ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 17 Δεκέμβρη 2011
Σελ. /32
Αστική διαχείριση και λαϊκή αντεπίθεση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο φημολογούμενος ανασχηματισμός της τρικομματικής κυβέρνησης, ένα μόλις μήνα μετά τη συγκρότησή της, επιβεβαιώνει τα ζόρια και τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση της κρίσης, που μόνο μεγαλύτερη ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση εγγυάται στο λαό. Η δημιουργία της κυβέρνησης συνεργασίας του μαύρου μετώπου ήταν στρατηγική επιδίωξη της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της, αλλά τώρα θέλουν να την καταστήσουν πιο αξιόμαχη και αποτελεσματική. Το ρόλο του «λαγού» παίζει για ακόμα μια φορά ο Γ. Καρατζαφέρης, που ζήτησε από τον πρωθυπουργό ένα πιο «ευέλικτο σχήμα», εκφράζοντας την αγωνία της αστικής τάξης που θέλει να περάσουν από αυτή την κυβέρνηση τα νέα βάρβαρα μέτρα, καθώς και το νέο μνημόνιο διαρκείας που συνοδεύει τη δανειακή σύμβαση, κ.ο.κ. Θέλουν, λοιπόν, να δημιουργήσουν τη γνωστή αίσθηση του «νέου ξεκινήματος», επιδιώκοντας να παρατείνουν το κλίμα αναμονής και ανοχής και να ανακόψουν όσο μπορούν τους λαϊκούς αγώνες. Ομως, ένας μήνας ζωής της μαύρης συγκυβέρνησης ήταν αρκετός για να αποδειχθεί περίτρανα ότι η σύμπραξη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. δεν πρόκειται να φέρει κάτι καλύτερο ή θετικό για το λαό. Η συμφωνία έγινε για να φέρουν τα χειρότερα για το λαό, για να σωθούν το κεφάλαιο και τα κέρδη των μονοπωλίων. Ο λαός, λοιπόν, πρέπει να αξιοποιήσει τις δυσκολίες, τις αδυναμίες και τις αντιθέσεις στους κόλπους της πλουτοκρατίας και να οργανώσει πιο αποφασιστικά την αντεπίθεσή του σε συσπείρωση με το ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία.

Συνειδητός αποπροσανατολισμός...

Στο βήμα του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, βρέθηκε προχτές ο υπουργός Ανάπτυξης και υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Μ. Χρυσοχοΐδης. Μεταξύ άλλων, είπε: «Τα γενεσιουργά αίτια όμως της κρίσης της ελληνικής οικονομίας δεν είναι συστημικά. Εχουν να κάνουν με το εσωτερικό μας πρόβλημα και το εσωτερικό μας πρόβλημα έχει να κάνει με τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και συνολικά της χώρας. Αυτή είναι η απάντηση». Κρύβουν συνειδητά από το λαό ότι η κρίση προήλθε από τη συσσώρευση κερδών και την υπερπαραγωγή προϊόντων από τους καπιταλιστές, και ότι δεν είναι συνέπεια μιας κακής διαχείρισης από την πλευρά του πολιτικού συστήματος, όπως την παρουσιάζουν. Θέλουν το σύστημα να μείνει στο απυρόβλητο της λαϊκής πάλης, την οποία φιλοδοξούν να ενσωματώσουν και να ξεγελάσουν με μερεμέτισμα του πολιτικού συστήματος, όπως αυτό που σηματοδοτεί και η προπαγάνδα για αλλαγές στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Είπε ακόμα ο Χρυσοχοϊδης ότι «έχουμε δυνάμεις, έχουμε δυνατότητες, έχουμε τις προϋποθέσεις και οφείλουμε εμείς, οι πολιτικοί, να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο το οποίο θα βοηθά και θα στηρίζει την επιχειρηματικότητα». Αρα, να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων με φτηνότερους εργαζόμενους και νέα προνόμια και επιδοτήσεις, να ενισχύσουν δηλαδή τους παράγοντες που νομοτελειακά προκαλούν τις κρίσεις στις καπιταλιστικές οικονομίες και οξύνουν την εργασιακή εκμετάλλευση σε συνθήκες ανάπτυξης.

... για να υποτάξουν το λαό

Σε άλλο σημείο είπε: «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Δεν μπορούμε να βάζουμε άλλα φορολογικά μέτρα στον ελληνικό λαό. Αν ήταν άλλος λαός, άλλοι πολίτες, άλλη κοινωνία, στις δυτικοευρωπαϊκές κυρίως κοινωνίες, θα είχε γίνει επανάσταση και έκρηξη». Πρώτον, μιλάει προκλητικά, σαν να μην ήταν αυτός ένα από τα βασικά στελέχη που νομοθέτησαν και υπερασπίστηκαν την αφαίμαξη του λαού με τρομοκρατικά ψευτοδιλήμματα περί χάους και καταστροφής αν δεν καλυφθούν τα ελλείμματα και τα χρέη. Σαν να μην είναι αυτός που και σήμερα υπερασπίζεται και προωθεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Δεύτερον, τα φορολογικά μέτρα είναι πλευρά μόνο της πολιτικής της προηγούμενης και της τωρινής κυβέρνησης, συνολικά της πλουτοκρατίας. Για τα μέτρα που τσακίζουν τις εργασιακές σχέσεις, τα ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα, ο Χρυσοχοΐδης δε λέει κουβέντα, επειδή ετοιμάζεται, από όποιο πόστο κι αν τον τάξει η πλουτοκρατία, να πρωταγωνιστήσει στις νέες αντεργατικές ανατροπές. Οσο για την έγνοια του σχετικά με τις αντιδράσεις, στις άλλες χώρες της ΕΕ, ξεχνάει ότι εκεί οι ανατροπές έχουν περάσει τμηματικά τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ στην Ελλάδα καθυστέρησαν εξαιτίας ακριβώς της πίεσης που ασκεί και των εμποδίων που βάζει το κίνημα, με πρωτοπόρες τις ταξικές δυνάμεις. Σε κάθε περίπτωση, ομολογούν το φόβο τους: Μήπως ο λαός ριζοσπαστικοποιηθεί, ξεσηκωθεί και συντρίψει την πολιτική και το σύστημα που υπερασπίζονται. Διέξοδος για το λαό είναι να κάνει το συντομότερο τους φόβους τους πραγματικότητα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τα συλλαλητήρια για την ανεργία

