Γι' αυτό, την επόμενη μέρα των εκλογών το θέμα δεν είναι ποιος και πώς θα εφαρμόσει τα μνημόνια, αλλά πώς θα τα αντιπαλέψουμε, θα εμποδίσουμε, θα καθυστερήσουμε κι αυτό απαιτεί δυνατό ΚΚΕ, για να οργανώσει τη λαϊκή αντεπίθεση στον άγριο χειμώνα που έρχεται. Κυβέρνηση θα προκύψει. Το ζήτημα άρα είναι να δυναμώσουν η λαϊκή αντιπολίτευση και πάλη. Και ποιος μπορεί να το κάνει αυτό;
Μήπως οι φασίστες της Χρυσής Αυγής που υπερασπίζονται σαν τα σκυλιά τα αφεντικά και το σύστημα; Οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα; Που έλεγαν ότι θα μπουν στη Βουλή και θα κυνηγήσουν τους κλέφτες και τελικά οι χρυσαυγίτες κυνηγούσαν ταλαιπωρημένους μετανάστες, Ελληνες φτωχούς εργάτες και μέσα στη Βουλή στηρίζανε τους εκμεταλλευτές;
`Η μήπως οι πρώην υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ οι διάφοροι Λαφαζάνηδες και σία, που δήλωναν ότι στηρίζουν την κυβέρνηση την ώρα που έφερνε το μνημόνιο; Που δεν είχαν ούτε τα κότσια να παραιτηθούν και έφτιαξαν το ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, αφού προκηρύχτηκαν οι εκλογές και είδαν ότι δεν θα είναι σε εκλόγιμες θέσεις στις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ Νο 1;
Να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση και πάλη στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν το σάπιο σύστημα. Αυτό κρίνεται σε αυτές τις εκλογές και εγγύηση γι' αυτό είναι μόνο το ΚΚΕ. Οσο πιο αποφασιστικά και σταθερά περπατήσουμε στο δρόμο της ανατροπής τόσο πιο κοντά θα φέρουμε τη λαϊκή νίκη. Οσο πιο αποφασιστικά και σταθερά παλεύουμε για την εργατική - λαϊκή εξουσία τόσο πιο αποτελεσματικοί θα γίνονται οι καθημερινοί αγώνες. Είναι η βασική προϋπόθεση για να ξεμπερδεύουμε με ό,τι βασανίζει τις λαϊκές οικογένειες.
«Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος αξιοπρέπειας. Απευθυνόμαστε σε πολίτες, σε εργαζόμενους. Πριν ρωτήσει κάποιος "γιατί ΚΚΕ", γιατί αυτό ρωτάτε και είναι εύκολη ερώτηση, ας ρωτήσει και μία φορά, αφού τους δοκιμάσατε όλους, "γιατί όχι ΚΚΕ". Ας ρωτήσει πρώτα τον εαυτό του, γιατί όχι ΚΚΕ» τόνισε χτες, μεταξύ άλλων, στους εργαζόμενους του ΕΦΕΤ, η υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ στην Α' Αθήνας, Λιάνα Κανέλλη.
Σημείωσε, επίσης, πως «το Γενάρη, όλοι οι υποψήφιοι του Κόμματος και όλοι οι τρέχοντες από πόρτα σε πόρτα και από σπίτι σε σπίτι λέγανε ότι το φθινόπωρο θα πάμε σε εκλογές. Πως ούτως ή άλλως θα υπάρξει και τρίτο μνημόνιο. Στο δημοψήφισμα λέγαμε "προσέξτε καλά" και μας κυνηγούσαν κάποια γκρουπούσκουλα και κάποιοι πεφωτισμένοι της τυπικότητας όταν κουβαλάγαμε το δικό μας ψηφοδέλτιο. Ο,τι και να ψηφίσετε, είναι ψεύτικο το δίλημμα. Πάλι είχαμε δίκιο, το "όχι" έγινε "ναι". Δεν κάνουμε όμως ιστορική ανάλυση. Μιλάμε για συλλογική και υποκειμενική εμπειρία μόλις επτά μηνών. Δεν πιστεύω ότι κάποιος άνθρωπος παθαίνει ούτε αμνησία, ούτε τοποθετείται μπροστά σε ένα θεμελιώδες "δεν ξέρω", λιπόθυμος και περιμένει να του πούνε πως να μάθει τι να ψηφίσει. Δεν πανηγυρίζει κανένας από το ΚΚΕ γι' αυτή τη δικαίωση. Δε μας κάνει και η καρδιά να χρησιμοποιούμε τη λέξη "δικαίωση"».
Παράλληλα, στάθηκε στα ψεύτικα διλήμματα που τίθενται πριν την κάλπη, όπως το παλιό και το καινούριο. «Τι είναι νέο στην ΕΕ; Τι είναι το νέο στις προτάσεις του συμπεφωνημένου με 222 ψήφους μνημονίου και με "αντάρτικο" που έρχεται κατόπιν εορτής; Είναι νέα η πρόταση για απλή αναλογική; Γενικευμένο αίτημα από το 1974 και μπαίνει 10 μέρες πριν τις εκλογές; Αυτά είναι τα ψέματα τα βαθιά, που παγίδεψαν κόσμο».
