ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 17 Αυγούστου 2008
Σελ. /28
ΔΙΕΘΝΗ
ΛΙΒΑΝΟΣ - ΣΥΡΙΑ
Βήματα προόδου και «ύποπτες» επιθέσεις

Από την επίσκεψη του Σουλεϊμάν στη Δαμασκό

Associated Press

Από την επίσκεψη του Σουλεϊμάν στη Δαμασκό
Ιστορική αποδείχτηκε η πρώτη επίσκεψη Λιβανέζου Προέδρου στη Δαμασκό μετά το 2005. Οι δύο χώρες, για πρώτη φορά μετά την αποτίναξη της γαλλικής αποικιοκρατίας τη δεκαετία του '40, αποφάσισαν να συνάψουν επίσημες διπλωματικές σχέσεις. Κάτι που δεν είχε συμβεί παρά την πολυετή στρατιωτική παρουσία της Συρίας στο Λίβανο (που ξεπέρασε το συμφωνηθέν χρονοδιάγραμμα που είχε τεθεί), στο πλαίσιο της ανάπτυξης εγγυητριών δυνάμεων μετά το τέλος του εμφύλιου πολέμου που ρήμαξε το Λίβανο.

Η συριακή στρατιωτική παρουσία αποτέλεσε σημείο τριβής μεταξύ των δύο χωρών. Η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Χαρίρι, το Φλεβάρη του 2005, έδωσε την αφορμή στις ΗΠΑ και σε άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επέμβουν, ασκώντας ασφυκτικές πιέσεις στη Δαμασκό, που οδήγησαν στην τάχιστη αποχώρηση των στρατευμάτων της. Κατά την περίοδο αυτή, αναδείχτηκε σε μείζονα πολιτικό παράγοντα του Λιβάνου, με τη στήριξη της Ουάσιγκτον, μια φιλο-αμερικανική πολιτική συμμαχία, που, την τελευταία τριετία, δε χάνει ευκαιρία να επιρρίπτει την ευθύνη των πολιτικών δολοφονιών που απείλησαν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα στη Δαμασκό, η οποία διαψεύδει κατηγορηματικά κάθε εμπλοκή της.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, η φιλο-αμερικανική αυτή πολιτική συμμαχία, που κυβέρνησε μέχρι προσφάτως το Λίβανο, υπό τον πρωθυπουργό Φουάντ Σινιόρα, έθετε, εδώ και καιρό, ως αίτημα τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με τη Συρία, υποστηρίζοντας ότι έτσι η Δαμασκός θ' αναγνωρίσει την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία του Λιβάνου. Η Δαμασκός, εξ αρχής, δεν είχε αντίρρηση, υποστηρίζοντας, όμως, ότι μιας τέτοιας εξέλιξης θα έπρεπε να προηγηθεί η σύσταση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας στο Λίβανο, προκειμένου, όπως λέγεται, να διασφαλίσει και η συριακή πλευρά μια «πιο θετική» αντιμετώπιση από τη Βηρυτό.

Οι αιματηρές συγκρούσεις του Μάη, που οδήγησαν, τελικά, στην ενίσχυση της πολιτικής επιρροής της, μέχρι τότε, αντιπολιτευόμενης σιιτικής «Χεζμπολάχ» και των πολιτικών της συμμάχων, κατέληξαν και στη σύσταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Η έγκριση του νέου κυβερνητικού σχήματος από τη Βουλή, στις αρχές της βδομάδας, έδωσε και τυπικά το δικαίωμα στον Σουλεϊμάν να προχωρήσει στη σύναψη διπλωματικών σχέσεων, μια κίνηση που αναλυτές εκτιμούσαν ότι θα περιορίσει, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, τις ιμπεριαλιστικές εμπρηστικές παρεμβάσεις μεταξύ Λιβάνου και Συρίας.

Σκοτεινό παζλ

Τη στιγμή που το κεφάλαιο των λιβανο-συριακών σχέσεων «έκλεινε» έστω και προσωρινά, θετικά, ένα άλλο κεφάλαιο στην πρόσφατη ιστορία της χώρας, αυτό της δράσης ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων ξανάνοιγε. Λίγο πριν την αναχώρηση του Προέδρου για τη Δαμασκό,πολύνεκρη βομβιστική επίθεση με στόχο στρατιώτες και πολίτες αιματοκυλούσε την Τρίπολη στο βόρειο Λίβανο.

Οι υποψίες όλων, αν και οι λιβανικές αρχές δήλωναν ότι διεξάγουν έρευνες, στράφηκαν προς την οργάνωση «Φάταχ αλ Ισλάμ» που το 2007 κατέλαβε τον παλαιστινιακό καταυλισμό Ναχρ αλ Μπάρεντ και οδήγησε στην πολύμηνη και αιματηρή πολιορκία του από το λιβανικό στρατό. Διατυπωμένοι στόχοι της οργάνωσης, που δηλώνει «ιδεολογική ταύτιση» με την «Αλ Κάιντα», είναι η «αναδιοργάνωση» των παλαιστινιακών καταυλισμών με γνώμονα τον ισλαμικό νόμο.

Εντούτοις, πολλές ήταν οι πληροφορίες που ήθελαν την οργάνωση να «συνδέεται», μέσω διαφόρων υπόγειων καναλιών, με ισχυρές ισλαμιστικές δυνάμεις (ή και χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, και πίσω από αυτήν οι ΗΠΑ). Δυνάμεις που την έφεραν στο προσκήνιο ως αντίβαρο στην ανερχόμενη επιρροή της σιιτικής «Χεζμπολάχ» (πίσω από την οποία σταθερά στάθηκε το Ιράν), με απώτερο στόχο την καλλιέργεια ενός ακόμη παράγοντα αποσταθεροποίησης του Λιβάνου.

