«Μερικές φορές, όταν σας ακούω να μιλάτε για την έκθεση Πισσαρίδη, αναρωτιέμαι: Την έχετε διαβάσει; Μα, αυτά για τα οποία μιλάτε δεν αναφέρονται στην έκθεση Πισσαρίδη. Εγώ θα ήθελα πραγματικά (...) να καθίσουμε σε μια συνεδρίαση στη Βουλή να δούμε κεφάλαιο - κεφάλαιο, πρόταση - πρόταση, αυτά τα οποία λέει η έκθεση Πισσαρίδη - αυτό ισχύει και για εσάς κ. Τσίπρα και για εσάς κα Γεννηματά - να δούμε τελικά πού διαφωνούμε σε αυτά τα οποία λέγονται». Με αυτή την «απορία», ενδεικτική της ...«αβύσσου» που τους χωρίζει, ζήτησε ο πρωθυπουργός από τους αρχηγούς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ να τοποθετηθούν για το σχέδιο Πισσαρίδη. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν χρειάζονται «ειδικές συνεδριάσεις» στη Βουλή για να αποτυπωθεί η ταύτισή τους σε ό,τι αφορά τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό» του κεφαλαίου για τα επόμενα χρόνια. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα όσα παρουσιάζουν ως «αντισχέδια» και «αντιπροτάσεις». Εκεί όπου κάτω από τα παχιά λόγια, χρειάζεται μεγεθυντικός φακός για να βρεθούν οι «διαφορές» στα κατά τ' άλλα κοινά σχέδια που περιλαμβάνουν φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, νέα αντεργατικά μέτρα, προνόμια και πακτωλούς χρημάτων στους ομίλους, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στην «πράσινη» και «ψηφιακή» οικονομία. Γι' αυτό άλλωστε ο ένας προτείνει «στρογγυλά τραπέζια» με θέμα το σχέδιο Πισσαρίδη και ο άλλος διακομματικές επιτροπές για την υλοποίησή του.

«Εσταξαν μέλι» για τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο Αλ. Τσίπρας, με τα μηνύματά τους στην παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του. Μη φανταστείτε όμως ότι κοινή τους έμπνευση είναι μόνο η ...αστερόεσσα και οι «αναμνήσεις» από την εμπλοκή της χώρας στις αμερικανοΝΑΤΟικές επεμβάσεις σε Λιβύη, Ιράκ, Συρία επί κυβέρνησης Ομπάμα. Είναι και το γεγονός ότι ο «μεταρρυθμιστής» πρώην Πρόεδρος ήταν «ένας οπαδός της ανοιχτής οικονομίας, που όμως δεν δίστασε να κρατικοποιήσει πρόσκαιρα την αυτοκινητοβιομηχανία για να τη σώσει», σύμφωνα με τον Κυρ. Μητσοτάκη, όπως και το γεγονός ότι «έθεσε όρια στη διακυβέρνησή του: Από τη μία ο ρεαλισμός και από την άλλη το όραμα. Οι αναγκαίοι συμβιβασμοί, αλλά και η πολιτική σύγκρουση», σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα. Ξεπλένοντας λοιπόν τον Ομπάμα, «εξομολογούνται» τα δικά τους κοινά «οράματα», που υπαγορεύονται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του. Είναι αυτά τα συμφέροντα που καθιστούν χαρακτηριστικά εύκολη την υπέρβαση των υποτιθέμενων «μεγάλων διαχωριστικών γραμμών» ανάμεσα στις αστικές πολιτικές δυνάμεις και τις διάφορες εκδοχές της αστικής διαχείρισης, όποτε κριθεί αναγκαίο για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Σήμερα μάλιστα, που το «έργο» επαναλαμβάνεται, στο φόντο της πανδημίας και της νέας καπιταλιστικής κρίσης, με τη «νεοφιλελεύθερη» ΝΔ να διαχειρίζεται μια μεγάλη γκάμα επεκτατικών μέτρων στήριξης του κεφαλαίου και τον σοσιαλδημοκράτη ΣΥΡΙΖΑ να της κάνει ...υποδείξεις, ο λαός είναι πιο εύκολο να βγάλει συμπεράσματα από την περίοδο εκείνη, για να μην πέσει ξανά στις ίδιες παγίδες, να μην μπει κάτω από σημαίες ξένες προς τα συμφέροντα και τις ανάγκες του.