέγμα εξελίξεων που η οικονομία και η εξωτερική πολιτική καθορίζονται από τις κοινές στρατηγικές επιλογές μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, και την κυβερνητική εναλλαγή τους.

Η δεκαετία που πέρασε, με τα τρία μνημόνια, τη βίαιη καθίζηση στο λαϊκό εισόδημα, στο Ασφαλιστικό, στην Υγεία κ.λπ., έδειξε τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος και τα μεγάλα προβλήματά του.

Με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο αυτό το σύστημα πήρε μια ανάσα, όμως τα προβλήματα παραμένουν και περιπλέκονται, και οι προοπτικές ανάπτυξης δεν είναι τόσο ρόδινες όσο προσπαθεί να τις παρουσιάσει η ΝΔ. Και με δεδομένες τις γενικότερες διεθνείς εξελίξεις, οι δυσκολίες που θα υπάρχουν θα δυναμώσουν.

Σε κάθε περίπτωση, η σοσιαλιστική οικονομία - κοινωνία θα έρχεται στην επιφάνεια ως αναγκαιότητα, με όλο και μεγαλύτερη ένταση.

Οσο κι αν οι σειρήνες της αντίδρασης και του οπορτουνισμού τραγουδάνε το τέλος της Ιστορίας, το τέλος της εργατικής τάξης και του κινήματός της, η ζωή τούς διαψεύδει.

Η εργατική τάξη θα ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο, στην ιστορική της αποστολή: Στην οριστική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Κι αυτό γιατί έχει τη δύναμη που σχετίζεται με τη συγκεντρωμένη βιομηχανοποιημένη παραγωγή. Από αυτό απορρέουν αρετές όπως η συλλογικότητα, η συνειδητή πειθαρχία, η απαράμιλλη αντοχή στις δυσκολίες, δοκιμασμένες σε μεγάλους ταξικούς αγώνες.

Με διδάγματα θετικά και με αδυναμίες βεβαίως, που πρέπει να μελετάμε, από τη σκοπιά της εργατικής πρωτοπορίας, της εξέλιξης του σκληρού ταξικού αγώνα.

Η εργατική τάξη κατακτά αυτήν τη θέση όχι αυθόρμητα, αλλά με την επαναστατική θεωρία και δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος, της συνειδητής και οργανωμένης δηλαδή πρωτοπορίας της.

Η ύπαρξη επαναστατικού προγράμματος, η πίστη στην κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, οι αρχές συγκρότησης ΚΚ, η επεξεργασμένη μελέτη της ιστορικής μας πείρας αναμφισβήτητα συνιστούν σύγχρονα όπλα, μας δίνουν υπεροχή, το θέμα όμως είναι πώς τα χρησιμοποιούμε με δημιουργικό και εύστοχο τρόπο στην καθημερινή μας δράση και προσπάθεια.

Δεν φτάνει να εκτιμάμε την αξία των εργατικών αγώνων για άμεσες διεκδικήσεις και το ρόλο του Κόμματος σε αυτούς. Κριτήριο αξιολόγησης αποτελεί κατά πόσο αυτοί βοηθούν στην πρόοδο της πολιτικής συνείδησης.

Κριτήριο προόδου είναι η ανάπτυξη της κομματικής οικοδόμησης στους εργασιακούς χώρους και η κοινωνική σύνθεση των γραμμών του Κόμματος, η ηλικιακή σύνθεση και η συμμετοχή γυναικών.

Κριτήριο αποτελεί η σταθερή πρόοδος στην άνοδο της θεωρητικής, πολιτικής και οργανωτικής στάθμης του Κόμματος, η βελτίωση της ικανότητας καθοδήγησης και σύνδεσης με την εργατική τάξη, ξεκινώντας από την ΚΕ και φτάνοντας έως την ΚΟΒ.

Σκοπός της καθημερινής μας προσπάθειας η έμπρακτη ανάδειξη της εργατικής τάξης ως επαναστατικής πρωτοπορίας

Τα σύνθετα καθημερινά καθήκοντα δεν πρέπει να μας αποτραβούν από το κύριο και βασικό, να κάνουμε δουλειά υποδομής, ώστε το Κόμμα να είναι προετοιμασμένο, να μην αιφνιδιάζεται σε στροφές και απότομες καμπές, να έχει πάντα τη δυνατότητα έγκαιρης πρόγνωσης και προσαρμογής, χωρίς να χάνει τον κύριο στόχο του.

