Τις τελευταίες μέρες προβάλλονται από τα ΜΜΕ οι φιλανθρωπικές δραστηριότητες και δωρεές διαφόρων επιχειρηματιών. Ενδεικτικά παραδείγματα είναι τα εγκαίνια του ογκολογικού νοσοκομείου Παιδιών από το Σύλλογο «ΕΛΠΙΔΑ» της Μ. Βαρδινογιάννη, το Κέντρο Νοτιοανατολικής Ευρώπης για τα Εξαφανισμένα και υπό Εκμετάλλευση Παιδιά με χρηματοδότηση από το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» και την ΜΚΟ «Χαμόγελο του Παιδιού» κ.ά.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεγελαστούν από αυτήν τη φιλανθρωπία. Οσο εντείνεται η αντιλαϊκή επίθεση προς όφελος των επιχειρηματιών, όσο προωθείται η δραματική περικοπή των κρατικών και εργοδοτικών δαπανών για την Υγεία - Πρόνοια και ενισχύεται η επιχειρηματική δράση, τόσο θα εμφανίζονται οι φιλανθρωπίες και πρωτοβουλίες των επιχειρηματιών για την Υγεία και όχι μόνο. Και αυτό γιατί οι δωρεές αποτελούν το άλλοθι και το «αντάλλαγμα» των καπιταλιστών για να συνεχίζουν και να αυξάνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων, να εμπορευματοποιούν τις λαϊκές ανάγκες, να ρίχνουν τους λαούς στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που δημιουργεί ο ανταγωνισμός μεταξύ τους. Να συνεχίσουν, δηλαδή, να δημιουργούν τις αιτίες ανάπτυξης ή επιδείνωσης των προβλημάτων υγείας των λαϊκών στρωμάτων, της φτώχειας, του εμπορίου παιδιών και οργάνων του σώματός τους κ.λπ.

Δεκάδες καθημερινά παραδείγματα αποδεικνύουν πόσο ακριβά πληρώνουν το «αντάλλαγμα» οι εργαζόμενοι Η ανυπαρξία μέτρων υγείας και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, η εντατικοποίηση της δουλειάς, η ανασφάλεια και η εργοδοτική τρομοκρατία, οδηγούν σε θανατηφόρα και μη εργατικά «ατυχήματα», ενώ θερίζουν οι επαγγελματικές ασθένειες όπως ο καρκίνος. Πόσα, άραγε, από τα περιστατικά παιδικού καρκίνου που θα φιλοξενηθούν στο νέο ογκολογικό νοσοκομείο μπορεί να έχουν προέλθει από την έκθεση των εγκύων γυναικών σε καρκινογόνους παράγοντες μέσα στο χώρο εργασίας; Πόσα από τη βιομηχανική ρύπανση του Ασωπού, από βιομηχανικά «ατυχήματα μεγάλης έκτασης» ανάλογα του πρόσφατου στην Ουκρανία;

Οι επιχειρηματίες συχνά φροντίζουν να «ξεπλένουν» τα εργοδοτικά εγκλήματα με δωρεές. Ενδεικτική είναι η δωρεά μονάδας εγκαυμάτων στο Θριάσιο Νοσοκομείο από τον επιχειρηματία Σ. Λάτση, αφού προηγούμενος κάηκαν ζωντανοί στα διαλυστήρια της «Πετρόλα» 14 εργάτες. Ενδεικτικά είναι τα δώρα των επιχειρηματιών της Χιλής και άλλων καπιταλιστικών χωρών στους 33 ανθρακωρύχους που κατά τύχη δεν σκοτώθηκαν και τώρα επιχειρείται να μετατραπούν σε σύμβολο της «εθνικής συναίνεσης» και «ομοψυχίας».

Οι βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες κ.λπ. εμφανίζονται γαλαντόμοι στις φιλανθρωπίες, ενώ είναι ανένδοτοι και επιθετικοί όταν πρόκειται για αυξήσεις έστω και ενός ευρώ προς τους εργαζόμενους. Αυτό γίνεται κατ' αρχήν γιατί οι δωρεές είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα συνολικά τους κέρδη. Επιπλέον, υπάρχουν και άλλα οφέλη. Με τη φιλανθρωπία αποσκοπούν να εκπαιδευτούν οι εργαζόμενοι, ώστε να κάνουν εκπτώσεις στις ανάγκες τους ως το επίπεδο του φτωχοκομείου και της ελεημοσύνης, να αντιμετωπίζουν τους επιχειρηματίες και το κεφάλαιο ως «σωτήρες» και να έχουν την αυταπάτη ότι υπάρχει εκμετάλλευση με ανθρώπινο πρόσωπο. Ταυτόχρονα, βέβαια, το κεφάλαιο εξασφαλίζει χαριστικές φοροαπαλλαγές και άλλα κίνητρα για τις δωρεές.

