Ο ρόλος που έπαιξαν στα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης οι ντόπιοι συνεργάτες των κατακτητών, με στόχο τη συντριβή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, καθώς και ο ρόλος των ιδεολογικών απογόνων τους σήμερα, αναδείχθηκαν από την εκδήλωση της ΤΟ Βορειοδυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε χτες το απόγευμα, για τους 14 αγωνιστές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ που εκτελέσθηκαν στις 31 Ιούλη του 1944, στην Ευκαρπία.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με κατάθεση στεφάνων από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ στο μνημείο, που έχει στηθεί στο σημείο των εκτελέσεων στην Ευκαρπία. Στη συνέχεια, οι συγκεντρωμένοι κατευθύνθηκαν με πορεία στην πλατεία Δημοκρατίας, όπου μίλησε η Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία αναφέρθηκε και στο ιστορικό των γεγονότων. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με προβολή της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα».

Τη νύχτα της 30ής Ιούλη του 1944, γερμανικά στρατεύματα μαζί με τη συμμορία του Δάγκουλα αποκλείουν την Ευκαρπία. Στο χωριό εισέρχονται την επόμενη, 31 Ιούλη, ντυμένοι με τις γερμανικές στολές τους το σώμα του Δάγκουλα μαζί με έναν Γερμανό αξιωματικό. Αναζητούν, με βάση μια λίστα που είχε καταρτιστεί, 17 κατοίκους του χωριού που συνεργάζονταν ή ήταν μέλη του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Συλλαμβάνουν μόνο τους 14, καθώς οι υπόλοιποι 3 είχαν καταφέρει να διαφύγουν από το χωριό ή να κρυφτούν. Τους 14 θα ακολουθήσει και ο ανήλικος Κωνσταντίνος Μίλκογλου, ο οποίος συνελήφθη στη θέση του αδερφού του, που είχε διαφύγει. Οι 15 οδηγήθηκαν στο σχολείο του χωριού, όπου βασανίστηκαν από τη συμμορία του Δάγκουλα. Ακολούθησαν οι εκτελέσεις των 14 αγωνιστών. Ο ανήλικος Μίλκογλου διεσώθη από τον Γερμανό αξιωματικό, ο οποίος δύο φορές παρενέβη ερχόμενος σε αντιπαράθεση με τον Δάγκουλα και απέτρεψε την εκτέλεσή του αφήνοντάς τον ελεύθερο. Ο Δάγκουλας και οι άντρες του παρέμειναν στο χωριό και γλέντησαν, ενώ αποχωρώντας έκαναν πλιάτσικο στην περιουσία των χωρικών, απειλώντας τους πρόσφυγες να εγκαταλείψουν το χωριό.

Τα Τάγματα Ασφαλείας που συγκροτήθηκαν από τις κατοχικές κυβερνήσεις και εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς, καθώς και οι άλλες αντικομμουνιστικές και φασιστικές ομάδες που δημιουργήθηκαν στη Βόρεια Ελλάδα, όπως το τάγμα του Πούλου, η Πανελλήνια Οργάνωση Εθνικιστικών Ταγμάτων του Βήχου, ο Εθνικός Ελληνικός Στρατός του Κισά Μπατζάκ, το τάγμα του Δάγκουλα και πολλά άλλα, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη σύγκρουση με την ΕΑΜική Αντίσταση, στη στοχοποίηση των κομμουνιστών, αλλά και συνολικά στην καταστολή και καταπίεση του ελληνικού λαού.

Στην ομιλία της, η Θεανώ Καπέτη, μεταξύ άλλων, σημείωσε αναφερόμενη στην περίοδο της φασιστικής κατοχής: «Ενα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ταυτιζόμενο με τα συμφέροντα τμήματος της ελληνικής αστικής τάξης συνεργάστηκε με τους ναζί και δραστηριοποιήθηκε μέσα από σωρεία ακροδεξιών, ναζιστικών, φιλοφασιστικών κ.λπ. οργανώσεων (Τάγματα Ασφαλείας, ΠΑΟ, ομάδα "Χ" κ.λπ.). Πρώτο στόχο αυτών των οργανώσεων αποτέλεσαν οι κομμουνιστές και η ΕΑΜική Αντίσταση. Ιδιαίτερα δε όταν πλησίαζε το τέλος του πολέμου και η οπισθοχώρηση του γερμανικού στρατού, όπου έμπαινε το ερώτημα για την "επόμενη μέρα" στην Ελλάδα και για το ποιος θα κατέχει τελικά την εξουσία. Μιλάνε γενικά για Ελληνες ή πατριώτες εκτελεσθέντες, θέλοντας να αποκρύψουν τον ρόλο που έπαιξαν στην οργάνωση, κινητοποίηση και συντονισμό του λαού και της αντίστασης το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ, όχι μονάχα στον αγώνα απέναντι στον κατακτητή, αλλά και στον αγώνα για την επιβίωση μέσα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και πολέμου.