Γι' αυτό και τώρα, αρκετοί αναλυτές εκτιμούσαν ότι πίσω από το μακελειό στην Τρίπολη κρύβονται δυνάμεις που δε βλέπουν με θετικό μάτι ούτε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας αλλά ούτε τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με τη Συρία, επιδιώκοντας ο Λίβανος να παραμείνει πρόσφορο πεδίο δράσης ξένων συμφερόντων.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ


ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
Η αγροτική μεταρρύθμιση και η επισιτιστική κρίση στο επίκεντρο

ΚΑΡΑΚΑΣ.--

Η αναδιανομή της γης όχι μόνο στη Βενεζουέλα αλλά σε όλες τις χώρες που έχει επιχειρηθεί αποτελεί ένα από τα πλέον εκρηκτικά ζητήματα που συναντούν πάντα ανυπέρβλητες δυσκολίες. Εκτός όμως των δυσκολιών υπάρχει και η άλλη, πολύ επικίνδυνη διάσταση, αυτή των φονικών τρομοκρατικών επιθέσεων. Τέτοιας φύσης ήταν η επίθεση που δέχτηκαν τις προηγούμενες μέρες μέλη του «οικολογικού συνεταιρισμού», που συμμετέχουν στο πρόγραμμα αναδιανομής γης της κυβέρνησης του Προέδρου Ούγο Τσάβες, στη δασώδη κοιλάδα Ελ Βαγιεσίτο, η οποία βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Μουκουχούν, την κύρια πηγή ύδρευσης για την πόλη της Μέριδα και την ευρύτερη περιοχή των βενεζουελάνικων Ανδεων.

«Μας επιτέθηκαν 30 μασκοφόροι με ματσέτες, λοστούς, σιδηροσωλήνες. Κατέστρεψαν τα καταλύματά μας, τα αγροτικά μηχανήματα που μας έχει παραχωρήσει η κυβέρνηση μέσω του προγράμματος Σοσιαλιστικό Αγροτικό Ταμείο (FONDAS), προσπάθησαν να μας βάλουν φωτιά, λεηλάτησαν τον εξοπλισμό μας», κατέθεσαν μέλη του στον γενικό εισαγγελέα της Μέριδα. Η διαμάχη δεν είναι μόνο για το νερό... Θεωρείται ότι είναι υποκινούμενη από τους μεγάλους γαιοκτήμονες της περιοχής. Ανάλογα κρούσματα πληθαίνουν όσο πλησιάζει η ημερομηνία διεξαγωγής των τοπικών εκλογών, όπου η αναδιανομή της γης βρίσκεται στο επίκεντρο, ειδικά υπό το πρίσμα της επισιτιστικής κρίσης.

Η κυβέρνηση του Προέδρου Ούγο Τσάβες έχει προσπαθήσει με διάφορα μέτρα και, δυστυχώς, πολλές κωλυσιεργίες να προωθήσει τα μέτρα της αγροτικής μεταρρύθμισης για την αύξηση της παραγωγής και τη δημιουργία τραπεζών τροφίμων, ώστε να αντιμετωπίσει την επισιτιστική κρίση αλλά και τα σαμποτάζ από τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Στόχος είναι η ριζική αλλαγή της αγροτικής παραγωγής, ώστε η Βενεζουέλα να καλύπτει τις ανάγκες της καθώς το 70% των τροφίμων που έχει ανάγκη εισάγονται. Στον τομέα αυτό εξακολουθούν να παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες αδυναμίες, αφού, όπως σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, την κυρίαρχη αγροτική δομή αποτελούν τα λατιφούντια, τα οποία μένουν σε χαμηλή εκμετάλλευση, παρά το γεγονός ότι κατά τις εκτιμήσεις του υπουργείου Γης και Γεωργίας αναδιανεμήθηκαν περίπου 2 εκατομμύρια εκτάρια το 2007 ενώ διπλάσιος αριθμός αναμένεται να αναδιανεμηθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση Τσάβες έχει αναλάβει σειρά πρωτοβουλιών για όλη την ευρύτερη περιοχή ώστε από κοινού οι χώρες της Λατινικής Αμερικής να αντιμετωπίσουν την επισιτιστική κρίση που τις απειλεί εξαιτίας του συνεχιζόμενου ράλι των τιμών των τροφίμων.

Στο πλαίσιο αυτών των πρωτοβουλιών ο υπουργός Γεωργίας της Βενεζουέλας, Ελίας Χάουα, ανακοίνωσε στο πλαίσιο της συνάντησης των χωρών του Πετροκαρίμπε, που έγινε στην Αβάνα, την αποδέσμευση κονδυλίων, ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να στηριχτούν 18 χώρες της Καραϊβικής και της Κεντρικής Αμερικής, να αντιμετωπίσουν με επιτυχία την επισιτιστική κρίση και να αυξήσουν την αγροτική τους παραγωγή.

Στόχος της συνάντησης του Πετροκαρίμπε είναι η κατάρτιση των σχεδίων για τη δημιουργία μιας επιχείρησης, η οποία ο Πρόεδρος Τσάβες έχει δηλώσει ότι θα «λειτουργήσει ως ασπίδα εναντίον της πείνας». Επίσης, ο Χάουα δήλωσε ότι οι υπουργοί Γεωργίας και άλλοι αξιωματούχοι που συμμετείχαν στη συνάντηση συμφώνησαν στις λεπτομέρειες για τη σύσταση της εταιρείας. Οι συμφωνηθείσες προτάσεις θα σταλούν στους ηγέτες των χωρών - μελών της Πετροκαρίμπε προς έγκριση, σε μια διαδικασία η οποία αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί έως το τέλος του έτους, πρόσθεσε.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