Η καλλιέργεια αυτής της εικόνας αποτελεί ουσιώδη ανάγκη του κεφαλαίου για την παραπλάνηση των εργαζομένων. Σε αυτή συνδράμουν ζωηρά όλα τα αστικά ΜΜΕ, τα αστικά κόμματα που συρρέουν στις εκδηλώσεις, τα πολιτικά αναχώματα του συστήματος και οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που συναινούν σιωπηλά. Ολοι μαζί στήνουν εμπόδια στη χειραφέτηση των εργαζομένων, συσκοτίζουν το γεγονός ότι με τη δική τους εξοντωτική δουλειά παράγεται ο τεράστιος πλούτος και η επιστημονική γνώση την οποία κλέβουν καθημερινά τα μονοπώλια. Με «ξένα κόλλυβα» παριστάνουν τους γενναιόδωρους. Ολοι μαζί προσπαθούν να αποτρέψουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο: Την οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων που θα διεκδικήσει όλον αυτόν τον πλούτο και τα μέσα που τον παράγουν, ανατρέποντας την πολιτική και οικονομική εξουσία των μονοπωλίων.

Στην ίδια κατεύθυνση προσπαθούν να κερδίζουν και τη συναίνεση των λαϊκών στρωμάτων στην αντιλαϊκή πολιτική περικοπής των κρατικών δαπανών και παροχών για κοινωνικές υπηρεσίες. Καλούν σε αυτήν την κατεύθυνση τα λαϊκά στρώματα να συμμετέχουν σε εράνους μέσω τηλεμαραθώνιων, καλλιτεχνικών συναυλιών και σε εθελοντική εργασία για κοινωνικούς σκοπούς. Ετσι παρουσιάζουν ότι και οι εργαζόμενοι πιστεύουν ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να εξασφαλιστούν σύγχρονες υπηρεσίες με προηγμένο ιατρικό εξοπλισμό και αναβαθμισμένο περιβάλλον, αφού το κράτος είναι διεφθαρμένο και ανίκανο. Οτι είναι αναπόφευκτο να μην παρέχει το κράτος σε όλους δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, αφού δεν έχει λεφτά. Ταυτόχρονα, αυτή η συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική καθαγιάζεται ως πράξη «κοινωνικής αλληλεγγύης». Αντίθετα, η αλληλεγγύη του ταξικού αγώνα για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας, για κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία - Πρόνοια καταδικάζεται σε κάθε ευκαιρία.

Τέλος, επιχειρείται και ο αποπροσανατολισμός των εργαζομένων ως προς τη χρήση των υποδομών που δωρίζονται. Για παράδειγμα, για το ογκολογικό νοσοκομείο Παίδων τονίζεται ότι παραδίδεται στο κράτος. Δίνεται έτσι η ψευδής εντύπωση ότι οι λαϊκές οικογένειες θα επωφεληθούν, ότι θα έχουν πρόσβαση όλοι όσοι έχουν ανάγκη. Συγκαλύπτεται έτσι το γεγονός ότι στο πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το νοσοκομείο αυτό θα ακολουθήσει την τύχη όλων των άλλων δημόσιων νοσοκομείων: Οι οικογένειες θα αντιμετωπίσουν τα χαράτσια, την καταλήστευση του εισοδήματός τους λόγω της περικοπής παροχών και υπηρεσιών από τα ασφαλιστικά ταμεία. Τα παιδιά των ανασφάλιστων εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστών δε θα έχουν πρόσβαση.

