ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 17 Μάρτη 2001
Σελ. /32
Αλέα γιοκ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εκεί, στη νησίδα που χωρίζει τα δύο ρεύματα κυκλοφορίας της οδού Κηφισίας, εδώ και δεκαετίες όλοι μας παρατηρούσαμε μια ευχάριστη διαφορά σε σχέση με τις υπόλοιπες οδικές αρτηρίες της πόλης. Πανύψηλα δέντρα, λεύκες φουντωτές προσέφεραν απλόχερα το πράσινό τους, και «έσπαγαν το μάτι» από το αφόρητο γκρίζο που δεσπόζει στις τσιμεντοκατασκευές, στις δύο πλευρές του δρόμου. Ενα «πράσινο» τόσο ζωντανό και τόσο ακριβοθώρητο, που για τις άθλιες συνθήκες ζωής αυτής της πόλης είναι ένας -έστω κολοβός - πνεύμονας οξυγόνου.

Κι όμως. Κάποιοι - σαφώς ακριβοπληρωμένοι - εγκέφαλοι, με αφορμή το κλάδεμα που γίνεται αυτές τις μέρες, αποφάσισαν να κόψουν σύρριζα δεκάδες δέντρα, τα οποία προφανώς θα αντικαταστήσουν με τα γνωστά και ακαλαίσθητα θαμνοειδή, που το μόνο που κάνουν είναι να μαζεύουν βρωμιές και να γίνονται εστίες μόλυνσης.

Αλήθεια, ποιοι έκαναν τη σχετική πρόταση και ποιοι πήραν τη σχετική απόφαση;

Η ανωτερότητα του σοσιαλισμού...

Το 79% του πληθυσμού της Ρωσίας νοσταλγεί το σοσιαλιστικό καθεστώς και τάσσεται υπέρ της επανένωσης των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών, σύμφωνα με τα αποτελέσματα σφυγμομέτρησης του ιδρύματος «Κοινή Γνώμη», όπως μετέδωσε το πρακτορείο «Ιντερφάξ». Αυτό είναι το αποτέλεσμα σφυγμομέτρησης της κοινής γνώμης στη χώρα που αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Παρά και κόντρα στις σαρωτικές ανατροπές και την τερατώδη προπαγάνδα - πλύση εγκεφάλου του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας, εκεί, μαύρης ολιγαρχίας, 10 χρόνια μετά, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Ρωσίας, το 80% του πληθυσμού, νοσταλγούν τη σοσιαλιστική σοβιετική τους πατρίδα.

Ασφαλώς τα ποσοστά αυτά, 10 χρόνια από τις ανατροπές, υποδηλώνουν, για το ρωσικό λαό, αν όχι ακόμα το τέλος των αυταπατών, τουλάχιστον τη συνειδητοποίηση της ωμής πραγματικότητας και της ανωτερότητας του, προηγούμενου, σοσιαλιστικού συστήματος. Γιατί με την καπιταλιστική παλινόρθωση: Η ανεργία, που οι νεότερες γενιές δεν είχαν καν γνωρίσει, αγγίζει σήμερα, τεράστια ποσοστά του πληθυσμού. Οι συντάξεις και οι μισθοί έχουν υποβαθμιστεί μέχρις εξαθλίωσης, ενώ συνήθως μένουν και απλήρωτοι οι εργαζόμενοι. Ταυτόχρονα, μοναδικές παγκόσμια κατακτήσεις σε κοινωνικές παροχές, δωρεάν υγεία, δωρεάν παιδεία, στέγη για όλους, προστασία της μητρότητας και του παιδιού κλπ. έχουν χαθεί οριστικά. Τώρα επανεμφανίζεται ο αναλφαβητισμός και ο ανορθολογισμός, ενώ τριτοκοσμικές ασθένειες, που είχαν εξαλειφθεί επί σοσιαλισμού, επανεμφανίζονται! Η δυστυχία των λαϊκών μαζών πάει μαζί με τη ληστεία του δημόσιου - κοινωνικού πλούτου που παρήγαγαν στις δεκαετίες της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης των χωρών τους.

Αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα έρχεται να ξεσκεπάσει τις αυταπάτες που καλλιεργούνταν συστηματικά με τη φενάκη των, δήθεν, δημοκρατικών ελευθεριών και του καταναλωτισμού των καπιταλιστικών χωρών, της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας προκειμένου να αφοπλιστεί ιδεολογικοπολιτικά η νεολαία των σοσιαλιστικών χωρών, τότε. Ενώ η «παγκοσμιοποιημένη» φτώχεια, η τεράστια όξυνση των αντιθέσεων και των ανισοτήτων και των κινδύνων της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης έρχονται να υπογραμμίσουν το νομοτελειακό χαρακτήρα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οτι, δηλαδή, μόνον ο σοσιαλισμός μπορεί να αντιμετωπίσει τα παγκόσμια προβλήματα και σε όφελος των λαών, όταν ο καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο για τα κέρδη των πολυεθνικών μονοπωλίων, με τη ληστεία του κοινωνικού πλούτου, του μόχθου της παγκόσμιας εργατικής τάξης και των λαών, με την ένταση της εκμετάλλευσης.

Η συνειδητοποίηση όλων αυτών από περισσότερους εργαζόμενους, έστω και μέσα από την οδυνηρή εμπειρία, όπως φαίνεται να συμβαίνει με τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, δεν αρκεί, ωστόσο. Εκείνο που θα οδηγήσει μια ώρα αρχύτερα στην ανατροπή του καπιταλιστικού βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος δεν μπορεί να είναι άλλο παρά η ενεργητική πάλη, η οργανωμένη δράση των μαζών και, πρώτα απ' όλα, της εργατικής τάξης, με την καθοδήγηση της πολιτικής της πρωτοπορίας, των κομμουνιστικών κομμάτων. Και ένας από τους βασικούς παράγοντες για να ενισχυθεί η πάλη για το σοσιαλισμό είναι η ενότητα δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων, η κοινή δράση τους με άλλες αριστερές, αντιιμπεριαλιστικές, αντικαπιταλιστικές δυνάμεις, όπως υπογραμμίζει το ΚΚΕ στο ντοκουμέντο για την επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, στους «Προβληματισμούς για τους παράγοντες που καθόρισαν την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος».

