ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011
Σελ. /24
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΑΚΑΛΥΠΤΕΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ - ΑΠΛΗΡΩΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΑ
Φούντωσαν τα «φέσια» τον Ιούλη

Στο +43,3% η αξία των ακάλυπτων επιταγών στο εφτάμηνο Γενάρης - Ιούλης

Πληθαίνουν τα καταστήματα που εξαναγκάζονται να κατεβάσουν για πάντα τα ρολά τους

Eurokinissi

Πληθαίνουν τα καταστήματα που εξαναγκάζονται να κατεβάσουν για πάντα τα ρολά τους
Σε περισσότερα από 1,5 δισ. ευρώ απογειώθηκε στο 7μηνο Γενάρης - Ιούλης η αξία των ακάλυπτων επιταγών και των απλήρωτων συναλλαγματικών, σε μια εξέλιξη που αντανακλά την παραπέρα όξυνση των φαινομένων και εκδηλώσεων της καπιταλιστικής κρίσης. Ειδικά στο χώρο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που κατά κύριο λόγο δεν είναι σε θέση να καλύψουν υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν για να στηρίξουν τη λειτουργία τους, σε μια περίοδο, όμως, που αυξάνεται με ιδιαίτερα υψηλούς ρυθμούς ο αριθμός των βιοτεχνιών και των καταστημάτων που κλείνουν.

Τα παραπάνω προκύπτουν από τα στοιχεία της «Τειρεσίας ΑΕ» που δημοσιοποιήθηκαν χτες και όπως δείχνουν τα πράγματα απεικονίζουν με αρκετή πιστότητα τις εικόνες με τα κλειστά και ανοίκιαστα καταστήματα που υπάρχουν τόσο στο κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων, αλλά και σε πολλές συνοικίες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας:

Στο εφτάμηνο Γενάρη - Ιούλη «σφραγίστηκαν» 111.290 επιταγές, που αντιπροσώπευαν οφειλές ύψους 1,38 δισ. ευρώ. Οι αριθμοί για το αντίστοιχο εφτάμηνο του 2010 ήταν 104.968 επιταγές, συνολικού ύψους 963 εκατ. ευρώ. Φέτος, δηλαδή, τα ποσά που δεν πληρώθηκαν ήταν αυξημένα κατά 43,2%. Ενδεικτικά της συνεχούς χειροτέρευσης που υπάρχει στην αγορά, είναι τα στοιχεία που αφορούν ειδικά τον Ιούλη. Ενώ όλους τους προηγούμενους μήνες ο μέσος όρος της αξίας των επιταγών που δεν εξοφλούνταν ήταν περί τα 160 εκατ. ευρώ, τον Ιούλη το σχετικό ποσό εκτοξεύθηκε στα 392 εκατ. ευρώ, κάτι που παράγοντες της αγοράς συνδέουν με το γεγονός ότι πολλοί έμποροι είχαν ποντάρει να πληρώσουν επιταγές τον Ιούλη με χρήματα που θα εισέρρεαν στα ταμεία τους χάρη στις εκπτώσεις, κάτι που τελικά δεν έγινε. Ωστόσο, τα ανεξόφλητα ποσά του φετινού Ιούλη είναι υπερδιπλάσια (συγκεκριμένα κατά 136,3%) και από τα αντίστοιχα ποσά του 2010.

Μια σημείωση της «Τειρεσίας ΑΕ», μας δίνει την πληροφορία ότι «το 53% του συνολικού ποσού των ακάλυπτων επιταγών του Ιουλίου, αντιστοιχεί στο 1% του συνολικού αριθμού των τεμαχίων». Αυτό σημαίνει ότι περίπου 11.000 επιταγές αντιστοιχούσαν σε 732,1 εκατ. ευρώ (μέση αξία επιταγής 66.500 ευρώ), ενώ οι υπόλοιπες (περίπου 100.290) αφορούσαν υποχρεώσεις 649 εκατ. ευρώ, με μέση αξία επιταγής τα 6,400 ευρώ. Το συγκεκριμένο στοιχείο δείχνει ότι τον Ιούλη, εκτός από το πλήθος των μικρών επαγγελματιών και εμπόρων, βάρεσαν κανόνι και μεγαλύτερες επιχειρήσεις.

Ο χειρότερος πάντως μήνας, σε σχέση με το 2010, για τις απλήρωτες επιταγές ήταν ο Φλεβάρης, μήνας κατά τον οποίο τα ποσά των επιταγών που σφραγίστηκαν ήταν αυξημένα κατά 364,8%.