Είναι αδύνατον να παρακολουθούμε ολοκληρωμένα την πορεία της δουλειάς μας, να την κρίνουμε με απαιτητικότητα, να βλέπουμε και να διορθώνουμε έγκαιρα λάθη και παραλείψεις, αν δεν έχουμε κατακτήσει και ατομικά την ικανότητα να κρίνουμε τον υποκειμενικό παράγοντα, υπολογίζοντας και τις συγκεκριμένες αντικειμενικές συνθήκες, τους όρους που υπάρχουν ανεξάρτητα από τη δική μας θέληση και επιθυμία, από τη δική μας παρέμβαση.

Η ελληνική αλλά και η παγκόσμια πείρα επιβεβαιώνει ότι, με εξαίρεση εκεί που δημιουργήθηκαν συνθήκες επαναστατικής κατάστασης και η εργατική τάξη πήρε και κράτησε - όσο κράτησε - την εξουσία, η ιδεολογικοπολιτική επιρροή και δύναμη του Κόμματος ήταν αναντίστοιχη, σε σύγκριση με την πρωτοπόρα μαχητική δράση του στον αγώνα, με τη συνέπειά του, την ανιδιοτέλεια και την προσφορά του σε αμέτρητες θυσίες, με το γεγονός ότι κατά κανόνα έχουν επιβεβαιωθεί οι προβλέψεις, οι προειδοποιήσεις προς τον λαό.

Δεν είναι κάτι το παράξενο. Η εργατική τάξη, μόνο όταν κατακτά την πολιτική εξουσία και στην πορεία όσο προχωρεί η σοσιαλιστική οικοδόμηση, διαμορφώνει τις προϋποθέσεις να γίνει κυρίαρχη η ιδεολογία του σοσιαλισμού.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΚΚΕ βλέπει παθητικά τη δική του ευθύνη να συμβάλει στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης.

Αλλο η απαιτητικότητα από τον εαυτό μας, να πολεμάμε και να απαλλασσόμαστε, όσο πιο έγκαιρα γίνεται, από τις δικές μας αδυναμίες, ελλείψεις και λάθη, και άλλο να έχουμε την αυταπάτη ότι μπορεί να κυριαρχήσει η σοσιαλιστική συνείδηση μαζικά στις συνθήκες του καπιταλισμού.

Η απαιτητικότητα από τον εαυτό μας, η κριτική και αυτοκριτική εξέταση των αποτελεσμάτων της δράσης μας δεν μπορεί να γίνεται με τα ίδια κριτήρια που έχουν τα διάφορα αστικά κόμματα, τα κόμματα που έχουν αποδεχτεί να παλεύουν μόνο μέσα στα όρια αυτού του σάπιου συστήματος ή διαδίδουν στο λαό ότι ο καπιταλισμός μεταρρυθμίζεται σταδιακά σε σοσιαλισμό.

Αυτό που έχει πραγματικά τεράστια σημασία για εμάς είναι κατά πόσο οι δεσμοί του Κόμματος διευρύνονται και βαθαίνουν με επίκεντρο τα εργοστάσια, τα μεγάλα αστικά κέντρα, σε όλους τους τομείς της παραγωγής, της κοινωνικής ζωής.

Απορρίπτουμε χαρακτηρισμούς και ιδεολογικά εφευρήματα που συσκοτίζουν την ταξική ουσία, κρύβουν τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δύο βασικές τάξεις, την αστική και την εργατική.

Το ΚΚΕ παλεύει για να πάρει η ταξική πάλη την κατεύθυνση της τελικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και σε αυτήν την κατεύθυνση επιδιώκει να συνδέεται ο αγώνας όλων των τμημάτων της εργατικής τάξης αλλά και των λαϊκών μεσαίων στρωμάτων, για τη βελτίωση των όρων εργασίας και ζωής τους.

Σκοπός της καθημερινής μας προσπάθειας είναι η έμπρακτη ανάδειξη της εργατικής τάξης ως επαναστατικής πρωτοπορίας και όχι στενά μιας πρωτοπορίας μόνο για τους συνδικαλιστικούς λαϊκούς αγώνες.

Να τείνουν όσο γίνεται περισσότερο λαϊκά τμήματα μεσαίων στρωμάτων σε κοινή δράση και συμμαχία με την εργατική τάξη, ώστε να εκφράζεται η κοινωνική συμμαχία με μαζικούς, όσο γίνεται, όρους.

Σήμερα οι συνθήκες δράσης και οι απαιτήσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες, πιο σύνθετες

Εχουμε επίγνωση ότι το εργατικό κίνημα και οι σύμμαχοί του στην Ευρώπη και στην Ελλάδα είναι σε μια φάση μεγάλης υποχώρησης, δυσαρέσκειας, αλλά και σχετικής ακινησίας, παρά τις συχνές εκδηλώσεις οικονομικής κρίσης και όξυνσης των προβλημάτων.

Αγώνες έγιναν, όμως αυτοί δεν μπόρεσαν να διαφοροποιήσουν θετικά τον συσχετισμό δυνάμεων. Το αντίθετο, μάλιστα, συνέβη σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Στην Ελλάδα ένα σημαντικό μέρος εργατών και εργατριών, λαϊκών μαζών «κουράστηκαν» ή απογοητεύτηκαν, γιατί οι συνδικαλιστικοί αγώνες δεν έφεραν άμεσα αποτελέσματα.

Ενα άλλο μέρος εργαζομένων κρατά ακόμα στάση αναμονής, περιμένοντας, μάταια βέβαια, ότι κάπου θα μπει ένα τέλος στα βάρβαρα μέτρα, ελπίζοντας ότι από τα πάνω μπορεί κάποια αλλαγή να γίνει.

Κυριαρχεί η στάση των μειωμένων απαιτήσεων. Αυτά τα δεσμά «πλέκονται» γύρω από τον εργάτη, τον υπάλληλο, τον φτωχό αυτοαπασχολούμενο και αγρότη, από τα πρώτα βήματα της ζωής του, και βεβαίως ενισχύονται αποφασιστικά στο χώρο δουλειάς, ενώ έχει προετοιμαστεί η συνείδηση να θεωρεί τον ιδιώτη καπιταλιστή αυτόν που δίνει δουλειά, αυτόν που διανέμει τα εισοδήματα.

Στο φόβο αλλά και στην αυταπάτη, στην απάθεια και στην απογοήτευση, εκφράζεται δυστυχώς η αδυναμία της βαθύτερης κατανόησης της σχέσης οικονομίας και πολιτικής, του ταξικού χαρακτήρα των κομμάτων.

Εκφράζεται από άνδρες και γυναίκες των λαϊκών οικογενειών η άγνοια για το τι είναι και πώς λειτουργεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, τι είναι αυτό που λέμε ο επαναστατικός ρόλος της εργατικής τάξης, εκφράζονται οι εδραιωμένες αστικές κοινοβουλευτικές αυταπάτες.

Οπωσδήποτε υπάρχουν ευθύνες και στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και στο Κόμμα μας, που δεν μπόρεσαν έγκαιρα να απεμπλακούν από το αστικό δίκτυο ενσωμάτωσης, διαχρονικά, με τη συμμετοχή, στήριξη ή ανοχή αστικών κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών και κυβερνήσεων, είτε με τη σοσιαλδημοκρατία, είτε δήθεν λύσεων προσωρινής σωτηρίας, οικουμενικού δήθεν χαρακτήρα και βάλε.

Σήμερα, όλα μοιάζουν να είναι εναντίον μας, ενώ η πορεία του καπιταλισμού παρέχει σήμερα πολύ περισσότερες αποδείξεις για την αναγκαιότητα της στρατηγικής επιδίωξης του ΚΚΕ για τον σοσιαλισμό.

Η δε ιστορική μας πορεία έδειξε πόσο αναγκαία είναι πάντα η διόρθωση λαθών του παρελθόντος, όχι μόνο στη στρατηγική του ΚΚΕ αλλά και διεθνώς.

Ομως, συντρόφισσες και σύντροφοι, το επισημαίνουμε ξανά:

Το ότι καταφέραμε να ξεπεράσουμε και τη Σκύλλα του αστισμού και τη Χάρυβδη του ρεφορμισμού, του οπορτουνισμού και ότι καταφέραμε να κρατήσουμε όρθιο το Κόμμα μας με συνεχή δράση, καθημερινή παρουσία στον αγώνα και στις πολιτικές εξελίξεις, δεν μας εφησυχάζει.

Σήμερα οι συνθήκες δράσης και οι απαιτήσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες, πιο σύνθετες.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα μπουν μπροστά για να αλλάξει ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός

Σήμερα ο λαός και η νεολαία έχουν απέναντί τους ένα μονομπλόκ όλων των δυνάμεων του κεφαλαίου, αποφασισμένο να υπερασπιστεί τη στρατηγική του, τσακίζοντας τις λαϊκές ανάγκες, άρα η όποια στάση αναμονής, πίστωση χρόνου κ.λπ. θα πληρωθεί πολύ ακριβά.

