ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 17 Μάη 2009
Σελ. /32
ΚΟΜΜΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Κήρυκας υποταγής στον «ευρωμονόδρομο»

Γρηγοριάδης Κώστας

«

Οι αποφάσεις παίρνονται με συναίνεση, το κάθε κόμμα συμβάλλει σ' αυτές με το αίσθημα της ευθύνης που επιβάλλει η ανάγκη να υπάρξει μια ισχυρή αριστερά στην Ευρώπη. Εχουμε βάσιμες ελπίδες ότι αυτή η προσπάθεια θα στηριχτεί από τους λαούς της Ευρώπης και ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της η αριστερά θα κερδίσει ως ενιαία και ενωτική προσπάθεια την εμπιστοσύνη πάνω από 10 εκατομμυρίων ψηφοφόρων στις επικείμενες ευρωεκλογές». Ο Στ. Παππάς, στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Γραμματείας της Εκτελεστικής Επιτροπής του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς», αρθρογραφεί στην «Αυγή» (29/4) σχετικά με το «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς».

Υπέρ ποιας προσπάθειας όμως ζητά τη στήριξη εκατομμυρίων Ευρωπαίων εργαζομένων το ΚΕΑ, ιδρυτικό μέλος του οποίου είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ειλικρινές όταν διακηρύττει στην πλατφόρμα του για τις ευρωεκλογές ότι αυτές «είναι μια ευκαιρία για να αλλάξουμε τα θεμέλια της ΕΕ και να ανοίξουμε μια νέα προοπτική»; Η απάντηση βρίσκεται στο περιεχόμενο της πλατφόρμας και είναι σαφέστατα αρνητική.

Τέσσερις «ελευθερίες» αποτελούν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ελευθερία της κίνησης των κεφαλαίων, η ελευθερία κίνησης των εμπορευμάτων, η ελευθερία κίνησης των υπηρεσιών και η ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού. Διατυπώθηκαν στην «Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη» το 1986, και από τότε αποτελούν το μόνιμο μπούσουλα για τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στη συνέχεια, με το κείμενο στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, θεσμοθετήθηκε η Οικονομική και Νομισματική Ενωση, που ενισχύθηκε και προσαρμόστηκε με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ και το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Κάθε βήμα σ' αυτήν την πορεία σήμαινε ενίσχυση του μονοπωλιακού ανταγωνισμού και ένταση της εκμετάλλευσης. Αυτά τα τόσο απαραίτητα για τα μονοπώλια βήματα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τα ενέκρινε ζητωκραυγάζοντας. Αλλωστε, ο κανονισμός της Κομισιόν για τα ευρωπαϊκά κόμματα ρητά αναφέρει ότι ένα τέτοιο κόμμα «να διασφαλίζει ότι το καταστατικό και οι δραστηριότητές του σέβονται τους βασικούς στόχους της Ενωσης», δηλαδή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Αυτά τα θεμέλια το ΚΕΑ όχι μόνο δεν επιθυμεί να τα αλλάξει, όπως δημαγωγικά διατείνεται, αλλά αντιθέτως τα ενισχύει, όπως προκύπτει κι απ' την πλατφόρμα του για τις ευρωεκλογές.

Το πρώτο ζήτημα που θίγεται σ' αυτήν είναι η οικονομική κρίση. Ευθύς εξαρχής γίνεται φανερή η πρόθεσή τους να εξωραΐσουν και να αθωώσουν τον καπιταλισμό, πρωτίστως τον ευρωενωσιακό, αποδίδοντας την κρίση «στις ανεύθυνες πολιτικές και οικονομικές ελίτ που προωθούν τον επικίνδυνο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό (...). Ο κόσμος έχει οδηγηθεί σ' αυτή την παγκόσμια κρίση απ' την ηγεμονική πολιτική των ΗΠΑ και ειδικότερα της κυβέρνησης Μπους»!

Δεν υπερασπίζονται την ΕΕ μόνο μετακυλίοντας την ευθύνη στις ΗΠΑ. Την υπερασπίζονται υποδεικνύοντάς την στους λαούς και σαν διέξοδο απ' την κρίση: «Η διέξοδος μπορεί να δοθεί μέσω του αγώνα για μια δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη», ισχυρίζονται, και σπεύδουν να υποδείξουν στην ΕΕ και τον τρόπο που θα πουλήσει στους λαούς τέτοιες αυταπάτες: «Χρειάζεται άμεσα να ενισχυθούν (σ.σ. προφανώς υπονοούν ότι ήδη υπάρχει) η δημοκρατική συμμετοχή και οι εξουσίες των κοινοβουλίων μέσα από κανόνες για την υποβολή λαϊκών αιτημάτων, τη διεύρυνση της συναπόφασης...». Φιλολαϊκή διέξοδο στους αστικούς θεσμούς, δηλαδή σε μοχλούς της εξουσίας του κεφαλαίου, προτείνουν. Ποια κοινοβούλια όμως; Τα εθνικά κοινοβούλια είναι αυτά που αναλαμβάνουν να εξειδικεύσουν κατά χώρα και να νομοθετήσουν όσα αντιλαϊκά και αντεργατικά σε ευρωενωσιακό επίπεδο συναποφασίζονται.

Ισχυρίζονται ακόμη ότι διεκδικούν μια Ευρώπη «ειρηνική και πολιτική, με οικονομίες κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμες».

Ομως, της ΕΕ, ως ιμπεριαλιστικής ένωσης, δεν της λείπει η πολιτική. Το περιεχόμενο της πολιτικής της είναι ταξικά προσανατολισμένο υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Και βεβαίως η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν ανάγκη από μια βιώσιμη καπιταλιστική οικονομία. Εχουν ανάγκη από μια οικονομία λαϊκή, με κεντρικό σχεδιασμό, προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των δικών τους αναγκών. Αυτό όμως προϋποθέτει άλλη εξουσία, που μπορεί να οικοδομηθεί μόνο στα συντρίμμια της εξουσίας των μονοπωλίων. Απαγορευμένες λέξεις και έννοιες για το ΚΕΑ, το οποίο ζητά «μια νέα συνέργεια μεταξύ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων» για να επιτευχθεί η «βιώσιμη οικονομία». Να συνεργήσουν ποιοι με ποιους; Οι εκμεταλλευτές με τους εκμεταλλευόμενους. Πολύ βολικό για τους πρώτους. Ολέθρια πρόταση για τους δεύτερους. Ο κοινωνικοεταιρισμός όπου και με όποια μορφή κι αν εκδηλώθηκε, έδωσε αμέσως αποτελέσματα, τραγικά για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Ο καπιταλισμός είναι ένα το κρατούμενο, απολύτως δεδομένο για τους ευρω-οπορτουνιστές. Στη δεύτερη θεματική ενότητα της πλατφόρμας φιγουράρει και στον τίτλο: «Οι άνθρωποι πάνω απ' τα κέρδη»! Διά της μεθόδου της «αλλαγής των υπαρχόντων κανόνων του διεθνούς οικονομικού και χρηματιστικού συστήματος». Εφόσον όμως η άρχουσα τάξη, που διαμόρφωσε τους υπάρχοντες κανόνες, εξακολουθεί να κρατά τα ηνία, ποιος και γιατί θα την υποχρεώσει να τους αλλάξει και μάλιστα δυσμενώς για τα συμφέροντά της; Η ΕΕ ακριβώς αυτής της τάξης τα συμφέροντα προωθεί, συνεπώς η εργατική τάξη δε χρειάζεται καμία «επανίδρυση της ΕΕ». Αυτό που χρειάζεται είναι να αποφασίσει να ακολουθήσει μια πορεία ρήξης με προοπτική την ανατροπή της. Αλίμονο για την εργατική τάξη αν υιοθετήσει τους συλλογισμούς του ΚΕΑ ότι η ΕΕ είναι ανίκανη, καλώντας την «να γίνει ικανή να εστιάσει στους ανθρώπους και τα δικαιώματά τους». Η ΕΕ είναι απολύτως ικανή στην αποστολή για την οποία ιδρύθηκε. Τέτοια παραμύθια αποσκοπούν στο να κάνουν την εργατική τάξη ανίκανη στην πάλη για τα δικά της συμφέροντα, για τη δική της ιστορική αποστολή.