Δεν είναι τυχαίο πως μια σειρά οργανώσεις που κινούνταν στα ίδια ή σε παρεμφερή πλαίσια, όπως η συμμορία του Δάγκουλα, τιμούνται σήμερα από τους ναζιστές της ΧΑ, ακριβώς γιατί παίζουν τον ίδιο ρόλο και έχουν τον ίδιο στόχο. Πέρα από το ρατσιστικό δηλητήριό τους και την απάνθρωπη ιδεολογία τους, αποτελούν τα καλύτερα "μαντρόσκυλα" του συστήματος και είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να "ξαμοληθούν" απέναντι στην οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ, όταν τα αφεντικά τους τους προστάξουν. Η ταύτιση της Χρυσής Αυγής και των παραπλήσιων οργανώσεων, όπως ο "Ιερός λόχος", ή άλλων που ξεπηδάνε αυτήν την περίοδο, όπως το κόμμα του Βελόπουλου κ.λπ, με τα συμφέροντα των εφοπλιστών και άλλων επιχειρηματιών, τα δουλεμπορικά γραφεία που στήνει με χαμηλά μεροκάματα - κατά τα άλλα μόνο για Ελληνες - οι δολοφονικές ενέργειες απέναντι στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, σε μετανάστες κ.ά. είναι ένα ακόμα παραπάνω στοιχείο για το πόσο καλό δεκανίκι του συστήματος είναι, κι ας λένε μεγάλα λόγια. Δεν είναι τυχαία ούτε η καθυστέρηση της δίκης ούτε η προσπάθεια που κάνουν να φτιάξουν κι άλλα παρακλάδια, που απλώς δεν θα το τραβάνε τόσο στα άκρα, για να διοχετεύονται και οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι τους. Αλλωστε, ο φασισμός και ο ρατσισμός εκκολάπτονται μέσα στην ίδια την αστική δημοκρατία, έχουν θύλακες στα μεγάλα αστικά κόμματα, από εκεί εκπορεύονται και θεωρίες, όπως αυτή των δύο άκρων, για να θολώνουν και να συσκοτίζουν τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές.

Και από αυτήν την υπόθεση αποδεικνύεται πως και στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε άλλη καπιταλιστική κοινωνία, υπάρχουν αντικρουόμενα κοινωνικά συμφέροντα μεταξύ τους, τα οποία είναι ασυμβίβαστα. Από τη μία βρίσκονται η αστική τάξη και οι σύμμαχοί της και από την άλλη η εργατική τάξη και πλειοψηφία του λαού. Οπως τότε δεν ήταν όλοι οι Ελληνες μαζί, αλλά ένα κομμάτι της αστικής τάξης συνεργάστηκε με τον κατακτητή είτε για να αποκομίσει κέρδη και να διασφαλίσει την κοινωνική του θέση (φτηνά μεροκάματα π.χ.) είτε για να πλουτίσει (μαύρη αγορά κ.λπ.) είτε γιατί ταυτιζόταν ιδεολογικά μαζί του (ναζιστές - φασίστες), συμμετέχοντας στο κατακρεούργημα του ελληνικού λαού, έτσι και σήμερα η ελληνική αστική τάξη βρίσκεται απέναντι στην εργατική τάξη και το λαό. Το μειωμένο μεροκάματο, οι φόροι, οι μειώσεις στις συντάξεις κ.λπ. γίνονται την ίδια ώρα επιδοτήσεις και αύξηση των κερδών μιας σειράς επιχειρήσεων, οι οποίες εξερχόμενες από την κρίση ετοιμάζονται να αυξήσουν τα κέρδη τους, πατώντας πάνω σε όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων που "πετσοκόπηκαν", αναμένοντας τη "δίκαιη" ανάπτυξη. Οι διαχωριστικές γραμμές που υπήρχαν, υπάρχουν ακριβώς και στο σήμερα και οι έννοιες για το "κοινό συμφέρον" ή την "πατρίδα" είναι αποκλειστικά κενές. "Πατριωτισμός" για τους αστούς στην πράξη είναι η διασφάλιση της εξουσίας τους και η πραγματοποίηση επενδύσεων στην Ελλάδα και όχι μόνο, είναι η διασφάλιση των συμφερόντων τους ακόμα και με την πραγματοποίηση πολέμου. Για την εργατική τάξη αυτή η λέξη αποκτά ουσιαστικό νόημα μονάχα όταν ταυτίζεται με το δίκαιο και τη ζωή του εργαζόμενου, όταν η λέξη της πατρίδας παίρνει "σάρκα και οστά" σε μια πατρίδα όπου ο εργαζόμενος λαός θα κάνει πραγματικά κουμάντο στον τόπο του, έχοντας την πραγματική εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του, στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό».