ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 17 Οχτώβρη 2019
Σελ. /24
ΟΟΣΑ
Σινιάλο για ένταση της επίθεσης σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα

Η έκθεση του ΟΟΣΑ επιβεβαιώνει μεταξύ άλλων την πάγια αξίωση του κεφαλαίου για χτύπημα της προϋπηρεσίας (στην Ελλάδα των τριετιών) και κάθε είδους προσαύξησης στα ψίχουλα του κατώτατου μισθού

Eurokinissi

Η έκθεση του ΟΟΣΑ επιβεβαιώνει μεταξύ άλλων την πάγια αξίωση του κεφαλαίου για χτύπημα της προϋπηρεσίας (στην Ελλάδα των τριετιών) και κάθε είδους προσαύξησης στα ψίχουλα του κατώτατου μισθού
Μία ακόμα Εκθεση του ΟΟΣΑ βάλλει κατά των εργαζομένων, υπενθυμίζοντας ότι προϋπόθεση για την υπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου είναι η διαρκής ένταση της επίθεσης στα εργασιακά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα.

Στην Εκθεση, που φέρει τον τίτλο «Working Better with age», πίσω από διάφορα παραπλανητικά περιτυλίγματα, αποτυπώνονται στην πραγματικότητα η καπιταλιστική βαρβαρότητα και το ασυμβίβαστό της με το δικαίωμα στην αξιοπρεπή δουλειά και ζωή.

Χαρακτηριστικά, οι βασικοί στόχοι που διατυπώνει η έκθεση του ιμπεριαλιστικού οργανισμού είναι:

-- Η μείωση των ετών που κάποιος ζει παίρνοντας σύνταξη

-- Η αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης

-- Η κατάργηση της προϋπηρεσίας και

-- Η περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων ηλικιωμένων, ώστε να δημιουργηθεί μια πιο φθηνή μάζα εργατικών χεριών και σε προχωρημένες ηλικίες.

Τα όσα αναφέρονται στην Εκθεση πρέπει να ιδωθούν παράλληλα με τις πολιτικές παραπέρα χτυπήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης και απαλλαγής του κεφαλαίου και του κράτους του από το «κόστος» της, οι οποίες παράλληλα στοχεύουν στην «αξιοποίηση» των ασφαλιστικών ταμείων ως πηγής άντλησης κεφαλαίων για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων. Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, δηλαδή οι εισφορές των εργαζομένων, ρίχνονται βορά στον χρηματοπιστωτικό τζόγο, ρισκάροντας όχι μόνο το ύψος των παροχών και των συντάξεων, αλλά ακόμα και την ίδια την ύπαρξή τους. Αυτήν την πολιτική προετοιμάζουν και προωθούν βήμα - βήμα όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και στην Ελλάδα, με τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ να πατάει στο αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να προχωρήσει ακόμα παραπέρα την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.

Θέλουν να γυρίσουν τους εργαζόμενους 50 χρόνια πίσω

Η βασική «ανησυχία» που προβάλλει ο ΟΟΣΑ, όπως και όλοι οι διακρατικοί οργανισμοί στην υπηρεσία των μονοπωλίων, είναι πως η αναμενόμενη αύξηση του προσδόκιμου ζωής θα οδηγήσει στην αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων που θα παίρνουν για περισσότερα χρόνια σύνταξη και όλα αυτά θα οδηγήσουν «σε μη βιώσιμες αυξήσεις των κοινωνικών δαπανών».

Επιβεβαιώνοντας τη σαπίλα του καπιταλισμού, η Εκθεση του ΟΟΣΑ αναφέρει: «Δεν υπάρχει χρόνος για εφησυχασμό (...) η ηλικία στην οποία οι άνθρωποι εξέρχονται από την αγορά εργασίας παραμένει σήμερα χαμηλότερη από ό,τι πριν από 30 χρόνια, παρά τα υψηλά υπολειπόμενα ζωής»!

Ακόμα χειρότερα, στους πίνακες με τα στοιχεία που χρησιμοποιεί η Εκθεση, η σύγκριση γίνεται με το 1970. Δηλαδή, ενώ έχουν μεσολαβήσει τέτοια αύξηση του παραγόμενου πλούτου από τη δουλειά των εργαζομένων, τέτοια άλματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι καπιταλιστές θεωρούν... πρόβλημα οι εργαζόμενοι να ζουν περισσότερα χρόνια και να δουλεύουν λιγότερο, και θέλουν να γυρίσουν 50 χρόνια πίσω, τότε που οι εργαζόμενοι ζούσαν λιγότερο και έπαιρναν λιγότερα χρόνια σύνταξη!

