ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 17 Μάη 2013
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ «ΤΑΡ»
Σχέδια επί χάρτου για το ντόπιο κεφάλαιο

Τα πλεονεκτήματα του αγωγού που παρουσιάστηκαν δεν αφορούν το λαό, αλλά την ελληνική καπιταλιστική οικονομία

Παραμυθιάζουν το λαό ότι με τον TAP θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, όταν η λειτουργία του απαιτεί μόλις 100 εργαζόμενους!

Associated Press

Παραμυθιάζουν το λαό ότι με τον TAP θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, όταν η λειτουργία του απαιτεί μόλις 100 εργαζόμενους!
Απόλυτη συμφωνία των κομμάτων της αστικής διαχείρισης για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου TAP, στην κατεύθυνση της διασφάλισης των συμφερόντων των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων και της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς, καταγράφηκε, χτες, στην διάρκεια ημερίδας του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ) του Παντείου Πανεπιστημίου και του ΙΟΒΕ, που πραγματοποιήθηκε με θέμα τον αγωγό.

Εκ μέρους του ΚΚΕ στην ημερίδα μίλησε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ. Η κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ θα εξαρτηθεί από την απόφαση της κοινοπραξίας (BP, Statoil, Socar, κ.ά.) που ελέγχει το κοίτασμα «Σαχ Ντενίζ 2» του Αζερμπαϊτζάν, και η οποία θα επιλέξει στα τέλη Ιούνη τον αγωγό που θα τροφοδοτηθεί με αέριο, μεταξύ των ΤΑΡ και «Nabucco West».

Υπενθυμίζεται ότι το Φλεβάρη στην Αθήνα υπογράφτηκε η διακρατική συμφωνία Ελλάδας - Αλβανίας - Ιταλίας για την υποστήριξη του αγωγού, παρουσία του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά, ο οποίος την ερχόμενη Κυριακή θα επισκεφθεί το Αζερμπαϊτζάν, προκειμένου να προωθήσει την επιλογή του έργου. Την κοινοπραξία του αγωγού ΤΑΡ συγκροτούν τρεις επιχειρηματικοί όμιλοι, από τη Νορβηγία (Statoil), την Ελβετία (EGL) και τη Γερμανία (Ε.ΟΝ Ruhrgas) που θα χρηματοδοτήσουν και την κατασκευή του. Ο αγωγός ΤΑΡ εντάσσεται στα σχέδια της ΕΕ για τη διάνοιξη νότιου ενεργειακού διαδρόμου και θα αποτελέσει συνέχεια του τουρκικού αγωγού «ΤΑΝΑΡ», ο οποίος θα μεταφέρει το αζέρικο αέριο.

Ομονοούν για το κεφάλαιο

Στην ομιλία του στην ημερίδα, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, Π. Μίχαλος, ανέφερε ότι «έχουμε φτάσει στην τελική φάση και γίνεται διπλωματικός μαραθώνιος για τον αγωγό». Εκφράζοντας τις επιδιώξεις της ντόπιας πλουτοκρατίας, τόνισε ότι πρόκειται για έργο με «μεγάλη γεωπολιτική και οικονομική σημασία», που «θα αναδείξει την Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο».

Σε γραπτό μήνυμά του στην ημερίδα ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, Μ. Παπαγεωργίου, ανέφερε ότι «η συμμετοχή της Ελλάδας στο άνοιγμα του Νότιου διαδρόμου φυσικού αερίου ενισχύει τον ρόλο της χώρας ως διαμετακομιστικού ενεργειακού κόμβου» και παρουσιάζοντας τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης ανέφερε ότι «η υλοποίηση μιας ξένης επένδυσης ύψους 1,5 δισ. ευρώ είναι σημαντική για τη διαμόρφωση του επενδυτικού κλίματος».

Ο βουλευτής της ΝΔ Δ. Σταμενίτης σημείωσε ότι «ο τομέας της ενέργειας μπορεί να αποτελέσει ισχυρό πυλώνα ανάπτυξης» για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας.

