ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 17 Σεπτέμβρη 2015
Σελ. /24

Διαβάστε σήμερα στο 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία»:

  • Αρθρο: Οι εργαζόμενοι στα «πεντάμηνα» με ψήφο στο ΚΚΕ να δώσουν δύναμη στη δύναμή τους.
  • Συνέντευξη με συνδικαλιστές από κλάδους της Βιομηχανίας: Οι εργάτες δεν μπορεί να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα με τα αφεντικά.
  • «Ενεργός Γήρανση»: «Εργαλείο» για νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
  • Κριτήριο ψήφου οι θέσεις όλων των κομμάτων για το Ασφαλιστικό.

Κριτήριο ψήφου η στάση όλων των κομμάτων στο Ασφαλιστικό

Από παλιότερη κινητοποίηση για το Ασφαλιστικό
Από παλιότερη κινητοποίηση για το Ασφαλιστικό
Κατάργηση των όποιων στοιχείων απέμειναν να θυμίζουν τον «κοινωνικό» χαρακτήρα της Ασφάλισης, αντικατάσταση από ένα εξατομικευμένο ασφαλιστικό σύστημα, όπου οι εισφορές θα είναι καθορισμένες, όχι όμως και οι παροχές, επέκταση των ιδιωτικών συστημάτων Ασφάλισης.

Αυτό είναι το ασφαλιστικό σύστημα που ξεκίνησε να οικοδομείται την τελευταία 25ετία, με ιδιαίτερη ένταση στα χρόνια της κρίσης, στην Ελλάδα, αλλά και σε όλα τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Πυρήνας των αντιασφαλιστικών ανατροπών όλα αυτά τα χρόνια, από «φιλελεύθερες», «σοσιαλδημοκρατικές», «αριστερές» κυβερνήσεις, είναι οι στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από το «βάρος» της Ασφάλισης, με στόχο να γίνει πιο ανταγωνιστική η καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ.

Το ίδιο γίνεται και τώρα, με το τρίτο μνημόνιο που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι, το οποίο, σε ό,τι αφορά και το Ασφαλιστικό, αποτελεί συνέχεια προηγούμενων ανατροπών, πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως τουλάχιστον τη γνώρισαν οι προηγούμενες γενιές των ασφαλισμένων.

Βασικές συνέπειες των μέτρων που έχουν ψηφιστεί και των μέτρων που έρχονται, είναι η συρρίκνωση ή και κατάργηση συντάξεων και παροχών, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η ολοένα μειούμενη κρατική χρηματοδότηση. Επίσης, θεωρείται δεδομένη και μη αντιστρέψιμη η χρόνια καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων, με τελευταία μεγάλη κλοπή αυτή του αποκαλούμενου «κουρέματος» με το PSI.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η αντιασφαλιστική πολιτική έχει για συστατικό της στοιχείο τη συνέχιση της λεηλασίας των αποθεματικών και των περιουσιών των Ταμείων, λεία στα νύχια των κεφαλαιοκρατών.

Βαρύς λογαριασμός για τους ασφαλισμένους

Τα μέτρα που νομοθετήθηκαν πρόσφατα, σαν προαπαιτούμενα για το τρίτο μνημόνιο, είναι:

  • Η μείωση των συντάξεων που προήλθε από: (α) Τη δέσμευση για παροχή κατώτατων ορίων σύνταξης και ΕΚΑΣ μόνο σε όσους έχουν συμπληρώσει τα 67 έτη και περικοπή του μη ανταποδοτικού μέρους καθώς και (β) την αύξηση της εισφοράς του κλάδου υγείας από 4% σε 6% και την καθιέρωση εισφοράς 6% στις επικουρικές.
  • Η σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας, ώστε από το 2022 η ηλικία συνταξιοδότησης να είναι τα 67 έτη για πλήρη σύνταξη ή τα 62 έτη με 40 έτη ασφάλισης.

