Μεταξύ άλλων στα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της περιόδου συγκαταλέγεται και η τελική διαμόρφωση των μεγεθών του κρατικού προϋπολογισμού για το 2021, το προσχέδιο του οποίου βρίσκεται στη Βουλή, με κεντρικό άξονα την προσπάθεια να φορτωθεί η καπιταλιστική κρίση στο λαό, με συνέχιση της φοροληστείας και των περικοπών σε βάρος του, για να απολαμβάνουν νέες φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές και προνόμια οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι «επενδυτές».

Παράλληλα ο 8ος κύκλος «ενισχυμένης εποπτείας» συνδέεται με την εκταμίευση κεφαλαίων προς τον κρατικό προϋπολογισμό, παρέχοντας ένα επιπλέον κίνητρο για την έγκαιρη ολοκλήρωση της δέσμης με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προβλέπονται για την προσεχή περίοδο και θα αποτυπωθούν και στο «Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης» που θα καταθέσει το επόμενο διάστημα στην Κομισιόν η κυβέρνηση.

Τη στρατηγική αυτή του κεφαλαίου, και ειδικότερα το στόχο - όπως έλεγε την Πέμπτη ο υπουργός Οικονομικών - «να μειωθεί δραστικά το υψηλό ιδιωτικό χρέος, να αποτραπεί η δημιουργία νέου, συμβάλλοντας έτσι καθοριστικά στην ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων, στην προσέλκυση νέων επενδύσεων», έρχεται να υπηρετήσει και το νομοσχέδιο για τον «Κώδικα διευθέτησης οφειλών και παροχής δεύτερης ευκαιρίας» που συζητείται στη Βουλή και έρχεται να βάλει οριστικό τέλος στα όποια απομεινάρια δικαστικής προστασίας και για την πρώτη κατοικία αλλά και συνολικά να σφίξει τη θηλιά στα λαϊκά στρώματα για να «προσέλθουν στο ταμείο».

Συνοπτικά προβλέπει ότι για πρώτη φορά καθιερώνεται η πτώχευση φυσικού προσώπου, δηλαδή ενός μισθωτού, αγρότη, ελεύθερου επαγγελματία. Η προϋπόθεση για να πτωχεύσει ένα φυσικό πρόσωπο, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις, είναι να μην πληρώνει το 40% των ληξιπρόθεσμων οφειλών για έξι μήνες και η συνολική του οφειλή να ξεπερνά τα 30.000 ευρώ.

Από τη στιγμή που ένα φυσικό πρόσωπο θα πτωχεύσει, ρευστοποιείται το σύνολο της περιουσίας του, δηλαδή χάνει τον κόπο μιας ζωής και συνεπώς και την πρώτη κατοικία. Η ρευστοποίηση «πάει» στην αποπληρωμή των χρεών του προς τους πιστωτές του, με τον πρώτο λόγο να έχουν οι τράπεζες.

Μάλιστα, προβλέπεται ότι το φυσικό πρόσωπο θα ζει με τις «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», κάποια ψίχουλα δηλαδή, της τάξης των 500 ευρώ το μήνα, για τα απολύτως στοιχειώδη, και ό,τι άλλο εισόδημα έχει θα πηγαίνει για τρία χρόνια και αυτό στους πιστωτές. Προκλητικό είναι επίσης το ότι ο πτωχευμένος απειλείται ακόμα και με ποινή φυλάκισης όταν επιδίδεται σε «ριψοκίνδυνες συμπεριφορές»!

Σε ό,τι αφορά την πρώτη κατοικία ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου σε ιδιωτικό ειδικό φορέα που θα συσταθεί για το σκοπό αυτό (ο σχετικός διαγωνισμός αναμένεται το επόμενο διάστημα) και στη συνέχεια θα γίνεται νοικάρης στο σπίτι του, και μάλιστα με τη μόνιμη απειλή της έξωσης αφού σε περίπτωση που δεν καταβάλλει έγκαιρα 3 στη σειρά μηνιαία μισθώματα η τράπεζα θα έχει το ελεύθερο να καταγγείλει τη σύμβαση και βέβαια να προχωρήσει άμεσα σε πλειστηριασμό.

Μετά την πάροδο 3ετίας, ο μισθωτής θα μπορεί να ζητήσει τη μετατροπή της σύμβασης σε μίσθωση με δικαίωμα επαναγοράς, ώστε στα 12 χρόνια να ...αγοράσει το σπίτι του στην εμπορική αξία.

Ως «καρότο» αλλά και ως μέσο ώστε να διασφαλίζεται η αποπληρωμή, τμήμα των οφειλετών που θα υπαχθούν σε καθεστώς ρύθμισης θα τύχει κρατικής επιδότησης για διάστημα μέχρι 5 ετών και εφόσον ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις αποπληρωμών του δανείου, αλλά και στα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, που πρέπει να εκπληρώνονται σωρευτικά, στα οποία προστέθηκε και αυτό της «σημαντικής μείωσης των οικογενειακών εισοδημάτων το τελευταίο εξάμηνο», μικραίνοντας κι άλλο την «ψιλή κρησάρα».

Σε κάθε περίπτωση, ο δικαιούχος, όπως και στο τρέχον πρόγραμμα «Γέφυρα», καλείται να είναι απόλυτα συνεπής με τις υποχρεώσεις και τους λεόντειους όρους που του φορτώνουν κυβέρνηση και τραπεζίτες, ενώ παραιτείται από το τραπεζικό και φορολογικό απόρρητο.

Παράλληλα, το νομοσχέδιο περιλαμβάνει μέτρα για την επιτάχυνση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, προβλέπει την αυτοδίκαιη διαδοχική πτώση της τιμής πρώτης προσφοράς σε περίπτωση άγονων πλειστηριασμών και τη μεταβίβαση στο Δημόσιο «αν δεν επιτευχθεί η εκποίηση του πράγματος έστω και έναντι συμβολικού ανταλλάγματος», ενώ θεσπίζεται ηλεκτρονικός μηχανισμός έγκαιρης προειδοποίησης οφειλετών με 3 επίπεδα κινδύνου (χαμηλό - μέτριο - υψηλό) για φυσικά και νομικά πρόσωπα.

Τα παραπάνω δείχνουν και το πόσο κάλπικες είναι οι κυβερνητικές εξαγγελίες για τους καταχρεωμένους αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες, στους οποίους η κυβέρνηση όχι μόνο δεν διευκολύνει να απαλλαγούν από τα χρέη που συσσωρεύονται όπως λέει, αλλά λαμβάνοντας υπόψη την αδυναμία πληρωμής ενός σημαντικού τμήματος, σφίγγει τη θηλιά, εκβιάζοντας και απειλώντας με πλειστηριασμούς, εκποιώντας την όποια περιουσία (κατοικίες, μαγαζιά, εργαλεία δουλειάς) διαθέτουν, δεσμεύοντας μέρος του ετήσιου εισοδήματός τους.

Και βέβαια τα περί «δεύτερης ευκαιρίας» αποτελούν πραγματική κοροϊδία από τη στιγμή που ο επαγγελματίας θα έχει χάσει τα πάντα για να αποπληρωθούν τράπεζες, κράτος, ασφαλιστικά ταμεία, ΔΕΗ κ.ο.κ., και θα βρίσκεται σε μόνιμη ομηρία.

Αλλωστε, οι πραγματικές προθέσεις και της σημερινής κυβέρνησης φανερώνονται από την άρνησή της να πάρει μέτρα που πραγματικά θα έδιναν ανάσα σε επαγγελματίες, όπως είναι η επανένταξή τους στο αφορολόγητο όριο, η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, η οριστική διαγραφή μέρους των χρεών που φορτώθηκαν στην προηγούμενη κρίση.

Την ίδια ώρα, με φόντο τις αναδιαρθρώσεις και συγχωνεύσεις σε κλάδους που επιταχύνει η καπιταλιστική κρίση, σε ό,τι αφορά τις μεγάλες επιχειρήσεις η κήρυξη της πτώχευσης ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων και μάλιστα χωρίς την προβλεπόμενη αποζημίωση, προκειμένου η προβληματική επιχείρηση να αποδοθεί «καθαρή» στους νέους ιδιοκτήτες.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται «σε κάθε περίπτωση πτώχευσης, για το κύρος της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας δεν απαιτείται η καταβολή αποζημίωσης».

Επιπλέον, ρητά αναφέρεται ότι «οι απαιτήσεις των μισθωτών από μισθούς και λοιπές παροχές που γεννήθηκαν πριν την κήρυξη της πτώχευσης, καθώς και κάθε συναρτώμενη με την καταγγελία απαίτησή τους, όπως ιδίως αποζημίωση εκ του νόμου, αποτελούν πτωχευτικές απαιτήσεις, για τις οποίες οι μισθωτοί ικανοποιούνται ως πτωχευτικοί πιστωτές...».

Παράλληλα προβλέπεται πως «μισθωτός που πραγματικά συνεχίζει να παρέχει την εργασία του μετά την κήρυξη της πτώχευσης, για τους μισθούς και τις συναφείς παροχές, ικανοποιείται ως ομαδικός πιστωτής», γεγονός βέβαια που μεταφράζεται σε παροχή δωρεάν εργασίας, προκειμένου να ανακάμψουν η «αναδιαρθρωμένη» επιχείρηση και τα κέρδη των μετόχων της.