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, πρώην υφυπουργός Ενέργειας, Γ. Μανιάτης, υπερθεμάτισε για τη «διακομματική συναίνεση στο έργο» και υποστήριξε ότι η κατασκευή του αγωγού μπορεί «να αποτελέσει εργαλείο γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας». Ο ίδιος αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση συζητά με την κοινοπραξία των εταιρειών για να υπάρξει «μικρή συμμετοχή του Δημοσίου, της τάξης του 1%».

Το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, δείχνοντας τους ανταγωνισμούς που μαίνονται στο παρασκήνιο, ανέφερε ότι «η Ελλάδα ζητά απόλυτη ουδετερότητα από την ΕΕ μεταξύ των δύο υποψήφιων αγωγών ώστε η επιλογή να γίνει με διαφάνεια και αντικειμενικά κριτήρια». Ανεπιφύλακτα υπέρ της κατασκευής του αγωγού τάχτηκε η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Ν. Φούντα, τονίζοντας μάλιστα ότι «οι καθυστερήσεις των προηγούμενων ετών πρέπει να γίνουν μάθημα ώστε να προχωρήσουμε γρήγορα».

Για «έλλειψη εθνικού ενεργειακού σχεδιασμού» κατήγγειλε την κυβέρνηση η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Ε. Ουζουνίδου, λέγοντας πως «για τον ΣΥΡΙΖΑ η ενέργεια και οι αγωγοί είναι για την οικονομία ό,τι το αίμα και οι αρτηρίες για τον ανθρώπινο οργανισμό αντίστοιχα», εννοώντας την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας και τους ντόπιους καπιταλιστές, στους οποίους μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να μειώσει το κόστος της Ενέργειας. Σιγοντάροντας την προπαγάνδα των αστικών κομμάτων, είπε ακόμα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποδίδει μεγάλη σημασία στο να καταστεί η χώρα μας επί της ουσίας ενεργειακός κόμβος με σημαντικά οφέλη για την εθνική οικονομία και τους πολίτες κι όχι απλά γεωγραφικός χώρος διέλευσης αγωγών».

Ποιος κερδίζει;

Στην ημερίδα παρουσιάστηκαν δυο μελέτες. Η πρώτη του ΙΟΒΕ, με τίτλο «Ο οικονομικός αντίκτυπος από την κατασκευή και λειτουργία του ΤΑΡ στην Ελλάδα», για τα οφέλη που θα προκύψουν για τους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους από την πιθανή κατασκευή του. Σύμφωνα με τη μελέτη, η κατασκευή του ΤΑΡ - που θα διαπερνά το ελληνικό έδαφος από τη Θράκη και τη Μακεδονία - θα δημιουργήσει προστιθέμενη αξία ύψους 18 δισ. ευρώ και 4.800 θέσεις εργασίας μέσα στα επόμενα 54 χρόνια, στην «περίπτωση που οι σωλήνες του αγωγού προμηθευτούν από εγχώριους παραγωγούς».

Ωστόσο, η πλειονότητα των θέσεων εργασίας αφορά την τριετή περίοδο κατασκευής του έργου, αφού την περίοδο λειτουργίας του αγωγού θα απασχολούνται περίπου 100 εργαζόμενοι. Στην ημερίδα πήρε το λόγο και εκπρόσωπος του επιχειρηματικού ομίλου «Σωληνουργία Κορίνθου ΑΕ», ο οποίος έσπευσε να πλασαριστεί ως ο πλέον κατάλληλος να αναλάβει το έργο, λέγοντας ότι «η εταιρεία έχει τη δυνατότητα και την τεχνογνωσία για την κατασκευή σωληνώσεων που θα χρησιμοποιήσει ο αγωγός ΤΑΡ».

