ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 17 Σεπτέμβρη 2016
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΗ ΔΕΘ
Την πραγματική δύναμη την έχει ο λαός και τη δύναμη αυτή δεν την έχει δείξει ακόμα

Αποσπάσματα από τη συζήτηση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τους δημοσιογράφους, στο πλαίσιο της προχτεσινής συνέντευξης Τύπου στη Θεσσαλονίκη

Μετά την εισηγητική ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Πέμπτη 15/9 στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της 81ης ΔΕΘ, ακολούθησε συζήτηση με τους δημοσιογράφους.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε χτες ολόκληρη την εισηγητική ομιλία, ενώ σήμερα ολοκληρώνει το σχετικό ρεπορτάζ, δημοσιεύοντας αποσπάσματα από τη συζήτηση του Δ. Κουτσούμπα με τους δημοσιογράφους.

***
Για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων, τη δημιουργία ξενοφοβικών και ρατσιστικών αντιλήψεων, καθώς και τις ευθύνες της κυβέρνησης γύρω από το θέμα, ο Δ. Κουτσούμπας σημείωσε τα εξής:

«Ευχαριστώ για την ερώτηση, μου δίνετε την ευκαιρία, για άλλη μια φορά, να πω, παρότι για το ΚΚΕ είναι καθαρό και το έχουμε πει σε όλους τους τόνους και απ' την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε το προσφυγικό πρόβλημα, αλλά και με αφορμή την υπόθεση του Ωραιοκάστρου, ότι πρέπει να είναι μακριά απ' τον εργαζόμενο λαό μας, τη νεολαία μας, όλες αυτές οι ξενοφοβικές, ρατσιστικές αντιλήψεις, οι οποίες δεν προάγουν ούτε την αξία του ανθρωπισμού, ούτε ταιριάζουν με εργαζόμενους, πολύ περισσότερο με ανθρώπους. Είμαστε στη Θεσσαλονίκη, σε μια περιοχή που είναι προσφυγομάνα, που έχει ζήσει ξεριζωμούς, έχει ζήσει κατατρεγμούς και πολλές οικογένειες και οι απόγονοί τους έχουν ακόμα τα βιώματα και τις μνήμες ζωντανές. Είναι απαράδεκτα αυτά τα φαινόμενα και πρέπει να καταδικαστούν απ' όλους μας.


Την ίδια στιγμή, θα πρέπει να δούμε και τις κυβερνητικές ευθύνες. Υπάρχουν ευθύνες για το πώς αντιμετωπίζει όλα αυτά τα ζητήματα και για το ότι δεν παίρνει υπόψη ακόμα και τις προτάσεις που έχει κάνει το ΚΚΕ επανειλημμένα, για παράδειγμα για το ζήτημα της εκπαίδευσης των μικρών παιδιών που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στα κέντρα φιλοξενίας στην Ελλάδα.

Πρέπει να υπάρχει λύση και μέσα στους χώρους φιλοξενίας για τα νήπια, τις μικρές ηλικίες, όπου μπορούν να οργανωθούν μαθήματα και να συνεχιστεί η εκπαίδευσή τους και έξω σε γειτονικά σχολεία κοντά σε κέντρα φιλοξενίας, κυρίως τις απογευματινές ώρες. Το πρωί μπορεί να λειτουργεί το δημοτικό ή το γυμνάσιο, το απόγευμα μπορεί να υπάρχει ειδική τάξη για προσφυγόπουλα, που να ικανοποιεί τις ιδιαίτερες ανάγκες τους σε γλώσσα, σε μαθησιακές δυσκολίες.

Να παίρνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα, όπως παίρνονται και για τα Ελληνόπουλα, το οποίο δεν το υπολογίζουμε πάντα κι αυτό γιατί δεν παίρνονται αντίστοιχα μέτρα. Για παράδειγμα, δεν χρειάζονται καθαρίστριες στα σχολεία; Δεν πρέπει να εξασφαλίζεται και να μεριμνά το κράτος, η πολιτεία, για τη σίτιση για το αν όλα τα παιδιά έχουν ένα πιάτο φαγητό, ένα σάντουιτς να φάνε τις ώρες του σχολείου; Δεν πρέπει να εξασφαλίζεται η υγειονομική φροντίδα αυτών των παιδιών; Και των Ελληνόπουλων και των προσφυγόπουλων; Το ίδιο πρέπει να ισχύσει, δηλαδή να κάνουν όλα τα εμβόλια, να αντιμετωπίζονται ασθένειες γιατί τα μικρά παιδιά πάντα αρρωσταίνουν, σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να είναι προσφυγόπουλο κάποιο παιδί για να αρρωστήσει ή να έχει μια μεταδοτική ασθένεια.


Ομως, αυτά το κράτος πρέπει να τα προβλέπει, η πολιτεία πρέπει να τα προβλέπει έγκαιρα και να παίρνονται έγκαιρα τα μέτρα, πριν ακόμα αρχίσει η σχολική χρονιά και πριν ακόμα δημιουργηθεί μια τέτοια κατάσταση, που οδηγεί σε αυτό το απαράδεκτο γεγονός που ζήσαμε και ζούμε όλοι αυτές τις μέρες, με αφορμή την περίπτωση του Ωραιοκάστρου».