Ψιλικατζής

Ο τρόπος που τα κανάλια και ο υπόλοιπος Τύπος προβάλλουν την αποφυλάκιση του μεγαλοαπατεώνα Κοσκωτά, θα μπορούσε να ενταχθεί στις μελό-σαπουνόπερες και πυκνώνουν επικίνδυνα στη θεωρούμενη ζώνη της ειδησεογραφίας. Τα πράγματα όμως είναι πολύ χειρότερα. Ο... «απλός υπάλληλος που έγινε τραπεζίτης», ο άλλοτε εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Το ακριβώς αντίθετο. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, το πρότυπό τους. Ισως το ίδιο τους το ίνδαλμά. Ενδεχόμενα και το... απωθημένο τους. Πιθανά ο αποδιοπομπαίος τράγος τους και γι' αυτό η αποφυλάκισή του είναι και η αποενοχοποίησή τους.

Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό που φαντάζει να είναι και το σοβαρότερο: Ο Κοσκωτάς, ήταν αυτός που κατάφερε πριν μια ολόκληρη δεκαετία να κάνει ό,τι κάνουν κάποιοι άλλοι σήμερα, πληρώνοντας όμως τη... λανθασμένη επιλογή χρόνου. Αυτός, που στα τέλη της δεκαετίας του '80, τους διάφορους... διαπλεκόμενους τους χόρεψε για μια ολόκληρη περίοδο στο ταψί, αλλά σήμερα όλα εκείνα μοιάζουν σαν... ψιλικατζίδικο σε σχέση με ό,τι γίνεται σήμερα.

Ο Ψευτοαβραμόπουλος

Οτι ο Αβραμόπουλος στηρίζεται στην εντυπωσιο-λαγνεία και τον αποπροσανατολισμό, το ξέρουν και οι πέτρες. Το ότι όμως πορεύεται με το ψεύδος και τη συκοφαντία, μένει να αποδεικνύεται καθημερινά. Στη σφαίρα του φτηνού ψεύδους εντάσσονται και οι φιοριτούρες που εκτόξευσε με αφορμή το δάνειο που ζήτησε από την Εθνική Τράπεζα για να τα φέρει υποτίθεται βόλτα. «Είναι πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους - υποστήριξε ο άθλιος - που ένα κόμμα, κατά τρόπο διάφανο και ευθύ, ζητάει χρηματοδότηση από την Εθνική Τράπεζα».

Επειδή όμως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, στην κοινωνία που ζούμε όλοι γνωρίζουμε πως αυτό που συμβαίνει για «πρώτη φορά» είναι ότι ένα κόμμα - το περιβόητο ΚΕΠ - ζητάει τραπεζικό δάνειο χωρίς να υπάρχει θεσμοθετημένη εξασφάλιση της αποπληρωμής του δανείου. Ετσι, πολλές φορές τα κόμματα μέχρι σήμερα έχουν πάρει δάνειο, βάζοντας εγγύηση (υποθήκη, δηλαδή) τα ποσά που του αναλογούν από τη χρηματοδότηση των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Εκείνο που θα περιμένουμε να αποδειχθεί είναι το είδος της εγγύησης που θα δώσει (και ποιος θα τη δώσει) στην ΕΤΕ το κόμμα του Αβραμόπουλου, μια και δε δικαιούται κανενός είδους χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό. Και εκείνο που μένει, το ψεύδος του «νέου στιλ», που είναι τόσο πανομοιότυπο με το παλιό που προκαλεί ανατριχίλα...

«Ντιμπέιτ» και... όποιος αντέξει

Καθόλου πρωτότυπος ο τρόπος με τον οποίο ο πρόεδρος της ΝΔ προσπαθεί να βγει από την αντιπολιτευτική ανυπαρξία και ανυποληψία του. Από την Πάτρα ο Κ. Καραμανλής έριξε το γάντι στον πρωθυπουργό και τον κάλεσε «σε δημόσιο διάλογο» για να μιλήσουν, τάχα, «για όλα». Ε, όχι άλλες κοκορομαχίες και ντιμπέιτ. Δεν τους έφταναν τα προεκλογικά, όπου αν άλλαζε κάποιος τις φωνές, δεν αναγνώριζες «ποιος ήταν ποιος». Από την άλλη όμως δε θα ήταν άσχημη ιδέα μια τηλεοπτική μονομαχία προς τέρψιν των τηλεθεατών, με δεδομένο το χάλι των τηλεοπτικών προγραμμάτων.

Φωτιά

Φωτιά ξανά

ανάβουνε

οι λύκοι

στα Βαλκάνια,

πάλι νεκρούς

θα έχουμε,

οδύνη

και ορφάνια,

νέα αρχίζουν,

δηλαδή,

καταστροφής

παρτίδα,

οι δολοφόνοι

που φορούν

«σωτήρα»

προσωπίδα!

*

Φωτιά ξανά

ανάβουνε,

ΗΠΑ ΕΟΚ

και ΝΑΤΟ,

το φοβερό,

το άθλιο,

το μαύρο

συνδικάτο,

και πλάτες

πάλι βάζουνε

στο έργο

του θανάτου

και οι δικοί μας

μόνιμοι μπάτλερ,

του συνδικάτου!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