Στη δεύτερη μελέτη, του ΙΔΙΣ, με τίτλο «ΤΑΡ: Οικοδομώντας το Νότιο Ενεργειακό Διάδρομο. Οι Γεωπολιτικές Παράμετροι και τα δυνητικά οφέλη για την Ελλάδα», παρουσιάστηκαν τα σημεία υπεροχής του ΤΑΡ έναντι του «Nabucco West», στο πλαίσιο της προσπάθειας των ντόπιων μονοπωλιακών ομίλων να προωθήσουν την κατασκευή του.

Στη μελέτη αναφέρεται ότι ο ΤΑΡ εξασφαλίζει «συντομότερη διαδρομή, μικρότερο κόστος κατασκευής, ανάμειξη λιγότερων χωρών, ευέλικτη κοινοπραξία και μικρότερο επενδυτικό ρίσκο». Παράλληλα τονίζεται ότι η μελλοντική διασύνδεση του ΤΑΡ με τους αγωγους ΙGB (Ελλάδας, Βουλγαρίας) και ΙTGI (Ελλάδας - Ιταλίας) μπορεί να εξασφαλίσει νέους εισαγωγείς αζέρικου αερίου στα Βαλκάνια. Στην έκθεση τονίζεται ακόμα ότι σε βάθος χρόνου και εφόσον αυξηθεί η παραγωγή φυσικού αερίου στις χώρες της Κασπίας, οι δυο αγωγοί, ΤΑΡ και «Nabucco West», μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά.

Ανελέητοι ανταγωνισμοί

Γεύση των οξυμένων ανταγωνισμών για τις πηγές ενέργειας έδωσε στην ομιλία του ο διευθυντής Ερευνών του ΙΔΙΣ, Κ. Φίλης. Η κατασκευή του ΤΑΡ, όπως είπε, θα ανοίξει το «νότιο ευρωπαϊκό ενεργειακό διάδρομο» που είναι επιλογή της ΕΕ για να «διαφοροποιήσει τις πηγές ενέργειας και τα διαμετακομιστικά κέντρα» και να μειώσει την εξάρτησή της από τις ρωσικές πηγές ενέργειας.

Ωστόσο, είπε ότι η ΕΕ θα συνεχίσει να εξαρτάται ενεργειακά σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε, οι ετήσιες εξαγωγές της Ρωσίας σε φυσικό αέριο είναι 600 δισ. κυβικά μέτρα και ξεπερνούν τα συνολικά αποθέματα που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στην Κύπρο (550 δισ. κ.μ.). Επιπλέον, μόνο δύο ετήσιες εξαγωγές της Ρωσίας ξεπερνούν τα συνολικά αποθέματα του Ισραήλ, που εκτιμούνται σε 900 δισ. κ.μ.

Σημείωσε ακόμη ότι το 2020, το κενό προσφοράς - ζήτησης για την ΕΕ θα είναι της τάξης των 49 δισ. κ.μ. σε ετήσια βάση, ενώ για τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης το αντίστοιχο κενό θα είναι της τάξης των 12 δισ. κ.μ. Τις εκτιμήσεις αυτές τις απέδωσε στο γεγονός ότι η Ρωσία προσανατολίζεται στην εξαγωγή ενέργειας προς την Ανατολή και την αγορά της Ασίας και η ΕΕ θα αναγκαστεί να αναζητήσει νέες ενεργειακές πηγές.

Οπως είπε, το αζέρικο αέριο δεν είναι ικανό από μόνο του να καλύψει τις ανάγκες της ΕΕ και τόνισε ότι μέσω των αγωγών, αρχικά του ΤΑΡ και στη συνέχεια του «Nabucco West», η ΕΕ θα πρέπει να αξιοποιήσει τα κοιτάσματα των Τουρκμενιστάν, Β. Αφρικής, Ιράκ και Ιράν, ώστε να μεταφερθούν μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου προς την αγορά της.