Προπαγάνδα που δίνει πάτημα στην κυβέρνηση να το παίζει «αριστερή» και «προοδευτική»

-- Είπατε πριν στην εισήγηση ότι υπάρχουν και κάποια κόμματα που βοηθάνε την κυβέρνηση στην πολιτική της, ποια είναι αυτά;

-- Ολα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, όπως και ΜΜΕ που είτε συμπαθούν περισσότερο τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ ή άλλα πολιτικά κόμματα, δίνοντας στον κ. Τσίπρα τη δυνατότητα να παίζει το παιχνίδι του δήθεν αριστερού που προβάλλει αυτός, του δήθεν προοδευτικού, του δήθεν σοσιαλιστή, του δήθεν κοινωνικά ευαίσθητου.

Και η προπαγάνδα που κάνουν αντίστοιχα τέτοια πολιτικά κόμματα απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, του δίνει πατήματα για να εγκλωβίζει έναν κόσμο πραγματικά αγωνιστή, να κρατάει το εργατικό - λαϊκό κίνημα και τις κινητοποιήσεις όσο γίνεται στην κατάσταση του «περίμενε, μήπως και κάνει και κάτι καλό αυτό το παιδί» και πάει λέγοντας.

Αυτή είναι η κυρίαρχη λογική και σ' αυτήν τη λογική εμείς καλούμε όχι τα πολιτικά κόμματα και τις ηγεσίες, αλλά καλούμε τον εργαζόμενο λαό, αυτούς που εμπιστεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια και πέρυσι τον Σεπτέμβρη, τον Γενάρη τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του, με όλες εκείνες τις προεκλογικές διακηρύξεις και τις υποσχέσεις απ' τη ΔΕΘ εν ονόματι της αριστεράς, τώρα πλέον που είδαν τι εστί κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς», να έχουν την κατακτημένη πείρα τους και να πράξουν ανάλογα.

Να πράξουν δηλαδή το αυτονόητο για μας, να συμμετέχουν στους αγώνες του λαϊκού κινήματος, να βγουν ξανά στο δρόμο, να στηρίξουν τους αγώνες όσων πρωτοπόρα δρουν και αντιστέκονται σε αυτήν τη λαίλαπα, που συνεχίζει να έρχεται και δεν έχει σταματήσει. Να κλείσουν τα αυτιά στις σειρήνες που λένε «σιγά - σιγά βρε παιδιά θα βγούμε απ' το τούνελ».

Να ακούσουν τη φωνή του ΚΚΕ που τους προειδοποιούσε, που έλεγε κάποια πράγματα και που σήμερα συνεχίζει να σαλπίζει την αντίσταση, την πάλη, τον αγώνα έτσι ώστε και να πιεστούν οι διάφοροι κυβερνώντες για άμεσα μέτρα ανακούφισης, αν είναι δυνατόν να γίνουν αυτά, πράγμα δύσκολο το βλέπουμε, αλλά έστω κάποια πράγματα να γίνουν και από εκεί και πέρα να ανοίξει ένας δρόμος καλύτερος για το λαό μας, με ριζικές αλλαγές, με ριζικές ανατροπές. Ολα αυτά που κάποτε ήταν ως συνθήματα ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων, αλλά έμειναν στα χρονοντούλαπα και στα συρτάρια της αριστερής δήθεν εξουσίας.

Τα περί «μεγάλων αντιμνημονιακών μετώπων» τα έχει ζήσει στην πράξη ο λαός

-- Τόσο ο Π. Λαφαζάνης όσο και η Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησαν εδώ απ' τη ΔΕΘ για ένα μεγάλο δημοκρατικό αντιμνημονιακό μέτωπο. Η δική σας πόρτα παραμένει κλειστή για εκλογικές συνεργασίες;

-- Την πρόταση του κ. Λαφαζάνη και της κ. Κωνσταντοπούλου για δημοκρατικό μεγάλο αντιμνημονιακό μέτωπο την έχει γνωρίσει ο ελληνικός λαός και την έχει γευτεί μετά το 2012 πρώτα ως αξιωματική αντιπολίτευση αυτό το μέτωπο και μετά ως κυβέρνηση. Οι κύριοι αυτοί με τα κόμματά τους, τα δύο κόμματα στα οποία συμμετέχουν, τότε ήταν στην ευρύτερη συσπείρωση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με σοσιαλδημοκράτες, αριστερούς, σοσιαλιστές και άλλους και έφτιαξε τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κυβερνά εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, σε δύο - τρεις μήνες κλείνει δύο χρόνια στη διακυβέρνηση. Ηταν μέσα εκεί και απέτυχαν. Η πολιτική ακριβώς του δημοκρατικού αντιμνημονιακού μετώπου.

