AP

Λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Πομπέο (με τα «ηχηρά» τάχα «μηνύματα» προς την Τουρκία και συνολικά για τη «σταθερότητα» που διασφαλίζει η παραπέρα «αναβάθμιση» της χώρας σε ορμητήριο του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού), ή μετά την επίσκεψη του γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ (όπου επικυρώθηκε ο ΝΑΤΟικός «μηχανισμός αποκλιμάκωσης», στην πράξη άλλη μια «πλατφόρμα» επικίνδυνων διευθετήσεων), και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 1-2/10, όπου δόθηκε υποτίθεται η «τελευταία προειδοποίηση» της ΕΕ προς την Τουρκία, ήρθε η νέα NAVTEX της Τουρκίας για έρευνες του «Ορούτς Ρέις» εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μια ανάσα από το Καστελόριζο, όπως και οι τουρκικές προκλήσεις στα Βαρώσια, στα Κατεχόμενα της Κύπρου.

Αυτό άλλωστε αποτυπώνεται και στην επιμονή με την οποία την περασμένη βδομάδα ο υπουργός Εξωτερικών, από το Ιράκ, την Αρμενία, πιο πριν από το Κόσοβο και όπου αλλού «καλούν» τα καθήκοντα του «μεντεσέ» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών, επαναλάμβανε από τη μια ότι «από τη Λιβύη μέχρι το Ιράκ, από το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Συρία, το Ναγκόρνο Καραμπάχ, η Τουρκία είναι ο κοινός παρονομαστής σε κάθε πρόβλημα της περιοχής μας», και από την άλλη ότι «η Ελλάδα είναι πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας σε Ανατολική Μεσόγειο και Βαλκάνια».

Βαφτίζουν το μαύρο άσπρο, προσπαθούν να κρύψουν πως όσο χώνονται όλο και πιο βαθιά στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ τόσο περισσότερο θα δυναμώνουν και η τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα, η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, οι κίνδυνοι για την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή.

Επιχειρούν να κρύψουν ότι η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώνεται ακριβώς στο πλαίσιο των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ότι οι «μεγάλοι σύμμαχοι» και «εταίροι» της ντόπιας αστικής τάξης, ενώ μετατρέπουν την Ελλάδα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο, την ίδια ώρα ποντάρουν στο «ειδικό βάρος» της Τουρκίας ως ισχυρής στρατιωτικής δύναμης στο ΝΑΤΟ και «στρατηγικού εταίρου» της ΕΕ για τα σχέδιά τους στην περιοχή απέναντι στην επιρροή Κίνας και Ρωσίας. Γι' αυτό βλέπουν τουλάχιστον με ανοχή, αν δεν ενθαρρύνουν κιόλας, τη δράση της σε Συρία και Λιβύη, ακόμα και στον Καύκασο, στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας, ό,τι παρουσιάζουν δηλαδή ως «πρόβλημα» η ελληνική κυβέρνηση και η ντόπια αστική τάξη.

Επιχειρούν να ωραιοποιήσουν το ρόλο της ΕΕ, τις απαράδεκτες αποφάσεις που πήρε για την Τουρκία, κάνοντας γαργάρα τα περί κυρώσεων, οι οποίες άλλωστε έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να ακυρώσουν τις ισχυρές στρατιωτικές οικονομικές σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία, ενώ τα παζάρια και για το Προσφυγικό είναι σε εξέλιξη.

Αλλωστε Αμερικανοί, Ευρωενωσιακοί, ΝΑΤΟικοί και όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα το λένε ανοιχτά πως η ανάγκη «συνοχής» του ΝΑΤΟ απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, είναι που επιβάλλουν να «κλείσουν» μια ώρα αρχύτερα και με βάση το ιμπεριαλιστικό «ζύγι» εκκρεμότητες όπως οι «διαφορές στις θαλάσσιες ζώνες» και το Κυπριακό.

Οι δε ενστάσεις της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων έχουν να κάνουν μόνο με τους όρους του παζαριού για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, οι οποίοι συνοψίζονται σε αυτό που λένε τα κυβερνητικά στελέχη ότι «επανάληψη των διερευνητικών δεν μπορεί να γίνει υπό καθεστώς απειλών και εκβιασμών» και ότι «δεν μπορεί η Τουρκία να προκαταλαμβάνει τη συζήτηση με ένα ερευνητικό σκάφος στην περιοχή που υποτίθεται ότι θέλει να οριοθετήσουμε».

Την ίδια μέρα που ξεκινούσε η νέα πρόκληση του «Ορούτς Ρέις», ο πρωθυπουργός έλεγε πως μια ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη, την οποία προτείνει η ελληνική κυβέρνηση, «πολύ δύσκολα θα σου δώσει το 100% όσων διεκδικείς» αλλά και πως «το γεγονός ότι η Ελλάδα έρχεται και συζητάει ένα ζήτημα που αφορά την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο σημαίνει πως αναγνωρίζουμε ότι αυτή είναι μια περιοχή όπου και η Τουρκία έχει διεκδικήσεις. Εάν δεν το αναγνωρίζαμε αυτό, δεν θα πηγαίναμε σε συζήτηση».

Την ίδια ώρα οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν πόσο κάλπικα και εκβιαστικά είναι τα διλήμματα που αξιοποιούν όλο αυτό το διάστημα τα αστικά επιτελεία, «διάλογος και επώδυνοι συμβιβασμοί ή αλλιώς πολεμική εμπλοκή». Ξανά επιβεβαιώνεται ότι και οι στόλοι και τα παζάρια για επικίνδυνες διευθετήσεις, με τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στο ίδιο κάδρο βρίσκονται: Αυτό των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών σε βάρος των λαών. Γι' αυτό άλλωστε διαδέχονται το ένα το άλλο με χαρακτηριστική ευκολία, με κάθε πρόσκαιρο συμβιβασμό να λειτουργεί ως θερμοκήπιο του επόμενου γύρου έντασης.

Με πρώτο - πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος την ώρα που «συνυπογράφει» τη στρατηγική της αστικής τάξης για τη μετατροπή της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό προπύργιο για όλη την περιοχή, συνθηματολογεί μιλώντας για «κόκκινες γραμμές» και επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια νότια και ανατολικά της Κρήτης. Προσπαθώντας βέβαια να θολώσει το κύριο: Οτι η άσκηση αυτού του δικαιώματος, που έχει κάθε χώρα με βάση το Διεθνές Δίκαιο, στα χέρια αυτών που έχουν την εξουσία σήμερα όχι μόνο δεν υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά λειτουργεί ως «χαρτί» στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και παζάρια, και γι' αυτό γίνεται με όρους που περιπλέκουν την κατάσταση, ανοίγουν «κερκόπορτες» για την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, οξύνουν τους ανταγωνισμούς, σε βάρος των λαών της περιοχής.

Είναι μονόδρομος ο αγώνας του για απεμπλοκή από τα ευρωατλαντικά σχέδια, από ΝΑΤΟ και ΕΕ, με τον ίδιο νοικοκύρη στον τόπο του. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να εγγυηθεί ειρήνη, συνεργασία με τους γείτονες λαούς, ευημερία.