Παράλληλα, σημείωσε ότι οι ΗΠΑ, αν και φιλοδοξούν μέχρι το 2020 να έχουν απεξαρτηθεί πλήρως ενεργειακά και να έχουν μετατραπεί στην πρώτη χώρα παραγωγό ενέργειας μέσω σχιστολιθικού αερίου, παρακολουθούν στενά το θέμα των αγωγών του νότιου διαδρόμου της Ευρώπης, αφού επιδιώκουν να διατηρήσουν ισχυρό ρόλο στους γεωστρατηγικούς και ενεργειακούς σχεδιασμούς της περιοχής, σε βάρος ανταγωνιστριών οικονομιών.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΔΝΤ
Ξαναζεσταίνεται η κόντρα για το ελληνικό χρέος

Αναβολή στις όποιες αποφάσεις επιδιώκει η γερμανική κυβέρνηση, για άμεση δράση πιέζει το Ταμείο

Πρόγευση της κόντρας που θα κορυφωθεί μέχρι το Σεπτέμβρη δίνουν από τώρα Γερμανία και ΔΝΤ
Πρόγευση της κόντρας που θα κορυφωθεί μέχρι το Σεπτέμβρη δίνουν από τώρα Γερμανία και ΔΝΤ
Νέα ένταση στις σχέσεις Γερμανίας - ΔΝΤ προκαλεί η πρόθεση της πρώτης να μεταθέσει τις όποιες αποφάσεις για τα επιπλέον μέτρα που απαιτούνται προκειμένου το ελληνικό χρέος να πέσει κάτω από το 110% του ΑΕΠ έως το 2022. Συγκεκριμένα, το ελληνικό χρέος από τα 280 δισ. ευρώ το 2020 πρέπει να μειωθεί στα 255 δισ. ευρώ το 2022 και οι Γερμανοί και η ΕΕ πρέπει να διευκρινίσουν το πώς θα γίνει αυτό.

Γερμανικές κυβερνητικές πηγές διαρρέουν πως το θέμα «δεν είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να συζητηθεί άμεσα» και ότι η Ελλάδα θα πρέπει πρώτα να πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους αποδεικνύοντας ότι τηρεί τα συμπεφωνημένα. Στον αντίποδα, το ΔΝΤ απαιτεί δράση για το χρέος της Ελλάδας αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτέμβρη.

Το ελληνικό πρόγραμμα απασχόλησε έμμεσα και τη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ, στην οποία αποφασίσθηκε η εκταμίευση της δόσης 1 δισ. ευρώ προς την Κύπρο. Μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου από χώρες που συνεισφέρουν στο λογαριασμό του, μίλησαν για «λανθασμένες εκτιμήσεις της τρόικας για το ελληνικό πρόγραμμα» και ζήτησαν να μη γίνει το ίδιο και στην Κύπρο.

Ενδεικτικά, ο Ιρανός εκπρόσωπος παρομοίασε το κυπριακό με το ελληνικό πρόγραμμα και τόνισε πως «υπό το φως της εμπειρίας του ελληνικού προγράμματος πρέπει το Ταμείο να είναι επιφυλακτικό για το εάν οι στόχοι για την ανάπτυξη και την βιωσιμότητα του χρέους θα επιτευχθούν». Ο εκπρόσωπος της Ρωσίας αναρωτήθηκε σε ποιο βαθμό ο «πρωτοφανής εφησυχασμός» των κυπριακών τραπεζών προήλθε από το γεγονός ότι το 2010 - 2011 το ΔΝΤ «είχε υποστηρίξει ενεργά την ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν βιώσιμο».

Τέλος, ο Χιλιανός Γενικός Διευθυντή του ΔΝΤ αναρωτήθηκε για το εάν η μικρότερη έκθεση του Ταμείου στο κυπριακό πρόγραμμα υποδηλώνει τη σταδιακή αποχώρησή του από την Ευρωζώνη. «Αν ναι, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στη διαπραγματευτική μας ισχύ εντός της τρόικας κατά το χρόνο της συζήτησης των όρων και των στόχων του προγράμματος;», είπε.

«Δεν υπάρχουν περιθώρια για ολισθήσεις στην εφαρμογή του κυπριακού προγράμματος», σημείωσε από την πλευρά της η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, προμηνύοντας χιονοστιβάδα μέτρων σε βάρος του λαού. Επαληθεύοντας επί της ουσίας τις ανησυχίες άλλων χωρών - μελών του Ταμείου, είπε ότι οι μακροοικονομικές προοπτικές του προγράμματος υπόκεινται σε «υψηλή αβεβαιότητα» και οι κίνδυνοι του προγράμματος είναι σημαντικοί.

Οι κεντρικές τράπεζες έχουν διοχετεύσει «υπερβολική» ποσότητα ρευστότητας στις χρηματαγορές, υποστήριξε στο μεταξύ ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη διαφωνία του Βερολίνου με τις μειώσεις επιτοκίων της ΕΚΤ, συντηρώντας την κόντρα μαζί της. «Εχουμε πάρα πολλή ρευστότητα μέσω (των χορηγήσεων) των κεντρικών τραπεζών σε παγκόσμιο επίπεδο», σημείωσε ο Σόιμπλε, μιλώντας σε εκδήλωση στο Βερολίνο. «Εάν έχεις τόση πολλή ρευστότητα, αυτό είναι ένα ψευδοφάρμακο (placebo) και δεν επιλύει τα προβλήματα», πρόσθεσε.

Τέλος, όπως ανακοίνωσε χτες η αυστριακή υπουργός Οικονομικών, Μαρία Φέκτερ, η Αυστρία πρόκειται στο μέλλον να αποδίδει στην Ελλάδα, ως επιχορήγηση, τα κέρδη της Αυστριακής Κεντρικής Τράπεζας (ΑΚΤ) από ελληνικά ομόλογα, στη βάση τροπολογίας στο νόμο περί σταθεροποίησης του ισοζυγίου πληρωμών, που ψηφίστηκε στην αυστριακή Βουλή.

ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Τα μονοπώλια θα κερδίσουν, όχι ο λαός

Η παρέμβαση που έκανε στην ημερίδα το μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Παρεμβαίνοντας χτες στην ημερίδα, ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«

Η ημερίδα του ΙΔΙΣ αποτελεί μια ευκαιρία για να εξετάσουμε, αν και κατά πόσο συμβάλλει στη συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών η πρόσφατη διακρατική συμφωνία για τον αγωγό ΤΑΡ, αλλά και γενικότερα ο προσανατολισμός της ενεργειακής κυβερνητικής πολιτικής.

Με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ιδιαίτερα τη διασφάλιση φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, τη θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ειρήνης στην περιοχή, την αύξηση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού, η διακρατική συμφωνία δεν δικαιολογεί τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς.

Απ' τη διέλευση του συγκεκριμένου ιδιωτικού αγωγού, στην περίπτωση που υλοποιηθεί, δε διασφαλίζονται προνομιακοί όροι τιμολόγησης, ούτε ανάλογη δέσμευση διερχόμενων ποσοτήτων φυσικού αερίου για την εγχώρια κατανάλωση, σε επίπεδο που θα συνέβαλε και στη γενικότερη διαπραγμάτευση μείωσης του μεγάλου κόστους των ενεργειακών εισαγωγών. Η ελληνική συμμετοχή δεν αξιοποιήθηκε ούτε καν ως μέσο πίεσης για την επίλυση των διαφορών με την Αλβανία στο κρίσιμο ζήτημα της ΑΟΖ στο Ιόνιο που αφορά και τα κοιτάσματα ανοιχτά της Κέρκυρας, όπως του Αχιλλέα και του Πύρου.

Αντί για διασφάλιση της κρατικής συμμετοχής στα προτεινόμενα σχέδια αγωγών, όπως το συγκεκριμένο έργο, προχωρά η ιδιωτικοποίηση ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες, εκτός απ' τις προφανείς στην επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης και στα δικαιώματα των εργαζόμενων στον κλάδο.