Με αποτυχημένες πολιτικές δεν μπορεί να υπάρξει καμία συζήτηση. Το ΚΚΕ συζητά πλατιά με όλο το λαό, άσχετα αν ανήκει στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, αν ήταν με τον κ. Λαφαζάνη ή με την κ. Κωνσταντοπούλου γνωστοί και φίλοι τα προηγούμενα χρόνια, ή συμμετέχουν στο κόμμα τους. Συζητάμε με όλους αυτούς, μέσα στους αγώνες, μέσα στο κίνημα, στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στις σχολές κι εκεί γίνεται η συζήτηση, βρίσκουμε τα προβλήματα κι εκεί τα παλεύουμε.

Κι εμείς αυτό το κάλεσμα απευθύνουμε σε όλο το λαό, χωρίς να βάζουμε ταμπέλες ούτε αριστερές, ούτε δεξιές, ούτε κεντρώες, ούτε κεντροαριστερές, αλλά να βάζει τη μοναδική ταμπέλα που λέει είμαι εργάτης, είμαι υπάλληλος, είμαι παιδί λαϊκής οικογένειας, φτωχός αγρότης. Και πρέπει ο καθένας να κοιτάξει μαζί με τον διπλανό του, όχι μόνος του, να οργανώσει την αντίστασή του, να οργανωθεί στο σωματείο, στο σύλλογο, στη συντονιστική επιτροπή αγώνα και να βγει στους δρόμους του αγώνα, με ένα σαφές πλαίσιο.

Γιατί, για δημοκρατία και ενάντια στα μνημόνια μιλάνε όλοι αυτήν τη στιγμή. Μιλάει απ' τη Χρυσή Αυγή μέχρι δεν ξέρω ποιος, και ο ίδιος ο Τσίπρας άμα τον ρωτήσεις λέει «κακό το μνημόνιο», για τη δημοκρατία μιλάει. Δηλαδή, ο ελληνικός λαός έχει χάσει πλέον τα «αυγά και τα πασχάλια».

Αρα, πίσω απ' τις λέξεις περί δημοκρατικών, αντιμνημονιακών μετώπων κ.λπ., κ.λπ., πρέπει να βλέπουμε τις πολιτικές προτάσεις, να βλέπουμε και το παρελθόν των ανθρώπων. Σε τι συνέβαλαν, για παράδειγμα, όλοι αυτοί. Συνέβαλαν σε αυτό το χάλι που βρίσκεται σήμερα η κοινωνία, η οικονομία, το εργατικό λαϊκό κίνημα, ο λαός. Συνέβαλαν στο να σπέρνονται περισσότερο και πιο εύκολα αυταπάτες μαζικά στο λαό και τώρα έρχονται να μας προτείνουν ξανά μια νέα αυταπάτη, για να πάθουμε τα ίδια και να βρεθούμε ξανά στα «περσινά ξινά σταφύλια».

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχουν κοινή αντιλαϊκή στρατηγική στόχευση

Απαντώντας σε ερώτηση για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και αν υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας μεταξύ τους στο μέλλον, παρότι σήμερα την αποκλείουν, ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε:

«Η κάλπικη αντιπαράθεση ανάμεσα σε διάφορα αστικά κόμματα και ανάμεσα κυρίως σε αυτό που λέγαμε παλιά, όπως θυμάστε και όπως θυμάται ο ελληνικός λαός, δικομματισμό, τώρα εκφράζεται με έναν νέο κάλπικο διπολισμό. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια μεριά και η ΝΔ από την άλλη. Επιμένουμε ότι είναι ψεύτικος, ότι είναι κάλπικος, γιατί στα κεντρικά, στα στρατηγικά ζητήματα κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.

Για παράδειγμα, και οι δυο τους είναι υπέρμαχοι της ΕΕ, αυτής της καπιταλιστικής ένωσης και μάλιστα υπέρμαχοι του να βαθαίνει αυτή η καπιταλιστική ένωση. Είναι υπέρμαχοι της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ και της συμμετοχής σε όλες τις επικίνδυνες αποστολές που κάνει το ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή, παντού στον κόσμο. Είναι υπέρμαχοι του να βρίσκονται και να έχουν την πραγματική εξουσία οι ιδιοκτήτες του πλούτου, το μεγάλο κεφάλαιο, και αυτούς εξυπηρετούν. Αυτές είναι οι στρατηγικές στοχεύσεις τους.

Δεν υπάρχουν διαφορές; Μα σαφώς και υπάρχουν. Ανάμεσα σε δύο πόλους και ψεύτικους πόλους και κάλπικο δίπολο, έτσι παίζεται το αστικό κοινοβουλευτικό παιχνίδι, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν και κάποιες διαφορές, επιμέρους ή συνολικότερες. Αφορά σε ζητήματα το πώς, για παράδειγμα, θα διαχειριστούν το ζήτημα της κρίσης. Κάποιοι μιλάνε για ορισμένα περιοριστικά μέτρα περισσότερα για το κεφάλαιο, κάποιοι για τους εργαζόμενους, κάποιοι λένε να υπάρχει μια δημοσιονομική χαλαρότητα.

