Ο Γ. Μαρίνος στο βήμα του συνεδρίου

Αυτό το εργατικό κίνημα μπορεί να παλέψει με δύναμη και προοπτική. Γι' αυτό η συμβολή του ΚΚΕ, των μελών και των στελεχών του είναι αναμφισβήτητα μεγάλη. Σ' αυτή την κατεύθυνση το ΚΚΕ στηρίζει τη γραμμή πάλης και τους στόχους του ΠΑΜΕ».

Με τα παραπάνω λόγια ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας χτες το πρωί εκ μέρους του Κόμματος στο 33ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, έδωσε το στίγμα της δουλιάς που αναπτύσσουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες.

«Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι έχουν συγκεντρώσει μεγάλη πείρα από την πολύχρονη διακυβέρνηση του δικομματισμού και τις αποφάσεις της ΕΕ και καλούνται να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα για το ρόλο των πολιτικών - συνδικαλιστικών δυνάμεων, εξετάζοντας τις εξελίξεις με κριτήριο τα προβλήματα που βιώνουν, τη θέση τους στην κοινωνία», σημείωσε ο Γ. Μαρίνος. Και συνέχισε:

«Τίθεται ένα ερώτημα: Ποια είναι η πολιτική που κινείται στην κατεύθυνση της προόδου, ποια είναι η πολιτική που χαρακτηρίζεται από τη συντήρηση; Η απάντηση έχει μεγάλη σημασία. Στην κατεύθυνση της προόδου μπορεί να κινηθεί μια πολιτική που αντιπαρατίθεται με το μεγάλο κεφάλαιο και τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού. Που θέτει στόχους πάλης που απαντούν στις ανάγκες των εργαζομένων και συγκρούεται με το καθεστώς της εκμετάλλευσης, με προοπτική την κατάργησή του.

Η πολιτική που κινείται στην κατεύθυνση διαιώνισης της εκμετάλλευuσης της εργασίας από το κεφάλαιο, που διατηρεί και ισχυροποιεί το καθεστώς της κυριαρχίας, της κερδοφορίας των μονοπωλίων, που συνδέεται με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δεν έχει σχέση με τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, είναι στοιχείο παρεμπόδισης της κοινωνικής προόδου, είναι το παλιό που αντιστέκεται».

«Ο πραγματικός ρόλος κάθε πολιτικής δύναμης διαπιστώνεται μέσα στην πράξη», τόνισε ο ομιλητής. «Οταν ψηφίζει ή στηρίζει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη στρατηγική της Λισαβόνας, στηρίζει αποφάσεις που λειτουργούν ως πηγή δεινών για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Οταν υιοθετεί τα περί "κοινωνικής συνοχής", στηρίζει την κοινωνική συναίνεση που οδηγεί στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος. Οταν προβάλλει τη θέση περί συνύπαρξης του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, π.χ., στην Παιδεία ή την Υγεία, είτε αποδέχεται την απελευθέρωση, τη μερική μετοχοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, επί της ουσίας διευκολύνει το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Κι αυτά τα ζητήματα πρέπει να ανοίξουν περισσότερο μέσα στους εργαζόμενους, να γίνει συζήτηση για να απομυθοποιηθούν ιδεολογήματα που θολώνουν το τοπίο».

Ο Γ. Μαρίνος αναφέρθηκε στην εναλλαγή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας, παρατηρώντας: «Και οι δύο διαχειριστικές εκδοχές του εκμεταλλευτικού συστήματος έχουν τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά. Κι αυτό ανεξάρτητα από τις φραστικές αντιπαραθέσεις. Γιατί επί της ουσίας ο ανταγωνισμός τους αφορά στο ποιος θα εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, την ελεύθερη κίνηση του μεγάλου κεφαλαίου, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του».

Στη συνέχεια της ομιλίας του ανέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα, που επαληθεύουν τη στρατηγική ταύτιση των δυο κομμάτων σε όλα τα μέτωπα, όπως στα Εργασιακά, στο Ασφαλιστικό, στην Υγεία και την Παιδεία, στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, στην παροχή ολοένα και περισσότερων κινήτρων και προνομίων στο κεφάλαιο για την αύξηση της κερδοφορίας του.

«Η οικονομία - είπε - αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια με υψηλούς ρυθμούς. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 4%, ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι μεγαλώνει. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι ποιος, ποια κοινωνική δύναμη ωφελείται. Συσσωρεύεται πλούτος σε λίγα χέρια. Για παράδειγμα, 74 εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις μετρούν κέρδη 3,6 δισ. ευρώ μόνο το πρώτο 9μηνο του 2006. Η μέση αύξηση του α΄ εξαμήνου του 2006 έναντι του α΄ εξαμήνου του 2005 (που ήταν χρυσοφόρα χρονιά) ξεπερνάει το 50% και τα κέρδη υπολογίζονται στα 4,6 δισ. ευρώ.