Αφενός η χώρα εμπλέκεται όλο και περισσότερο στο κουβάρι των ευρωατλαντικών και ρωσικών ενεργειακών σχεδίων για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και οδών μεταφοράς, στον ανταγωνισμό ρωσικών και αζέρικων εταιρειών. Αφετέρου, η υλοποίηση κάθε σχετικού έργου δεν εντάσσεται σε ένα συνολικό σχέδιο αναβάθμισης του εγχώριου συστήματος μεταφοράς και διανομής του φυσικού αερίου με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.

Συγκριτικά με τη διασφάλιση της ελληνικής συμμετοχής σε άλλα σχέδια, όπως για παράδειγμα του "Σάουθ Στριμ", επιλέγεται το προβάδισμα σε ένα ευρωατλαντικό σχέδιο, που στηρίζεται στον ενεργειακό άξονα Αζερμπαϊτζάν - Τουρκίας, σε μια περίοδο κλιμάκωσης της αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων απ' την Τουρκία. Προτάσσεται ένα σχέδιο που δε διασφαλίζει μέχρι στιγμής δυνατότητα διακλάδωσης από το έδαφος της Ελλάδας προς την ευρύτερη περιοχή.

Οι συγκεκριμένες επιλογές δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης εθνικής ενεργειακής πολιτικής, ούτε επιπολαιότητας και ανικανότητας της ελληνικής ενεργειακής διπλωματίας. Αντίθετα, αποτελούν επιλογές και συνέπειες της αστικής πολιτικής που υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς και των δεσμεύσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ωφελημένοι οι ισχυροί όμιλοι

Σ' αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο, αποτελεί προτεραιότητα η υλοποίηση του νότιου ενεργειακού Διαδρόμου της ΕΕ, ενώ βαφτίζεται ανεδαφική κάθε απαίτηση προστασίας του λαϊκού συμφέροντος. Αντίστοιχα, στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας επιταχύνεται η ολοκλήρωση της "απελευθέρωσης" της σχετικής αγοράς και η συρρίκνωση της ΔΕΗ, ώστε να διασφαλισθούν μερίδια και κέρδη για τους ανταγωνιζόμενους ομίλους, με αρνητικές συνέπειες στις τιμές λαϊκής κατανάλωσης, στην αξιοποίηση εγχώριων πηγών, στη διαχείριση του δικτύου και στους εργαζόμενους του κλάδου.

Η αστική πολιτική ανάδειξης της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, δε συμβάλλει στη λαϊκή ευημερία, αλλά στη διασφάλιση ενός γεωγραφικού χώρου διέλευσης αγωγών προς όφελος κοινοπραξιών ισχυρών ομίλων.

Δεν αξιοποιεί προς όφελος του λαού τα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα όπως η αύξηση του γεωπολιτικού ρίσκου για την κάλυψη μέρους των ενεργειακών αναγκών της ΕΕ απ' τη Βόρειο Αφρική, καθώς και η αναβάθμιση της σημασίας των ρωσικών αγωγών προς τη Γερμανία και την Ιταλία. Εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια επέμβασης στη Συρία και στο Ιράν.

Ανοίγει το δρόμο της συνεκμετάλλευσης των θαλάσσιων ελληνικών κοιτασμάτων από ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρούς ομίλους, χωρίς διεθνή κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εμφανίζει ως εθνικό φορέα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, ένα κρατικό γραφείο διανομής του εγχώριου ορυκτού πλούτου στους μονοπωλιακούς ομίλους.

Για τη διασφάλιση αμοιβαία επωφελούς διακρατικής συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα απαιτείται αλλαγή πορείας, ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των εγχώριων πηγών Ενέργειας και του φυσικού πλούτου, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο, αποδέσμευση απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σ' αυτό το πλαίσιο, μπορεί να λειτουργήσει ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, ο οποίος θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και θα αξιοποιεί σ' αυτήν την κατεύθυνση τη διακρατική συνεργασία για την ανάπτυξη ενεργειακών δικτύων καθώς και για συστηματική έρευνα των εγχώριων πηγών».