Κλείνοντας, η Λ. Κανέλλη υπογράμμισε: «Το ΚΚΕ είναι βιολογικό προϊόν. Απλώς διατίθεται χωρίς μεταλλάξεις, σταθερά, σε προσιτή τιμή. Δεν είναι ανάγκη να το πληρώσεις επτά φορές επάνω. Γιατί ΚΚΕ; Γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος».
Σε αυτό το πλαίσιο, το ΚΚΕ απαντούσε και σε όσους εργαζόμενους το καλούσαν καλοπροαίρετα, ως μια δύναμη που την εμπιστεύονται, να «μπει» σε μια τέτοια «κυβέρνηση της Αριστεράς» με τον ΣΥΡΙΖΑ ή, τουλάχιστον, να την ανεχτεί σε 5 - 10 ζητήματα για την ανάκτηση ορισμένων απωλειών του λαού: Το ΚΚΕ εξηγούσε ότι μπαίνοντας σε μια κυβέρνηση διαχείρισης του συστήματος, όχι μόνο δε θα εγγυόταν καμία ανακούφιση του λαού, καμία ανάκτηση εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά θα ακυρωνόταν ως Κομμουνιστικό Κόμμα, ως κόμμα που παλεύει στην πρώτη γραμμή για τα συμφέροντα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Θα γινόμασταν το «ριζοσπαστικό δεκανίκι» σε μια κυβέρνηση που, αντικειμενικά, υπακούοντας στους σιδερένιους οικονομικούς νόμους του καπιταλισμού, θα συνέχιζε την αντιλαϊκή πολιτική για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Η «κυβέρνηση της αριστεράς» στην Ελλάδα, όπως και οι πρόγονοί της σε όλο τον κόσμο - από τις κυβερνήσεις της «αλλαγής» και της «κεντροαριστεράς», μέχρι τις κυβερνήσεις ακόμα και με τη συμμετοχή Κομμουνιστικών Κομμάτων - όχι μόνο δεν ανακούφισε το λαό και δεν αναπλήρωσε τις τεράστιες απώλειές του στα χρόνια της κρίσης, όχι μόνο δεν κινήθηκε σε κατεύθυνση κάλυψης των σύγχρονων αναγκών του, αλλά, αντίθετα, πρόσθεσε ένα νέο βάρβαρο μνημόνιο στην πλάτη του, για λογαριασμό του κεφαλαίου.
-- Πρώτα πρώτα, η «κυβέρνηση της αριστεράς» στηρίχτηκε στην ανάδειξή της από σημαντικά τμήματα του κεφαλαίου, με την προσδοκία ότι αυτή θα μπορέσει καλύτερα να διαπραγματευτεί μια χαλάρωση της περιοριστικής οικονομικής πολιτικής, που θα έδινε μεγαλύτερα περιθώρια κρατικής στήριξης των εγχώριων ομίλων, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την κοινωνική συναίνεση.
-- Ηδη, πριν αναλάβουν την αστική διακυβέρνηση, ο Αλ. Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έδιναν διαβεβαιώσεις για τη «συνέχεια του κράτους», για το σεβασμό τους στις στρατηγικές επιλογές του εγχώριου κεφαλαίου για συμμετοχή στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και στις δεσμεύσεις που προκύπτουν από αυτήν.
-- Στο πλαίσιο της «συνέχειας του κράτους», σε όλο το 7μηνο, που κατέληξε στο νέο μνημόνιο, η «κυβέρνηση της αριστεράς» απέδειξε ότι αποτελεί όργανο της εξουσίας του κεφαλαίου: Εβαλε χέρι στα αποθεματικά και διαθέσιμα Ταμείων και δημόσιων οργανισμών για να πληρώνει τα δάνεια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, έδωσε φοροαπαλλαγές και διευκολύνσεις σε επιχειρηματικούς ομίλους, διέγραψε χρέη που προέρχονται ακόμα και από λαθρεμπόριο, απέρριψε κάθε πρόταση νόμου ή τροπολογία του ΚΚΕ για την ανακούφιση του λαού, έστησε «κοινωνικούς διαλόγους» για να «θάψει» μαζί με την εργοδοσία κάθε σκέψη για ανάκτηση απωλειών, άφησε έρμαια τους εργαζόμενους στις επιθέσεις του κεφαλαίου, με απολύσεις, μειώσεις μισθών την περίοδο των κεφαλαιακών ελέγχων κ.ά.
-- Εξίσου χαρακτηριστικό είναι ότι και σήμερα, μετά την υπογραφή του νέου βάρβαρου μνημονίου, πυκνώνουν οι δηλώσεις αστικών επιτελείων εντός και εκτός Ελλάδας ότι μια κυβέρνηση με πρωταγωνιστικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη κατάλληλη να περάσει τις νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, διασφαλίζοντας τις μικρότερες δυνατές εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις...