Σε φορέα χυδαίου, ωμού αντικομμουνισμού αναδεικνύεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παίρνοντας επ' ώμου την αντικομμουνιστική εκστρατεία συνολικά της ΕΕ και καταρρίπτοντας κάθε ισχυρισμό των απολογητών της υπέρ της υποτιθέμενης δημοκρατικότητάς του. Προχτές φιλοξένησε μια ακόμα αισχρή και ανιστόρητη συζήτηση, με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, με θέμα «Η κληρονομιά του ολοκληρωτισμού της επανάστασης των Μπολσεβίκων του 1917», και στόχο την εξίσωση του φασισμού/ναζισμού - γνήσιου παιδιού της καπιταλιστικής βαρβαρότητας - με τον κομμουνισμό, την παραχάραξη και κατάφωρη διαστρέβλωση της Ιστορίας.

Λίγες μέρες πριν, το ίδιο είχε φιλοξενήσει δύο εκθέσεις της πολιτικής Ομάδας των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών με τίτλο «Γιατί δεν έγιναν δίκες της Νυρεμβέργης για τους κομμουνιστές;» και «Εγκλημα χωρίς τιμωρία», στο πλαίσιο των οποίων διατυπώθηκαν αξιώσεις για δίκες και διώξεις κομμουνιστών και κομμουνιστικών κομμάτων.

Είχε προηγηθεί εκδήλωση υπό την αιγίδα του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου Α. Ταγιάνι και του Λαϊκού Κόμματος για τους «διαφωνούντες στον κομμουνισμό»...

Τον περασμένο Αύγουστο, αντικομμουνιστικές δάφνες επιχείρησε να δρέψει η εσθονική προεδρία της ΕΕ, διοργανώνοντας αντικομμουνιστικό συνέδριο όπου έφτασαν οι συμμετέχοντες να ταυτίζουν το «Κεφάλαιο» του Μαρξ με το εμετικό «Ο αγών μου» του Χίτλερ! Οι αντικομμουνιστικές φιέστες στο Ταλίν είχαν την επίσημη σφραγίδα της ΕΕ, στο πλαίσιο της «Μέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων», που έχει καθιερώσει το Ευρωκοινοβούλιο.

Τη συνολική προσπάθεια κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, εξίσωσής του με το φασισμό - ναζισμό, στεγάζει το λεγόμενο «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας» που λειτουργεί η ΕΕ στις Βρυξέλλες, με τη στήριξη όλων ανεξαιρέτως, Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελεύθερων, Σοσιαλδημοκρατών, Συντηρητικών, οπορτουνιστών, ακροδεξιών και φασιστών.

Γιατί άλλωστε τα προτάγματα του κεφαλαίου ενώνουν το πολιτικό του προσωπικό και βασικό τέτοιο πρόταγμα είναι το χτύπημα του αντίπαλου δέους, του συστήματος που ακτινοβολεί και σήμερα, φωτίζοντας για τους λαούς το δρόμο του μέλλοντός τους. Η σύμπνοιά τους καταγράφεται στις φιέστες όπου ξερνάνε χολή απέναντι στην εργατική τάξη, στο κίνημά της και την πολιτική της πρωτοπορία, αλλά και στην εκκωφαντική τους σιωπή απέναντι στις διώξεις, στις απαγορεύσεις που υφίστανται κομμουνιστές σε κράτη - μέλη της ΕΕ, την ίδια ώρα που ηρωοποιούνται συνεργάτες των ναζί.

Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο δείγματα της αντικομμουνιστικής υστερίας της ΕΕ, των οργάνων και των παραγόντων της. Των ίδιων που παλιότερα είχαν απορρίψει Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τις αντικομμουνιστικές διώξεις στην Πολωνία με τον ισχυρισμό ότι εκφράζει «προσωπικές απόψεις», των ίδιων που λίγο καιρό πριν απαγόρευσαν σαν «προσβλητική» έκθεση - εκδήλωση των ευρωβουλευτών του Πορτογαλικού ΚΚ για τον γιορτασμό των 100 χρόνων της Οκτωβριανής Επανάστασης.

Ετσι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του, που έκαναν σημαία τους τη μη παρουσία στο αντικομμουνιστικό συνέδριο του Ταλίν, στο όνομα μάλιστα των αξιών της ΕΕ, κάνουν την πάπια σήμερα που η αντικομμουνιστική επίθεση γίνεται υπό την αιγίδα του ίδιου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δηλαδή ενός κατ' εξοχήν θεσμού της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας.

Φυσικά ματαιοπονούν! Οσο χρήμα κι αν σπρώξουν, δεν μπορούν να ξεγράψουν τη συνεισφορά του σοσιαλισμού στη συντριβή του φασισμού και στις σημαντικές και ιστορικές για τους εργαζόμενους κατακτήσεις, που επέδρασαν στη ζωή και των εργαζομένων στον καπιταλιστικό κόσμο.

Ωστόσο, ο εντεινόμενος αντικομμουνισμός, η επίμονη προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας, που υποστηρίζεται με το αζημίωτο από ένα πολυπλόκαμο δίκτυο «επιστημόνων», πανεπιστημίων, ιδρυμάτων, ινστιτούτων και ΜΚΟ, φορέων Τοπικής Διοίκησης στα κράτη - μέλη, χτυπούν δυνατά συναγερμό στους λαούς, στα εργατικά - λαϊκά κινήματα.

Κι αυτό γιατί ιστορικά ο αντικομμουνισμός αποτέλεσε τον προάγγελο νέων επιθέσεων στα δικαιώματά τους, μέτρων αντεργατικών, καταστολής και αυταρχισμού. Μέτρων που σήμερα τους είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία, στο πλαίσιο της προσπάθειας ανάκαμψης του κεφαλαίου. Το να αμβλύνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να σπείρουν τη μοιρολατρία και την απογοήτευση, είναι στόχοι άμεσα συνδεδεμένοι με την κατασυκοφάντηση της μόνης εναλλακτικής που έχουν σήμερα οι λαοί, της πάλης για την οικοδόμησης μιας άλλης κοινωνίας, απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η παρεμπόδιση της οργάνωσης της εργατικής τάξης, το πλήγμα στους κομμουνιστές που πρωτοστατούν στην ανασύνταξη του κινήματος και στη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, η συσκότιση της διεξόδου, είναι προϋποθέσεις για να αποδεχτεί σαν μονόδρομο τη σημερινή κατάσταση, να πάψει να αμφισβητεί, να πάψει να διεκδικεί.

Στοχεύουν δηλαδή το ένδοξο παρελθόν των λαών, για να σκοτώσουν στην πραγματικότητα στο μέλλον, που με την πάλη τους και στηριγμένοι στα ιστορικά διδάγματα μπορούν να οικοδομήσουν και στο οποίο τα παράσιτα που τους πίνουν το αίμα δεν θα έχουν καμία θέση, μαζί και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί με τους οποίους εδραιώνουν και αναπαράγουν την εξουσία τους.