Σε αυτά δεν τα έχουν βρει ούτε μέσα στην ΕΕ. Κυβερνήσεις ευρωπαϊκές έχουν διαπάλη γύρω από αυτά και αυτό εκφράζουν και οι ντόπιοι ουσιαστικά υπηρέτες τους και το πολιτικό προσωπικό τους και για μια σειρά άλλες τέτοιες πλευρές στις οποίες μπορεί να συναγωνίζονται.

Για παράδειγμα, ένας μιλάει για κάποιους αστικούς εκσυγχρονισμούς που πρέπει να γίνουν, κάποιος άλλος επειδή είναι πιο συντηρητικός, ο κ. Μητσοτάκης στην συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάει με κάπως πιο αναχρονιστικούς όρους και παρακολουθεί αυτόν τον αστικό εκσυγχρονισμό, στο πλαίσιο φυσικά του συστήματος, με καθυστέρηση πιθανά κάποιων μηνών ή κάποιων χρόνων, ίσως.

Αλλά, η ουσία βρίσκεται σε αυτά τα ζητήματα. Η στρατηγική στόχευση είναι η ίδια.

Εχουμε γνωρίσει, έχουμε πείρα παλιότερα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ο ελληνικός λαός θυμάται ότι ήταν το "φως" και το "σκότος", η "πρόοδος" ήταν το ΠΑΣΟΚ, το "σκότος και η αντίδραση" ήταν η ΝΔ, στα παλιά τα χρόνια. Και δεν ήθελε να βλέπει ο ένας τον άλλον στα προεκλογικά μπαλκόνια ή και μέσα στη Βουλή, στις διάφορες κοκορομαχίες και μετά ήρθε και έδεσε το πράγμα και τα βρήκαν μια χαρά, προκειμένου να διασώσουν τα κέρδη των ομίλων, το σύστημα και να εξακολουθεί να λειτουργεί αυτό το αστικό σύστημα.

Το ίδιο θα γίνει, με διαφορά φάσης βέβαια, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, αυτή είναι η πρόβλεψή μας.

Προς το παρόν, όμως, η επιλογή αν θέλετε και των Ευρωπαίων εταίρων - που τους ακούνε προσεκτικά και ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Τσίπρας - αλλά κυρίως και του κεφαλαίου, εγχώριου ή ξένου, που έχει επενδύσεις και δρα εδώ στην Ελλάδα και καταληστεύει τον πλούτο του ελληνικού λαού και τον ιδρώτα των εργαζομένων είναι αυτή. Ε, τους λέει "καθίστε βρε παιδιά, έτσι θα παιχτεί το δικομματικό παιχνίδι, έτσι θα πάμε σιγά - σιγά". Και παίζεται αυτό το παιχνίδι της ψεύτικης αντιπαράθεσης.

Απάντησα γύρω από το πώς χρησιμοποιείται η δήθεν αριστεροσύνη, και προοδευτικότητα, και κοινωνική ευαισθησία του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ από ΜΜΕ και από άλλες κοινωνικές δυνάμεις.

Και, βεβαίως, απευθυνόμενος ξανά στον ελληνικό λαό που μας ακούει αυτήν τη στιγμή θα ήθελα να τονίσω, να 'χει το νου του, να 'χει τα αυτιά και τα μάτια του ανοιχτά, να παρακολουθεί τις εξελίξεις, να μη γίνεται θύμα πολλές φορές μιας ψεύτικης προπαγάνδας που κάνουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ. Και να δει την πραγματικότητα, με βάση πλέον τη μεγάλη πείρα που διαθέτει όλα αυτά τα χρόνια, για το πώς έπαιξαν σε βάρος του, για το πώς τον κορόιδεψαν και για το πώς τελικά αυτοί πάλι τα βρήκαν είτε κυβερνητικά, είτε ανεχόμενοι ο ένας την πολιτική του άλλου.

Αλλωστε, να πω και το τετριμμένο, που το ξέρετε όλοι, το ξέρει και ο ελληνικός λαός, εφόσον έχουν ως βάση το μνημόνιο που ψήφισαν όλοι μαζί, ποια άλλη μαρτυρία χρειαζόμαστε ή ποιο άλλο επιχείρημα χρειαζόμαστε σε αυτό; Το τρίτο Μνημόνιο υλοποιείται συνέχεια των προηγούμενων. Ο κ. Τσίπρας συνέχισε τη βρώμικη δουλειά από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και πιθανόν αύριο να τη συνεχίσει ο ίδιος με άλλους, είτε να την συνεχίσουν άλλοι που θα έρθουν στη θέση του.

Ο λαός μας δεν πρέπει να πέφτει στην παγίδα τού να επιλέγει κάποιο διαχειριστή ίδιων αντιλαϊκών πολιτικών. Πρέπει να βλέπει ότι ίδιες είναι οι πολιτικές τους. Να μην υποτάσσεται στη μοιρολατρία, αν θέλετε, στην ανασφάλεια, στην κούραση, ότι "τελοσπάντων τους είδαμε όλους".