Η λαϊκή αντίδραση και κινητοποίηση δεν πρέπει να περιμένει παθητικά τη νέα κυβέρνηση της ΝΔ, για να δει αν θα δώσει κι αυτή κάνα ψίχουλο που θα περισσέψει από το τραπέζι των ομοτράπεζών της καπιταλιστών.

Η λαϊκή αντίδραση και κινητοποίηση δεν πρέπει ξανά να στοιχηθεί πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ και «κάθε τέτοιο κατεργάρη» που τον δοκίμασε κι αυτόν ξαποστέλνοντάς τον προς στιγμήν...

Ο λαός μας χρειάζεται να «πάρει οριστικό διαζύγιο» από τα κάλπικα αφηγήματα της άρχουσας τάξης.

Να πάψει να θεωρεί «αναγκαίο κακό» τις θυσίες στο βωμό των καπιταλιστών. Να βγάλει στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες του και να αλλάξει τον σημερινό αρνητικό γι' αυτόν συσχετισμό.

Οι εκλογικές μάχες που έδωσε το ΚΚΕ, μαζί με μεγάλο αριθμό ανθρώπων που συμπορεύονται μαζί μας, σε συνθήκες συντριπτικής υπεροχής της μοιρολατρίας, του «δεν υπάρχει άλλος δρόμος», της υποχώρησης και του συμβιβασμού, που φέρουν και τη σφραγίδα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αφήνουν παρακαταθήκες για τον λαό, για το μέλλον.

Παρακαταθήκη αποτελούν οι εκατοντάδες χιλιάδες που στήριξαν το ΚΚΕ στις βουλευτικές, στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.

Παρακαταθήκη είναι η θετική στάση ευρύτερων τμημάτων του λαού, που εκφράστηκε προεκλογικά.

Παρακαταθήκη και σημαντικό εφόδιο είναι οι θέσεις, η πολιτική του Κόμματος, η πρωτοπόρα δράση που αναπτύσσει σε όλα τα μέτωπα και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολύ περισσότερων εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι, είτε ψήφισαν είτε όχι το ΚΚΕ, μπορούν να εκφράσουν και τώρα την εμπιστοσύνη τους στο ΚΚΕ, γιατί ξέρουν ότι ανταποκρίνεται στις «προεκλογικές του δεσμεύσεις», με συνεπή και καθημερινή πάλη, προσπάθεια μέσα και έξω από τη Βουλή να μεγιστοποιείται η πίεση στην κυβέρνηση και στα υπόλοιπα αστικά κόμματα για μέτρα ανακούφισης, για καθυστέρηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, κάτι όμως που προϋποθέτει λαϊκή συμμετοχή στο δρόμο του αγώνα, στην απεργία, στη σύγκρουση με την εργοδοσία.

Γνωρίζουν ότι όλη η δύναμή του θα κατατεθεί στον αγώνα για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο, στην πάλη για να έρθει ο λαός στην εξουσία, να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.

Αλλωστε, αυτή είναι και η ουσία της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης που μας εμπιστεύθηκε ο λαός.

Απαιτεί θυσίες, υψηλό αίσθημα ευθύνης, όπως άλλωστε καθημερινά δείχνουν οι κομμουνιστές στους τόπους δουλειάς, βγαίνοντας πρώτοι μπροστά στη διεκδίκηση, στην αντιπαράθεση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους συνδικαλιστές τους.

Αυτή είναι η αντιπολίτευση που έχει ανάγκη η εργατική τάξη, μια αντιπολίτευση που κρίνεται καθημερινά, αλλάζει συσχετισμούς σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα μπουν μπροστά για να οργανωθεί η πάλη:

-- Για να αυξηθούν οι μισθοί, να επανέλθουν οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για όλους τους εργαζόμενους, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

-- Για να αυξηθούν οι συντάξεις, να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, να μπει φρένο στο νέο Ασφαλιστικό που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, που μετατρέπει περισσότερο την Ασφάλιση σε ατομική υπόθεση βάζοντας νέο μπουρλότο στα Ταμεία, που τα χρυσοπληρώνουν από τους μισθούς τους οι εργαζόμενοι.