Τα δύο κόμματα είναι συνυπεύθυνα για την εισοδηματική πολιτική της λιτότητας. Είναι εχθρική για τους εργαζόμενους η πολιτική που οδήγησε το κατώτερο μεροκάματο στα 27,9 ευρώ μεικτά, τη σύνταξη στα 500-600 ευρώ, βασανίζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων. Πολύ περισσότερο που και τα δύο κόμματα παρότρυναν τις δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα και χειροκρότησαν την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με 77 λεπτά του ευρώ "αύξηση"».

«Ο,τι και να πει n κυβέρνηση της ΝΔ, ό,τι και να πει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο ταξικός, αντεργατικός χαρακτήρας της πολιτικής τους και οι συνέπειές της εκδηλώνονται σε κάθε πρόβλημα και δε νομιμοποιούνται να παρουσιάζονται σαν τη δύναμη που θα λύσει τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει, που δημιουργεί η ίδια τους η πολιτική», σημείωσε χαρακτηριστικά. Ενώ σχετικά με το Ασφαλιστικό ξεκαθάρισε: «Το ΚΚΕ προειδοποιεί την κυβέρνηση ότι τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα θα αντιμετωπιστούν ακόμα πιο αποφασιστικά απ' ό,τι αντιμετωπίστηκε το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ επί υπουργίας Γιαννίτση».

«Τα κόμματα του δικομματισμού ελίσσονται, προσπαθούν να μπλοκάρουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια», τόνισε ο Γ. Μαρίνος, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά τόσο σε δήθεν φιλολαϊκά μέτρα που παρουσίασε πρόσφατα η ΝΔ, όπως το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όσο και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο, όπως είπε, «κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να παραπλανηθεί, γιατί δεν αναιρεί τίποτα από αυτά που ακολούθησε κατά τη διάρκεια της πολύχρονης διακυβέρνησης. Κινείται στο βασικό άξονα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, δίνοντας μεγάλα προνόμια, κίνητρα για να αυξηθεί η κερδοφορία τους. Κι αυτό σημαίνει λιτότητα και ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους».

Μιλώντας για τη διαπάλη μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, ο Γ. Μαρίνος σημείωσε: «Τα συμφέροντα, οι ανάγκες της εργατικής τάξης δεν έχουν καμία σχέση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, την αντιλαϊκή πολιτική και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Πάνω σ' αυτά τα ζητήματα γίνεται διαπάλη στο εργατικό κίνημα.

Το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί πολλές φορές και έχει ασκήσει κριτική στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Γιατί τα κριτήρια της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας των επιχειρήσεων είναι η άλλη όψη της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και η υιοθέτησή τους από το συνδικαλιστικό κίνημα κάνει ζημιά στην εργατική τάξη. Η θέση περί αντοχής της οικονομίας παραγράφει τα κέρδη που έχουν συσσωρευτεί, τα κίνητρα και τα προνόμια που δίνονται στις επιχειρήσεις, στηρίζει τη λιτότητα, ενοχοποιεί και εμποδίζει το διεκδικητικό κίνημα για ουσιαστικές αυξήσεις, διατήρηση ή κατάκτηση νέων δικαιωμάτων.

Η θέση περί "κοινωνικών εταίρων" και "κοινωνικών διαλόγων" όχι μόνο είναι σε αντίθεση με την πραγματικότητα, που καθορίζεται από τη σύγκρουση κεφαλαίου - εργασίας, αλλά οδηγεί στην αποδυνάμωση του εργατικού κινήματος. Η θέση περί "εφικτού" και "ρεαλιστικού" αποτελεί άρνηση των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και της διεκδίκησης αντίστοιχων στόχων πάλης».

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Γ. Μαρίνος τόνισε: «Μέσα στην πορεία του αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές μπορούν να συγκεντρωθούν, να προετοιμαστούν δυνάμεις που θα διεκδικούν ριζικές κοινωνικές, πολιτικές αλλαγές, οι οποίες αντιστοιχούν στην κοινωνική θέση και στα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αυτό εκφράζει αναγκαιότητα, γιατί η λύση βασικών προβλημάτων, όπως αυτών της εξασφάλισης του δικαιώματος δουλιάς για όλους, πραγματικής μόρφωσης, πρόληψης και ουσιαστικής προστασίας της υγείας, μισθών και συντάξεων, που απαντούν στις ανάγκες, προϋποθέτει ανατροπή του καθεστώτος της πλουτοκρατίας. Προϋποθέτει εξουσία που θα εκφράζει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, οικονομία που θα στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και θα κινείται με κριτήριο τα συμφέροντα, την ευημερία των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των λίγων».