Με το τρίτο μνημόνιο, τα κόμματα που το ψήφισαν δεσμεύθηκαν μεταξύ άλλων:

  • Να μειώσουν τις σημερινές συντάξεις κατά 2,25 δισ. ευρώ για την τρέχουσα διετία (0,25% του ΑΕΠ φέτος και 1% του ΑΕΠ για το 2016). Οι μειώσεις αυτές, μέχρι το τέλος του προγράμματος (2018), θα αφαιρέσουν συνολικά από την τσέπη των συνταξιούχων πάνω από 7,5 δισ. ευρώ.
  • Να ενοποιήσουν όλα τα Ταμεία σε ένα Ταμείο κύριας και σε ένα Ταμείο επικουρικής ασφάλισης. Σημειωτέον ότι μέχρι σήμερα, κάθε φορά που έγινε ενοποίηση Ταμείων, το αποτέλεσμα ήταν η εξίσωση των συντάξεων και των παροχών προς τα κάτω.
  • Να προχωρήσουν την εφαρμογή της «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος», που σημαίνει παραπέρα μείωση των επικουρικών συντάξεων, εκτός αν βρεθούν «ισοδύναμα», με το ίδιο εξοντωτικό αποτέλεσμα.
  • Να καταργήσουν σταδιακά το ΕΚΑΣ.
  • Να μειώσουν τις ήδη χαμηλές συντάξεις του ΟΓΑ κ.ά.
Κοροϊδεύουν ωμά

Προσπαθώντας να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και προκειμένου να εγκλωβίσουν προεκλογικά λαϊκές συνειδήσεις, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υπόσχονται τώρα ότι θα αντικαταστήσουν ορισμένα από τα μέτρα αυτά με άλλα «ισοδύναμα». Πρόκειται για αστείο ισχυρισμό, όχι μόνο γιατί αποφεύγουν συστηματικά να απαντήσουν ποια είναι αυτά τα «ισοδύναμα», αλλά κυρίως επειδή αν το κάνουν, θα αποδειχτεί ότι τα μέτρα αυτά είναι εξίσου αντιλαϊκά. Δηλαδή, ό,τι αφήνουν στη μια τσέπη του λαού, το παίρνουν από την άλλη.

Κι επειδή η αντιασφαλιστική πορεία της επόμενης κυβέρνησης είναι προδιαγεγραμμένη, αφού προγραμματικό τους κείμενο είναι το τρίτο μνημόνιο, οι δυο βασικοί διεκδικητές της διακυβέρνησης επαναλαμβάνουν τις γνωστές θολές υποσχέσεις, ότι θα χτυπήσουν τάχα την εισφοροδιαφυγή, την εισφοροαπαλλαγή, τη μαύρη εργασία, θα μειώσουν την ανεργία, για να αυξηθούν τα έσοδα των Ταμείων.

Πέρα από το γεγονός ότι τέτοιες εξαγγελίες γίνονται όλη την τελευταία 25ετία, σαν αντίδοτο στα αντιασφαλιστικά μέτρα, το βέβαιο είναι ότι ακόμα κι αν μια κυβέρνηση καταγράψει κάποιες καλύτερες επιδόσεις σε όλα τα παραπάνω, δεν πρόκειται να αναστραφεί η πορεία συρρίκνωσης των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων για όλες τις επόμενες γενιές.

Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο αυτά τα κόμματα, όχι μόνο έχουν εξοβελίσει από το λεξιλόγιό τους, αλλά συκοφαντούν κι από πάνω έννοιες όπως «δημόσια, καθολική, κοινωνική ασφάλιση», που θα χρηματοδοτείται από το κράτος και τους εργοδότες.

Πολύ περισσότερο, λοιδορούν και προσπαθούν να απαξιώσουν το ώριμο και αναγκαίο αίτημα του ταξικού κινήματος για όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, συντάξεις και παροχές στα επίπεδα που επιβάλλουν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με δεδομένη την αλματώδη αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνικής σε όλους τους τομείς.

Στα ίδια από άλλο δρόμο

Δίπλα σ' αυτά τα κόμματα στέκεται όμως και η «Λαϊκή Ενότητα», η οποία εξαντλείται σε διαπιστώσεις για το Ασφαλιστικό και απευθύνεται στο λαό με θέσεις που οδηγούν από άλλο δρόμο στο ίδιο αποτέλεσμα.