Ανάμεσα σε άλλα και πάντα υπό τον ανεδαφικό στόχο να αρθούν οι άνθρωποι πάνω απ' τα κέρδη το ΚΕΑ καταθέτει προτάσεις, όπως «δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο του τραπεζικού και του χρηματιστικού συστήματος». Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έκανε εκπτώσεις εδώ καθώς η δική του πρόταση περιορίζεται σε δύο άντε τρεις τράπεζες. Απουσιάζει παντελώς βεβαίως κάθε προσπάθεια προσέγγισης του τρόπου που αυτό μπορεί να γίνει, προφανώς επειδή δεν μπορεί να γίνει. Πρέπει, ισχυρίζεται το ΚΕΑ, να «φορολογηθούν οι χρηματιστικές συναλλαγές και τα εισοδήματα στην Ευρώπη (...). Είναι επίσης απαραίτητο να καθιερωθεί η φορολογία στα κερδοσκοπικά κεφάλαια (...). Οι κινήσεις κεφαλαίου, ειδικότερα τα κέρδη που δεν συνδέονται άμεσα με τις επενδύσεις και το εμπόριο, πρέπει να υπόκεινται σε έλεγχο και φορολογία». Και ακόμη: «Ο φόρος Τόμπιν μπορεί να αποτελέσει το εργαλείο για τη χρηματοδότηση καινοτόμων βιομηχανικών πρωτοβουλιών στους τομείς που υποδεικνύονται από τις διεθνείς υπηρεσίες του ΟΗΕ και στοχεύουν στη μείωση των παγκόσμιων αέριων ρύπων και στην αύξηση του αριθμού θέσεων εργασίας. Αυτό το ευρωπαϊκό ταμείο θα έπρεπε να περιληφθεί στις κατευθύνσεις και στα προγράμματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: Ενα είδος "πράσινου new deal" του ίδιου του Κοινοβουλίου». Το ΚΕΑ διακηρύσσει ως προτεραιότητά του «να γίνουν βήματα ενάντια στη φτώχεια (...). Οι φόροι εισοδήματος και κεφαλαίου θα πρέπει να αυξηθούν, ώστε να κάνουν δυνατή την αναδιανομή από την κορυφή προς τα κάτω».

Εδώ το ΚΕΑ δίνει εξετάσεις διαχείρισης του καπιταλισμού. Ναι στις χρηματιστικές συναλλαγές. Ναι στα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Ναι στη χρηματοδότηση του κεφαλαίου. Τα ...συνοδευτικά περί ελέγχων, κανόνων, μεγαλύτερης φορολογίας κλπ. είναι η απαραίτητη γαρνιτούρα για τα μάτια του κόσμου. Αλλωστε, ένα απ' τα θεμέλια της ΕΕ, η ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων, ένα από τα επιτακτικά αιτήματα των μονοπωλίων, είχε ως προαπαιτούμενο την κατάργηση όλων των σχετικών φραγμών και των ελέγχων από τις εθνικές αρχές. Που δίνει τη δυνατότητα στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και στις μεγάλες τράπεζες να διακινούν ποσά απίστευτου ύψους από το ένα σημείο του πλανήτη στο άλλο, κερδοσκοπώντας.

Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, το κεφάλαιο που αφορά στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ. Εδώ, η υποταγή τους στο ευρωενωσιακό οικοδόμημα σπάει κόκαλα: «Είναι σημαντικό για την ΕΕ να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο, να βρει πολιτικές λύσεις για κάθε διαμάχη. Η στρατιωτικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, συνδεδεμένη με το ΝΑΤΟ, πρέπει να αντικατασταθεί από μια εναλλακτική θεώρηση της ασφάλειας, βασισμένη στην ειρήνη, το διάλογο και τη συνεργασία». Ούτε λέξη για τον εγκληματικό ρόλο που έχει παίξει η ΕΕ στηρίζοντας και συμμετέχοντας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτή της η δράση. Κι ακόμα: «Η εμπλοκή δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και οι αυξανόμενες απαιτήσεις των ΗΠΑ για αύξηση της εκεί ευρωπαϊκής συμμετοχής δείχνει την αποτυχία της στρατηγικής των στρατιωτικών επεμβάσεων, που ακολουθήθηκε από την κυβέρνηση του Μπους. Καταδεικνύει την αναπτυσσόμενη αντιπαράθεση μεταξύ του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος για την ασφάλεια και τη στρατηγική των πολεμικών επεμβάσεων και της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ»! Η καλή ΕΕ που αντιπαρατίθεται με τις κακές ΗΠΑ. Τα ευρωενωσιακά στρατεύματα στο Αφγανιστάν υπηρετούν την ασφάλεια, ενώ τα αμερικανικά την υπονομεύουν!

Χρειάζεται πολλά καντάρια θράσους να απευθύνεται στους λαούς, στον ελληνικό λαό ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και να εμφανίζει αυτές τις προτάσεις και θέσεις σαν αριστερές, σαν προτάσεις διεξόδου, σαν προτάσεις που θα φέρουν τα πάνω κάτω στην ΕΕ. Ο οπορτουνισμός το διαθέτει. Ξεχνά όμως ότι και οι άνθρωποι του μόχθου διαθέτουν κρίση. Και θα πράξουν σοφά αν την επιστρατεύσουν την ώρα της κάλπης στέλνοντας κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