--Για να μην περάσει, να μείνει ενενεργός ο νέος συνδικαλιστικός νόμος φίμωσης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

-- Να ανακουφιστούν εδώ και τώρα οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες από τη φοροληστεία. Τα μνημόνια μπορεί τυπικά να έχουν λήξει, αλλά η φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων, βασικό στοιχείο των μνημονιακών νόμων, καλά κρατεί.

-- Για να υψωθεί τείχος προστασίας στις λαϊκές κατοικίες, ενάντια στους πλειστηριασμούς που θα φουντώσουν το επόμενο διάστημα.

-- Για να αυξηθούν οι εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης, ριζωμένες σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης, να διευρύνεται η δύναμη του Κόμματος και της ΚΝΕ με νέους αγωνιστές και αγωνίστριες, για να αναπτύσσεται η κοινωνική συμμαχία των μισθωτών εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων αγροτών και ΕΒΕ, να αγκαλιάζει πιο πλατιά τις γυναίκες και τη νεολαία.

Για μια πραγματική καλύτερη ζωή για το λαό, πρέπει να βγει από τη μέση η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία

Για να μεταφραστούν οι σημερινές δυνατότητες σε μία πραγματική καλύτερη ζωή για όσους σήμερα χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους, την πλειοψηφία του λαού μας, ένα εμπόδιο πρέπει να βγει από τη μέση: Η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία.

Την αναρχία της καπιταλιστικής οικονομίας, που οικοδομείται με βάση το κέρδος, μπορεί να την ξεπεράσει μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας αξιοποιώντας όλες τις παραγωγικές δυνατότητες για την εξασφάλισης της ευημερίας του λαού, μετατρέποντας σε λαϊκή περιουσία όλα τα εργαλεία με τα οποία γίνεται η παραγωγή, καθορίζοντας το τι, πόσο, πού, από πόσους και ποιους θα παραχθεί, με γνώμονα όχι το κέρδος του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου αλλά τη συνδυασμένη κάλυψη των αναγκών του λαού.

Ετσι θα αξιοποιηθούν οι τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές που έχει η χώρα μας, οι υποδομές της, το πολυάριθμο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, μεγάλο μέρος του οποίου σήμερα βρίσκεται στην ανεργία ή χαραμίζεται σε μη παραγωγικές εργασίες.

Μόνο έτσι θα εξασφαλιστούν η προστασία και ο σεβασμός στο περιβάλλον, που σήμερα θυσιάζεται στο βωμό των κερδών των καπιταλιστών.

Πραγματική δημοκρατία και συμμετοχή του λαού σε όλο το φάσμα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής μπορεί να εξασφαλίσει μόνο η εργατική εξουσία.

Μία εξουσία με θεμέλιο τους ίδιους τους τόπους δουλειάς, που σε τίποτα δεν μοιάζει με τη σημερινή δημοκρατία, που σταματάει ακριβώς έξω από αυτούς τους χώρους, γιατί ταυτίζεται με τη δικτατορία του κεφαλαίου.

Ο κάθε εργαζόμενος θα έχει τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο, αλλά και το βήμα, για να ενημερωθεί, να δραστηριοποιηθεί, να πει τη γνώμη του, να προσφέρει, να συμμετέχει στην άσκηση της εξουσίας.

Πραγματική ελευθερία μπορεί να υπάρξει μόνο σε μια κοινωνία ελεύθερη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οπου ο καθένας θα παίρνει ολοκληρωμένη μόρφωση, θα μπορεί να αναπτύξει τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντά του και την προσωπικότητά του, να θέσει τις ικανότητές του στην υπηρεσία του κοινού καλού.

Γι' αυτό επιλέγουμε και συμμετέχουμε στην πάλη για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Γι' αυτό και αποτελεί μονόδρομο η συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, για όποιον δεν συμβιβάζεται με τα όρια που του επιβάλλουν το σύστημα, το κράτος, το κέρδος των αφεντικών.

Γιατί η εποχή μας εξακολουθεί να είναι εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Γι' αυτό και δεν τα διπλώνουμε, δεν υποχωρούμε. Γι' αυτό είναι βαθιά πεποίθησή μας ότι αυτό το έργο πρέπει να το τελειώσουμε.

Οπως μας προτρέπει και το σύνθημα του 45ου Φεστιβάλ:

«Με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμή μας... "...θα χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα..." τον Σοσιαλισμό».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