Για την ενεργειακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ

Για «έλλειψη εθνικού ενεργειακού σχεδιασμού» κατήγγειλε την κυβέρνηση η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Ουζουνίδου, μιλώντας χτες σε ημερίδα του Ινστιτούτου Διεθνώς σχέσεων και του ΙΟΒΕ για τον αγωγό ΤΑΡ (βλέπε και σελίδα 7). Οπως είπε, «για τον ΣΥΡΙΖΑ η ενέργεια και οι αγωγοί, είναι για την οικονομία ό,τι το αίμα και οι αρτηρίες για τον ανθρώπινο οργανισμό αντίστοιχα», εννοώντας την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας και τους ντόπιους καπιταλιστές, στους οποίους μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να μειώσει το κόστος της Ενέργειας. Είπε ακόμα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποδίδει μεγάλη σημασία στο να καταστεί η χώρα μας επί της ουσίας ενεργειακός κόμβος με σημαντικά οφέλη για την εθνική οικονομία και τους πολίτες κι όχι απλά γεωγραφικός χώρος διέλευσης αγωγών».

Θέλει, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην περιοριστεί η ντόπια αστική τάξη στο ρόλο του κατασκευαστή αγωγών και πελάτη της Ενέργειας, αλλά να αναβαθμιστεί σε ρόλο διαχειριστή, με δεδομένη τη γεωστρατηγική θέση της χώρας, την οποία μνημόνευσε σε άλλο σημείο η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο αυτό, χαιρέτισε την κατασκευή του TAP «και κάθε άλλο σχέδιο το οποίο θα προσφέρει πλεονεκτήματα στην οικονομία και στην κοινωνία μας». Εκεί, όμως, που πραγματικά έδωσε τα ρέστα της η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν όταν προσπάθησε να αναλύσει την «εθνική ενεργειακή πολιτική», αποσπασμένη από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς των πολυεθνικών για την Ενέργεια, για να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι είναι δυνατόν τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο στην οικονομία και ταυτόχρονα μια κυβέρνηση να ασκεί ενεργειακή πολιτική υπέρ του λαού.

Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «ο ενεργειακός σχεδιασμός είναι η σε κάθε χρονική στιγμή διαμορφούμενη ισορροπία των ξένων συμφερόντων, όπως αυτά εκπροσωπούνται από τις πολυεθνικές εταιρείες». Δεν είπε όμως ότι αυτές θα συνεχίσουν να υπάρχουν με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ότι το ντόπιο κεφάλαιο διατηρεί ισχυρές σχέσεις με ξένες εταιρείες, συμμετέχει στους ανταγωνισμούς και προσπαθεί να αναβαθμίσει τη θέση του σ' αυτούς. Σύμφωνα με την ίδια, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» και θα «αναζητήσει συμμαχίες στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και στον κόσμο και να βοηθήσει, ώστε το νέο που γεννιέται να χαρακτηρίζεται από δημοκρατία, δικαιοσύνη και σεβασμό στο περιβάλλον». Θα αναζητήσει δηλαδή νέους ιμπεριαλιστές συμμάχους για τα ντόπια μονοπώλια, για να δώσουν από καλύτερη θέση τη μάχη στους ανταγωνισμούς που θα οξύνονται διαρκώς.

Οι αντιφάσεις στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ αναβλύζουν από κάθε του προσπάθεια να πείσει ότι το μονοπωλιακό συμφέρον, με την κατάλληλη διαχείριση, μπορεί να ταυτιστεί με το συμφέρον του λαού. Τέτοιο πράγμα δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε πρόκειται να υπάρξει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κοροϊδεύει ωμά το λαό, όταν λέει ότι με άλλες ιμπεριαλιστικές κολεγιές η ενεργειακή πολιτική μπορεί να υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον, με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο στην οικονομία. Η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία και η αποδέσμευση από κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό είναι αυτά που μπορούν να εξασφαλίσουν τα λαϊκά συμφέροντα και στον τομέα της Ενέργειας. Εκεί είναι που πρέπει να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του ο λαός.


Π.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