Ε όχι, δεν τους είδε όλους και κυρίως δεν έχει δείξει ο ίδιος ο λαός την πραγματική δύναμή του. Γιατί δύναμη είναι οι λαοί, δεν είναι αυτοί που κάθονται κάθε φορά στο σβέρκο του και με ψέματα ή με διάφορα άλλα τον κοροϊδεύουν, υποκλέπτουν την ψήφο του και ακολουθούν αντεργατικές, αντιλαϊκές πολιτικές για να ματώνει ο ίδιος. Ο λαός έχει δύναμη, δεν την έχει δείξει ακόμα. Αυτήν τη δύναμη πρέπει να την οργανώσει, να την καθοδηγήσει και να την οδηγήσει σωστά, έτσι ώστε να διώξει όλους αυτούς που έχουν την εξουσία, που έχουν την ιδιοκτησία και που λυμαίνονται τον πλούτο που αυτός παράγει».

Για τις γερμανικές αποζημιώσεις και τη στάση της κυβέρνησης

-- Με αφορμή τις εξελίξεις στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, με τελευταία την απόφαση της ΕΕ να βάλει στο αρχείο τη σχετική Αναφορά της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, θα ήθελα να μου πείτε τη θέση του ΚΚΕ.

-- Το ΚΚΕ, εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες, έχει αναδείξει αυτό το ζήτημα. Εχουν ευθύνη διαχρονικά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις γιατί το έβαζαν στο συρτάρι και δεν το διεκδικούσαν. Και όταν κάποιες κυβερνήσεις, ξεκινώντας παλιότερα απ' το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζοντας σήμερα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, το αναδεικνύουν, το αναδεικνύουν δυστυχώς μόνο στα λόγια, μόνο για εσωτερική κατανάλωση, για κέρδισμα ψήφων, για κοροϊδία αν θέλετε των αντιστασιακών, όλων των ανθρώπων που έχουν ευαισθησία γύρω από το ζήτημα και δεινοπάθησαν απ' τους ναζί και τους φασίστες εγκληματίες. Από 'κει και πέρα συνεχίζουν την ίδια τακτική.

Είναι κοροϊδία οι εξαγγελίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και άλλων τέτοιων δυνάμεων. Φαίνεται και από το γεγονός ότι πέρσι, η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ είχε κάνει Αναφορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στην Κομισιόν για να τοποθετηθούν η Επιτροπή και η πρόεδρος της Επιτροπής Αναφορών, Αναφορά την οποία στήριξε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με όλες της τις δυνάμεις και έκανε σοβαρή δουλειά μέσα στο Κοινοβούλιο και στις άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες.

Παρ' όλα αυτά, η προσπάθεια που έγινε σκόνταψε στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν εδέησε να δώσει μια διαβεβαίωση, μια γραπτή απόφαση ότι διεκδικεί η Ελλάδα και η κυβέρνησή της τις γερμανικές αποζημιώσεις. Αυτό ζήτησε η πρόεδρος της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου. Και παραμονή της συνεδρίασης της Επιτροπής, πριν λίγες μέρες, που θα αποφάσιζε το Ευρωκοινοβούλιο, στάλθηκε επιστολή του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων και ενός εκπροσώπου της κυβέρνησης, που έλεγε «ναι, οι γερμανικές αποζημιώσεις είναι ένα δίκαιο αίτημα» κ.λπ. Πράγμα που δεν κάλυπτε αυτό το ζήτημα και η Επιτροπή Αναφορών το απέρριψε, η Κομισιόν το απέρριψε, με ευθύνη τους βέβαια, δε βγάζουμε λάδι την ΕΕ, πατώντας όμως στο πάτημα που της έδωσε η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, η οποία αρνήθηκε εδώ και ένα χρόνο να στείλει κατηγορηματική δήλωση ότι διεκδικεί τις γερμανικές αποζημιώσεις και ότι ζητά να πάρει θέση το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα και απερρίφθη η πρόταση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας και της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Με αυτή τη λογική θα πάμε; Αυτή δυστυχώς είναι η «αριστερή» λογική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πάλη ενάντια στην ΕΕ πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη για άλλη εξουσία και οικονομία

-- Κύριε Κουτσούμπα, θα ήθελα ένα σχόλιο, αν θέλετε, για τις προτάσεις που υπάρχουν για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για να φύγουμε από την Ευρωζώνη και την ΕΕ.