Σε άλλο σημείο επισημαίνεται ότι «η αναμενόμενη χρονική περίοδος λήψης σύνταξης (σ.σ. δηλαδή πόσα χρόνια ζει κάποιος παίρνοντας σύνταξη) έχει μείνει σταθερή ή έχει αυξηθεί τα τελευταία 20 χρόνια στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ, παρά την αύξηση του εργάσιμου βίου». Η περίοδος αυτή είναι σύμφωνα με την Εκθεση 17 χρόνια για τους άνδρες και 22 χρόνια για τις γυναίκες. Κι όμως, ο ΟΟΣΑ προτείνει την παραπέρα συρρίκνωσή της...

Συνιστά περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης

Στο πλαίσιο αυτό, ο ΟΟΣΑ «προτείνει» καταρχάς τη συνέχιση των πολιτικών που αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Οι πολιτικές αυτές μέχρι σήμερα εκφράστηκαν κυρίως μέσω της αύξησης των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και «της μείωσης των κινήτρων για πρόωρη συνταξιοδότηση». Σε πολλές χώρες του ΟΟΣΑ τα όρια έχουν ανέβει από τα 65 στα 67 έτη, ενώ «σε αρκετές χώρες του ΟΟΣΑ προχωρούν ακόμα περισσότερο». Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών είναι να έχει αυξηθεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2,5 χρόνια μέσο όρο, μόνο τα τελευταία 10 χρόνια, στις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ.

Ωστόσο η Εκθεση επισημαίνει ότι αυτό δεν αρκεί, γιατί παρά την αύξηση η μέση πραγματική ηλικία συνταξιοδότησης «παραμένει κάτω από το επίπεδο όπου βρισκόταν το 1980 στις περισσότερες» από τις χώρες - μέλη του.

Γι' αυτό και επισημαίνει πως «απαιτούνται μεγαλύτερες προσπάθειες (...) για την αύξηση του εργάσιμου βίου πέρα από τα 65 έτη».

Παραπέρα, προτείνει τη σύνδεση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, αλλά και με το ύψος της σύνταξης και την ένταση των προσπαθειών «για την εξάλειψη της πρόωρης συνταξιοδότησης».

«Πρόβλημα» και τα επιδόματα για ηλικιωμένους ανέργους...

Στη συνέχεια, μάλιστα, η έκθεση αξιοποιεί τα προβλήματα που γεννούν αυτές οι πολιτικές για να «συστήσει» νέα αντιλαϊκά μέτρα. Παραδέχεται ότι η αύξηση του εργάσιμου βίου θέτει το ζήτημα της απασχόλησης των ηλικιωμένων που, ενώ δεν συνταξιοδοτούνται, δεν δουλεύουν.

Αφού παρατηρεί ότι «σε αρκετές χώρες οι ηλικιωμένοι άνεργοι μπορούν να λαμβάνουν επιδόματα ανεργίας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τους νεότερους ανέργους και μερικές φορές μέχρι την ηλικία συνταξιοδότησης», σημειώνει πως «η ορθή πρακτική δείχνει ότι οι χώρες πρέπει να απομακρυνθούν από επιδόματα και προνοιακές παροχές που δίνονται με κριτήριο την ηλικία», γιατί αυτά «ενισχύουν καταστροφικά στερεότυπα για τους ηλικιωμένους εργαζόμενους»!

Το επόμενο μέτρο είναι ο συνδυασμός των «ευέλικτων» μορφών εργασίας με τη μερική συνταξιοδότηση, σημειώνοντας πως «θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα για την ανάπτυξη και την προώθηση σταδιακής συνταξιοδότησης», αλλά θα πρέπει «να σχεδιάζονται με προσοχή, ώστε να αποφεύγεται η επιδότηση της μερικής απασχόλησης ή ακόμα και πρόωρη έξοδος από τον εργάσιμο βίο».