Σε όλη αυτήν την προσπάθεια συναίνεσης στην αντιλαϊκή πολιτική και εξαγνισμού της δράσης των μονοπωλίων ιδιαίτερο ρόλο έχουν οι ΜΚΟ, ειδικά αυτές που ελέγχουν οι επιχειρηματίες. Αποτελούν έναν από τους βασικούς φορείς που υλοποιούν την πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ για υποκατάσταση της ευθύνης του κράτους, ανοίγουν το δρόμο στην επιχειρηματική δράση στην Υγεία και την Πρόνοια, στην Εκπαίδευση, στο Περιβάλλον. Συμβάλλουν στην ανατροπή των σχέσεων εργασίας, αφού κατ΄ εξοχήν απασχολούν εθελοντές, εργαζόμενους με μερική - προσωρινή απασχόληση. Σε αυτήν τη κατεύθυνση είναι και η επιλογή να διατηρήσει ο σύλλογος «ΕΛΠΙΔΑ» την παρουσία του στο ογκολογικό νοσοκομείο Παίδων, αναλαμβάνοντας την ψυχολογική υποστήριξη των παιδιών, την εκπαίδευση των γιατρών, την υποστήριξη της διοίκησης του νοσοκομείου. Ετσι υλοποιείται στην πράξη η παραπάνω πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, ενισχύεται η δράση των επιχειρηματιών, ειδικά των φαρμακοβιομηχανιών, στην Υγεία και την Εκπαίδευση.

Την πολιτική ενίσχυσης των ΜΚΟ στους παραπάνω τομείς υλοποιούν και οι εκλεγμένοι των κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου στην Τοπική Διοίκηση, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους συνεργάζονται με διάφορες ΜΚΟ προσφέροντας αποσπασματικές δράσεις Υγείας - Πρόνοιας, κατάρτισης κ.λπ. Στους εκλεγμένους όμως της Τοπικής Διοίκησης έχει ανατεθεί και ένας άλλος σημαντικός ρόλος που ωφελεί το κράτος και τους επιχειρηματίες: Αυτός του αμορτισέρ για την απορρόφηση της αγανάκτησης από την αντιλαϊκή πολιτική, του διαχειριστή της ακραίας φτώχειας που παράγουν τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα και οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Κανένας από τους σημερινούς εκλεγμένους και υποψήφιους πλην αυτών του ΚΚΕ δεν έχουν καταγγείλει και αρνηθεί αυτόν το ρόλο. Κανείς τους δεν αντιτάχθηκε στη μεταφορά αρμοδιοτήτων της Υγείας - Πρόνοιας από το κράτος στην Τοπική Διοίκηση. Ηδη, πολλοί εκλεγμένοι υλοποιούν αυτόν το ρόλο με τα διάφορα κοινωνικά παντοπωλεία, φαρμακεία, συσσίτια και ξενώνες αστέγων που λειτουργούν με τη συνεργασία και τις χορηγίες των μονοπωλιακών ομίλων. Η στάση τους και η πολιτική τους όλο αυτό το διάστημα, αλλά και όλο το αντιλαϊκό πλαίσιο που είναι έτοιμοι να προωθήσουν πρέπει να αποτελέσει κριτήριο μαζικής καταδίκης τους και των κομμάτων που τους στηρίζουν στις εκλογές στις 7 Νοέμβρη.

Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες μπορούν και πρέπει να εκφράσουν αυτήν την καταδίκη με την υπερψήφιση της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Μπορούν με τη ψήφο τους και τον ταξικό αγώνα να δώσουν δύναμη στην πάλη ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, στην ΕΕ και στα μονοπώλια. Για πλήρη και σταθερή εργασία, για ουσιαστική προστασία των ανέργων, για αναβάθμιση και δημιουργία νέων, σύγχρονων δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών υγείας, βρεφονηπιακών σταθμών κλπ.

Οι εκλογές μπορούν να βοηθήσουν και να αποτελέσουν βήμα στην πάλη για να δυναμώσει η αντίσταση στα αντιλαϊκά μέτρα, να οργανωθεί η αντεπίθεση που θα αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς για ριζικές αλλαγές. Για το δρόμο ανάπτυξης όπου τα μέσα παραγωγής είναι κοινωνική ιδιοκτησία, υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός, εργατικός έλεγχος και πραγματική αλληλεγγύη. Σε αυτόν το δρόμο ανάπτυξης μπορούν να ικανοποιηθούν το σύνολο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Να εξαλειφθούν η φτώχεια, η ανέχεια και μαζί τους και η φιλανθρωπία.