ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 17 Μάρτη 2015
Σελ. /24
Περιμένουν το ΟΚ...

«Ο Σταθάκης περιμένει δύο βδομάδες το OK για το νομοσχέδιο για τα "κόκκινα" δάνεια. Το νομοσχέδιο για τις 100 δόσεις, ακόμη περιμένουμε το OK»... Τάδε έφη, σε χτεσινή τηλεοπτική εκπομπή, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, διαμαρτυρόμενος για τη στάση των «εταίρων», που δε δίνουν το ΟΚ για να προχωρήσουν τα νομοσχέδια που σχεδιάζει η συγκυβέρνηση...

Μιλάμε για τόση... «ανεξαρτησία» και «αξιοπρέπεια» δηλαδή! Και για ποιο πράγμα είναι στο «περίμενε» από τους δανειστές η συγκυβέρνηση; Μήπως για κανένα «φιλολαϊκό μέτρο», που συναντά την αντίδραση του «συντηρητικού κατεστημένου της Ευρωζώνης»; Μήπως αφορά τη διαγραφή χρεών λαϊκών οικογενειών; Κάθε άλλο! Πρόκειται για νομοσχέδια κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες των τραπεζών, καθώς και συνολικά στις ανάγκες «ρευστότητας» του αστικού κράτους: Μέσα από αυτά θα επιχειρηθεί, εκτός των άλλων, να εισπραχθούν όσο περισσότερα χρήματα γίνεται από τις «οφειλές» εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών που αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, καθώς και από συσσωρευμένα χρέη από τα «μνημονιακά» χαράτσια που φορτώθηκαν πάνω τους όλα αυτά τα χρόνια.

Πρόκειται, δηλαδή, για μέτρα που έχουν πάρει 100% το ΟΚ της εγχώριας αστικής τάξης, αλλά στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που απορρέουν από τις λυκοσυμμαχίες που αυτή συμμετέχει, πρέπει να πάρουν το ΟΚ και από τους «εταίρους»... Το όλο θέμα, δηλαδή, αφορά τις αντιλαϊκές προτεραιότητες του ενός ή του άλλου τμήματος του κεφαλαίου. Τόσο ξένα για τα λαϊκά συμφέροντα τα παζάρια, οι αντιθέσεις και τα... ΟΚ μεταξύ της συγκυβέρνησης και των δανειστών, τόσο ξένη κάθε διαπραγμάτευση «εντός των τειχών» της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων.

Ανυπόμονος εγωιστής ... ο λαός

«Η επιθετική διατύπωση ποικίλων αιτημάτων συνήθως εκφράζει τη με σχέδιο υπονομευμένη πραγματικότητα που απελπίζει τους ανθρώπους. Αρκετές φορές όμως κρύβει, εκτός από σεχταρισμό, και μια βαθιά και εγωιστική αντιαλληλεγγύη. "Δεν νοιάζομαι, αρκεί να γίνει το ανυπόμονο δικό μου και να τονωθεί ο διεκδικητικός εγωισμός μου". Μόνο. Χρόνια και χρόνια μιας μαξιμαλιστικής πολιτικής αγωγής, φέρνουν αυτά τα αποτελέσματα. Να μην είναι δυνατόν να γίνουν συνολικοποιήσεις. Να μην είναι δυνατόν να δεις και κυρίως να διατυπώσεις το αίτημα, συνθέτοντας και αρθρώνοντάς το στο αίτημα του διπλανού σου, σε μια οργανική και σχεδιασμένη αλληλουχία (...) Αυτή η εκδοχή της πολιτικής, η εγωιστική ανυπομονησία, είναι η μία πλευρά της νόσου».

Η αλήστου μνήμης ΠΑΣΟΚική προπαγάνδα περί συντεχνιών σε εκδοχή ταιριαστή με την «αριστερή» διακυβέρνηση, διά χειρός Δ. Σεβαστάκη στην «Αυγή της Κυριακής». Ο αρθρογράφος θεωρητικοποίησε όσα εδώ και καιρό στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κυβερνητικοί παράγοντες υποστηρίζουν στα ΜΜΕ, χρεώνοντας στο λαό ως και «εγωιστική ανυπομονησία», επειδή έπειτα από μια πενταετία εξουθενωτικής αφαίμαξης που υπέστη σε εισόδημα και δικαιώματα, αγωνιά για διέξοδο, έστω για ανάσα, παρασυρμένος κι απ' τη «διαφημιστική απάτη» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποδείχτηκαν όσα προεκλογικά διαλαλούσε. Συνιστά όμως τουλάχιστον πρόκληση η προσπάθεια να ενοχοποιήσουν το λαό και πιο πολύ εκείνο το τμήμα του που δεν έχει απεμπολήσει τη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης και ικανοποίησης των αναγκών του, ανάκτησης των απωλειών, για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους που όχι μόνο τίποτα δεν έχει να δώσει στους ανθρώπους του μόχθου, αλλά τους φορτώνει κι άλλα βάρη.

Ομολογεί ότι δίνουν ψίχουλα...

Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο περιθώριο του οικονομικού φόρουμ «Αμπροζέτι», που διεξάχθηκε στο Κόμο της Ιταλίας, ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, είπε ανάμεσα στα άλλα: «Η κυβέρνησή μας δεν είναι λαϊκίστικη. Δεν υποσχεθήκαμε τα πάντα στους πάντες, δεν κάναμε ανεύθυνες υποσχέσεις. Αν δείτε το πρόγραμμά μας, δεν υποσχεθήκαμε ούτε ένα ευρώ σε όποιον βγάζει πάνω από 700 ευρώ το μήνα. Ολες οι υποσχέσεις που δώσαμε, όπως για μικρές αυξήσεις στις κατώτατες συντάξεις, που σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι πεινάνε, άνθρωποι με 300 - 350 ευρώ το μήνα. Ολες αυτές οι αυξήσεις, πολύ πολύ μικρές αυξήσεις, απευθύνονται σε ανθρώπους που είναι κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας (...) Δεν υποσχεθήκαμε τίποτα στη μεσαία και την κατώτερη μεσαία τάξη. Σίγουρα δεν υποσχεθήκαμε κάτι στα ανώτερα στρώματα». Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αφορούν κατά βάση τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, όπως άλλωστε φάνηκε και από το νομοσχέδιο για την «ανθρωπιστική κρίση» που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Για τους άλλους, όσους δηλαδή δεν λιμοκτονούν, αλλά δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, «έχει ο Θεός»...

... κι αυτά υπό αίρεση!

Ομως, ούτε κι αυτά τα ψίχουλα δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει η κυβέρνηση, καθώς τα θέτει υπό την αίρεση της ...οικονομικής ανάπτυξης και της συμφωνίας με την τρόικα. Είπε ο Γ. Βαρουφάκης: «(...) Το πρόγραμμά μας είναι πρόγραμμα τετραετίας. Και ελπίζουμε ότι αυτές οι ελάχιστες υποσχέσεις που δώσαμε, θα τις εκπληρώσουμε μέσα στο χρονοδιάγραμμα. Αν αυτό σημαίνει ότι τους επόμενους μήνες κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων θα αναβάλουμε ή θα καθυστερήσουμε την εφαρμογή των υποσχέσεών μας, θα το κάνουμε ακριβώς για να δημιουργήσουμε εμπιστοσύνη στους εταίρους μας και να έρθουμε σε μια συμφωνία (...) που θα οδηγήσει σε ανάπτυξη, που θα καταστήσει αυτές τις υποσχέσεις όχι μόνο οικονομικά υπεύθυνες, αλλά και εφικτές να πραγματοποιηθούν». Πριν από τις εκλογές, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν «των 100 πρώτων ημερών», και θα εφαρμοζόταν ανεξάρτητα από τη συμφωνία με τους «εταίρους». Τώρα, δύο μήνες μετά τις εκλογές, το πρόγραμμα (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις ψευτοπαροχές στο λαό) έγινε τετραετίας, με την ελπίδα μάλιστα να υλοποιηθεί εντός χρονοδιαγράμματος, αν το επιτρέψουν η συμφωνία με την τρόικα και η βελτίωση της οικονομίας...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1821 Με επικεφαλής τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία, ξεσπά η Επανάσταση στη Μάνη.

1881 Επιτυγχάνεται η ενοποίηση της Ιταλίας, η οποία ανακηρύσσεται ενιαίο βασίλειο, με πρώτο μονάρχη τον Βιτόριο Εμμανουέλε τον Β΄. Η ενοποίηση της Ιταλίας υπήρξε αποτέλεσμα της ανάπτυξης ενός αστικοδημοκρατικού κινήματος που ονομάστηκε «ριζορτζιμέντο» (ανόρθωση) και στρεφόταν ενάντια στους φεουδαρχικούς- απολυταρχικούς θεσμούς επιδιώκοντας τη συγκρότηση ενός ενιαίου αστικού έθνους - κράτους.

1934 Εγκαινιάζεται η Πάντειος Σχολή Πολιτικών Επιστημών στη Λεωφόρο Συγγρού.

1952 Γεννιέται ο συνθέτης Νίκος Ξυδάκης.

1955 Ανακοινώνεται από την Ασφάλεια η σύλληψη του Κώστα Λουλέ, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και άλλων στελεχών του Κόμματος.

1972 Συνέρχεται στο Παρίσι η Β' Διεθνής Συνδιάσκεψη των Εθνικών Επιτροπών Αλληλεγγύης (17 - 19/3/1972). Σε αυτή έλαβε μέρος και αντιπροσωπεία του ΚΚΕ. Η συνδιάσκεψη αποφάσισε την αποτελεσματικότερη συμπαράσταση προς τον ελληνικό λαό στην πάλη του κατά της δικτατορίας.

1976 Πεθαίνει ο Ιταλός σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόντι. Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες του, «Η γη τρέμει», «Ο Γατόπαρδος» (που απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1963), «Θάνατος στη Βενετία», κ.ά.

1988 Πεθαίνει ο τραγουδοποιός Νικόλας Ασιμος.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