ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 17 Μάρτη 2018 - Κυριακή 18 Μάρτη 2018
Σελ. /40
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΜΠΑΡΟΥΤΙ
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΗΠΑ - ΕΛΛΑΔΑΣ
Σπέρνουν βάσεις - ορμητήρια πολέμου σε όλη τη χώρα

Σύρος και Αλεξανδρούπολη στο επίκεντρο του αμερικανικού ενδιαφέροντος

Το αμερικανικό catamaran που κατέπλευσε την Παρασκευή στη Σύρο
Το αμερικανικό catamaran που κατέπλευσε την Παρασκευή στη Σύρο
Η ομιλία του Αμερικανού πρέσβη, Τζ. Πάιατ, την περασμένη Τετάρτη, στο 1ο «The Sea Nation Conference», επιβεβαίωσε ότι προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς η υλοποίηση όσων συμφώνησαν οι κυβερνήσεις ΗΠΑ και Ελλάδας κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, τον περασμένο Οκτώβρη.

Το καινούργιο στοιχείο που πρόσθεσε η ομιλία Πάιατ, ήταν η επαλήθευση του σχεδιασμού να αποτελέσει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σημείο αναφοράς για τις επιχειρησιακές στρατιωτικές ανάγκες και τα ενεργειακά σχέδια των ΗΠΑ στα Βαλκάνια. Το δεύτερο που αποκαλύφθηκε, είναι ότι ανάλογοι σχεδιασμοί υπάρχουν και για τη Σύρο, όπου οι Αμερικανοί έχουν ήδη βάλει στο χέρι το Ναυπηγείο και τώρα συζητούν την αξιοποίηση του νησιού και για στρατιωτικούς σκοπούς.

«Απόβαση» στη Σύρο

Ειδικά σε ό,τι αφορά τη Σύρο, είχε προηγηθεί, την περασμένη βδομάδα, η επίσκεψη της ναυτικής ακολούθου της πρεσβείας των ΗΠΑ στο νησί. Δεν πέρασαν λίγα 24ωρα, και στο λιμάνι της Ερμούπολης κατέφτασε την Παρασκευή 16 Μάρτη το πρώτο μεγάλο πολεμικό πλοίο του Αμερικανικού Ναυτικού, τύπου catamaran, που ελλιμενίστηκε για λόγους «αναψυχής» του 36μελούς πληρώματος (βλέπε και σελ. 16).

Είναι ωστόσο βέβαιο ότι οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ ξεπερνούν κατά πολύ την αξιοποίηση του λιμανιού της Σύρου αποκλειστικά για λόγους «αναψυχής» για τα πληρώματα των ιμπεριαλιστικών αποστολών τους, καθώς από διάφορες πλευρές διαρρέονται σχέδια ακόμα και για ανάδειξη του νησιού σε μια δεύτερη, «μικρή Σούδα» για τις στρατιωτικές ανάγκες των ΗΠΑ.

Ακόμα και η αγορά από την αμερικανική «ONEX» των Ναυπηγείων της Σύρου προδίδει τη στρατιωτική αξιοποίηση του νησιού. Πρόκειται για έναν πολυεθνικό όμιλο, με έδρα τη Νέα Υόρκη, που διαχειρίζεται κεφάλαια πολλών δισ. ευρώ, σε τομείς όπως η πληροφορική και οι τηλεπικοινωνίες, η πολιτική προστασία και η διαχείριση κρίσεων, η αεροπορική υποστήριξη, η νανοτεχνολογία, η τεχνολογία υλικών κ.ά.

Σύμφωνα με το επιχειρηματικό σχέδιο για τα ναυπηγεία, η εταιρεία σκοπεύει να αναπτύξει τομείς όπως οι μετασκευές μέσων εξόρυξης υδρογονανθράκων, οι κατασκευές αμυντικών ναυτικών συστημάτων, οι μετασκευές - κατασκευές εξειδικευμένων πλωτών μέσων και η επέκταση των υπηρεσιών «Mega Yachting». Πρόκειται δηλαδή για επένδυση άμεσα συνδεδεμένη με τα ενεργειακά σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή και βέβαια με την υποστήριξη της στρατιωτικής τους παρουσίας στην Ανατ. Μεσόγειο.