-- Προφανώς δεν εννοείτε το περσινό, γιατί όταν ακούει δημοψηφίσματα ο ελληνικός λαός κουμπώνεται, γιατί άλλο ψηφίζει τη μια μέρα, άλλο του βγαίνει την άλλη. Βέβαια, πρέπει να έχεις και το νου σου, διότι όταν την προηγούμενη μέρα βλέπεις ότι ακόμα και το ερώτημα που σου βάζει στο δημοψήφισμα είναι κάλπικο, πρέπει να ψυλλιαστείς ότι «τούτοι εδώ για να μου βάζουν κάλπικο ερώτημα και για να μη βάζουν το πραγματικό ερώτημα που θέτει το ΚΚΕ, που έθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στη Βουλή, κάποιο λάκκο έχει η φάβα, κάτι φοβούνται». Αρα, γι' αυτό βάζουν μεσοβέζικα τα ερωτήματα, για να έχουν το άλλοθι να πουν ότι «ο λαός είπε έτσι, αλλά τέλος πάντων δεν εννοούσε ακριβώς αυτό, δεν εννοούσε μέχρι να φύγουμε και από το ευρώ και την ΕΕ, δεν εννοούσε να καταργήσουμε τα μνημόνια». Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Αρα, αυτό που έλεγε το ΚΚΕ πέρσι με το δημοψήφισμα του Ιουλίου, θα πρέπει να το πάρουμε υπόψη. Γιατί το έλεγε και γιατί προειδοποιούσε.

Αλλά το αφήνω αυτό, για να μην κάνουμε παρελθοντολογία, αλλά πολλές φορές τα ζητήματα έχουν σημασία και για το σήμερα. Εμείς θεωρούμε ότι τα δημοψηφίσματα δε λύνουν το πρόβλημα. Δεν είναι ούτε το απαύγασμα της δημοκρατίας, όπως λένε, ούτε το απαύγασμα της λαϊκής συμμετοχής. Χρησιμοποιούνται και κοντρολάρονται από το σύστημα, την ΕΕ και εδώ τους Ελληνες υποστηρικτές τους, τις κυβερνήσεις και από τα ΜΜΕ και από άλλους μηχανισμούς, όχι κυρίως από τα ΜΜΕ, αλλά από άλλους μηχανισμούς που θέλουν να ελέγξουν τη θέληση του λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό κουμπωνόμαστε απέναντι σ' αυτό το ζήτημα.

Δεύτερο ζήτημα είναι τι ερώτημα θα θέσεις στο δημοψήφισμα. Αν θέσεις, για παράδειγμα, αυτό που λένε κάποιες δυνάμεις έξοδο από το νόμισμα μόνο, έτσι ξεκομμένα, δηλαδή να φύγουμε από το ευρώ να πάμε στη δραχμή, πάλι θα σας πω «κάποιο λάκκο έχει η φάβα». Διότι και άλλες χώρες δεν έχουν ευρώ και δεν είναι στην Ευρωζώνη, είναι όμως στην ΕΕ, είναι σε άλλους οργανισμούς και άλλες συμμαχίες και οι λαοί τους το ίδιο υποφέρουν, τα ίδια αντεργατικά περνάνε και εκεί.

Το θέμα είναι ποια είναι η πολιτική σου πρόταση

Αρα, λοιπόν, το νόμισμα δε σου λύνει το πρόβλημα σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων για μια άλλη κοινωνία, για μια άλλη οικονομία όπου θα ικανοποιεί τα συμφέροντα των πολλών, που είναι οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι επιστήμονες, οι επαγγελματίες, αλλά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Αρα, λοιπόν, το πώς συνδυάζεις την πάλη για να φύγουμε απ' την Ευρωζώνη και από την ΕΕ συνολικά, από τη λυκοσυμμαχία λέμε εμείς, πρέπει να έχεις πρόταση προς τον ελληνικό λαό. Με ποια οικονομία θα φύγεις από 'κει, αλλά η οικονομία σου τι θα είναι, πάλι στα ιδιωτικά συμφέροντα; Πάλι με αναρχία της παραγωγής, όπως συμβαίνει στον καπιταλισμό, ή θα έχεις εσύ στα χέρια σου τον πλούτο της χώρας, τον ορυκτό πλούτο, την Ενέργεια, τη γη, όλα αυτά που λέγαμε πριν, το κρέας, τη ζάχαρη, τα τρόφιμα, τα φάρμακα, τους υδρογονάνθρακες;

Αυτό είναι το ζητούμενο, αν τα έχεις αυτά και μπορείς να κάνεις σχέδιο, αυτό που εμείς λέμε επιστημονικό κεντρικό σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελος των λαϊκών αναγκών, θα μπορέσεις να κατανείμεις τους πόρους που θα έχεις, να αναπτύξεις την παραγωγή, να ικανοποιήσεις λαϊκές ανάγκες και να οργανώσεις σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, με κατανομή του εργατικού δυναμικού και του επιστημονικού και του τεχνικού σε όλη τη χώρα και σε όλους τους κλάδους, αλλά πρέπει να το κάνεις ως κράτος, ως κοινωνική κρατική ιδιοκτησία.

Αν το έχεις στους ιδιώτες, Αμερικανούς, Γάλλους, Γερμανούς, Ελληνες κ.λπ., δεν γίνεται. Εκεί είναι ο ένας για τον άλλον λύκος, για το κέρδος τους. Ενώνονται μόνο για να βαρέσουν τον εργάτη και να του κατεβάσουν το μισθό για να έχουν αυτοί περισσότερο κέρδος. Εκεί μόνο είναι ενωμένοι, σε όλα τα υπόλοιπα τρώγονται μεταξύ τους. Τι οικονομία να αναπτύξεις έτσι, θα έχεις πάλι κρίση. Στον κύκλο της κρίσης θα έχεις μια μικρή ανάκαμψη, μετά βαθύτερη κρίση και άντε πάλι απ' την αρχή και ο λαός συνέχεια να είναι στη γωνία και να ματώνει.

