Από τη 48ωρη απεργία το Δεκέμβρη στον όμιλο ΟΤΕ

Στη Γενική Συνέλευση που πραγματοποίησε στις 7/3 κατέληξε στο προσχέδιο Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΚΣΣΕ), με το οποίο απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους και τα επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου, προκειμένου να διαμορφωθεί το τελικό σχέδιο της ΚΣΣΕ, με επόμενο βήμα την οργάνωση της πάλης για τη διεκδίκησή της.

Γι' αυτήν τη σημαντική και απαιτητική μάχη, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Αλέκο Περράκη, πρόεδρο του ΣΕΤΗΠ και μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον ΟΤΕ (ΟΜΕ ΟΤΕ).

Οπως μας υπογραμμίζει, «ο κλάδος δίνει για πρώτη φορά τη μάχη για την υπογραφή Κλαδικής ΣΣΕ. Μέχρι τώρα δεν υπήρχε ΚΣΣΕ. Η Ομοσπονδία, η ΟΜΕ ΟΤΕ, καλύπτει μόνο ένα τμήμα των εργαζομένων στον ΟΤΕ. Το 1/3 των εργαζομένων που εργάζονται στις θυγατρικές του ομίλου - εκτός της "Cosmote" που υπάρχει ξεχωριστή επιχειρησιακή Σύμβαση από το επιχειρησιακό σωματείο - δηλαδή περίπου οι 5.500 στους 15.500 εργαζόμενους, είναι εκτός ΣΣΕ. Σε όλες τις άλλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής - εκτός από δύο - δεν έχουν ούτε επιχειρησιακή ΣΣΕ. Συνοπτικά, για όλους αυτούς τους εργαζόμενους δεν υπάρχει ούτε Ομοσπονδία που να τους καλύπτει συνδικαλιστικά ούτε ΚΣΣΕ».

Σε ένα τέτοιο έδαφος, σημειώνει ο Αλ. Περράκης, «το βασικό πρόβλημα στον κλάδο, όπως και σε άλλους κλάδους, είναι η μεγάλη ανάπτυξη των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Αυτό συμβαίνει και στις μεγάλες εταιρείες και μάλιστα το τελευταίο διάστημα έχει παρατηρηθεί μεγάλη αύξηση των πρακτικάριων, που αμείβονται είτε με τον βασικό μισθό είτε λιγότερο από αυτόν».

Αναφερόμενος στο πώς ξεκίνησε η μάχη για την Κλαδική ΣΣΕ, αλλά και στην προσπάθεια να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, επισημαίνει τα εξής:

«Από την ίδρυσή του το ΣΕΤΗΠ έθεσε την αναγκαιότητα διεκδίκησης ΚΣΣΕ. Σημαντική πρωτοβουλία που ουσιαστικά έδωσε την ώθηση για συγκεκριμένα βήματα και στον κλάδο μας ήταν η πρωτοβουλία που πήραν Ομοσπονδίες και Συνδικάτα τον Οκτώβρη του 2016. Με βάση το κείμενο που βγήκε με την υπογραφή άνω των 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων βγάλαμε την αντίστοιχη ανακοίνωση του ΣΕΤΗΠ. Εγινε πολύ καλή δουλειά, ανοίγοντας τη συζήτηση για την αναγκαιότητα Εθνικής Γενικής ΣΣΕ και Κλαδικής ΣΣΕ. Απευθυνθήκαμε σε όλα τα επιχειρησιακά σωματεία, στους ίδιους τους εργαζόμενους. Η συζήτηση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα από τις Σωματειακές Επιτροπές και τα μέλη μας. Στις Γενικές Συνελεύσεις μας, από τον Οκτώβρη του 2016 και μετά, κάθε φορά ασχολούμαστε όλο και πιο αναλυτικά.

Παράλληλα, οι ταξικές δυνάμεις, στα επιχειρησιακά σωματεία όπου είναι πλειοψηφία, διαμόρφωσαν σχέδια επιχειρησιακών Συμβάσεων, ενώ όπου είναι μειοψηφία έθεσαν το ζήτημα διαμόρφωσής τους. Κυρίως όμως με τη δουλειά των σωματειακών επιτροπών ανοίγαμε το ζήτημα της υπογραφής ΚΣΣΕ στους χώρους δουλειάς.

Ενα σημαντικό μέρος αυτής της δουλειάς είχε ως αποτέλεσμα και τη μεγαλύτερη συμμετοχή στις αρχαιρεσίες του ΣΕΤΗΠ - είχαμε πάνω από 50% αύξηση των ψηφισάντων το Μάη του 2017.

Φθάσαμε στη Γενική Συνέλευση το Δεκέμβρη του 2017, όπου καταλήξαμε τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους θα πρέπει να κινείται το προσχέδιο της ΚΣΣΕ, το οποίο οριστικοποιήσαμε στην τελευταία Γενική Συνέλευση.

Το προσχέδιο έχει δοθεί σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία, τα επιχειρησιακά αλλά και τα κλαδικά που δραστηριοποιούνται σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη. Με βάση τη συζήτηση που θα γίνει και με αυτή που ήδη έγινε στη Γενική Συνέλευσή μας, τις παρατηρήσεις που ήρθαν και θα έρθουν, στόχος είναι να καταλήξουμε στο τελικό σχέδιο της κλαδικής ΣΣΕ. Η δική μας πρόθεση είναι να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις ώστε να προχωρήσουμε ακόμα και με κινητοποίηση στο σύνολο του κλάδου».

Μιλώντας για το περιεχόμενο του προσχεδίου της Κλαδικής ΣΣΕ, ο Αλ. Περράκης αναφέρει τα εξής:

«Το νέο ΔΣ που εκλέχθηκε από τις αρχαιρεσίες του 2017 μάζεψε όλες τις ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ που ίσχυαν μέχρι το 2012 (π.χ. αναλυτές, πληροφορικάριοι, μηχανικοί κ.ά.), όλα τα σχέδια διεκδίκησης επιχειρησιακών ΣΣΕ που υπήρχαν από τα σωματεία του κλάδου και τις υπογεγραμμένες επιχειρησιακές Συμβάσεις.

Με αυτό το υλικό, το προσχέδιο έθεσε ως κατώτατα όρια ό,τι ίσχυε το 2012 και στη βάση αυτή δίνεται η μάχη για επιπλέον κατακτήσεις, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρου και κάθε επιχείρησης.

Ακόμα, πήραμε σοβαρά υπόψη τις εξελίξεις στον κλάδο μας, από το 2012 μέχρι σήμερα. Στο προσχέδιο προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε ζητήματα που έχουν προκύψει και τα οποία δεν προβλέπονται στην εργατική νομοθεσία.

Ενα από αυτά είναι ο λεγόμενος ενεργός και ανενεργός χρόνος εργασίας. Στον κλάδο εφαρμόζεται πολύ τον τελευταίο καιρό το λεγόμενο "stand by" ή "on call". Οι επιχειρήσεις αντί να έχουν τρεις εργαζόμενους σε τρεις βάρδιες για το 24ωρο, χρησιμοποιούν το "stand by" και έχουν τον εργαζόμενο σε άμεση ετοιμότητα για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο (συνήθως μια βδομάδα το μήνα), κατά την οποία είναι υποχρεωμένος τη στιγμή που θα τον καλέσει η εργοδοσία να παρέμβει.

Ο τρόπος με τον οποίο ρυθμίζεται μάλιστα μέχρι σήμερα η συγκεκριμένη πρακτική πατάει πάνω σε αυτά που ισχύουν για τους νοσοκομειακούς γιατρούς, οπότε θα ενταθεί με το νέο νόμο που πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ο οποίος κάνει την κατάσταση ακόμα χειρότερη. Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου με μια ρύθμιση ή ένα νόμο που αφορά, υποτίθεται, μόνο ένα τμήμα εργαζομένων, δίνουν το σήμα στην εργοδοσία όλων των κλάδων να προχωρήσει στο παραπέρα χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων...

Γι' αυτό το ζήτημα έχουμε θέσει τον εξής στόχο: Παλεύουμε την κατάργηση του "stand by" και, στο μεταξύ, όσο παραμένει σε ισχύ, διεκδικούμε να μπουν κάποιοι βασικοί κανόνες ώστε να τηρούνται στο ακέραιο τα μέτρα που αφορούν στην ασφάλεια και την προστασία της υγείας των εργαζομένων, όπως και να είναι τελικά οικονομικά ασύμφορη η εφαρμογή του συγκριτικά με το να υπάρχουν τρεις εργαζόμενοι σε τρεις βάρδιες».

Απέναντι στο διαχωρισμό των εργαζομένων με βάση τον βαθμό ειδίκευσής τους, το ΣΕΤΗΠ παλεύει για να γίνεται κατανοητό γιατί το θέμα της διεκδίκησης κλαδικής ΣΣΕ αφορά ενιαία όλους τους εργαζόμενους του κλάδου.

«Οι εργαζόμενοι στον κλάδο χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες», εξηγεί ο Αλ. Περράκης: «Στη μία εντάσσονται εργαζόμενοι που απασχολούνται σε αντικείμενα που δεν απαιτούν μεγάλη εξειδίκευση και στην οποία οι μισθοί έχουν πέσει πολύ. Οι εργαζόμενοι στην κατηγορία αυτή αντιλαμβάνονται πιο εύκολα την αναγκαιότητα υπογραφής Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, της επαναφοράς των 751 ευρώ ως κατώτατου μισθού, γιατί το ύψος του μισθού τους είναι σε αυτό το σημείο ή χαμηλότερο, κυρίως οι νέοι εργαζόμενοι. Και βλέπουν ότι θα υπάρχουν πιο άμεσα αποτελέσματα στην περίπτωση που ο κατώτατος μισθός επανέλθει στα 751 ευρώ και στον κλάδο στα 850 ευρώ στο 8ωρο, ό,τι δηλαδή ίσχυε πριν από το 2012.

Στην άλλη κατηγορία έχουμε εργαζόμενους σε θέσεις εργασίας που απαιτούν υψηλότερη εξειδίκευση. Λόγω της ανάπτυξης του κλάδου υπάρχει μεγάλη ζήτηση κυρίως στο κομμάτι της πληροφορικής και έτσι ο μέσος μισθός παραμένει σχετικά υψηλός. Από την άλλη, πολλοί από αυτούς τους εργαζόμενους δουλεύουν νύχτα με νύχτα.

Απευθυνόμενοι και σε αυτούς λέμε ότι η Κλαδική ΣΣΕ δεν αφορά μόνο στο ζήτημα του μισθού. Είναι ακόμα τα ζητήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, της αναγνώρισης των επαγγελματικών ασθενειών, της ένταξης ειδικοτήτων στα ΒΑΕ, κ.ά. Συνοπτικά λέμε ότι ΚΣΣΕ είναι ένα σύνολο ρυθμίσεων που αφορούν στο σύνολο της ζωής των εργαζομένων, μέσα και έξω από το χώρο δουλειάς. Γιατί όταν ένας εργαζόμενος πιάνει δουλειά στις 9 το πρωί και φεύγει στις 9 το βράδυ, τι ζωή μπορεί να έχει;».

Απέναντι στη μάχη των ταξικών δυνάμεων για τις ΣΣΕ στέκονται η εργοδοσία και οι άνθρωποί της μέσα στο κίνημα, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

«Η εργοδοσία ακολουθεί τη ρότα της δίωξης της συνδικαλιστικής δράσης, η οποία οξύνεται κατά περιόδους, προσπαθώντας να ξηλώσει τις δυνάμεις του ΣΕΤΗΠ», μας λέει ο Αλ. Περράκης. «Τους 4 τελευταίους μήνες είχαμε τρεις εκδικητικές απολύσεις εργαζομένων. Ολοι τους είχαν συνδικαλιστική δράση. Ακόμα υπάρχει προσπάθεια ποινικοποίησης, με δύο μέλη του ΔΣ του ΣΕΤΗΠ να διώκονται για διάφορους λόγους από εργοδότες.

Για τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού θα πρέπει να αναφερθούμε στην πλειοψηφία της ΟΜΕ ΟΤΕ (ΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ). Το 2011 υπέγραψε τριετή ΣΣΕ (2012 - 2014) με τον ΟΤΕ που οδήγησε στη μεσοσταθμική μείωση των μισθών κατά 11%. Το Δεκέμβρη του 2014 υπέγραψε νέα τριετή ΣΣΕ (2015 - 2017), που διατήρησε τη μείωση για άλλα τρία χρόνια και διαμόρφωσε δύο ξεχωριστές μισθολογικές κλίμακες, διαιρώντας τους εργαζόμενους σε παλιούς και νέους, με όρους ακόμα χειρότερους για τους νέους. Καθώς ο ΟΤΕ είναι η μεγαλύτερη εταιρεία και στις τηλεπικοινωνίες και στην πληροφορική οι συνέπειες των αποφάσεων της πλειοψηφίας επεκτείνονται πολύ πέρα από τα όριά του. Ακόμα, η πλειοψηφία στέκεται εμπόδιο στη μετατροπή της ΟΜΕ σε κλαδική Ομοσπονδία. Στο τελευταίο έκτακτο συνέδριό της αρνήθηκε ουσιαστικά να εγγράψει στη δύναμή της το ΣΕΤΗΠ. Ενα ακόμα κατόρθωμά της είναι η μεγάλη κωλοτούμπα μετά τις δύο 48ωρες απεργίες των εργαζομένων στον ΟΤΕ, τον Οκτώβρη και το Δεκέμβρη του 2017, υποχωρώντας από το αίτημα για ενιαία Σύμβαση στον ΟΤΕ, παίρνοντας πίσω το αίτημα για ανάκτηση της μείωσης του 11% και την εξίσωση προς τα πάνω και δίνοντας χρόνο στην εργοδοσία να περάσει τους αντεργατικούς σχεδιασμούς της».

Στο κλείσιμο της συζήτησης, ο Αλ. Περράκης μιλάει για την ανταπόκριση που έχει η μάχη για την Κλαδική ΣΣΕ και πώς αυτή επιδρά στους χώρους δουλειάς.

«Εκεί που υπάρχουν Σωματειακές Επιτροπές και γίνεται δουλειά, κατανοείται όλο και πιο πολύ η ανάγκη επαναφοράς της Εθνικής Γενικής ΣΣΕ και της διεκδίκησης μιας Κλαδικής ΣΣΕ.

Οπως ήδη είπα, στον ΟΤΕ έγιναν δύο 48ωρες απεργίες. Η πρώτη είχε πάνω από 80% συμμετοχή και η δεύτερη 50 - 60%. Το πλαίσιο με το οποίο κατέβηκαν οι ταξικές δυνάμεις, η ΕΣΚ ΟΤΕ, συνέβαλε αποφασιστικά στη μεγάλη συμμετοχή. Εξαρχής προβάλαμε τα αιτήματα για μια ενιαία Σύμβαση για όλους τους εργαζόμενους στον όμιλο ΟΤΕ με εξίσωση προς τα πάνω, παίρνοντας ταυτόχρονα πίσω τις μειώσεις που είχαμε το προηγούμενο διάστημα. Η δράση μας αυτή και η ανταπόκριση των εργαζομένων υποχρέωσαν την πλειοψηφία να υιοθετήσει αρχικά ένα πλαίσιο που περιείχε τα βασικά αυτά αιτήματα. Βέβαια, όσο περνούσε ο καιρός και σε κάθε κινητοποίηση έβαζε τον πήχη πιο χαμηλά.

Τα γεγονότα αυτά επιβεβαιώνουν την ανάγκη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να κάνουν υπόθεσή τους την πάλη για τη διεκδίκηση ΚΣΣΕ που να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους με όρους που να αντιστοιχούν στις ανάγκες τους».