Οσο για την αμερικανοβρετανική, τρισδιάστατη συμπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας «Ant-Man» 3D (2015) σε σκηνοθεσία Πέιτον Ριντ, επιβεβαιώνει ότι η ταυτόσημη δραματουργία στα φιλμ με σούπερ ήρωες κάνει τη θέαση των ταινιών του είδους τελετουργία «αυτοϊκανοποίησης», δεδομένου ότι ξέρεις ακριβώς τι θα ακολουθήσει. Ο «Ant-man», ο νέος σούπερ ήρωας της Marvel, δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτός, όσο περισσότερο μικραίνει - φορώντας ένα ειδικό κοστούμι - και φτάνει σε μέγεθος μερμηγκιού, τόσο η μυική του δύναμη αυξάνει... Με ένα συμπληρωματικό δε κράνος, μπορεί να ελέγχει στρατιές μερμηγκιών και στο τέλος μπορεί να σώσει τον κόσμο. Ενας τρόπος για να μην κοιμηθεί κανείς στην αίθουσα, είναι να αφεθεί στη... γοητεία των εφέ. Αν αυτό δε λειτουργήσει, τότε προσπαθήστε να διαβάσετε το φιλμικό κείμενο με άξονα τη σχέση Χόλιγουντ και ιμπεριαλιστικών υπηρεσιών - μυστικών τε και φανερών - και αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής με ζώνες πολέμου, που τώρα πια έφτασε η ώρα να «καθαριστούν» με αιματηρές στρατιωτικές επεμβάσεις, από τους ίδιους που πάλεψαν και πλήρωσαν αδρά για να τις καταστήσουν «βρώμικες»...
Πρεμιέρα και για την αμερικάνικη κωμωδία, την τοποθετημένη στη Νέα Υόρκη, «Ερωτας Χωρίς Δεσμεύσεις» (2015) «Sleeping with Other People», σε σκηνοθεσία της Λέσλι Χέντλαντ. Ταινία καταστάσεων, γευστικό μείγμα αστείας κωμικότητας, λεπτού χιούμορ και χάπι εντ, με διαλόγους που εγγυώνται καλά γκαγκς. Ενα ζευγάρι δεν πιστεύει στη μονογαμία, θέλει να παραμείνουν φίλοι σε σχέση πλατωνική, δεν καταφέρνουν όμως να το τηρήσουν. Μια εκδοχή του αιώνιου θέματος: είναι δυνατή η φιλία ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα; Ποια η σημασία της φιλίας στο πλαίσιο της ερωτικής αλχημείας;
Τέλος, πρεμιέρα απόψε και για την ιταλική παραγωγή του Σαβέριο Κοστάντζο - του Ιταλού σκηνοθέτη με την πιο «απόλιδα» ποιητική - «Πεινασμένες Καρδιές» (2014) «Hungry Hearts». Κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Μάρκο Φραντσόζο «Το λουλακί παιδί», όπου ο σκηνοθέτης αξιοποιεί τις δυναμικές του θρίλερ, που θέτει στην υπηρεσία ενός στοχασμού πάνω στο ρόλο του γονιού, σε μια εποχή που τα παιδιά μετατρέπονται σε αντικείμενα συναισθηματικής κατανάλωσης. Μια Ιταλίδα κι ένας Αμερικανός στη Νέα Υόρκη, η φιλία φέρνει ερωτικό πάθος κι εκείνο καταλήγει σε εγκυμοσύνη, γάμο και τη γέννηση ενός «ξεχωριστού» παιδιού, όπως εμμονικά πιστεύει η μητέρα του, αφού το είπε κάποια «μάγισσα» επί πληρωμή. Η μητέρα κρατά το παιδί «αποστειρωμένο» από το δυτικό τρόπο ζωής, προσφέροντάς του μεταφυσικές, εναλλακτικές λύσεις και πιστεύω, απομακρύνοντάς το απ' τον πατέρα, ανοίγοντας μαζί του συγκρουσιακό μέτωπο...
Παραγωγή: «Umberto D.» Ιταλία, (1953)
...που σπρώχνει τον Ροσελίνι να πειραματίζεται. Βλέπει στο ηφαίστειο ένα συμβολικό στοιχείο, απειλητικό κι έτοιμο να εκραγεί, που θρέφεται από το δράμα και τη σύγκρουση, που ο σκηνοθέτης ερμηνεύει σύμφωνα με μια πολλαπλότητα οπτικής. Ο ρόλος της Κάριν προοριζόταν για την Αννα Μανιάνι, με την οποία ο Ροσελίνι είχε ερωτική σχέση. Τώρα έχει η Μπέργκμαν ερωτική σχέση με το σκηνοθέτη και γι' αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο του σκανδαλιστικού Τύπου. Σαν την Κάριν εκτεθειμένη στα βλέμματα των ιθαγενών. Αλλά και ο Ροσελίνι βρίσκεται στο περιθώριο του επίσημου σινεμά, που ποτέ δεν τον αποδέχτηκε ολοσχερώς και πεπεισμένα...
Με τους: Ινγκριντ Μπέργκμαν, Μάριο Βιτάλε κ.ά.
Παραγωγή: «Stromboli, Terra di Dio», Ιταλία (1950)
Με τους: Κατρίν Ντενέβ, Ζαν Πολ Μπελμοντό, Μισέλ Μπουκέ, κ.ά.
Παραγωγή: «La sirene du Mississipi», Γαλλία (1969)