Στις «παράπλευρες» δραστηριότητες περιλαμβάνονται η συνεργασία με πανεπιστημιακές και τεχνικές σχολές για τη δημιουργία εξειδικευμένων τμημάτων ή και σχολών θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης επαγγελμάτων σχετικών με τη ναυτιλία, η δημιουργία έδρας Ναυπηγικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου κ.ά. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, πέρα από τα ναυπηγεία, η «ONEX» έχει καταθέσει επενδυτικές προτάσεις και για δύο ακόμα υποδομές και εκτάσεις του νησιού, το στρατόπεδο «Λοχαγού Ζαφείρη» και τα «ερείπια Λαδόπουλου».

Προχωρά η Αλεξανδρούπολη

Πιο γρήγορα πάντως φαίνεται πως εξελίσσονται τα σχέδια για την Αλεξανδρούπολη, όπου την περασμένη βδομάδα βρέθηκε στρατιωτικός αξιωματούχος των ΗΠΑ, για επαφές που αφορούν την εγκατάσταση βάσης ελικοπτέρων σε τμήμα του λιμανιού της πόλης.

Στην αναφορά του για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, ο Αμερικανός πρέσβης είπε από το ναυτιλιακό συνέδριο: «Η στρατηγική θέση αυτού του λιμανιού βρέθηκε σε πρώτο πλάνο πέρυσι, όταν στοιχεία της 10ης Αεροπορικής Ταξιαρχίας των ΗΠΑ το χρησιμοποίησαν ως βάση για ελικόπτερα και φορτία κατά την επιστροφή τους στις ΗΠΑ από τη Ρουμανία (...) Και είμαι βέβαιος ότι θα δούμε ισχυρό αμερικανικό επενδυτικό ενδιαφέρον στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και στο σχετιζόμενο σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου».

Θυμίζουμε ότι λίγους μήνες νωρίτερα, ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει τη Βόρεια Ελλάδα «πυλώνα της στρατηγικής των ΗΠΑ στην περιοχή», πύλη εισόδου στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και δυνάμει «ενεργειακό κόμβο, με τον αγωγό TAP, με τον προτεινόμενο αγωγό IGB, με τον προτεινόμενο τερματικό σταθμό Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη».

Από τότε, όπως όλα δείχνουν, έτρεξε πολύ νερό στ' αυλάκι. Η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου TAP, που θα μεταφέρει αέριο από τα κοιτάσματα του Αζερμπαϊτζάν στην ΕΕ, βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ σχεδιάζονται επίσης ο διασυνδετήριος ελληνοβουλγαρικός αγωγός φυσικού αερίου IGB, η κατασκευή πλωτού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (ΥΦΑ) στη θαλάσσια περιοχή έξω από την Αλεξανδρούπολη, η κατασκευή μεγάλου εμπορευματικού κέντρου στην Αλεξανδρούπολη, η σιδηροδρομική σύνδεση με τη Βουλγαρία κ.ά.

Αλλες βάσεις και εξοπλιστικά συμβόλαια

Μιλώντας για βάσεις, θυμίζουμε ότι στην 110 Πτέρυγα Μάχης, στη Λάρισα, βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και μέρες η διαδικασία μεταστάθμευσης αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου «MQ-9 Reaper», τουλάχιστον για ένα εξάμηνο, με το μανδύα της συνεκπαίδευσης. Τα αεροσκάφη αυτά συνοδεύονται από τεχνικό κλιμάκιο και άλλο προσωπικό (ασφάλεια, επικοινωνίες κ.λπ.) του αμερικανικού στρατού, που υπολογίζεται στα 100 άτομα.