Τα στελέχη της, που διετέλεσαν κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και φέρουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση στο Ασφαλιστικό, μιλάνε για κατάργηση ορισμένων από τους πλέον αντιλαϊκούς νόμους, αλλά στο διά ταύτα, συνδέουν την πορεία των Ταμείων και συνολικά του συστήματος από την ανάκαμψη της οικονομίας.

Συγκεκριμένα, στηρίζουν τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος σε «ένα εθνικό, αναπτυξιακό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης». Συνδέουν δηλαδή το Ασφαλιστικό με την ανάκαμψη της οικονομίας, η οποία είναι καπιταλιστική και κινείται γύρω από το κέδρος των επιχειρηματικών ομίλων.

Θεμέλιος λίθος αυτής της οικονομίας είναι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και αυτό οδηγεί σε διαρκή συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης, των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.

Με στόχο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων χτυπιούνται τόσα χρόνια η μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, γιγαντώθηκαν οι στρατιές των ημιαπασχολούμενων και των ανέργων, λεηλατήθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς τα αποθεματικά τους αντιμετωπίστηκαν ως κεφάλαια για να γίνουν επενδύσεις και όχι ως μέσο για την κάλυψη των αναγκών των ασφαλισμένων.

Ξανασερβίροντας τις αυταπάτες που καλλιέργησε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, η Λαϊκή Ενότητα - ΣΥΡΙΖΑ 2, διαβεβαιώνει ότι έχει σχέδιο ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. Την ίδια ώρα, υπόσχεται ότι θα συρρικνώσει, μέχρι και θα εξαλείψει όλους εκείνους τους παράγοντες που επιδρούν αρνητικά στο Ασφαλιστικό, είναι όμως «εκ των ων ουκ άνευ» για τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, δηλαδή για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, η κοροϊδία πάει σύννεφο...

Υπάρχει λύση που συμφέρει το λαό

Το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ταξικό, καθώς φανερώνονται και σε αυτό τα όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος που σαπίζει, που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Το Ασφαλιστικό, πέρα από τη σχετική αυτοτέλειά του ως ζήτημα, αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι που συνθέτει το παζλ της ενιαίας επίθεσης πάνω στην τιμή της εργατικής δύναμης. Το Ασφαλιστικό, όπως και το εισόδημα, ο χρόνος εργασίας, οι εργασιακές σχέσεις είναι πλευρές που οξύνουν την εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης.

Ταυτόχρονα, οι εισφορές, τα αποθεματικά και τα διαθέσιμα των Ταμείων είναι ο συλλογικός κόπος και ιδρώτας των εργατών, είναι η κλεμμένη υπεραξία μιας ζωής. Γι' αυτό και αφετηρία στην πάλη των εργαζομένων πρέπει να είναι η υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, η ανάκτηση των απωλειών από την περίοδο της κρίσης, η αποτροπή της παραπέρα συρρίκνωσής τους, όπως προβλέπουν παλιοί και νέοι νόμοι.

Ταυτόχρονα, όμως, για να είναι αποτελεσματικός αυτός ο αγώνας, πρέπει να «βλέπει» και να στοχεύει πιο μακριά. Η λύση του προβλήματος δεν εξαρτάται από έναν καλό ή όχι σχεδιασμό στο συγκεκριμένο ζήτημα. Απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός και μια οικονομία που απέναντι από τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων θα βάζει τις σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες.

Η στάση όλων των κομμάτων απέναντι στο ζήτημα της Ασφάλισης είναι κομβικό και αποτελεί κριτήριο για να καταψηφιστούν στις εκλογές. Η αποδυνάμωσή τους, η ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ δημιουργεί καλύτερους όρους, ώστε από την επόμενη κιόλας μέρα το κίνημα να κλιμακώσει την πάλη ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, σε ρήξη με την πολιτική που υπερασπίζεται την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και το δρόμο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