Σε ό,τι αφορά τις συναλλαγματικές που διαμαρτυρήθηκαν μέσα στους εφτά μήνες έφτασαν τα 86,257 κομμάτια, συνολικής αξίας 134,48 εκατ. ευρώ. Ο αριθμός των γραμματίων φέτος ήταν μικρότερος (3,5%) σε σχέση με το 2010, ωστόσο τα ποσά ήταν αυξημένα κατά 17,2%. Οι αριθμοί μπορεί να φαίνονται, σε σχέση με τις επιταγές, χαμηλοί και περιορισμένοι, ωστόσο τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αν αναλογιστούμε ότι οι συναλλαγές με συναλλαγματικές είναι πλέον πολύ περιορισμένες και περιορίζονται όλο και πιο πολύ.

Στην πραγματικότητα, η κατάσταση είναι αρκετά χειρότερη από αυτήν που παρουσιάζουν τα επίσημα στοιχεία για τις απλήρωτες επιταγές και συναλλαγματικές, αφού από την «Τειρεσίας ΑΕ» υπολογίζονται μόνον οι επιταγές που «σφραγίζονται» από τις τράπεζες και οι συναλλαγματικές που περνούν σε καθεστώς των «διαμαρτυρημένων», κάτι που οι τράπεζες αποφεύγουν όσο γίνεται περισσότερο, αφού τα ποσά που θα περιέλθουν σε τέτοιο καθεστώς, είναι πολύ δύσκολο να πληρωθούν - ρυθμιστούν από τους ενδιαφερόμενους.

Οι επιπτώσεις από τη συνεχή αύξηση στα «φέσια» της αγοράς είναι ότι πάντα συνοδεύονται από αύξηση του αριθμού των μικρών επιχειρήσεων και καταστημάτων που βάζουν οριστικό λουκέτο, διαδικασία που επιτείνεται σε συνθήκες κρίσης, με τα «σπασμένα», συνολικά, να μετακυλίονται και να φορτώνονται πρώτα και κύρια στους αδύναμους κρίκους. Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, η αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών να ανταποκριθούν στις «υποχρεώσεις» τους προς τις τράπεζες αυξάνει με εντατικούς ρυθμούς τα δάνεια που οι τραπεζίτες βγάζουν καθημερινά στο «κόκκινο».


ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η διέξοδος στη λαϊκή συμμαχία

Η μικρομεσαία αγροτιά βιώνει όλο και πιο έντονα τις τραγικές συνέπειες της πολιτικής της ΕΕ, της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, του μνημονίου και των νόμων της ελεύθερης αγοράς και του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι οδηγούνται στην καταστροφή. Το κόστος παραγωγής έφτασε στα ύψη και οι τιμές έπιασαν πάτο. Οι μικρομεσαίοι αγρότες παράγουν αλλά οι περισσότεροι δεν έχουν καν εισόδημα είτε γιατί δεν μπορούν να πουλήσουν την παραγωγή τους, επειδή την ίδια στιγμή γίνονται μαζικές εισαγωγές ομοειδών προϊόντων και η παραγωγή τους μένει στα αζήτητα, είτε γιατί εξαναγκάζονται να πουλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές, που δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής.

Το αποτέλεσμα είναι να οδηγούνται στην υπερχρέωση και να βρίσκονται σε απόγνωση. Πολλές χιλιάδες καταχρεωμένοι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι είναι, στην κυριολεξία, στον αέρα και κινδυνεύουν όχι μόνο να βγούνε εκτός παραγωγής, αλλά να χάσουν τα χωράφια τους, τα σπίτια τους, το βιός τους και να καταλήξουν άνεργοι και απόκληροι. Η εφαρμοζόμενη πολιτική τούς καταστρέφει και θέλει να τους σβήσει από το χάρτη για να μείνουν μόνο οι μεγάλοι παραγωγοί, οι οποίοι θα παράγουν προς όφελος των μονοπωλίων.

Η λύση είναι η ανάπτυξη της λαϊκής συμμαχίας, ο κοινός αγώνας των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων με τους εργατοϋπάλληλους, μικροεπαγγελματίες, τα ριζοσπαστικά μέτωπα και οργανώσεις της νεολαίας και των γυναικών, για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου για τη λαϊκή εξουσία. Ο δρόμος αυτός προετοιμάζεται με τους σημερινούς και αυριανούς αγώνες, με τη διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης, που εμπνέουν μαχητική αισιοδοξία και δίνουν προοπτική. Οι αγώνες θα έχουν προοπτική, όταν ο στόχος θα είναι η κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων και επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας και μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο της Λαϊκής Εξουσίας και Λαϊκής Οικονομίας.


Κ. Δ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