Τα «MQ-9 Reaper» έχουν εμβέλεια πτήσης 1.850 χιλιόμετρα και μπορούν να ελέγχουν από την Αφρική και τη διώρυγα του Σουέζ έως την ενδοχώρα της Λευκορωσίας στα βόρεια, όπου η Ρωσία έχει αναπτύξει συστήματα «S-400», όπως και μεγάλους σχηματισμούς αρμάτων μάχης, ως απάντηση στην «αντιπυραυλική ασπίδα» του ΝΑΤΟ. Είναι φανερός, επομένως, ο προσανατολισμός που αποκτούν αυτά τα αεροσκάφη με τη στάθμευσή τους σε ελληνικό έδαφος και ειδικότερα στη Λάρισα, χωρίς να αποκλείονται και άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, όπως το Καστέλι Ηρακλείου.

Παράλληλα, κυβέρνηση και ΗΠΑ επεκτείνουν τις εγκαταστάσεις της αμερικανοΝΑΤΟικής βάσης στη Σούδα, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί ακόμα περισσότερα πλοία, αλλά και μετεγκατάσταση Αμερικανών πεζοναυτών. Ανάλογες εργασίες έχουν γίνει και στον Αραξο, όπου προετοιμάζεται η εγκατάσταση «ειδικών» όπλων, ακόμα και πυρηνικών, αλλά και στην Πρέβεζα.

Στοιχείο, όμως, της βαθύτερης ελληνικής εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στη βάση της συμφωνίας κυβέρνησης - ΗΠΑ, είναι και τα εξοπλιστικά προγράμματα που αναλαμβάνει να υλοποιήσει η Ελλάδα με την αμερικανική πολεμική βιομηχανία, με «κορωνίδα» τον εκσυγχρονισμό των «F16», για τον οποίο έκανε ξεχωριστή αναφορά στην ομιλία του ο Ντ. Τραμπ, «καλωσορίζοντας» ως ...καλό πελάτη τον Ελληνα πρωθυπουργό στο Λευκό Οίκο τον περασμένο Οκτώβρη.

Η συμφωνία αυτή, ύψους 1,1 δισ. ευρώ, σε καιρούς που ο λαός καλείται να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι για να υπηρετηθεί ο στόχος της ανάκαμψης, σερβίρεται με περιτύλιγμα την «προστιθέμενη αξία» που θα προκύψει από τις μετασκευές των αεροσκαφών για την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Αλλά και με την επίκληση του κινδύνου που σηματοδοτεί η ένταση της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο που, σύμφωνα με την κυβέρνηση, καθιστά αναγκαία, χωρίς καθυστέρηση, τη συμφωνία με τις ΗΠΑ.

Το «Παπανικολής» στη συνοδεία αεροπλανοφόρου

Σε μια τελευταία εξέλιξη, πέρα από τις πολλές κοινές ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις ελληνικών και αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, εδώ και λίγες μέρες το υποβρύχιο «Παπανικολής» του Πολεμικού μας Ναυτικού έχει ενταχθεί στη συνοδεία του αμερικανικού αεροπλανοφόρου του 6ου Στόλου «Ιβο Τζίμα», που πλέει στην Ανατ. Μεσόγειο. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για υλοποίηση της συμφωνίας που είχαν κάνει τον Ιούλη του 2017 ο Ελληνας αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Ευ. Αποστολάκης, και ο Αμερικανός ομόλογός του, κατά την επίσκεψη του πρώτου στις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το «Παπανικολής» (S-120) εντάχθηκε στην αμερικανική αποστολή με αίτημα των Αμερικανών και είναι η πρώτη φορά μετά το 1974 που Ελλάδα και ΗΠΑ συνεργάζονται σε διμερές ναυτικό επίπεδο.


Κ. Μ.


Βαθύτερη εμπλοκή σημαίνει μεγαλύτεροι κίνδυνοι για το λαό

Η υλοποίηση των συμφωνιών ΗΠΑ - Ελλάδας, για εμβάθυνση της οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας, σηματοδοτούν ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς, που «τρέχουν» στην ευρύτερη περιοχή και προμηνύουν νέες και μεγάλες περιπέτειες για το λαό.

Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα αναβαθμίζει σταθερά το ρόλο της ως πολεμικού ορμητηρίου των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, αλλά και ως εφαλτηρίου για τα αμερικανικά συμφέροντα στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και την Ανατ. Μεσόγειο, με σαφή προσανατολισμό ενάντια στην προσπάθεια της Ρωσίας να διατηρήσει και να επαυξήσει την επιρροή της στην ίδια περιοχή.

Την επιλογή αυτή επιβάλλουν τα συμφέροντα και οι σχεδιασμοί της ελληνικής αστικής τάξης, που επιδιώκει να αναβαθμίσει το ρόλο της, με ανάδειξη της χώρας σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο. Ο στόχος αυτός συνδέεται άμεσα με την υλοποίηση της οικονομικής και στρατιωτικής ατζέντας ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ανταγωνιστικά προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ιδιαίτερα απέναντι στη Ρωσία.

Στον ανταγωνισμό της με την τουρκική, η ελληνική αστική τάξη προβάλλει τη στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ ως το «ισχυρότερο χαρτί» για την αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή. Το γεγονός δηλαδή ότι η Ελλάδα πρωτοστατεί στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, ότι τα ελληνικά μονοπώλια ποντάρουν σε μεγαλόπνοα ενεργειακά σχέδια, σε σχέδια μεταφορικών και εμπορικών δικτύων, που καθιστούν τη χώρα κόμβο στην περιοχή και συνδέονται με σχεδιασμούς των ΗΠΑ και κρατών της ΕΕ.

Προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και η γενικότερη συγκυρία που διαμορφώνουν οι ευρωατλαντικοί σχεδιασμοί στα Βαλκάνια, αποτελούν «ευκαιρία» για την Ελλάδα να διευρύνει τα συμφέροντά της, με τη στήριξη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Μιλάνε βέβαια για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι του λαού.

Πίσω, λοιπόν, από τις ΝΑΤΟικές σημαίες κοκορεύεται η ελληνική αστική τάξη, και με δηλώσεις εκφραστών της, επίσημων και ανεπίσημων. Οπως αυτές που κάνει κατά καιρούς ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, ή άλλες που ακούστηκαν τις προηγούμενες μέρες, για την Ελλάδα που «δεν έχει το έδαφος εκείνο, το οποίο ιστορικά θα της αναλογούσε» (βλέπε δηλώσεις Προέδρου της Δημοκρατίας). Τέτοιες δηλώσεις ρίχνουν νερό στο μύλο της αμφισβήτησης συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και των αλυτρωτισμών, την ίδια ώρα μάλιστα που η Τουρκία ανοίγει ζήτημα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης (στην πραγματικότητα ζήτημα αλλαγής συνόρων).

Πόσο μάλλον που με την πολιτική τους, η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα καλλιεργούν εφησυχασμό και εξωραΐζουν προκλητικά το ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, παρουσιάζοντας την ιμπεριαλιστική συμμαχία ως εχέγγυο τάχα για τη σταθερότητα και την ασφάλεια, αλλά και την εμβάθυνση της οικονομικής και στρατιωτικής συμμαχίας με το ΝΑΤΟ, ως «εγγύηση» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Δεν τους διαψεύδουν μόνο η ιστορική πραγματικότητα ή τα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα ανά τον κόσμο, όπου πρωταγωνιστεί το ΝΑΤΟ, αλλά και η στάση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Τόσο στην περίπτωση των επεισοδίων στα Ιμια και στην κυπριακή ΑΟΖ, όσο και μετά τη σύλληψη και φυλάκιση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, η στάση του ΝΑΤΟ (και της ΕΕ) θυμίζει «Πόντιο Πιλάτο». Αλλωστε, όπως είπε και ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, η Τουρκία συνεχίζει να είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος, που «συνεισφέρει στη συλλογική μας ασφάλεια, στις αποστολές και επιχειρήσεις μας με πάρα πολλούς τρόπους» και που «οι ανησυχίες της για την ασφάλειά της είναι θεμιτές»...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