Αρα, πρέπει να έχεις πολιτική πρόταση. Γι' αυτό λέμε εμείς ότι «γενικά έξω από την ΕΕ, έξω από το νόμισμα» δε λέει τίποτα, αν δεν το συνδέεις με το τι οικονομία, τι εξουσία, σε ποια κατεύθυνση θα κινηθείς και τι σχέδιο έχεις γι' αυτό.

Δυστυχώς οι προτάσεις που γίνονται, είτε διαφόρων αριστερών ή προοδευτικών ομάδων ή κινήσεων και άλλων, δε λέω για τις αντιδραστικές, φασιστικές, γιατί κι αυτοί έχουν μια αντίστοιχη τέτοια εκδοχή «έξω από το νόμισμα» και γαία πυρί μειχθήτω, οι Χρυσαυγίτες δηλαδή, δεν τους συνδέω, αλλά λέω, μπορείς να καταλάβεις τι περίπου σου λένε.

Αυτό το ζήτημα βάζουμε ανοιχτά και δεχόμαστε επίθεση γι' αυτό. Λένε «άφησε το ΚΚΕ την αποδέσμευση». Μα το ΚΚΕ άφησε την αποδέσμευση, που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας, δεκαετίες τώρα; Από τότε που δεν ήμασταν στην ΕΟΚ, που μπήκαμε στην ΕΟΚ, μετά με το Μάαστριχτ, που έγινε η ΕΟΚ, ΕΕ, ύστερα με την ΟΝΕ που μας έβαλε ο Σημίτης, που μπήκαμε στο ευρώ. Και λέγαμε όλοι να μην μπούμε και όλοι αυτοί του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ τότε ψήφιζαν, σήκωναν το χεράκι για τη συνθήκη του Μάαστριχτ να μετατραπεί η ΕΟΚ σε ΕΕ.

Καλλιεργούσαν και καλλιεργούν ακόμη αυταπάτες ότι μπορεί να γίνει καλύτερη, φιλολαϊκή η ΕΕ των καπιταλιστών. Κοροϊδεύουν τον κόσμο, λένε ψέματα ξανά. Και απ' αυτά τα ψέματα έχουμε χορτάσει και θα πρέπει κάποτε να μπει τελεία σ' αυτά τα ψέματα. Αλλά αυτό αφορά τον ελληνικό λαό, εμείς τα λέμε και νομίζουμε ότι η πρότασή μας αργά ή γρήγορα θα γίνει αποδεκτή. Το ζήτημα είναι ότι όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιηθεί και γίνει η άποψή μας πλειοψηφική άποψη μέσα στην κοινωνία, τόσο καλύτερα θα είναι για τον ελληνικό λαό, για τους εργαζόμενους, για τη νεολαία, για την πατρίδα μας, για όλους.

Για το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών

-- Θα ήθελα το σχόλιό σας για τις αλλαγές στο τηλεοπτικό τοπίο και για το διαγωνισμό που προκήρυξε η κυβέρνηση για τις τηλεοπτικές άδειες.

-- Οπως ξέρετε, εμείς είχαμε καταψηφίσει στη Βουλή το σχέδιο της κυβέρνησης και το νόμο Παππά, με συγκεκριμένο σκεπτικό. Να μην αναφέρω ξανά τη συνολική μας αντίληψη, την ανέλυσα πολλές φορές έως τώρα. Μιλάμε για κοινωνική ιδιοκτησία, για άλλη εξουσία, για άλλη οικονομία και βεβαίως μιλάμε και για άλλο σχέδιο, ακόμα και για τα μέσα ενημέρωσης, να υπάρχει σε αυτή την κοινωνία.

Αλλά δεν συζητάμε αυτή τη στιγμή αυτό το γεγονός. Συζητάμε το συγκεκριμένο νόμο. Ούτε τάξη θεωρούμε ότι θα βάλει στο τηλεοπτικό τοπίο, όσο κι αν προπαγανδίζεται αυτό, ούτε ζητήματα διαπλοκής θα λύσει, ούτε οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να κάνει κάποια μερεμετάκια, αλλά στην ουσία θα γίνει μια από τα ίδια. Και το κυριότερο, θα έχει επιπτώσεις, ήδη υπάρχει ανασφάλεια στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα στον κλάδο σας. Οχι μόνο στον κλάδο των δικό σας, των δημοσιογράφων, αλλά και των τεχνικών και στον ηλεκτρονικό Τύπο και στον έντυπο, ο οποίος έχει πληρώσει πάρα πολλά αυτά τα χρόνια της κρίσης. Πάρα πολλές, χιλιάδες απολύσεις έχουν γίνει, χιλιάδες δεδουλευμένα έχουν χαθεί από εργαζόμενους, αποζημιώσεις δεν έχουν δοθεί, ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν πληρωθεί. Είναι γνωστά αυτά τα ζητήματα. Και το αντιμετώπισε όλο το φάσμα της οικονομικής ζωής του τόπου, όπως και άλλοι κλάδοι. Αρα, λοιπόν, επιτείνει αυτό το πρόβλημα.