Στο στόχαστρο η προϋπηρεσία και η όποια προστασία από απολύσεις

Τα δύο επόμενα μέτρα θα μπορούσαν να θεωρηθούν η επιτομή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Η Εκθεση διαπιστώνει ότι οι εργοδότες δεν είναι πρόθυμοι να προσλαμβάνουν ηλικιωμένους εργαζόμενους γιατί «πρώτον, οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι τείνουν να είναι ακριβότεροι για τους εργοδότες. Κατά μέσο όρο στον ΟΟΣΑ, δέκα επιπλέον έτη απασχόλησης στον ίδιο εργοδότη αυξάνουν τους μισθούς σχεδόν κατά 6%».

Την ίδια ώρα, σημειώνεται, αποτελεί «πρόβλημα» ότι τα κράτη έχουν περιορισμένα «εργαλεία» για να διαμορφώνουν τους μισθούς ώστε να αντιστοιχούν το κόστος εργασίας των ηλικιωμένων εργαζομένων με την παραγωγικότητά τους, καθώς «η μισθολογική πολιτική καθορίζεται κυρίως από τους κοινωνικούς εταίρους».

Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα «προπορεύεται» άλλων χωρών - μελών του ΟΟΣΑ, καθώς το αστικό κράτος είναι αυτό που διαμορφώνει το ύψος του κατώτατου μισθού, με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ με το τωρινό πολυνομοσχέδιο αποκτά κι άλλα «εργαλεία» για τη διαμόρφωση των μισθών με το ίδιο κριτήριο, με τον υπουργό Εργασίας να αποκτά την εξουσία να εξαιρεί επιχειρήσεις από κλαδικές ΣΣΕ, να μην εγκρίνει επέκταση κλαδικών ΣΣΕ σε όλο τον κλάδο κ.λπ.

Ωστόσο, σημειώνει η Εκθεση, υπάρχουν κράτη όπως η Φινλανδία και η Ουγγαρία, που περιόρισαν τις μισθολογικές αυξήσεις οι οποίες συνδέονται με την προϋπηρεσία. Ακόμα, υπάρχουν χώρες που μείωσαν «και άλλα δικαιώματα που βασίζονται στην προϋπηρεσία και τα οποία αυξάνουν το μη μισθολογικό κόστος των ηλικιωμένων εργαζομένων (μέρες άδειας, εξαιρέσεις που προβλέπονται για επίπονες εργασίες κ.ά.)». Επίσης αναφέρεται ότι οι «κοινωνικοί εταίροι» σε ορισμένες χώρες προωθούν πολιτικές καθορισμού των μισθών οι οποίες συνδέονται στενότερα με την παραγωγικότητα.

Ο δεύτερος λόγος που σύμφωνα με την Εκθεση του ΟΟΣΑ οι εργοδότες δεν προσλαμβάνουν ηλικιωμένους εργαζόμενους είναι οι «κυρώσεις για τις απολύσεις ηλικιωμένων. Από την άποψη αυτή, οι ειδικοί κανόνες προστασίας της απασχόλησης ηλικιωμένων εργαζομένων μπορεί να είναι αντιπαραγωγικοί».

Σε ό,τι αφορά την προϋπηρεσία και τις απολύσεις, οι «συστάσεις» του ΟΟΣΑ είναι σαφείς: «Επιδιώξτε καλύτερη αντιστοίχιση του κόστους εργασίας και της παραγωγικότητας των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας και καταργήστε τους ειδικούς κανόνες προστασίας της απασχόλησης και παροχών ανεργίας για τους εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας. Παρακινήστε τους κοινωνικούς εταίρους για αναθεώρηση των πρακτικών καθορισμού αμοιβών, ώστε να αντικατοπτρίζουν την παραγωγικότητα και τις ικανότητες, όχι την ηλικία (σ.σ. εννοεί την προϋπηρεσία)».

Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, είτε βαφτιστεί «ανάπτυξη για όλους» είτε «δίκαιη ανάπτυξη»: Δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, διαρκής συμπίεση των μισθών, διαρκές χτύπημα των δικαιωμάτων και της όποιας προστασίας έχουν κατακτήσει με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους...

Απέναντι σε αυτόν τον εφιάλτη και τη στρούγκα του «κοινωνικοεταιρισμού», το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αντιτάσσει την πάλη του για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για ζωή με δικαιώματα!



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