Οκτακόσιες εβδομήντα οκτώ χιλιάδες διακόσιοι εξήντα έξι. Ολάκερη στρατιά. Τόσο έφτασαν οι άνεργοι στο τρίτο τρίμηνο του 2011, που αυξήθηκαν κατά 41% σε ένα χρόνο. Και όσο πάει θα αυξάνεται κι άλλο ο αριθμός των ανθρώπων που μένουν χωρίς μεροκάματο, που τους στερείται η δυνατότητα να ικανοποιήσουν στοιχειώδεις ανάγκες τους. Πίσω από τους επίσημους ανέργους υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, αυτούς που κρύβουν οι αστοί με μεθοδολογικές αλχημείες. Δεν είναι τάχα άνεργος όποιος δούλεψε μια ώρα τη βδομάδα, λένε. Ομως και όσοι εργάζονται - με τους ανέργους να κοντεύουν ένας ή μία σε κάθε σπίτι - δεν νιώθουν καμιά ασφάλεια. Ο κίνδυνος να βρεθούν στο δρόμο είναι τόσο κοντά, που είναι ορατός, χειροπιαστός...

Οι μηχανισμοί διατήρησης και αναπαραγωγής της εξουσίας του κεφαλαίου έχουν αναλάβει να το προστατεύσουν από την πραγματικότητα που γεννά η ανεργία. Τη φτώχεια και την ανέχεια. Δε φταίει ο καπιταλισμός αλλά οι ίδιοι οι άνεργοι, φωνάζουν από εδώ και από εκεί. Προσπαθούν να τους φορτώσουν ενοχές αυτοί που τους καταδίκασαν στην ανεργία. Και από την άλλη επισείουν τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας πάνω από τα κεφάλια όσων εργάζονται. Τους εκβιάζουν και τους απειλούν: Η δουλειά με μεροκάματο πείνας, χωρίς άλλα δικαιώματα ή στο δρόμο. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση κοροϊδεύει ότι αντιμετωπίζει την ανεργία με προγράμματα τύπου «κοινωφελούς εργασίας» με 625 ευρώ μισθό και πεντάμηνες συμβάσεις, ή τα λεγόμενα προγράμματα εργασιακής εμπειρίας για νέους με 500 ευρώ μισθό. Δηλαδή τσάμπα δουλειά στους επιχειρηματίες για να κερδίζουν.

Οι σχεδόν 900 χιλιάδες άνεργοι και κάθε ένας που προστίθεται, μαζί και κάθε αντεργατική μεθόδευση των κεφαλαιοκρατών και των κυβέρνησεών τους είναι από μόνοι τους λόγοι που επιβάλλουν την ένταση της πάλης ενάντια στην ανεργία. Αυτή την ανάγκη θέλουν να αναδείξουν τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 20 Δεκέμβρη. Καλούν τον άνεργο να μη μείνει στο περιθώριο. Να ενώσει τα χνότα του με τους άλλους ανέργους και τους εργαζόμενους. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη μεταξύ τους. Να δημιουργηθούν οι όροι για ενιαίο και συντονισμένο αγώνα. Και αυτό μπορεί να γίνει από τη μια με το να έρθουν οι άνεργοι σε επαφή με τα σωματεία, και από την άλλη, σε επίπεδο γειτονιάς, να συμμετάσχουν και να είναι από τους πρωτοστάτες στις Λαϊκές Επιτροπές.

Να παλέψουν για ικανοποιητικό επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πλήρη, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις, μείωση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ κατά 30%, διαγραφή από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος, κατάργηση κατασχέσεων και άλλα. Στόχοι πάλης που προβάλλει το ΠΑΜΕ και που μπορούν να δώσουν μια πρώτη απάντηση, να ανακουφίσουν τους ανέργους. Ταυτόχρονα, το ΠΑΜΕ υπογραμμίζει την ανάγκη η πάλη αυτή να στραφεί ενάντια στην αιτία που προκαλεί την ανεργία. Τον ίδιο τον καπιταλισμό. Πολύ χαρακτηριστικά υπογραμμίζει: «Η ανεργία είναι αγιάτρευτη πληγή για το σύστημα». Γιατριά είναι μόνο η ανατροπή του καπιταλισμού και στο στόχο αυτό μπορούμε να φθάνουμε όλο και πιο κοντά οικοδομώντας και δυναμώνοντας τη συμμαχία των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων. Μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, μέσα σε κάθε γειτονιά. Στη μάχη που δίνουμε για την επιτυχία των συλλαλητηρίων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