Και βεβαίως θα μου πείτε: Μα, θα μπορούσε να υπάρχει μια λύση; Θα μπορούσε από τον ίδιο το νόμο. Ξαναλέω, δεν σας βάζω το ζήτημα της δικής μας άποψης για την εξουσία και την οικονομία, γιατί πολλές φορές μπερδεύεται αυτό, εμείς το λέμε για να ξέρετε τη δική μας αντίληψη γι' αυτά τα ζητήματα και πού πρέπει να κατευθύνεται η λαϊκή πάλη. Σήμερα, όμως, με βάση το νόμο θα μπορούσε, για παράδειγμα, να αμβλυνθεί έστω αυτό το πρόβλημα. Δηλαδή, θα μπορούσαν άμεσα να δοθούν οι άδειες για τα θεματικά κανάλια, για τα περιφερειακά κανάλια, για να πω ένα παράδειγμα. Δοθήκαν τέσσερις, τώρα γίνονται διαβουλεύσεις και γίνεται άλλη διαπλοκή που τη βλέπουμε και με την υπογραφή της κυβέρνησης, την έγκρισή της, να κάνουν μεταξύ τους συζητήσεις οι επιχειρηματίες, και αυτοί που δεν πήραν άδεια και αυτοί που πήραν, για το πώς θα αγοράσουν μεταξύ τους τις εταιρείες.

Εμάς αυτό δεν μας προξενεί έκπληξη. Αυτά γίνονται μέσα σε αυτό το σύστημα που ζούμε, τον καπιταλισμό. Αυτοί είναι οι νόμοι του κράτους, έτσι λειτουργούν και οι εταιρείες, οι επιχειρηματίες, οι επιχειρήσεις και στο χώρο των ΜΜΕ, παντού σε όλη την κοινωνία. Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες για σοσιαλιστικές νησίδες και άλλα τέτοια παραμύθια που ακούγονται. Δεν υπάρχει περίπτωση σ' αυτή την κοινωνία.

Κάνουν, βέβαια, τις διαβουλεύσεις τους για να αγοράσει ο ένας τον άλλο, άλλος να έχει το πλειοψηφικό πακέτο που πήρε την άδεια, άλλος να έχει λιγότερο πακέτο στις μετοχές, και βεβαίως να έχει και την υποδομή που δεν έχει ο άλλος, και πάει λέγοντας. Και θα γίνουν διάφορες τράμπες.

Αλλά εκτός από αυτό, θα μπορούσε να αυξηθεί ο αριθμός των εργαζομένων που κάθε κανάλι από αυτά θα μπορούσε να έχει. Θα μπορούσε να διευκρινιστούν οι ειδικότητες, για παράδειγμα. Δεν διευκρινίζονται οι ειδικότητες. Τι ειδικότητες θα είναι; Θα είναι όλοι δημοσιογράφοι; Οι τεχνικοί τι θα κάνουν; Οι άλλες ειδικότητες; Θα μπορεί ο άλλος να λέει «τον έχω για να καθαρίζει ας πούμε, αυτόν» και να κάνει δημοσιογραφική δουλειά ή να είναι τεχνίτης, μόνο και μόνο για να του δίνει λιγότερο μεροκάματο; Λέω, για παράδειγμα. Πρέπει να διευκρινίσεις τι ειδικότητες είναι υποχρεωμένο να έχει αυτό το μέσο, εφόσον έβαλες τάξη, εφόσον θες να χτυπήσεις τη διαπλοκή, εφόσον θες να υπάρξει διαφάνεια και εφόσον θες να υπηρετήσεις και τους εργαζόμενους. Ετσι απλά. Κι αυτά πρέπει να προβλέπονται και με κυβερνητικές αποφάσεις. Να δοθούν άμεσα τώρα οι θεματικές άδειες, να βρει κι ο υπόλοιπος κόσμος δουλειά. Να δοθούν οι επαρχιακές, των περιφερειακών καναλιών. Να εξασφαλιστεί στοιχειωδώς αυτό το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με αυτούς τους χειρισμούς, με αυτό το νόμο. Αυτή είναι η άποψή μας και σε αυτόν τον αγώνα θα παλέψουμε όσο γίνεται, τουλάχιστον άμεσα και τα δεδουλευμένα να πάρουν οι εργαζόμενοι και τα ασφαλιστικά ταμεία να πληρωθούν, ό,τι μπορεί να γίνει μέσα σε αυτές τις βάρβαρες πραγματικά συνθήκες που βιώνουμε εδώ και οχτώ χρόνια, συνολικά σαν λαός, σαν χώρα.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