Τυπικά, η Διάσκεψη ασχολήθηκε με τη διαμόρφωση σχεδίων ενίσχυσης του συνόλου των «μικρομεσαίων» επιχειρήσεων, καταλήγοντας σε συγκεκριμένες πολιτικές κατευθύνσεις. Στην πραγματικότητα ασχολήθηκε με το σε πόσες και σε ποιες «μικρομεσαίες» (ΜμΕ) επιχειρήσεις θα επιτραπεί να επιβιώσουν, μέσα σε ένα αυστηρά προσδιορισμένο πλαίσιο λειτουργίας και με άμεση εξάρτηση «ζωής και θανάτου» από τις πολυεθνικές. Οι αποφάσεις και τα κείμενα αυτής της Διάσκεψης το αποκαλύπτουν χωρίς δυσκολία, ενώ ενδεικτικός είναι ακόμη και ο τίτλος της τελικής «Διακήρυξης της Κωνσταντινούπολης»: «Για την προώθηση της ανάπτυξης καινοτόμων και διεθνώς ανταγωνιστικών ΜμΕ»!!!

Η διακήρυξη είναι σαφής. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις «αποτελούν σημαντικό δυναμικό παράγοντα όλων των οικονομιών», αρκεί να «πρωτοπορούν στον τομέα της καινοτομίας, ειδικότερα στους κλάδους που βασίζονται στη γνώση». Γι' αυτό και ένας βασικός στόχος είναι η «διαμόρφωση ενός συνόλου καλύτερων δημοσιονομικών πολιτικών, που θα προωθήσει τη δημιουργία και ταχεία ανάπτυξη καινοτόμων ΜμΕ». Αυτές οι επιχειρήσεις πρέπει να ενισχυθούν, αλλά κυρίως για δραστηριότητες οι οποίες «αλλιώς δεν επρόκειτο να λάβουν χώρα». Οι ίδιοι οι συμμετέχοντες παραδέχονται ότι η Διάσκεψη εστίασε τις εργασίες της «στην ανάπτυξη πιο δυναμικών ΜμΕ, οι οποίες επεξεργάζονται νέες ιδέες, διαδικασίες και τεχνολογίες, με καινοτόμους τρόπους». Γενικά, οι αναφορές σχετικά με τα μεγέθη των ΜμΕ, στέλνουν ένα και μοναδικό μήνυμα: Στο νέο οικονομικό σκηνικό που οραματίζεται η οικονομική ολιγαρχία, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, όπως αυτές της Ελλάδας, δεν έχουν καμία θέση.

Μέσα από αυτή την οπτική γίνεται κατανοητός και ο μέχρι τώρα ορισμός της ΕΕ για το ποιες επιχειρήσεις θεωρούνται «μικρομεσαίες». Μάλιστα σε λίγους μήνες, το Γενάρη του 2005, ο ορισμός αναθεωρείται και τα χρηματοοικονομικά μεγέθη διευρύνονται. Ετσι, σε λίγο καιρό, γενικά «μικρομεσαίες» επιχειρήσεις θα θεωρούνται αυτές που απασχολούν μέχρι 249 εργαζόμενους, έχουν ετήσιο κύκλο εργασιών έως 50 εκατ. ευρώ και με συνολικό ετήσιο ισολογισμό στα 43 εκατ. ευρώ. «Πολύ μικρή» επιχείρηση θα θεωρείται εκείνη που απασχολεί λιγότερους από 10 εργαζόμενους με τον ετήσιο κύκλο εργασιών ή το συνολικό ισολογισμό μέχρι τα... 2 εκατ. ευρώ!

Κάποιοι επιμένουν παρ' όλα αυτά να μιλούν για μέτρα υπέρ όλων των ΜμΕ, αλλά οι ορισμοί και οι κατευθύνσεις για το πώς πρέπει να είναι οι «μικρομεσαίες», όχι μόνο αποκλείουν από τα σχέδια ενίσχυσης το 95% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, αλλά τις τοποθετούν και στην κατηγορία των «μη βιώσιμων».

Η αγωνιώδης κατεύθυνση για τη συνεργασία των ΜμΕ με τις μεγάλες επιχειρήσεις έχει δεσπόζουσα θέση στα κείμενα της Διάσκεψης. Αναφέρεται η ανάγκη περιορισμού των εμποδίων πρόσβασής τους στις παγκόσμιες αγορές, αλλά επισημαίνεται ότι οι διασυνοριακές διευκολύνσεις πρέπει να ευνοούν επίσης και τη διασύνδεση «μεταξύ μεγάλων επιχειρήσεων και ΜμΕ για επιχειρηματικούς σκοπούς». Ακόμη και στο θέμα των προγραμμάτων ανάπτυξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων επαναλαμβάνεται ότι μεταξύ άλλων πρέπει να βοηθηθούν ώστε «να βελτιώσουν τις διασυνδέσεις με άλλες ΜμΕ και μεγάλες επιχειρήσεις». Σε ειδική σύσταση, στα κείμενα της Διάσκεψης, αναφέρεται ότι πρέπει «να ενισχυθεί ο ρόλος των ξένων άμεσων επενδύσεων ως μέσου για την πρόσβαση των ΜμΕ στις διεθνείς αγορές. Ειδικότερα, η ένταξη των ΜμΕ στις αλυσίδες εφοδιασμού των πολυεθνικών εταιριών και η επακόλουθη (έμμεση) συμμετοχή τους στην εξαγωγική δραστηριότητα, μπορεί να συμβάλλει στη διάδοση της τεχνολογίας και αποτελεσματικών επιχειρηματικών μοντέλων στις ΜμΕ, αυξάνοντας έτσι τη διεθνή ανταγωνιστικότητά τους».

Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίστηκε απόλυτα σύμφωνη με όλα αυτά και ο Δ. Σιούφας φρόντισε στην ομιλία του να μην υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό, λέγοντας: «Σημειώνω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πρόταση του ΟΟΣΑ, η οποία αφορά την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μεγάλων - πολυεθνικών επιχειρήσεων για τη διευκόλυνση της πρόσβασης των μικρών επιχειρήσεων στις διεθνείς αγορές, πρόταση που εύχομαι να υλοποιηθεί πολύ σύντομα».

Υπάρχουν πολλές ακόμη ανάλογες διατυπώσεις που αναγορεύουν τον αντικειμενικό και «ορκισμένο» εχθρό των «μικρομεσαίων», τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις πολυεθνικές, σε σωτήρες τους! Ουσιαστικά επιχειρείται να επαναπροσδιοριστεί στην πράξη ολόκληρη η κατηγορία των «μικρομεσαίων» επιχειρήσεων. Αλλά κι αυτές που θα μπορέσουν να λειτουργήσουν μέσα στο νέο πλαίσιο δε γλιτώνουν από περιορισμούς. Γι' αυτό και οι χώρες που συμμετείχαν στη Διάσκεψη δέχονται ότι οι ΜμΕ πρέπει να βοηθηθούν να ξεπεράσουν τις ατέλειες της αγοράς, αλλά, «χωρίς να διαταράσσουν υπερβολικά τις δομές της ή να δημιουργούν εμπόδια στον ανταγωνισμό».

Επιπρόσθετα, τονίζεται ότι πρέπει να βελτιωθεί η πρόσβαση των ΜμΕ στη χρηματοδότηση «με λογικούς όρους». Αυτό το επεξηγεί λέγοντας στη Διακήρυξη πως «οι πολιτικές πρέπει να έχουν ως στόχο να εξασφαλίσουν ότι οι αγορές θα είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν ΜμΕ με πιστοληπτική ικανότητα και ότι οι καινοτόμες ΜμΕ με καλές προοπτικές ανάπτυξης θα έχουν πρόσβαση σε κατάλληλα δομημένα κεφάλαια επιχειρησιακού κινδύνου».

Η Διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης ασχολήθηκε και με συγκεκριμένα μέτρα που θα παρθούν στο όνομα των ΜμΕ και θα λειτουργήσουν υπέρ του... μεγάλου κεφαλαίου! Η ενίσχυση της «επιχειρηματικότητας», που εμφανίζεται σαν ένα ιδεολόγημα που θα εξαγνίσει την επιχειρηματική ασυδοσία, ήταν ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης και επαναβεβαιώθηκε η κατεύθυνση της αναγωγής της σε... μάθημα στα σχολεία, θέση στην οποία επιμένει και ο ΣΕΒ εδώ και χρόνια. Η διευκόλυνση του πολυεθνικού κεφαλαίου στις παγκοσμιοποιημένες «μπίζνες» του επενδύθηκε με το πρόσχημα της ενίσχυσης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ΜμΕ! Ο Δ. Σιούφας, ταυτιζόμενος με τις προτάσεις του ΟΟΣΑ, επισήμανε χαρακτηριστικά ότι ένα από τα εμπόδια για την ενίσχυση του διεθνικού χαρακτήρα των ΜμΕ είναι «οι δασμολογικοί και μη δασμολογικοί φραγμοί που θέτουν οι χώρες για την προστασία της οικονομίας τους». Οι πολυεθνικές κρίνουν επίσης ότι μέσω των ΜμΕ που θα ελέγχουν, μπορούν καλύτερα να διεκδικήσουν και το δημόσιο χρήμα. Ετσι, οι... ΜμΕ θα βοηθηθούν «να αυξήσουν τις δυνατότητές τους να ανταγωνίζονται για τις κρατικές προμήθειες»!

Αυτές είναι οι «μικρομεσαίες» επιχειρήσεις για τις οποίες συζητά ο ΟΟΣΑ, γι' αυτές τις επιχειρήσεις προτείνονται μια σειρά από μέτρα, όπως το ευνοϊκό φορολογικό περιβάλλον, οι σταθερές μακροοικονομικές πολιτικές σε τομείς που τις επηρεάζουν, τα κατάλληλα ρυθμιστικά πλαίσια που θα σχεδιάζονται με βάση τις ανάγκες τους. Οι λίγες και εκλεκτές επιχειρήσεις - υποκαταστήματα των πολυεθνικών.